Temat interpretacji
Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Zgodnie z Decyzją Wojewody nr xxx z dnia 23 kwietnia 2004 r. prawo własności zabudowanej nieruchomości w obrębie W., Gmina C., oznaczonej m. in. jako działka nr 5/3 o pow. 0,1458 ha stało się mieniem Województwa zgodnie z art. 49 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 r., zgodnie z którym Wojewoda z urzędu przekazał Województwu ww. mienie Skarbu Państwa służące realizacji zadań województwa. Z uzasadnienia decyzji wynika, że stosownie do przepisu art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną - z dniem 1 stycznia 1999 r. samorząd województwa przejmuje mające siedzibę na obszarze województwa państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej - zarządy ... . Z decyzji tej wynika, że nabycie mienia jest nieodpłatne i następuje z dniem, w którym ta decyzja stanie się ostateczna (ostateczna z dniem 13 maja 2004 r.)
Województwu nie przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. nieruchomości.
Nieruchomość ta była oddana w trwały zarząd na rzecz W, w xxx (późniejszego Z. w xxx).
W związku z zainteresowaniem najemcy nabyciem ww. nieruchomości położonej w W., Gmina C. oznaczonej jako działka nr 5/3 o pow. 1.458 m2 zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 58,06m2 (jeden lokal mieszkalny w budynku) oraz budynkiem gospodarczym (pomieszczeniem przynależnym) o powierzchni użytkowej 38,61 m2 planuje się sprzedać w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomość na rzecz najemcy.
Pierwsza umowa najmu przedmiotowego lokalu i ww. pomieszczenia gospodarczego zawarta przez obecnego najemcę: 11 listopada 1985 r. W stosunku do lokalu była zawarta przed ww. datą również inna umowa najmu (inny najemca).
Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 16 października 2017 r. na działce nr 5/3 znajdują się ww. budynki. Budynek mieszkalny wyposażony jest w instalacje: elektryczną; wodno-kanalizacyjną (zasilana z sieci wodociągowej i odprowadzana do szamba); centralnego ogrzewania (zasilana z kotła na paliwo stałe) i ciepłej wody użytkowej (zasilana na paliwo stałe). Ścieki sanitarne z budynku mieszkalnego odprowadzane są poprzez urządzenia kanalizacji lokalnej (w tym podziemny zbiornik kanalizacji sanitarnej znajdujący się na działce nr 5/3) do dwóch podziemnych zbiorników kanalizacji sanitarnej znajdujących się na sąsiedniej działce. Budynek gospodarczy posiada instalację elektryczną, która powiązana jest funkcjonalnie z ww. budynkiem mieszkalnym.
Teren działki częściowo ogrodzony. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w gminie C. obszar wsi W. zatwierdzonego uchwałą nr xxx Rady Gminy w C. z dnia 30 sierpnia 2002 r. przedmiotowa działka położona jest na terenie oznaczonym w planie miejscowym symbolem :
- funkcja podstawowa terenu - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz urządzenia melioracji wodnych,
- funkcja dopuszczalna terenu - zabudowa usługowa z zakresu handlu, gastronomii, obsługi rekreacji i rzemiosła, zabudowa gospodarcza i garaże dla potrzeb własnych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż nieruchomości położonej w W., gminie C. oznaczonej jako działka nr 5/3 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (t. j. Dz. U. z 2017r., poz.1221)?
Zdaniem
Wnioskodawcy, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów
i usług,
zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r.
o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2096), mieniem
województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez
województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którą pierwsze zasiedlenie, to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382714. Sąd w wyroku stwierdził, że definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.
Województwo stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z uwagi na to, że dostawa nieruchomości będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu, a między pierwszym zasiedleniem, a planowaną datą sprzedaży nieruchomości upłyną okres dwóch lat.
Ponadto Województwu przy przekazywaniu z mocy prawa nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz (jak wynika z informacji pisemnej uzyskanej od Z. xxx) nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ww. budynki i budowle, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej oraz budowle lub ich części nie były wykorzystywane przez Zarząd do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w daniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w xxx, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej