Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością w zakresie kompleksowego zarządzania centrami handlowymi, obejmującą między innymi wynajem powierzchni handlowej nabywa artykuły spożywcze i napoje, które przekazywane są pracownikom.

Pracownicy Spółki, korzystają podczas pracy z kawy, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleka i wody pitnej. Jednocześnie Spółka nie wyklucza, że inne napoje bezalkoholowe, jak również drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki, paluszki) mogą być dostępne dla pracowników Spółki w przyszłości, jako element spotkań biznesowych z klientami i spotkań wewnętrznych w zależności od bieżących potrzeb.

Reasumując, zdaniem Spółki zużycie wyżej wymienionych produktów nie stanowi nieodpłatnego przekazania na cele osobiste pracownika tym samym, dla Spółki takie zdarzenie nie rodzi obowiązku oraz nie będzie rodzić w przyszłości obowiązku wystawienia faktury, ani faktury wewnętrznej.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zdaniem Spółki, zakup wymienionych artykułów spożywczych ma związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Spółkę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, ale pośrednio służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, jakimi są kompleksowe zarządzanie centrami handlowymi, w tym między innymi wynajem powierzchni handlowej.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2010r. (sygn. III SA/Wa 497/10) mimo istnienia w przepisach dotyczących podatku VAT zasady pozwalającej na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. I u,p.t.u), to stan taki nie wyklucza możliwości dokonania odliczenia z powołaniem się na tzw. kategorię kosztów ogólnych. Dla stwierdzenia istnienia tegoż prawa nie zawsze musi występować bezpośredni związek między podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi. Trafnie podnosiła Skarżąca, powołując się na wyrok ETS z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98, że sytuacja taka dotyczy wspomnianych kosztów ogólnych działalności prowadzonej przez danego podatnika.

Konsekwencją powyższego zasadne jest uznanie, że w sytuacji gdy Spółka nabywa napoje, oraz nie wyklucza w przyszłości również nabycia drobnych artykułów spożywczych, przysługuje jej prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących ich nabycie jako związanych z prowadzoną działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz opisany przez Spółkę stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników Spółki napojów takich jak woda, kawa, herbata, mleko, jak również inne drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki, paluszki) nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste pracowników, jednocześnie Spółka posiada prawo, oraz będzie posiadać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabycia wyżej wymienionych produktów.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2012 r. (sygn. IPPP3/443-271/12-2/KT) oraz z dnia 17 stycznia 2012 r. (sygn. IPPP3/443-1392/11-2/JF), czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-171/12-3/MS) oraz z dnia 15 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-858/11-4/JN).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Według art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest firmą zajmującą się kompleksowym zarządzaniem centrami handlowymi, w tym między innymi wynajem powierzchni handlowej. Pracownicy Spółki, korzystają podczas wykonywania obowiązków służbowych z kawy, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleka i wody pitnej. Jednocześnie Spółka nie wyklucza, że inne napoje bezalkoholowe, jak również drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki, paluszki) mogą być dostępne dla pracowników Spółki w przyszłości, jako element spotkań biznesowych z klientami i spotkań wewnętrznych w zależności od bieżących potrzeb. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabyte artykuły są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Spółka odlicza podatek naliczony związany z zakupem artykułów będących przedmiotem wniosku.

Z analizy wyżej powołanego zapisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego i związanego z nim zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, inne napoje bezalkoholowe oraz drobne słodycze (ciastka, cukierki, paluszki) przez pracowników Wnioskodawcy w czasie wykonywania obowiązków służbowych, a w przyszłości także podczas spotkań biznesowych z klientami i spotkań wewnętrznych, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, choć niewątpliwie pracownicy ci należą do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zużycie ww. artykułów spożywczych przez pracowników Spółki w czasie ich pracy, a w przyszłości także podczas spotkań biznesowych i wewnętrznych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników Spółki artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, woda, inne napoje bezalkoholowe oraz drobne słodycze (ciastka, cukierki, paluszki), nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste pracowników. Wszystkie opisane we wniosku przekazania napojów i artykułów spożywczych dokonywane są w związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanym i mają związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Nabywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności napoje i artykuły spożywcze, które przeznaczone są do zużycia przez pracowników Spółki w trakcie pracy oraz w trakcie spotkań wewnętrznych (służbowych) czy biznesowych z kontrahentami, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem kupowane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia dla kontrahentów i klientów dla oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w całym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 426 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie