Temat interpretacji

Możliwość odzyskania podatku VAT w całości w związku z realizacją inwestycji mającej na celu przebudowę targowiska.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w całości w związku z realizacją inwestycji mającej na celu przebudowę targowiska jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w całości w związku z realizacją inwestycji mającej na celu przebudowę targowiska.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina rozlicza się z podatku z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych, tj. umów użytkowania wieczystego, dzierżawy nieruchomości, umów o najem lokali komunalnych.

Gmina planuje zrealizować inwestycję polegającą na przebudowie targowiska miejskiego
z wykorzystaniem środków europejskich. Wniosek o dofinansowanie przebudowy targowiska w czerwcu br. zostanie zgłoszony do dofinansowania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2014-2020 w Urzędzie Marszałkowskim Województwa .

Zgodnie z instrukcją wypełniania wniosku o przyznanie pomocy, jako załącznik Beneficjent zobowiązany jest przedłożyć do instytucji zarządzającej PROW indywidualną interpretację podatkową w zakresie kwalifikowalności podatku od towarów i usług.

Przewidywany zakres rzeczowy przebudowy targowiska obejmuje przede wszystkim:

1. Zadaszenie, ogrodzenie i utwardzenie placu o powierzchni ok. 2850m²,
2. Wyposażenie w stoiska handlowe,
3. Wyposażenie w media i węzeł sanitarny, również dla osób niepełnosprawnych,
4. Wyposażenie w instalacje OZE,
5. Instalację oświetlenia oraz monitoring,
6. Budynek socjalny.

Wartość inwestycji przekroczy 15.000,00 zł.

Gmina będzie realizowała inwestycję w ramach zadań własnych wynikających z Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2016 poz. 446 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o sam. gm.).

Poszczególne urządzenia i budowle będą środkami trwałymi i będą stanowiły własność Gminy. Targowisko będzie środkiem trwałym Gminy, stanowiło będzie własność Gminy.

Targowisko jest wyznaczonym terenem, na którym sprzedawcy sprzedają swoje towary a mieszkańcy mają możliwość ich zakupu. Dla osób fizycznych jak i prawnych, które zamierzają kupić towary targowisko ma charakter całoroczny i ogólnodostępny i nie jest od nich pobierana żadna opłata, w szczególności za wstęp.

W związku z planowaną przebudową targowiska Gmina będzie otrzymywała od Wykonawców robót budowlanych faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne.

Gmina nie ponosi i nie będzie ponosić wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem targowiska (np. koszty energii, sprzątania itp.). Targowisko jest dzierżawione przez Przedsiębiorstwo Komunalne sp. z o.o. w . na podstawie umowy dzierżawy z 18 lipca 2014 r., na podstawie której płaci czynsz dzierżawny w wysokości 3000 zł plus obowiązujący podatek VAT. Umowa obowiązuje do 17 czerwca 2017 r. Rada Miasta uchwałą z dnia 26 kwietnia 2017 r. wyraziła zgodę na zawarcie umowy dzierżawy targowiska miejskiego dotychczasowemu dzierżawcy na kolejne 3 lata. Dzierżawca ponosi koszty bieżącego funkcjonowania targowiska, jest zobowiązany do ponoszenia kosztów wywozu nieczystości, zużycia wody, korzystania z kanalizacji, energii elektrycznej oraz opłacenia innych kosztów związanych z funkcjonowaniem targowiska, w tym podatku od nieruchomości oraz kosztów ubezpieczenia. Wg umowy dzierżawy dzierżawca może pobierać opłatę za powierzchnię zarezerwowaną na wydzierżawionym terenie, za powierzchnię poddzierżawioną zgodnie z zawartymi umowami oraz opłatę eksploatacyjną.

Gmina po przebudowie będzie osiągała następujące przychody związane z działalnością targowiska:

1. Czynsz dzierżawny od płacony na rzecz Gminy Miejskiej - Gmina wystawia faktury VAT i wykazuje na nich VAT należny.
2. Opłaty targowe pobierane w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716 z późn. zm.) od osób handlujących na targowisku, w drodze inkasa przez na rzecz Gminy Miejskiej . Opłata ta ma charakter daniny publicznoprawnej, stanowiącej dochód publiczny i pobierana jest na podstawie i w wysokości określonej odrębnymi przepisami prawa, zgodnie z Ustawą o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z ww. ustawą opłata ta jest pobierana od wszystkich osób handlujących na terenie Gminy, z wyłączeniem sprzedaży w budynkach lub w ich częściach, od których pobierany jest podatek od nieruchomości.

Targowisko zarówno przed przebudową jak również po przebudowie było i będzie nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na odpłatnym wydzierżawieniu jego terenu spółce komunalnej. Z tego tytułu Gmina nalicza i pobiera VAT, który odprowadza do Urzędu Skarbowego jako podatek należny w deklaracjach VAT-7.

Przebudowane targowisko będzie wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.).

Po zakończeniu inwestycji Gmina będzie pobierać odpowiednie wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska. Zdaniem Gminy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. jest zobowiązane do opłacania miesięcznego czynszu dzierżawnego w wysokości 3 000,00 zł plus obowiązujący podatek VAT.

Udział miesięcznego czynszu z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska w relacji do nakładów planowanych do poniesienia na przebudowę targowiska wynosi niespełna 0,16%.

Udział rocznego czynszu z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska w relacji do nakładów planowanych do poniesienia na przebudowę targowiska wynosi niespełna 1,87%.

W dniu 17.06.2017 r. zawarto nową umowę z Przedsiębiorstwem Komunalnym Sp. z o. o. na podstawie której płaci miesięczny czynsz dzierżawny w kwocie tj. 3 000,00 zł plus obowiązujący podatek VAT. Umowę zawarto na okres określony, tj. od dnia 18.06.2017 r. do dnia 17.06.2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania całego podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na przebudowę targowiska?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną inwestycją dotyczącą przebudowy targowiska wraz z infrastrukturą towarzyszącą Gmina będzie miała możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT w całości, ponieważ na przebudowanym obiekcie będzie prowadzona wyłącznie działalność polegająca na odpłatnym wydzierżawieniu terenu targowiska innemu podatnikowi podatku VAT i Gmina będzie odprowadzała do budżetu państwa z tego tytułu VAT należny .

W nawiązaniu do powyższego Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Zgodnie z postanowieniami art. 86-88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wydatki związane z realizacją inwestycji są dokumentowane fakturami wystawianymi na Gminę a obiekt będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych - zatem spełnione są przesłanki do pełnego odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących przebudowę targowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanego przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wskazać należy, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powołanej definicji wynika, że dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy (tu: targowiska) przez dzierżawcę.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina planuje zrealizować inwestycję polegającą na przebudowie targowiska miejskiego z wykorzystaniem środków europejskich. Wniosek o dofinansowanie przebudowy targowiska w czerwcu br. zostanie zgłoszony do dofinansowania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2014-2020 w Urzędzie Marszałkowskim Województwa . Gmina będzie realizowała inwestycję w ramach zadań własnych wynikających z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Targowisko będzie środkiem trwałym Gminy, stanowiło będzie własność Gminy. W związku z planowaną przebudową targowiska Gmina będzie otrzymywała od Wykonawców robót budowlanych faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne. Gmina nie ponosi i nie będzie ponosić wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem targowiska (np. koszty energii, sprzątania itp.). Targowisko jest dzierżawione przez Przedsiębiorstwo Komunalne sp. z o.o. na podstawie umowy dzierżawy. Gmina po przebudowie będzie osiągała przychody związane z działalnością targowiska: czynsz dzierżawny, opłaty targowe pobierane w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych od osób handlujących na targowisku, w drodze inkasa przez na rzecz Gminy Miejskiej . Po zakończeniu inwestycji Gmina będzie pobierać odpowiednie wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska.

Jak wynika z wniosku, targowisko zostanie oddane w odpłatną dzierżawę Przedsiębiorstwu Komunalnemu sp. z o.o. Zatem, z uwagi na to, że czynność ta wykonywana będzie na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, Wnioskodawca jako usługodawca działał będzie jak podatnik i w zakresie tych czynności nie będzie korzystał z wyłączenia, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonywał będzie na rzecz Przedsiębiorstwa Komunalnego, czynności, które w świetle art. 8 ust. 1 ustawy należy uznać za odpłatne świadczenie usług podlegające na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu. Występuje tutaj bowiem skonkretyzowany odbiorca tych czynności, który w zamian za ich wykonanie płaci Wnioskodawcy należność.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dla usług dzierżawy targowiska. Tym samym dzierżawa targowiska stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu 23% stawką podatku.

We własnym stanowisku w sprawie Gmina wskazała, że na przebudowanym obiekcie będzie prowadzona wyłącznie działalność polegająca na odpłatnym wydzierżawieniu terenu targowiska innemu podatnikowi podatku VAT, oraz że obiekt będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W odniesieniu do pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z przebudową targowiska należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem podstawowym warunkiem, który wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Do fundamentalnych cech podatku od towarów i usług należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą tego podatku jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od towarów i usług jedynie konsumpcji towarów i usług. Podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu.

Kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć co do zasady że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Należy zauważyć, że w orzeczeniu TSUE z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz stwierdzono, że warunek dopuszczalności odliczenia podatku VAT, tj. warunek by czynność powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia należy rozumieć zgodnie z założeniami prawa do odliczenia podatku VAT. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada z kolei, iż wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do odliczenia (innymi słowy, wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie). Wskazując na powyższe TSUE stwierdził, że brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a transakcją opodatkowaną wyrażającego się w braku konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku, bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Podobnie stanowisko zostało wyrażone w wyrokach TSUE z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciw Midland Bank plc oraz z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Z kolei w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Finanzamt KölnNord przeciwko Wolframowi Beckerowi, Trybunał podkreślił, iż warunkiem powstania prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów lub usług stanowił element ceny transakcji dającej prawo do odliczenia na późniejszym etapie.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy są/będą związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja prawa do odliczenia następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia.

Biorąc pod uwagę przytoczone we wniosku dane, należy stwierdzić, że pomimo zawarcia umowy dzierżawy przedmiotowego targowiska, warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony. Wykorzystanie przedmiotowej inwestycji w ramach dzierżawy, w świetle przedstawionych we wniosku danych liczbowych, będzie marginalne w stosunku do poniesionych nakładów na inwestycję. Jak wskazał Wnioskodawca, udział rocznego czynszu z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska w relacji do nakładów planowanych do poniesienia na przebudowę targowiska wynosi niespełna 1,87 %. Natomiast wysokość całkowitych wydatków planowanych do poniesienia w związku z realizacją zadania wynosi 1.929.805,00 zł. Wydatki te w widoczny sposób nie będą przekładały się na planowany do uzyskania przez Gminę obrót z tytułu dzierżawy przedmiotowej inwestycji. Z całokształtu opisu sprawy wynika, że zakres wykorzystania przedmiotowej inwestycji do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, będzie na tyle nieuchwytny, że nie może skutkować wystąpieniem prawa do odliczenia VAT.

W omawianych okolicznościach, zdaniem Organu, nie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z wydatkami poniesionymi na przebudowę targowiska. O ile nie można wykluczyć, że wspomniane zakupy związane z wydatkami inwestycyjnymi mogą przyczynić się do uzyskania nieznacznej sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, wykorzystanie przedmiotowej inwestycji w ramach dzierżawy jak wynika z okoliczności sprawy w niewielkim zakresie, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą opłatą.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Tym samym Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej