Temat interpretacji

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: Sprzedaż produkcji podstawowej Podatnika obejmuje części do montażu samochodów wykonywanych na podstawie dokumentacji powierzonej. Znaczna część wyrobów w postaci dostaw wewnątrzwspólnotowych trafia do stałych i dużych odbiorców z branży motoryzacyjnej. Dostawy odbywają się wg stałych, ściśle określonych i powtarzalnych procedur. Zasady te obejmują również przewoźników dostarczających nasze wyroby do odbiorców. Przewoźnicy są stali dla poszczególnych odbiorców i przez nich wynajęci. Zgodnie z przyjętymi w branży motoryzacyjnej zasadami (po podpisaniu kontraktów precyzujących zasady współpracy) dokumenty operacyjne typu: zapotrzebowania, zamówienia, potwierdzenia dostaw i in. tworzone są automatycznie przez systemy komputerowe i w znacznej części przesyłane pocztą elektroniczną. Dokumentacja handlowa obejmuje:
1. zamówienie, które zawiera m.in. datę, od której ono obowiązuje a także okres na jaki jest ono ważne, warunki płatności za realizowane dostawy, nadany numer dostawcy oraz inne warunki;
2. harmonogram dostaw - dostawy dla wszystkich klientów odbywają się na warunkach EXW FCA. Do każdego zawartego zamówienia Podatnik otrzymuje drogą elektroniczną harmonogram dostaw na najbliższy okres i jest on archiwizowany przez Podatnika. Uaktualniany jest co kilka dni zazwyczaj po otrzymaniu dostawy. Oprócz harmonogramu dostaw zawiera on m.in. datę otrzymania ostatniej przesyłki, numer dokumentu dostawy tej przesyłki (identyczny jak numer faktury), jego datę oraz ilość dostarczonych części;
3. informację o wysyłce przekazywanej do odbiorcy. Dokument z transferu danych załączany jest do dokumentacji wysyłkowej. Informacja sporządzana jest na podstawie zamówień. Zawiera dane: jakie wyroby zostaną wysłane konkretnym samochodem, z podaniem ilości poszczególnych wyrobów, rodzajów pojemników, miejsca dostawy. Tak przygotowaną informację o przesyłce przesyła się też do spedytora, który zwrotnie podaje szczegółowe dane transportu dla danej wysyłki (nr rej. środka transportu);
4. dokumenty wysyłkowe, obejmujące: fakturę z systemowym numerem zamówienia, dokument dostawy, zlecenie spedycyjne z numerem rejestracyjnym ciężarówki, danymi osobowymi kierowcy i jego podpisem potwierdzającym odbiór wyrobów gotowych, międzynarodowy list przewozowy CMR;
5. potwierdzenie otrzymania przesyłki przyjmuje różną postać w zależności od klienta.

Pytanie Podatnika: Czy spełnione są przesłanki art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT tj. czy zgromadzone dokumenty potwierdzają dostawę do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego?

Wnioskodawca zaprezentował własne stanowisko w sprawie: W opinii Spółki dokumenty wymienione powyżej są potwierdzeniem takiej dostawy. Przewoźnik odbiorcy kwitujący odbiór wyrobów, międzynarodowy list przewozowy CMR i potwierdzenie elektroniczne otrzymania towaru z deklaracją zapłaty - jednoznacznie potwierdzają taką dostawę. Podatnik posiada także dodatkowe dowody dokumentujące wywóz wyrobów do krajów UE, przewidziane w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. dokumentację handlową m.in. kontrakty, zamówienia. Rozbudowana dokumentacja handlowa, tworzona w znacznej części ściśle według wzorów obowiązujących w krajach "starej części UE" z całą pewnością w sposób wystarczający potwierdza opuszczenie terytorium RP i dostarczenie towaru do kontrahenta unijnego. Przesyłana jest ona jednak głównie drogą elektroniczną bez podpisu elektronicznego. Jednakże dokumenty te są w pełni honorowane przez obie strony i zapewniają płynny i niezakłócony przebieg zarówno dostaw, jak i rozliczeń. Ponadto przewoźnikami są firmy zagraniczne wynajęte przez odbiorców wyrobów, którzy kwitują odbiór a wypełniany i podpisany przez nich międzynarodowy list przewozowy jednoznacznie określa miejsce dostawy. Zagraniczni odbiorcy wyrobów płacą przewoźnikom i wymagają w zamian spełnienia swych wymagań, w tym potwierdzenia przez nich odbioru towaru (kontrakty są sformułowane EXW co oznacza przejęcie przez odbiorcę odpowiedzialności za towar po opuszczeniu firmy). Dlatego też Podatnik dokumentuje dostawy na rzecz odbiorców wewnątrzwspólnotowych wszelką dokumentacją handlową o której mowa w art. 42 ust. 3 jak i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Działając w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa w zakresie zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze uznaje stanowisko Podatnika za prawidłowe wskazując, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
2. kopia faktury;
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W sytuacji gdy wywóz towarów nastąpi bezpośrednio przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik zgodnie z art. 42 ust. 4 ww. ustawy, oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod którym są przewożone towary, w przypadku, gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
4. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast w przypadku, gdy ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności (art. 42 ust. 11):
1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższego obowiązujące powołane wyżej przepisy mają na celu zgromadzenie przez podatnika dokumentów, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Przy czym dokumenty wymienione w ust. 11 pełnią tylko rolę uzupełniającą do dokumentów wymienionych w ww. ust. 3, które Podatnik powinien bezwzględnie posiadać (z zastrzeżeniem ust. 4 i 5).

Z pisma Podatnika wynika, iż jest on w posiadaniu dokumentów wymienionych zarówno w ust. 3 jak i w ust. 11 ww. art. 42., co daje prawo do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponadto rozbudowany system dokumentacji i kontroli dokonywanych zamówień, ich realizacji i dostawy, jednoznacznie potwierdza dostarczenie towarów do nabywcy na terenie krajów Unii Europejskiej.

Ponadto tut. organ podatkowy zauważa, iż z art. 42 ust. 3 nie wynika, by warunkiem opodatkowania stawką 0% (a nie zwolnienia z opodatkowania) było udowodnione dostarczenie towaru nabywcy na terytorium jego kraju w formie dokumentu potwierdzającego przez niego odbiór towaru w jego kraju. Dokument ten został wskazany w ust. 11 art. 42 jako uzupełniający dowód na wystąpienie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie udzielenia interpretacji. Stosownie do przepisów art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy zażalenie. Zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze, za pośrednictwem tut. organu podatkowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.