Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wniesienie aportu w postaci Działki I w zamian za objęcie udziałów w spółce korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
2. wniesienie aportu w postaci Działki II obejmującej grunt wraz z posadowionymi na nim budynkami trwale związanymi z gruntem korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Definicja ta obejmuje również grunty oraz budynki, budowle i ich części trwale związane z gruntem. Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 22 ustawy VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu planowanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki aport obejmujący nieruchomość w zamian za udziały w tej spółce. Przedmiotem aportu będą działki gruntu o przeznaczeniu rolnym, mianowicie: Działka I (grunt niezabudowany) oraz Działka II, obejmująca grunt z posadowionymi na nim budynkami trwale związanymi z gruntem (grunt zabudowany). W ocenie Wnioskodawcy opisana czynność spełnia definicję dostawy towarów zawartą w przywołanym wyżej art. 7 ust. 1 ustawy VAT, a tym samym można ją uznać za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy VAT. Czynność ta ma bowiem charakter odpłatny - w zamian za wniesiony aport Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w postaci udziałów w kapitale zakładowym spółki, a skutkiem transakcji będzie przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Działka I oraz Działka II stanowią nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą. Jednakże planowany aport, na gruncie przepisów podatkowych, należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Stanowisko to potwierdza praktyka organów podatkowych, w szczególności:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 czerwca 2011 roku (nr: IPPP2/443-640/11-2/KAN) uznał, że: (...) w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek zatem określenie stawki, bądź zwolnienie nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2009 roku (nr IBPP3/443-785/08/IK) w odniesieniu do analogicznego zdarzenia przyszłego uznał, że: bez wpływu na przedstawione zdarzenie przyszłe pozostaje fakt, że ww. ustawa o księgach wieczystych i hipotece traktuje przedmiotową nieruchomość gruntową składającą się z kilku działek jako jedną nieruchomość, objętą jedną księgą wieczystą, bowiem każda jej część może być przedmiotem odrębnego obrotu. Objęcie nieruchomości składającej się z kilku działek jedną księgą wieczystą nie ogranicza możliwości dokonania wydzielenia, odłączenia części nieruchomości i założenia dla niej nowej księgi wieczystej.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2008 roku (nr IBPP3/443-229/08/KO) uznał, że: () w przypadku dostawy trzech wyodrębnionych geodezyjnie działek objętych jedną księgą wieczystą, dostawę tę na gruncie ustawy VAT, należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek.

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz interpretacje indywidualne organów podatkowych, w ocenie Wnioskodawcy, kwestię opodatkowania planowanego aportu nieruchomości, obejmującej Działkę I oraz Działkę II, na gruncie ustawy VAT należy rozpatrywać odrębnie dla każdej z tych działek.

W odniesieniu do Działki II należy mieć szczególnie na uwadze przepis art. 29 ust. 5 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w świetle przepisów ustawy VAT w przypadku dostawy gruntów zabudowanych, grunt dzieli los prawny obiektów na nim posadowionych. Zatem dla dostawy gruntu należy stosować analogiczną stawkę podatku VAT jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, również dostawa gruntu, na którym znajdują się te obiekty, będzie wolna od podatku VAT. Potwierdzają to liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych, w szczególności: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 lipca 2010 roku (nr: ILPP1/443-480/10-4/HW), z dnia 27 grudnia 2010 roku (nr: ILPP2/443-1606/10-4/AD) oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2010 roku (nr ITPP2/443-244/10/AJ).

Ad 1. Zwolnienie od podatku VAT aportu Działki I na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że kluczowym elementem pozwalającym ustalić, czy dostawa gruntu niezabudowanego może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia tego gruntu, nie zaś faktyczny sposób jego wykorzystania czy aktualna kwalifikacja. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych (dalej: WSA), w szczególności: wyrok WSA w Krakowie (I SA/Kr 1450/09), wyrok WSA w Rzeszowie (I SA/Rz 711/09), wyrok WSA w Bydgoszczy (I SA/Bd 157/09).

Wobec braku stosownych regulacji w przepisach ustawy VAT, celem ustalenia przeznaczenia gruntu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: upzp). Zgodnie z art. 4 ust. 1 upzp, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Oznacza to, iż o przeznaczeniu danego gruntu powinien decydować odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 upzp, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT podlega dostawa gruntu, który w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, bądź w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczony został na cele inne niż budowlane (np. grunt rolny).

Z kolei w myśl art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku prawo geodezyjne i kartograficzne (dalej: PGK) w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków. Potwierdził to w szczególności wyrok składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 roku (I FPS 8/10, w którym to sąd zawarł tezę, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Działka I mająca być przedmiotem aportu do spółki nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Należy jednak wskazać, iż zgodnie z poprzednio obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy P. Działka I wchodząca w skład planowanego aportu nieruchomości przeznaczona była na cele rolne. Ponadto Działka I oznaczona jest w ewidencji gruntów i budynków jako grunt rolny obejmujący lasy, łąki, nieużytki, rowy oraz grunty orne.

Mając na uwadze powołane przepisy, orzecznictwo sądów administracyjnych oraz opis zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, planowany aport Działki I spełnia przesłanki skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, z uwagi na to, iż jest to teren niezabudowany i sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako grunt rolny.

Ad 2. Zwolnienie od podatku VAT aportu Działki II na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Powyższe oznacza, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, musi zostać dokona co najmniej dwa lata po pierwszym zasiedleniu. Zatem kluczowe znaczenie dla objęcia zwolnieniem wnoszonego do spółki w formie aportu budynku wraz ze znajdującym się pod nim gruntem ma pojęcie pierwszego zasiedlenia. W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy VAT jest to oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy, bądź pierwszemu użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem wzniesienie budynku i używanie go przez właściciela na własne potrzeby nie spełnia definicji pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji może więc dojść do sytuacji, w której obiekt, mimo że jest używany przez kilka lub kilkadziesiąt lat na gruncie ustawy VAT wciąż nie został zasiedlony. Oznacza to, iż na gruncie ustawy VAT do pierwszego zasiedlenia może dochodzić wielokrotnie, to znaczy po wybudowaniu, bądź po każdym ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej obiektu.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy posadowione na wnoszonej aportem Działce II zostały wybudowane przez Wnioskodawcę, przy czym do chwili obecnej nie zostały one oddane do użytkowania (proces budowy obiektu nie został zakończony). W stosunku do tych budynków Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie, co do których przysługiwało mu prawo do odliczenia. Przedmiotowe budynki nie zostały oddane do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a więc w ocenie Wnioskodawcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy VAT. Warunek wynikający z definicji pierwszego zasiedlenia zostanie spełniony dopiero w momencie planowanej operacji, to jest w momencie wniesienia aportem Działki II do spółki w zamian za objęcie udziałów w kapitale zakładowym spółki.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, planowana czynność nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, jednakże znajdzie w sprawie niniejszej zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W myśl ostatnio przywołanego przepisu, w przypadku, gdy nie zostały spełnione przesłanki skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, dostawa budowli, budynków lub ich części jest wolna od podatku VAT pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe oznacza, iż zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT przysługuje tylko wówczas, gdy dokonujący dostawy budynków, budowli lub ich części nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie, bądź budowie obiektów, a obiekty te nie były przez niego ulepszane, to jest nie ponosił wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego albo ponosił takie wydatki, jednakże były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy posadowione na Działce II zostały wybudowane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tych obiektów, jak również nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane regulacje oraz opis zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, planowana czynność wniesienia aportem Działki II (grunt oraz posadowione na nim budynki trwale związane z gruntem) spełnia przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT a w konsekwencji jest zwolniona od podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy planowana transakcja wniesienia na pokrycie udziałów w spółce aportu w postaci nieruchomości obejmującej:

• działkę I - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT;
• działkę II - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Pojęcie dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec powyższego, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji osoba dokonująca danej czynności działa jako podatnik. Istotne jest więc ustalenie czy okoliczności związane ze sprzedażą jednoznacznie wskazują, że sprzedaż dokonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. art. 15 ust. 2 ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca planuje przystąpienie do spółki, w której udziały w kapitale zakładowym zostaną pokryte aportem w postaci nieruchomości obejmującej Działkę I i Działkę II. Działka I stanowi teren niezabudowany. Natomiast dla Działki II została wydana decyzja o warunkach zabudowy, która obejmuje zgodę na zabudowę siedliskową. Działka ta została przez Wnioskodawcę zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym, które do chwili obecnej nie zostały oddane do użytku (proces budowy nie został zakończony). Budynki posadowione na Działce II są trwale związane z gruntem. Celem Wnioskodawcy w stosunku do wybudowanych budynków było wyłącznie zamieszkanie w siedlisku.

Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży warunkowej. Nabywając nieruchomość nie działał w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej. W konsekwencji sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, po nabyciu nieruchomości, ponosił koszty bieżącego utrzymania nieruchomości. Nie były to wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W przeszłości natomiast Wnioskodawca był stroną umów dotyczących nieruchomości, mianowicie umowy darowizny w roku 1986 (jako obdarowany), umowy zamiany w roku 1988, umowy darowizny w roku 1997 (jako obdarowany), umowy sprzedaży w roku 1998. Wszystkie powyższe umowy dotyczyły nieruchomości w Jankach, na której zamieszkuje Wnioskodawca. Darowizny zostały uczynione przez rodziców Wnioskodawcy, zamiana dokonana została z sąsiadami w celu optymalizacji położenia i kształtu nieruchomości Wnioskodawcy i sąsiadów, sprzedaż jednej działki z nieruchomości, którą zamieszkuje Wnioskodawca, w roku 1998 nastąpiła na rzecz siostrzenicy i jej konkubenta i nie była związana w jakikolwiek sposób z działalnością zarobkową, była to transakcja jednorazowa.

Ponadto Wnioskodawca nie posiada jakichkolwiek gruntów, co do których nosi się z zamiarem zbycia lub sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności nie wynika, aby przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Tym samym, stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem nie występuje w przedmiotowej sytuacji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej konkretnej czynności.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie prowadzący działalności gospodarczej i nie będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym planowana czynność wniesienia aportem do Spółki nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to zatem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem nie znajdują zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia od tego podatku.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnośnie stwierdzenia, iż planowana przez Wnioskodawcę transakcja wniesienia na pokrycie udziałów w spółce aportu w postaci nieruchomości obejmującej:

• działkę I - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT,
• działkę II- korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT

należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie