Temat interpretacji
Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. .
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.
Województwo było beneficjentem prowadzącym międzynarodowy projekt pn. , realizowanym w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Projekt realizowany był w latach 2009-2012, całkowita wartość wydatków kwalifikowanych projektu wynosiła 467.537,64 zł, wartość dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego to 397.406,98 zł, a wkład własny beneficjenta 70.130,66 zł.
Zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 4 Uchwały Nr Zarządu Województwa z dnia 29 września 2014 r. w sprawie zmiany Uchwały Zarządu Województwa z dnia 24 lutego 2010 r. ze zmianami w sprawie dofinansowania ww. projektu w ramach Osi Priorytetowej 1 Przedsiębiorczość Działanie 1.3 -Wspieranie wytwarzania i promocji produktów regionalnych Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, beneficjent zobowiązany jest do dostarczenia, w przypadku gdy oświadczył, że podatek VAT jest kwalifikowalny, pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu na podstawie art. 14a-14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej, składanej na koniec okresu trwałości projektu. Interpretacja ma stanowić dowód potwierdzający uznanie ponoszonych w ramach projektu kosztów za kwalifikowalne. Podatek VAT ponoszony był przez Województwo w związku z dokonywaniem zakupów towarów i usług (tj. zakup materiałów informacyjnych, konferencyjnych, usług hotelowych, restauracyjnych, konferencyjnych, gastronomicznych, transportowych, poligraficznych, tłumaczeń i innych objętych podatkiem VAT) bezpośrednio związanych z realizacją działań zaplanowanych w ramach powyższego projektu.
Do działań tych należy zaliczyć m.in.:
- organizację posiedzenia Grupy Sterującej sieci E.
- udział w spotkaniach dotyczących kwestii związanych z ochroną środowiska, organizowanych przez regiony europejskie,
- organizację dziewięciu Konferencji Regionów Europy ds. Środowiska pn. .
Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu nie są i nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Zgodnie z zasadą ogólną podatek VAT może zostać uznany za kwalifikowalny, jeśli jest on faktycznie i ostatecznie ponoszony przez Instytucję Realizującą i nie ma ona prawnych możliwości odzyskania podatku VAT. Za odzyskanie podatku VAT rozumie się odliczenie go od podatku VAT należnego lub zwrot w określonych przypadkach, według warunków ścisłe określonych przepisami w/w ustawy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w związku z realizacją projektu pn. , realizowanym ze środków pochodzących z dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu własnego samorządu, Województwu przysługuje prawo do odzyskania podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT powinien być uznany za kwalifikowalny, gdyż jest on faktycznie i ostatecznie ponoszony w związku z dokonywaniem zakupów i usług związanych z działaniami zaplanowanymi w projekcie, przez Urząd Marszałkowski Województwa ., który jako instytucja Samorządu Województwa, nie ma prawnych możliwości odzyskania podatku VAT, tj. odliczenia go od podatku VAT należnego lub zwrot w określonych przypadkach, według ściśle określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Efekty powstałe w wyniku realizacji projektu nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje co do zasady wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje zarejestrowany czynny podatnik, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.
Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.
Powyższe kwestie zostały uregulowane w analogiczny sposób w rozporządzeniach Ministra Finansów:
- z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia;
- z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 7 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia;
- z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 ust. 3 i 4.
- z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), rozdział 9 oraz § 8 i ust. 3 i 4.
Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jak wynika z treści wniosku efekty powstałe w wyniku realizacji projektu nie są i nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanych rozporządzeniach.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej