Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wpłat dotyczących organizowanych wycieczek oraz obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynny podatnik podatku VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą z dnia 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wpłat dotyczących organizowanych wycieczek jest nieprawidłowe;
• obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnik podatku VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wpłat dotyczących organizowanych wycieczek oraz obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynny podatnik podatku VAT. Wniosek został uzupełniony dnia 21 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Oddział Zakładowy A (zwany dalej: A lub Oddział) jest jednostką organizacyjną Polskiego Towarzystwa () zarejestrowanego pod numerem KRS () (zwanego dalej: B).

Zgodnie z art. 6 Statutu B, jednostka A posiada własną osobowość prawną.

A działa na podstawie własnego statutu. Terenem działalności Oddziału jest miasto (), województwo () i zachodnia część Polski.

Na podstawie § 5 Statutu Oddział realizuje cele określone w art. 7 i 8 Statutu B, tj. działalność w zakresie kultury fizycznej, kultury, oświaty i ochrony środowiska.

Ponadto Oddział realizuje cele w zakresie:

• krzewienia turystyki i krajoznawstwa oraz aktywnych form wypoczynku dzieci i młodzieży, szczególnie w postaci wędrownictwa indywidualnego i grupowego, organizacji rajdów, złazów, zlotów, spływów, rejsów oraz kolonii i obozów,
• podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, w tym poprzez współdziałanie z towarzystwami i organizacjami skupiającymi i opiekującym się Polakami oraz dziedzictwem kultury polskiej za granicą,
• nauki, edukacji, oświaty i wychowania dzieci i młodzieży, szczególnie poprzez kształtowanie postaw społecznych, upowszechniania wiedzy o przeszłości, współczesności i perspektywach rozwoju Polski, szerzenia kultury turystyki i zapoznania z poznawczymi, wypoczynkowymi i zdrowotnymi walorami wędrownictwa,
• ekologii i ochrony zwierząt, ochrony dziedzictwa przyrodniczego oraz troski o racjonalne wykorzystywanie zasobów przyrody,
• ochrony i promocji zdrowia,
• działania na rzecz osób niepełnosprawnych,
• kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego,
• wspierania i upowszechniania kultury fizycznej,
• działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym,
• wypoczynku dzieci i młodzieży.

Statut Oddziału przewiduje też inne działania wymienione w ustawie o wolontariacie, jednak nie są one prowadzone.

Z uwagi na fakt, że A świadczy usługi nie tylko dla członków Oddziału lecz również dla osób z zewnątrz, tzw. sympatyków, usługi przez Oddział świadczone objęte są kodem PKD 79.

B jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność społecznie użyteczną.

Podstawą działalności stowarzyszenia jest organizacja wydarzeń o charakterze turystyczno-krajoznawczym dla członków oraz sympatyków A.

B jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym pod nr NIP ().

A jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

A uzyskuje środki na działalność ze składek członkowskich oraz dobrowolnych darowizn. Ponadto A pozyskuje środki od swoich członków oraz osób fizycznych nie będących członkami które przeznaczone są na organizowanie różnego rodzaju wydarzeń o charakterze turystyczno-krajoznawczym. A działa NON PROFIT. Wpłaty dokonywane są przez uczestników danej wycieczki i mają one pokryć koszty z daną wycieczką związane.

Wpłaty od uczestników dokonywane są zarówno poprzez konto bankowe, jak i gotówką do kasy.

Oddział aktualnie nie prowadzi ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych.

Kwota obrotu ze sprzedaży dla osób fizycznych przekroczy w roku 2017 kwotę 40.000 zł.

Przewiduje się, że w 2017 r. obrót ze sprzedaż usług w zakresie organizacji wycieczek może przekroczyć 200.000,00 zł.

A sam organizuje wycieczki. Nie korzysta z pośredników. Wszystkie usługi i towary związane z wycieczką, jak np.: transport, zakwaterowanie, przewodnik, nabywa we własnym imieniu i na swoją rzecz. Z uwagi, że założeniem organizacji nie jest osiąganie zysków, Oddział podlicza poniesione koszty i dzieli pomiędzy uczestników tak aby ostatecznie wyjść na 0. Czasami zdarzają się wycieczki na których osiąga się nieznaczną nadwyżkę lub stratę.

Z uzupełnienia do wezwania z dnia 18 grudnia 2017 r. wynika, że:

1. Wszystkie wpłaty otrzymywane od uczestników wycieczek (gotówkowe jak i bezgotówkowe) są na tyle szczegółowo opisane, że dokładnie wiadomo, jakiego wydarzenia dotyczą. Należy stwierdzić, że jednoznacznie wynika z nich, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy.
2. Usługi świadczone przez Oddział są usługami sklasyfikowanymi pod symbolem 79 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29.10.2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWIU). Z uwagi na pojawiające się wątpliwości Wnioskodawca dla pewności wystąpił do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o pomoc w zakwalifikowaniu wykonywanych przez niego usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy A zobowiązany jest do ewidencjonowania przyjmowanych wpłat, w zakresie organizowania wycieczek dla osób fizycznych nieprowadzących działalności, przy zastosowaniu kasy fiskalnej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 110 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług, kiedy podatnik dokonuje sprzedaży dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, zobowiązany jest do ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej. Naszym zdaniem, A dokonuje czynności objętych tym przepisem.

Ustawodawca jednak wprowadził zwolnienia w zakresie obowiązku stosowania kas. W tym zakresie należy odnieść się do Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2016 roku w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Określone w rozporządzeniu rodzaje zwolnień można podzielić na trzy grupy:

1. podmiotowe zwolnienie do określonej wysokości limitu obrotu, jeśli przychody ze sprzedaży nie przekroczą kwoty 20.000,00 zł lub kwoty obliczonej proporcjonalnie do okresu prowadzonej sprzedaży,
2. przedmiotowe zwolnienie według rodzaju dokonywanych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia MRiF,
3. podmiotowo-przedmiotowe zwolnienie według udziału procentowego obrotu, jeśli organizacja sprzedaje towary lub usługi wymienione w części pierwszej załącznika do rozporządzenia, stanowiące więcej niż 80% całego obrotu.

W ewidencji Regon jako przedmiot prowadzonej działalności A wskazany jest kod 94.99.Z PKD: działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Powyższy kod PKD upoważnia podatników do zwolnienia z prowadzenie ewidencji przy pomocy kasy fiskalnej.

Jednak zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez niego, nie mieszczą się w zakresie tego działu. A świadczy usługi objęte kodem z działu 79, gdyż wycieczki organizowane są nie tylko dla członków Oddziału lecz również dla osób z zewnątrz, tzw. sympatyków. Kod PKD numer 79 nie mieści się w zakresie zwolnień przewidzianych przez rozporządzenie.

W związku z powyższym, jeżeli obrót w zakresie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (członków jak i sympatyków), przekroczy kwotę 40 tys. złotych w danym roku, A zobowiązany będzie do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej.

Ad. 2

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. A posiada własną osobowość prawną i jest rozliczana niezależnie od B, będącego czynnym podatnikiem VAT. Dlatego też dla określenia obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny, należy wziąć pod uwagę obrót dokonany przez A, z tytułu świadczonych usług w zakresie organizacji wydarzeń o charakterze turystyczno-krajoznawczym.

W związku z powyższym A po uzyskaniu obrotu większego niż kwota określona w art. 113 ust. 1 ma obowiązek zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT, oraz opodatkować uzyskiwany obrót z tytułu świadczonych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wpłat dotyczących organizowanych wycieczek jest nieprawidłowe;
• obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnik podatku VAT jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przez towary, stosownie do zapisu art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 5a ustawy).

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego (art. 111 ust. 1a ustawy).

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym do 31 grudnia 2017 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidywały zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe § 2) oraz wysokość obrotu do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe § 3).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r.).

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Stosownie do zapisu § 4 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą,
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      1. świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      2. usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Z kolei w obecnie obowiązującym stanie prawnym, od 1 stycznia 2018 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

I tak stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Stosownie do zapisu § 4 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą,
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      1. świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      2. usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
   11. kulturalnych i rozrywkowych wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
   12. związanych z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
   13. w zakresie wymiany walut, z wyłączeniem usług świadczonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

Tym samym § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych, np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki.

Zgodnie z art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Polskiego Towarzystwa (). Zgodnie z art. 6 Statutu B posiada własną osobowość prawną. Wnioskodawca działa na podstawie własnego statutu. Terenem działalności Oddziału jest miasto (), województwo () i zachodnia część Polski.

Na podstawie § 5 Statutu Oddział realizuje cele określone w art. 7 i 8 Statutu B, tj. działalność w zakresie kultury fizycznej, kultury, oświaty i ochrony środowiska.

Ponadto Oddział realizuje cele w zakresie:

• krzewienia turystyki i krajoznawstwa oraz aktywnych form wypoczynku dzieci i młodzieży, szczególnie w postaci wędrownictwa indywidualnego i grupowego, organizacji rajdów, złazów, zlotów, spływów, rejsów oraz kolonii i obozów,- podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, w tym poprzez współdziałanie z towarzystwami i organizacjami skupiającymi i opiekującym się Polakami oraz dziedzictwem kultury polskiej za granicą,
• nauki, edukacji, oświaty i wychowania dzieci i młodzieży, szczególnie poprzez kształtowanie postaw społecznych, upowszechniania wiedzy o przeszłości, współczesności i perspektywach rozwoju Polski, szerzenia kultury turystyki i zapoznania z poznawczymi, wypoczynkowymi i zdrowotnymi walorami wędrownictwa,
• ekologii i ochrony zwierząt, ochrony dziedzictwa przyrodniczego oraz troski o racjonalne wykorzystywanie zasobów przyrody,
• ochrony i promocji zdrowia,
• działania na rzecz osób niepełnosprawnych,
• kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego,
• wspierania i upowszechniania kultury fizycznej,
• działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym,
• wypoczynku dzieci i młodzieży.

Statut Oddziału przewiduje też inne działania wymienione w ustawie o wolontariacie, jednak nie są one prowadzone. Z uwagi na fakt, że A świadczy usługi nie tylko dla członków Oddziału lecz również dla osób z zewnątrz tzw. sympatyków, usługi przez Oddział świadczone objęte są kodem PKD 79. A jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność społecznie użyteczną. Podstawą działalności stowarzyszenia jest organizacja wydarzeń o charakterze turystyczno-krajoznawczym dla członków oraz sympatyków A.

B jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony. Uzyskuje on środki na działalność ze składek członkowskich oraz dobrowolnych darowizn. Ponadto pozyskuje środki od swoich członków oraz osób fizycznych nie będących członkami, które przeznaczone są na organizowanie różnego rodzaju wydarzeń o charakterze turystyczno-krajoznawczym. Wnioskodawca działa NON PROFIT. Wpłaty dokonywane są przez uczestników danej wycieczki i mają one pokryć koszty z daną wycieczką związane. Wpłaty od uczestników dokonywane są zarówno poprzez konto bankowe jak i gotówką do kasy. Oddział aktualnie nie prowadzi ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. Kwota obrotu ze sprzedaży dla osób fizycznych przekroczy w roku 2017 kwotę 40.000 zł. Przewiduje się, że w 2017 r. obrót ze sprzedaż usług w zakresie organizacji wycieczek może przekroczyć 200.000,00 zł. Wnioskodawca sam organizuje wycieczki. Nie korzysta z pośredników. Wszystkie usługi i towary związane z wycieczką, jak np.: transport, zakwaterowanie, przewodnik, nabywa we własnym imieniu i na swoją rzecz. Z uwagi, że założeniem organizacji nie jest osiąganie zysków, Oddział podlicza poniesione koszty i dzieli pomiędzy uczestników tak aby ostatecznie wyjść na 0. Czasami zdarzają się wycieczki na których osiąga się nieznaczną nadwyżkę lub stratę. Wszystkie wpłaty otrzymywane od uczestników wycieczek (gotówkowe jak i bezgotówkowe) są na tyle szczegółowo opisane, że dokładnie wiadomo, jakiego wydarzenia dotyczą. Należy stwierdzić, że jednoznacznie wynika z nich, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami sklasyfikowanymi pod symbolem 79 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWIU).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą tego czy będzie on zobowiązany do ewidencjonowania przyjmowanych wpłat, w zakresie organizowania wycieczek dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że zarówno w świetle przepisów rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2016 r. obowiązującego do 31 grudnia 2017 r. oraz rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. w poz. 39 załącznika, jako czynność korzystającą ze zwolnienia, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Aby zatem podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 39 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła;
• przedmiotem dostawy nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi organizowania wycieczek sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 79. Wnioskodawca sam organizuje wycieczki. Nie korzysta z pośredników. Wszystkie usługi i towary związane z wycieczką, jak np.: transport, zakwaterowanie, przewodnik, nabywa we własnym imieniu i na swoją rzecz. Wszystkie wpłaty otrzymywane od uczestników wycieczek (gotówkowe jak i bezgotówkowe) są na tyle szczegółowo opisane, że dokładnie wiadomo, jakiego wydarzenia dotyczą. Należy stwierdzić, że jednoznacznie wynika z nich, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy.

Mając na względzie przywołane regulacje oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w związku z wykonywaniem czynności (organizowanie wycieczek) sklasyfikowanych (jak wskazał Wnioskodawca) pod symbolem PKWiU 79 będzie korzystał ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej jedynie do momentu przekroczenia kwoty 20.000 zł obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych. Z wniosku nie wynika również, żeby Zainteresowany był podmiotem rozpoczynającym działalność gospodarczą.

Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku wpłat otrzymanych w całości za świadczoną usługę organizowania wycieczek za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła, Zainteresowany może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w zw. z poz. 39 załącznika do rozporządzenia.

W konsekwencji Wnioskodawca w odniesieniu do świadczonych usług organizowania wycieczek sklasyfikowanych w dziale PKWiU 79, w odniesieniu do których przyjmowałby należność w gotówce, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych do momentu przekroczenia kwoty 20.000 zł, jednakże nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Natomiast w odniesieniu do świadczonych usług organizowania wycieczek sklasyfikowanych w dziale PKWiU 79, za które płatność otrzymywana jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania sprzedaży z tytułu ww. usług bez względu na ich limit, gdyż spełnione są przesłanki wynikające z poz. 39 załącznika do rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z którego wynika, iż po przekroczeniu 40 000 zł obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania na kasie rejestrującej uznano jako nieprawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii tego czy Wnioskodawca po przekroczeniu kwoty, otrzymanych od swoich członków oraz sympatyków na organizowane wycieczki, opłat w wysokości 200 tys. zł będzie zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 art. 113 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      1. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      2. wyrobów tytoniowych,
      3. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie korzystają m.in. podatnicy świadczący usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W związku z powyższym należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności, należy zaliczyć do usług, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi organizowania wycieczek sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 79. Wnioskodawca sam organizuje wycieczki. Nie korzysta z pośredników. Wszystkie usługi i towary związane z wycieczką, jak np.: transport, zakwaterowanie, przewodnik, nabywa we własnym imieniu i na swoją rzecz.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przedmiotem działalności są usługi organizowania wycieczek PKWiU 79 czyli usługi, które nie są wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, jako czynności wyłączone ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, co oznacza, że stosuje się do nich zasady umożliwiające zastosowanie zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ustawy.

Należy również zwrócić uwagę, że w stosunku do usług organizowania wycieczek, ustawodawca przewidział szczególne procedury dotyczące m.in. określenia podstawy opodatkowania.

Na mocy art. 119 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Jak wskazano wyżej ustawodawca w ww. przepisie art. 119 ust. 1 ustawy posługuje się pojęciem podstawa opodatkowania. Natomiast przepis art. 113 stanowi o wartości sprzedaży. Wartość sprzedaży stanowi natomiast wartość uzyskaną z tytułu świadczenia całej usługi. Zatem wartość sprzedaży nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji, dla prawidłowego określenia limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ustawy, przyjmuje się całą wartość sprzedaży uzyskaną przez podatnika z tytułu świadczenia usług pomniejszoną o podatek VAT wyliczony od marży.

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 96 ust. 1 ustawy).

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1 (art. 96 ust. 3a ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 jako podatnika VAT zwolnionego, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie (art. 96 ust. 4 ustawy).

Reasumując, Wnioskodawca świadcząc usługi, w zakresie organizowania wycieczek PKWiU 79 zakładając, że wartość sprzedaży przekroczy kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W konsekwencji stwierdzić należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej