Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności udzielania oprocentowanych pożyczek na rzecz podmiotu powiązanego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z 4 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieopodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania oprocentowanych pożyczek na rzecz podmiotu powiązanego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie nieopodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania oprocentowanych pożyczek na rzecz podmiotu powiązanego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.177.2018.2.AB oraz 0111-KDIB4.4014.97.2018.2.PM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in., w zakresie ściągania długów, wsparciem windykacyjnym oraz nabywa wierzytelności na własny rachunek. Przedmiot działalności gospodarczej (PKD) Wnioskodawcy nie obejmuje żadnych form udzielania pożyczek lub kredytów. Również faktycznie Wnioskodawca nie udziela pożyczek podmiotom zewnętrznym. Wnioskodawca udzielił natomiast, w okresie ostatniego roku pożyczek na rzecz spółek bezpośrednio lub pośrednio powiązanych kapitałowo z Wnioskodawcą. Udzielenie ww. pożyczek miało miejsce wyłącznie z uwagi na fakt, iż podmioty powiązane z Wnioskodawcą potrzebowały niezbędnego finansowania swojej działalności, natomiast w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy doszło do wystąpienia (przejściowo) nadwyżki środków finansowych. Możliwe, iż w najbliższej przyszłości wnioskodawca udzieli jeszcze pożyczek podmiotom powiązanym, w analogicznych okolicznościach (wystąpienie przejściowo wolnej nadwyżki środków u Wnioskodawcy i potrzeba dofinansowania innych spółek powiązanych z Wnioskodawcą). Jednakże będzie miało to charakter przejściowy, Wnioskodawca nie zamierza bowiem prowadzić stałej i zorganizowanej działalności w zakresie udzielania pożyczek, w tym także na rzecz podmiotów powiązanych. Wyłącznie przejściowe wystąpienie nadwyżki finansowej u Wnioskodawcy, oraz istniejące istotne potrzeby w ekonomiczne w kilku podmiotach powiązanych spowodowały fakt udzielenia pożyczek. Wnioskodawca nie posiada kapitału, przeznaczonego na prowadzenie jakiejkowiek działalności pożyczkowej. Wnioskodawca nie gromadzi takiego kapitału, ani środków celowo przeznaczonych do prowadzenia działalności pożyczkowej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Ad.2.

Pożyczki udzielane (wyłącznie) na rzecz spółek powiązanych są pożyczkami oprocentowanymi i nie mają charakteru bezzwrotnego. Tam gdzie zakończyły się umowy pożyczek, kwoty pożyczek zostały Wnioskodawcy faktycznie zwrócone. Niezbędne oprocentowanie pożyczek ma miejsce z uwagi na fakt, iż między innymi ze względu na przepisy prawa podatkowego, wolą stron nie jest dokonywanie sobie nieodpłatnych świadczeń. Celem pożyczek dla spółek powiązanych jest jednak przejściowe wsparcie tych podmiotów, a nie osiąganie profitów tak jak czynią to firmy pożyczkowe - z tego względu pożyczki udzielane są bez dodatkowych obostrzeń. Pożyczki nie są zabezpieczone. Wnioskodawca nie pobiera prowizji, ani jakichkolwiek innych opłat związanych z udzieleniem pożyczki, nie przeprowadza procedur związanych z badaniem zdolności kredytowej powiązanych spółek, ani innych procedur czy usług charakterystycznych dla zawodowej działalności pożyczkowej. Jedynym kosztem udzielenia pożyczki jest oprocentowanie, niezbędne z uwagi na instytucję pożyczki

Ad.3.

Okres spłaty udzielonych pożyczek wynosi dwa lata. Faktycznie pożyczki niejednokrotnie zwracane są wcześniej, jeśli podmiot wsparty pożyczką ma taką możliwość. Wcześniejsza spłata nie wymaga zgody Wnioskodawcy. Pozwala to podmiotowi wspartemu pożyczką zmniejszyć koszt oprocentowania - korzyść z odsetek nie jest celem pożyczek udzielanych przez Wnioskodawcę na wsparcie powiązanych spółek.

Ad.4.

Pożyczki udzielane przez Wnioskodawcę innym spółkom (wyłącznie powiązanym) są do-konywane na podstawie umowy cywilnoprawnej umowy pożyczki.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy w zdarzeniu opisanym powyżej, udzielenie pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu powiązanego stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie wnioskodawcy udzielenie pożyczek na rzecz podmiotów powiązanych, w opisywanym przypadku nie stanowiło czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje z kolei wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy przepisy powyższe powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. udzielanie pożyczek w ramach działalności gospodarczej jest czynnością zwolnioną z tego podatku. Przepis powyższy przewiduje więc zwolnienie od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż ani formalny status podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego stanowiska, Wnioskodawca uważa iż udzielając pożyczek na rzecz kilku powiązanych spółek, nie działał w charakterze podatnika, bowiem czynności udzielenia pożyczek (nawet jeżeli przybrały postać większej ilości umów z tymi samymi podmiotami) były czynnościami sporadycznymi w tym znaczeniu, iż dokonane zostały w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i bez zamiaru dokonywania ich w dalszej przyszłości w ramach zorganizowanej działalności. Podkreślenia wymaga ponownie, iż udzielenie ww. pożyczek miało miejsce wyłącznie z uwagi na fakt, iż podmioty powiązane z Wnioskodawcą potrzebowały niezbędnego finansowania swojej działalności, natomiast w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy doszło do wystąpienia (przejściowo) nadwyżki środków finansowych, które były potrzebne w innych spółkach. Celem udzielenia pożyczek było wyłącznie udzielenie pomocy powiązanym spółkom.

Dodatkowo wskazać należy, iż również przedmiot działalności Wnioskodawcy (wykazany w rejestrze przedsiębiorców krajowego rejestru sądowego) nie obejmuje jakichkolwiek form udzielania pożyczek lub kredytów. Stanowi to dodatkowy dowód na okoliczność nieprowadzenia przez wnioskodawcę działalności w zakresie pożyczek.

Powyższe okoliczności, uzasadniają w ocenie Wnioskodawcy przyjęcie stanowiska zgodnie z którym udzielając pożyczek podmiotom powiązanym, Wnioskodawca nie dokonał tych czynności w zakresie swojej działalności gospodarczej, jako podatnika VAT. Przesądza o tym w szczególności:

• fakt nieprowadzenia działalności pożyczkowej, poza przypadkami udzielenia pożyczek wskazanych w opisie części G. niniejszego wniosku i we wskazanych tam okolicznościach,
• fakt, iż ani przeważający, ani pozostałe przedmioty działalności podatnika nie obejmują udzielania pożyczek lub kredytów w jakiejkowiek formie (czego dowodzą zapisy w rejestrze przedsiębiorców KRS),
• fakt, iż pożyczki udzielone zostały wyłącznie podmiotom powiązanym, co miało na celu przede wszystkim wsparcie powiązanych z wnioskodawcą spółek, a nie czerpanie zysku z dokonanych transakcji

W ocenie wnioskodawcy stanowisko takie znajduje również swoje potwierdzenie między innymi w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2016 roku (sygn. II FSK 1493/14) oraz poprzedzającego go wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2013 roku (sygn. I SA/Gd 1309/13). W wyrokach tych, odnoszących się do przypadku analogicznego, jak zdarzenie objęte niniejszym wnioskiem - sądy obu instancji potwierdziły stanowisko, zgodnie z którym udzielanie pożyczek, które nie przybrało u podmiotu formy zawodowej (stałej i zorganizowanej) nie może zostać uznane za czynności dokonane w ramach działalności gospodarczej, a tym samym nie stanowią usługi udzielenia pożyczki w rozumieniu ustawy o VAT. W powołanym wyżej wyroku NSA wskazano na konieczność wzięcia pod uwagę okoliczności w której pożyczki udzielone zostały wyłącznie podmiotom powiązanym, co miało na celu przede wszystkim wsparcie powiązanych z podatnikiem spółek. Wreszcie wyroki powyższe potwierdzają stanowisko, iż okoliczność że dana czynność została wykonana nawet wielokrotnie nie może przesądzać o opodatkowaniu tej czynności, bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności dany podmiot występował w charakterze podatku VAT. Sam fakt posiadania statusu podatnika VAT nie ma w tym wypadku znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z poźn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in., w zakresie ściągania długów, wsparciem windykacyjnym oraz nabywa wierzytelności na własny rachunek. Wnioskodawca udzielił, w okresie ostatniego roku pożyczek na rzecz spółek bezpośrednio lub pośrednio powiązanych kapitałowo z Wnioskodawcą. Udzielenie ww. pożyczek miało miejsce wyłącznie z uwagi na fakt, iż podmioty powiązane z Wnioskodawcą potrzebowały niezbędnego finansowania swojej działalności, natomiast w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy doszło do wystąpienia (przejściowo) nadwyżki środków finansowych. Możliwe, iż w najbliższej przyszłości wnioskodawca udzieli jeszcze pożyczek podmiotom powiązanym, w analogicznych okolicznościach (wystąpienie przejściowo wolnej nadwyżki środków u Wnioskodawcy i potrzeba dofinansowania innych spółek powiązanych z Wnioskodawcą). Pożyczki udzielane (wyłącznie) na rzecz spółek powiązanych są pożyczkami oprocentowanymi i nie mają charakteru bezzwrotnego. Tam gdzie zakończyły się umowy pożyczek, kwoty pożyczek zostały Wnioskodawcy faktycznie zwrócone. Niezbędne oprocentowanie pożyczek ma miejsce z uwagi na fakt, iż między innymi ze względu na przepisy prawa podatkowego, wolą stron nie jest dokonywanie sobie nieodpłatnych świadczeń. Okres spłaty udzielonych pożyczek wynosi dwa lata. Faktycznie pożyczki niejednokrotnie zwracane są wcześniej, jeśli podmiot wsparty pożyczką ma taką możliwość. Pożyczki udzielane przez Wnioskodawcę innym spółkom (wyłącznie powiązanym) są dokonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej umowy pożyczki.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że Spółka jako osoba prawna, w przeciwieństwie do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nie wykonuje czynności należących do sfery prywatnej i nie zarządza majątkiem prywatnym. Wszystkie czynności Wnioskodawcy należą do płaszczyzny zawodowej i związane są z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wykonanie usługi pożyczki, należy zatem uznać za element działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:

• przedmiotowa pożyczka została udzielona za oprocentowaniem, które to stanowi przychód Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej;
• pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Spółki (wygenerowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej);
• w celu wykonania usługi Spółka zaangażowała zasoby prowadzonego przedsiębiorstwa, w szczególności wypracowany w ramach działalności gospodarczej kapitał, który odpłatnie udostępniła Pożyczkobiorcy
• udzielenie w okresie ostatniego roku pożyczek na rzecz spółek bezpośrednio lub pośrednio powiązanych z Wnioskodawcą oraz możliwość w najbliższej przyszłości udzielenia kolejnych pożyczek podmiotom powiązanym (wystąpienie przejściowo wolnej nadwyżki środków u Wnioskodawcy).

Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia działalność gospodarcza. W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu działalność gospodarcza zdefiniowanym w art. 15 ust 2 ustawy o VAT.

Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez Spółkę, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika.

Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczek, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a w konsekwencji wykonaną przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT.

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu udzielenia pożyczki.

Ponadto należy zauważyć, iż wpis przedmiotu działalności gospodarczej (wg klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podawany bowiem przy rejestracji podmiotów gospodarczych zakres działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności ma charakter orientacyjny. Ewentualny brak danego kodu czynności wg klasyfikacji PKD w umowie spółki i wykonanie jej nie oznacza, że przedsiębiorca wykonuje czynność niezgodną z prawem.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczek, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać Wnioskodawcę za podatnika, a czynność za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczek podmiotom powiązanym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorców jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów tutejszy Organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej