Temat interpretacji

rozpoznanie obowiązku podatkowego w imporcie usług

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2011r. (data wpływu 4 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w imporcie usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w imporcie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca na podstawie posiadanej akredytacji umożliwia trenerom zarządzania uzyskanie Międzynarodowego Certyfikatu Trenera w zakresie treningu, uczenia się i rozwoju wydawanego przez Wnioskodawcę i Y potwierdzającego posiadane kompetencje zawodowe do wykonywania zawodu trenera według międzynarodowych standardów. X jest organizacją zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii zajmującą się m.in. procesem certyfikacji trenerów w oparciu o zestaw brytyjskich standardów zawodowych NVQ (National Vocational Qualifications).

W ramach posiadanej akredytacji podmiotu X, Wnioskodawca zobowiązany jest do szkolenia kandydatów ubiegających się o certyfikat zgodnie z wytyczonymi standardami i udzielania im pomocy w procesie uzyskiwania certyfikatu. W związku z tym Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia opłat do firmy X za rejestrację kandydatów do uzyskania Międzynarodowego Certyfikatu Trenera i X. Ponadto Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu kosztów dojazdu i pobytu weryfikatora z ramienia X, którego rolą jest sprawdzenie zgodności stosowanych procedur certyfikacyjnych przez Wnioskodawcę ze standardami brytyjskimi X Taka wizyta odbywa się raz do roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tego powodu, że Wnioskodawca płaci do firmy X opłaty za rejestrację kandydatów oraz zwraca firmie X koszty dojazdu i pobytu weryfikatora Wnioskodawca zobowiązany jest rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu importu usług...

Zdaniem Wnioskodawcy X nie świadczy usługi, która jest importem usług zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż proces certyfikacji, z którym związany jest pobyt weryfikatora nie jest świadczeniem usług przez firmę X. Zwrot kosztów dojazdu i pobytu weryfikatora jest tylko uzupełnieniem opłat jakie Wnioskodawca ponosi za rejestrację kandydatów do uzyskania Międzynarodowego Certyfikatu Trenera i X. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, iż nie powinien wykazywać importu usług związanych z procesem certyfikacji i zwrotem kosztów przejazdu i pobytu weryfikatora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju, przez które w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT rozumiane jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje realizowane przez podatników wykonywane w ramach działalności gospodarczej, chyba że wyjątkowo ze względu na specyfikę danej czynności nie można jej określić jako dostawy towarów lub świadczenia usług.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Na mocy art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania rozdziału w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Po dokonaniu analizy sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, wykonuje działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz posiada status podatnika, w myśl art. 28a ustawy o VAT.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania (w przypadku usług świadczonych dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności), czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca umożliwia trenerom zarządzania uzyskanie Międzynarodowego Certyfikatu Trenera w zakresie treningu, uczenia się i rozwoju, który potwierdza kompetencje zawodowe do wykonywania zawodu trenera według międzynarodowych standardów. Wnioskodawca wydaje przedmiotowy certyfikat wspólnie z X organizacją zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii zajmującą się m.in. procesem certyfikacji trenerów w oparciu o zestaw brytyjskich standardów zawodowych NVQ (National Vocational Qualifications). W ramach posiadanej akredytacji podmiotu Y, Wnioskodawca zobowiązany jest do szkolenia kandydatów ubiegających się o certyfikat zgodnie z wytyczonymi standardami i udzielania im pomocy w procesie uzyskiwania certyfikatu. Z warunków akredytacji wynika również, iż Wnioskodawca zobowiązany jest do wnoszenia opłat do firmy Y za rejestrację kandydatów do uzyskania Międzynarodowego Certyfikatu Trenera i Y.

Ponadto, zgodnie z warunkami przyznanej akredytacji raz w roku Y. dokonuje weryfikacji zgodności stosowanych procedur certyfikacyjnych przez Wnioskodawcę ze standardami brytyjskimi. Z tego tytułu, Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu kosztów dojazdu i pobytu weryfikatora z ramienia Y.

Analizując powyższe stwierdzić należy, iż miejsce świadczenia dla usługi związanej z procesem certyfikacji polegającej na dokonaniu rejestracji do uzyskania Międzynarodowego Certyfikatu Trenera oraz weryfikacji zgodności stosowanych procedur certyfikacyjnych (której wartość stanowi koszt dojazdu i pobytu weryfikatora z ramienia Y), ustalane jest na zasadach ogólnych, wynikających z art. 28b ustawy o VAT, tzn. w miejscu siedziby lub stałym miejscu prowadzenia działalności usługobiorcy.

Wynika z tego, iż nabywane przez Wnioskodawcę ww. usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, a tym samym Wnioskodawca winien jest rozpoznać import usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w imporcie usług należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach