Temat interpretacji
prawo do odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku przeznaczonego w części na działalność gospodarczą oraz możliwości przeniesienia nadwyżki podatku VAT na kolejny okres rozliczeniowy bądź też jego zwrotu
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku przeznaczonego w części na działalność gospodarczą oraz możliwości przeniesienia nadwyżki podatku VAT na kolejny okres rozliczeniowy bądź też jego zwrotu jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku przeznaczonego w części na działalność gospodarczą oraz możliwości przeniesienia nadwyżki podatku VAT na kolejny okres rozliczeniowy bądź też jego zwrotu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku do towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest: doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania; działalność pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym; prowadzenie szkoleń; działalność związana z prowadzenie konferencji, seminariów oraz organizacją targów i wystaw; wydawanie książek, prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk ekonomicznych.
W dniu 22.09.2011 r. Strona zawarła umowę o wybudowanie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie zagrodowej na gruncie stanowiącym Jej wyłączną własność, nabytego w drodze darowizny do majątku odrębnego poza małżeńską wspólnością majątkową. Wnioskodawczyni zamierza po wybudowaniu budynku w nim zamieszkać, a także prowadzić działalność gospodarczą w części budynku. Pozostała część domu będzie wykorzystywana na potrzeby osobiste niezwiązane z działalnością gospodarczą.
Zgodnie z projektem domu całkowita powierzchnia użytkowa (powierzchnia netto wg Normy PN-ISO 9836) budynku ma wynieść 722,9 m2. Na podstawie ustaleń z architektem, architekt sporządził dokument, w którym oznaczył część, która może być przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 121,48 m2 (powierzchnia netto wg Normy PN-ISO 9836), tj. dwa pokoje spotkań oraz pokój pracy - gabinet. Części budynku wyznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowią odrębnego lokalu użytkowego. Budynek wg PKOB ma kategorię 1110.
Zainteresowana otrzymała dotychczas trzy faktury od wykonawcy robót budowlanych dokumentujących świadczenie usługi budowlanej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i nie będącej od tego podatku zwolnione - w zakresie wykonania stanu surowego budynku, gdzie w stosunku do części podstawy opodatkowania wykonawca robót budowlanych zastosował stawkę 8 % (w odniesieniu do 300 m2), a w stosunku do pozostałej części podstawy opodatkowania zastosował stawkę 23 % (w odniesieniu do pozostałej części budynku). W każdej z tych faktur proporcja podstawy opodatkowania w stosunku do zastosowanych stawek jest taka sama. Ponadto Wnioskodawczyni otrzymała kilka faktur dokumentujących świadczenie usług lub dostawę towarów związanych z budową domu, podlegających, tak jak w przypadku usług budowlanych, opodatkowaniu podatkiem od towarów i nie będących od tego podatku zwolnione, gdzie w całości zastosowano stawkę 23 % (m.in. sporządzenie projektu wykonawczego, projektu budowlanego, dokumentacji geologicznej, pełnienie funkcji nadzoru inwestorskiego, wyburzenie starych fundamentów, dostawę i montaż złącza kablowego, dostawę pompy i urządzeń wodnych, dostawę rury ocynkowanej).
Uzupełnienie w zakresie zdarzenia przyszłego:
Zdarzenie przyszłe ma bezpośredni związek ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej. Zakończenie budowy domu jest planowane na 2013 r.
Wnioskodawczyni będzie otrzymywała kolejne faktury związane z budową domu dokumentujące czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i nie będące od tego podatku zwolnione, do których zastosowanie będzie miał art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług - w zakresie wykonania kolejnych etapów budowy domu (m.in. elewacji zewnętrznej i wewnętrznej), gdzie w stosunku do części podstawy opodatkowania będzie stosowana stawka 8 % (w odniesieniu do 300 m2) a w stosunku do pozostałej części podstawy opodatkowania będzie stosowana stawka 23 % (w odniesieniu do pozostałej części budynku). W każdej z tych faktur proporcja podstawy opodatkowania w stosunku do zastosowanych stawek będzie taka sama.
Ponadto Zainteresowana będzie otrzymywała kolejne faktury dokumentujące świadczenie usług lub dostawę towarów związanych z budową domu, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i nie będących od tego podatku zwolnione, gdzie w całości będzie stosowana stawka 23 %.
Wnioskodawczyni zamierza również odliczyć podatek naliczony z tych faktur wskazanych powyżej w opisie stanu faktycznego, gdzie na moment złożenia wniosku jeszcze nie dokonała tego odliczenia.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia podatku należnego od towarów i usług o część podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług lub dostawę towarów, w związku z budową domu mieszkalnego jednorodzinnego, których nie można jednoznacznie przyporządkować ani do części budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą, ani do części budynku przeznaczonej na cele prywatne...
Zdaniem Wnioskodawczyni, ma ona prawo do obniżenia podatku należnego o część lub całość podatku naliczonego, wynikający z faktur dokumentujących czynności objęte podatkiem od towarów i usług i nie zwolnione z tego podatku dotyczące budowy domu.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości (w tym wybudowanie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług), stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.
Z powyższych przepisów wynika prawo do:
- odliczenia w całości podatku naliczonego - jeżeli usługa lub nabyty towar dotyczy bezpośrednio tej części budynku, która jest przeznaczona na działalność gospodarczą
- odliczenia części podatku naliczonego, jeżeli nie można jednoznacznie przyporządkować faktury ani do części budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą ani do części przeznaczonej na cele prywatne.
Odliczenie częściowe powinno być dokonywane przy zastosowaniu takiej proporcji, jaka wynika z wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej. Zatem w przypadku budowy domu, Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w takiej wysokości, która wynika z proporcji powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą do powierzchni użytkowej całego domu lub też przy zastosowaniu innego miarodajnego wskaźnika proporcji, który odzwierciedla stopień wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej.
Konsekwentnie, skoro zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona prawo w takim zakresie, w jakim to zostało przedstawione powyżej do obniżenia podatku należnego o naliczony, również ma prawo zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli w okresie rozliczeniowym nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywała czynności poza terytorium kraju przenieść kwotę podatku naliczonego do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy, a zgodnie z art. 87 w przypadku gdy kwota podatku naliczonego u Podatniczki jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Ad. 1), 2)
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
- z tytułu nabycia towarów i usług,
- potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
- od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.
Stosownie do art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.
Cytowany wyżej przepis reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników, czyli cele nie związane z czynnościami opodatkowanymi.
Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku do towarów i usług. Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest: doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania; działalność pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym; prowadzenie szkoleń; działalność związana z prowadzenie konferencji, seminariów oraz organizacją targów i wystaw; wydawanie książek, prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk ekonomicznych.
Strona zawarła umowę o wybudowanie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie zagrodowej na gruncie stanowiącym Jej wyłączną własność nabytego w drodze darowizny do majątku odrębnego poza małżeńską wspólnością majątkową. Wnioskodawca zamierza po wybudowaniu budynku w nim zamieszkać, a także prowadzić działalność gospodarczą w części budynku. Pozostała część domu będzie wykorzystywana na potrzeby osobiste nie związane z działalnością gospodarczą.
Zgodnie z projektem domu całkowita powierzchnia użytkowa budynku ma wynieść 722,9 m2. Na podstawie ustaleń Wnioskodawczyni z architektem, architekt sporządził dokument, w którym oznaczył część, która może być przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 121,48 m2, tj. dwa pokoje spotkań oraz pokój pracy - gabinet. Części budynku wyznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowią odrębnego lokalu użytkowego. Budynek wg PKOB ma kategorię 1110.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy wydatków tych nie można jednoznacznie przyporządkować ani do części budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą ani do części budynku przeznaczonej na cele prywatne oraz prawidłowości zaproponowanego przez Nią klucza powierzchniowego.
Z wniosku wynika zatem, że przedmiotowy budynek Wnioskodawczyni przeznaczy na prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej, wykorzystując jednocześnie jego część na zaspokojenie potrzeb osobistych.
Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do powołanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż wydatki związane z budową przedmiotowej nieruchomości, udokumentowane fakturami VAT, nie służą Wnioskującej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki tylko w takim zakresie, w jakim będą związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną.
W przypadku wydatków, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki w określonej wysokości, tj. od części, która będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.
Mając na uwadze okoliczności przedstawione w złożonym wniosku, zdaniem tutejszego Organu zastosowanie metody klucza powierzchniowego budynku jest właściwe z uwagi na fakt, iż umożliwi to alokację podatku wg powierzchni wykorzystywanej do czynności opodatkowanych oraz czynności, w związku którymi nie przysługuje prawo do odliczenia. Jak już wspomniano najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste, faktyczne przyporządkowanie nabywanych towarów i usług do wykonywanych czynności.
Reasumując, Podatniczka może odliczyć podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę domu, których nie może jednoznacznie przyporządkować do części nieruchomości służącej wykonywaniu działalności gospodarczej, z uwzględnieniem procentowego udziału powierzchni przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, w całkowitej powierzchni budowanej nieruchomości.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.
Ad. 3)
Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
W myśl art. 87 ust. 2 ustawy o VAT zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.
W myśl z art. 86 ust. 19 cyt. ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.
Natomiast w myśl art. 87 ust. 5a ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym Wnioskująca nie wykonywała czynności opodatkowanych zarówno na terytorium kraju, jak i poza jego terytorium, Podatniczce przysługuje prawo do przeniesienia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na następne okresy rozliczeniowe na podstawie art. 86 ust. 19 ustawy, bądź też na mocy art. 87 ust. 5a ustawy, będzie uprawniona do zwrotu nadwyżki podatku VAT na rachunek bankowy:
- w terminie 180 dni, pod warunkiem złożenia wraz z deklaracją podatkową umotywowanego wniosku,
- w terminie 60 dni, pod warunkiem złożenia wraz z deklaracją podatkową umotywowanego wniosku oraz zabezpieczenia majątkowego.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 400 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie