Temat interpretacji

prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 02.01.2012 r. (data wpływu 09.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą min. na montażu i obsłudze oczyszczalni. Dojazd do nich jest utrudniony zwykłym samochodem i zasadnym jest zakup motocykla, który świetnie sobie radzi w trudnym terenie, niebagatelne znaczenie ma również niskie zużycie paliwa. Jest z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT. W listopadzie 2011 r. Wnioskodawca zakupił motocykl, który będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i który jest ujęty w ewidencji środków trwałych. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest, czy ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz przy nabyciu paliwa do tego pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupu motocykla oraz przy nabyciu paliwa do tego pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik, który nabywa motocykl na potrzeby działalności opodatkowanej VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno z faktury dokumentującej jego zakup, jak i przy nabyciu paliwa do jego napędu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy l6.12.2010 r. postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust 2. (...).

Powyższy przepis nie wymienia motocykla i nie powinien mieć zastosowania do odliczania podatku VAT przy jego zakupie lub zakupie paliwa do motocykla.

Obecna ustawa o VAT nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy samochodu. Zgodnie z art. 2 pkt 40 Prawa o ruchu i drogowym, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 tej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy.

Występują zatem różne definicje samochodu osobowego czy motocykla, które pozwalają stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy), podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość, na gruncie prawa UE, stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej.

Natomiast przepisy ustawy o VAT dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, jak również paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do UE, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa vide (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 listopada 2010 r., nr IBPP2/443-940/10/KW).

Takie stanowisko potwierdza wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. akt I FSK 983/07. Sąd powołując się na PKWiU z 1997 r. wskazał, że objęte oznaczeniem 35.4 motocykle o różnej pojemności i rodzaju silnika zostały ujęte jako kategoria pozostały sprzęt transportowy, któremu nie podlegają ani samochody osobowe, ani też pojazdy samochodowe. Dlatego też, zdaniem Sądu, w odniesieniu do motocykli nie mogą mieć zastosowania regulacje powołanego na wstępie przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, które dotyczą wyłącznie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych.

Konkludując Wnioskodawca uważa, że podatnik, który nabywa motocykl na potrzeby działalności opodatkowanej VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno z faktury dokumentującej jego zakup, jak i przy nabyciu paliwa do jego napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano w ustawie o podatku od towarów i usług:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

• przepis art. 88a ustawy, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nierpzekraczającej 3,5 tony.

Należy jednakże zauważyć, iż stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy zmieniającej, dodane w ustawie przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy zmieniającej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy zmieniającej).

Natomiast, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że Komisja Europejska wyraziła zgodę na wprowadzenie czasowych (do dnia 31 grudnia 2012 r.) ograniczeń odliczenia podatku naliczonego przy zakupie i leasingu samochodów i pojazdów samochodowych zostały one sformułowane w przepisach ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (ustawy zmieniającej).

Ustawa zmieniająca nie definiuje pojęcia samochodu oraz pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawy zmieniającej ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym, nie odsyła natomiast do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, dlatego też na potrzeby niniejszej sprawy należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, pojazd oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś pojazd samochodowy pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Motocykl natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem wielośladowy.

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, zakupił motocykl, który będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, w świetle powołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia jedynie 60% podatku naliczonego (nie więcej niż 6.000 zł) zawartego w fakturze dokumentującej nabycie motocykla, wykorzystywanego wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Natomiast przy nabyciu paliwa do napędu przedmiotowego motocykla, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w konsekwencji ograniczenia wynikającego z art. 4 ustawy zmieniającej.

Odnosząc się do treści przywołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia NSA z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. I FSK 983/07, należy wyjaśnić, że dotyczy on interpretacji przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 maja 2004 do 21 sierpnia 2005 r., który to przepis odwoływał się w treści m.in. do dopuszczalnej ładowności pojazdów samochodowych. Zatem rozstrzygnięcie powyższe nie może wpłynąć bezpośrednio na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii, bowiem zapadło w odmiennym stanie prawnym.

Ponadto zauważyć należy, odnosząc się do argumentacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w zakresie PKWiU, w wyroku powyższym Sąd wskazał: Samochody osobowe, ciężarowe, motocykle są wymienione w PKWiU, ale nie przesądza to, jak w niniejszej sprawie, jaki jest zakres przedmiotowy pojęcia pojazdy samochodowe. Biorąc bowiem pod uwagę, że w przepisach tych wkracza się nieuchronnie w materię regulowaną przez przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym w odniesieniu do tychże towarów, należy uznać, że zastosowanie będą miały pojęcia i definicje w niej zawarte. Na przykład: samochód osobowy, pojazd samochodowy, dopuszczalna ładowność, pojazd specjalny, świadectwo homologacji (...).

Zatem stanowisko Sądu co do kwestii, że przy interpretacji ww. przepisu art. 86 ust. 3 należy brać pod uwagę przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, a nie PKWiU jest tożsame z zaprezentowanym przez organ w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie