Temat interpretacji
Jaką stawką podatku VAT objąć sprzedawany garaż i komórkę piwniczną?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 września 2010r., sygn. akt I SA/Rz 395/10 uchylającym interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2008r. nr IBPP3/443-100/08/IK dotyczącą podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży garażu i komórki piwnicznej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2008r. (data wpływu 13 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży garażu i komórki piwnicznej jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży garażu i komórki piwnicznej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Firma Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się budową budynków mieszkalnych wielorodzinnych. W takim budynku na kondygnacji piwnicy zlokalizowane są garaże i komórki piwniczne. Każdy garaż przeznaczony jest na jeden samochód i posiada oddzielną bramę wjazdową, przez którą odbywa się wjazd i wyjazd do garażu. Z garażu nie ma bezpośredniego wejścia do budynku, nie są to stanowiska parkingowe. Komórki piwniczne są skomunikowane przez klatkę schodową budynku. Po wybudowaniu budynku zostaną w nim wydzielone lokale i przeznaczone na sprzedaż.
Po podziale budynku sprzedawany jest samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależnym do niego lokalem niemieszkalnym garażem i lokalem niemieszkalnym komórką piwniczną.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Jaką stawką podatku VAT objąć sprzedawany garaż i komórkę piwniczną...
Zdaniem Wnioskodawcy lokale niemieszkalne garaże i komórki piwniczne powinny być objęte taką samą stawką VAT co lokale mieszkalne, czyli 7%, ponieważ stanowią integralną część budynku mieszkalnego wielorodzinnego i służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych właścicieli (nie jest w nich prowadzona działalność gospodarcza).
W dniu 12 maja 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Pani M. interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-100/08/IK dotyczącą podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży garażu i komórki piwnicznej.
Pismem z dnia 30 maja 2008r. (data wpływu 4 czerwca 2008r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 12 maja 2008r. znak: IBPP3/443-100/08/IK.
W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 30 czerwca 2008r. znak: IBPP3/443W-18/08/IK podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2008r. znak: IBPP3/443-100/08/IK.
Pani M. na pisemną interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2008r. znak: IBPP3/443-100/08/IK złożyła skargę z dnia 26 lipca 2008r. (data wpływu 1 sierpnia 2008r.), w której wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2008r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 5 lutego 2009r. sygn. akt I SA/Rz 758/08 uchylił zaskarżoną interpretację jako wydaną z naruszeniem art. 14d Ordynacji podatkowej.
Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów wniósł skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 14 maja 2010r. sygn. akt I FSK 742/09 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 21 września 2010r. sygn. akt I SA/Rz 395/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2008r. nr IBPP3/443-100/08/IK.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wskazał, że w rozpoznawanej sprawie spór dotyczy stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkować należy sprzedaż samodzielnego lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym wraz z przynależnymi do tego lokalu garażem oraz komórką piwniczną. Będący przedmiotem zabiegów interpretacyjnych przepis § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia z 2004r. stanowi, że preferencyjną stawkę 7% stosuje się w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Zaś w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawczynię wskazano, że przedmiotem sprzedaży ma być samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależnym do niego lokalem niemieszkalnym garażem i lokalem niemieszkalnym komórką piwniczną. Wnioskodawczyni nie wskazała, aby dochodziło do wyodrębnienia pomieszczenia garażowego jako lokalu użytkowego i aby garaż mógł być przedmiotem odrębnej dostawy.
W ocenie Sądu tak przedstawiony stan faktyczny nie pozwala uznać, że garaż powinien być traktowany jak lokal użytkowy, ponieważ w sensie funkcjonalnym służy zaspokajaniu innych potrzeb niż mieszkaniowe. W ocenie Sądu brak jest podstaw do odmiennego traktowania w zakresie stawek podatku od towarów i usług pomieszczeń garażowych, piwnic, strychów i komórek. Ustawodawca w art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali do kategorii pomieszczeń przynależnych do lokalu jako jego części składowe zalicza m.in. piwnice, strych, komórkę, garaż, natomiast art. 47 § 1 kodeksu cywilnego stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności. Oznacza to, że pomieszczenie garażowe, znajdujące się w budynku mieszkalnym nie jest lokalem użytkowym w rozumieniu § 5 ust. 1a rozporządzenia z 2004r., ponieważ stanowiąc część składową lokalu mieszkalnego nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.
Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z orzeczeń tych wynika, że przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego (garażu) ze względu na trudności w wyodrębnianiu od czynności podstawowej należy zastosować 7% preferencyjną stawkę podatkową. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.
Wobec powyższego w sytuacji, gdy zgodnie z obowiązującym prawem cywilnym, sprzedaż ta nie może nastąpić w drodze dwóch oddzielnych i niezależnych czynności prawnych jest sztucznym rozdzieleniem jednolitej w aspekcie gospodarczym czynności prawnej i jako takie stanowi nieuprawnione odstąpienie od zasady opodatkowania całości dostawy jedną stawką.
Tym samym WSA w Rzeszowie stwierdził, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z przynależnymi do niego pomieszczeniami niemieszkalnymi komórką piwniczną i garażem, znajdującym się w budynku wielorodzinnym, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego tj. stawce 7%.
W związku z uchyleniem przez WSA w Rzeszowie interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2008r. IBPP3/443-100/08/IK dotyczącej podatku od towarów i usług, tut. organ złożył skargę kasacyjną od ww. wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 października 2011r., sygn. akt I FSK 1661/10 oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów, wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 września 2010r., sygn. akt III SA/Rz 395/10 uchylającym interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2008r. nr IBPP3/443-100/08/IK dotyczącą podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 września 2010r. sygn. akt III SA/Rz 395/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania uchylonej interpretacji z dnia 12 maja 2008r. znak: IBPP3/443-100/08/IK (tj. w dniu 12 maja 2008r.) gdyż we wniosku z dnia 30 stycznia 2008r. (data wpływu 13 lutego 2008r.) Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Zaś zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.
Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r. 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się w myśl ust. 12a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.
Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się:
- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).
Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:
- robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
- obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie formułują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego.
Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie pomieszczeniami przynależnymi.
Definiując pojęcie prawne samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:
- po pierwsze - pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz
- po drugie - pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.
Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że garaż czy miejsce postojowe, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służą dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.
W przedmiotowej sprawie firma Wnioskodawcy buduje budynki mieszkalne wielorodzinne, komórkami lokatorskimi (piwnicami) i garażami na sprzedaż. W takim budynku na kondygnacji piwnicy zlokalizowane są garaże i komórki piwniczne. Każdy garaż przeznaczony jest na jeden samochód i posiada oddzielną bramę wjazdową, przez którą odbywa się wjazd i wyjazd do garażu. Z garażu nie ma bezpośredniego wejścia do budynku, nie są to stanowiska parkingowe. Komórki piwniczne są skomunikowane przez klatkę schodową budynku. Po wybudowaniu budynku zostaną w nim wydzielone lokale i przeznaczone na sprzedaż. Po podziale budynku sprzedawany jest samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależnym do niego lokalem niemieszkalnym garażem i lokalem niemieszkalnym komórką piwniczną.
Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa oraz do rozstrzygnięcia zawartego w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest lokal mieszkalny, w skład którego wchodzą dodatkowe pomieszczenia w postaci komórki piwnicznej i garażu, to do takiej dostawy jako całości zastosować należy stawkę podatku VAT w wysokości 7% w stanie prawnym obowiązującym w okresie, którego dotyczy interpretacja indywidualna, pod warunkiem, że dodatkowe pomieszczenia nie mogą być przedmiotem odrębnej dostawy,
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej tj. w dniu 12 maja 2008r., która następnie została uchylona w postępowaniu sądowym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach