Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działki

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2011r. (data wpływu 11 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą remontowo-budowlaną, prowadzącą m.in. działalność deweloperską. Dla celów tej działalności, w październiku 2007r. Wnioskodawca zakupił niezabudowaną działkę nr 989/6 w Gminie K., wprowadzając ją do swojego majątku obrotowego. Z ewidencji gruntów i budynków Gminy K. wynika, iż zakupiona przez Wnioskodawcę działka stanowi grunt rolny, jednakże transakcja podlegała wówczas opodatkowaniu stawką podstawową VAT w wys. 22% z uwagi na przeznaczenie działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy K. z 1997r. znajdowała się ona w znacznej części w terenie oznaczonym "UC teren usług komercyjnych".

W 2011r. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działkę. Stanowi ona nadal grunt rolny i nie jest zabudowana.

W Gminie nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego (istniejący plan ogólny stracił swoją ważność), nie zostały też wydane (w stosunku do tej działki) decyzje o warunkach zabudowy ani o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Natomiast 28 stycznia 2010r. uchwalone zostało Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy K., zgodnie z którym działka nr 989/6 znajduje się głównie w terenie oznaczonym: MW/U, U/MW obszary zabudowy wielorodzinnej, obszary rozwoju aktywności gospodarczej oraz częściowo w terenie: US obszary usług związane ze sportem i rekreacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką należy opodatkować odpłatne zbycie gruntu, sklasyfikowanego w ewidencji gruntów i budynków gminy jako rolny, ale zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego znajdującego się w obszarze zabudowy wielorodzinnej i rozwoju aktywności gospodarczej...

Czy dostawa tego gruntu w 2011r. skorzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, czy też winna zostać opodatkowana stawką podstawową 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Mimo braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego i braku warunków zabudowy dla tego terenu, przedmiotową działkę należy uznać za "teren przeznaczony pod zabudowę", gdyż zgodnie z wypisem ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy K. z dnia 25 lipca 2011r. znajduje się w znacznej części (tj. w ok. 90%) w terenie określonym jako MW/U oraz U/MW czyli w obszarze zabudowy wielorodzinnej i obszarze rozwoju aktywności gospodarczej. Za komercyjnym przeznaczeniem tej działki przemawia również ekonomiczna istota transakcji (zakup gruntu w 2007r. dla celów działalności deweloperskiej).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy odpłatna dostawa przedmiotowego gruntu w 2011r. będzie opodatkowana stawką podstawową 23% .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest firmą remontowo-budowlaną, prowadzącą m.in. działalność deweloperską. Dla celów tej działalności, w październiku 2007r. Wnioskodawca zakupił niezabudowaną działkę nr 989/6 w Gminie K., wprowadzając ją do swojego majątku obrotowego.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują na związek zakupionej działki nr 989/6 z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca z tytułu tej dostawy będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem dostawa przedmiotowego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ustalenia wymaga jaka jest właściwa stawka dla tej dostawy.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, opodatkowaniem podatkiem VAT objęta jest dostawa gruntów niezabudowanych a będących gruntami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, zwolnieniem natomiast objęte są grunty przeznaczone na cele inne niż budowlane np. grunty rolne.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z wniosku wynika, że z ewidencji gruntów i budynków Gminy K. wynika, iż zakupiona przez Wnioskodawcę działka stanowi grunt rolny, jednakże transakcja podlegała wówczas opodatkowaniu stawką podstawową VAT w wys. 22% z uwagi na przeznaczenie działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy K. z 1997r. znajdowała się ona w znacznej części w terenie oznaczonym UC teren usług komercyjnych.

W 2011r. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działkę. Stanowi ona nadal grunt rolny i nie jest zabudowana.

W Gminie nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego (istniejący plan ogólny stracił swoją ważność), nie zostały też wydane (w stosunku do tej działki) decyzje o warunkach zabudowy ani o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Natomiast 28 stycznia 2010r. uchwalone zostało Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy K., zgodnie z którym działka nr 989/6 znajduje się głównie w terenie oznaczonym: MW/U, U/MW obszary zabudowy wielorodzinnej, obszary rozwoju aktywności gospodarczej oraz częściowo w terenie: US obszary usług związane ze sportem i rekreacją.

Zatem dostawa przedmiotowej działki nr 989/6 jako działki przeznaczonej pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, że w odniesieniu do działki nr 989/6 nie znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT mimo braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego i braku warunków zabudowy dla tego terenu, przedmiotową działkę należy uznać za "teren przeznaczony pod zabudowę" i jej dostawę opodatkować wg 23% stawki VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach