Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia na fakturach dokumentujących usługi świadczone przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia na fakturach dokumentujących usługi świadczone przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia na fakturach dokumentujących usługi świadczone przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) o doręczenie uwierzytelnionego odpisu pełnomocnictwa szczególnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany też dalej Spółką) w ramach prowadzonej działalności świadczy m.in. usługi polegające na produkcji, wytwarzaniu różnego typu konstrukcji stalowych, w tym m.in. różnego typu zbiorników, z materiałów własnych i/lub powierzonych na konkretne zamówienie osób trzecich. W niektórych przypadkach umowa zawarta pomiędzy stronami przewiduje montaż konstrukcji stalowej u zamawiającego lub miejscu przez niego wskazanym. Umowa zostaje zawarta bezpośrednio na rzecz zamawiającego czyli Spółka jest wykonawcą konstrukcji, a nie podwykonawcą.

W związku z tym Spółka zawiera umowy z podwykonawcami na świadczenie różnego rodzaju usług i dostawy materiałów takich jak:

1. usługi spawalnicze,
2. usługi montażowe,
3. malowanie konstrukcji stalowej,
4. dostawa materiałów podstawowych (różnego rodzaju blachy i elementy stalowe),
5. dostawa materiałów pomocniczych (materiały spawalnicze, narzędzia),
6. transport,
7. usługi sprzętem budowlanym (koparki, dźwigi),
8. rusztowania.

W każdym przypadku konstrukcja stalowa jest wytwarzana w zakładzie i następnie w elementach (półproduktach, elementach transportowych) jest transportowana do zamawiającego lub w miejsce przez niego wskazane i tam następuje jej montaż (wzniesienie). W związku z wytwarzaniem konstrukcji Spółka korzysta z usług podwykonawców w zakresie usług spawalniczych, montażowych, malowania, usługi sprzętem budowlanym, transportu, rusztowań. Usługi te w większości przypadków wykonywane są w zakładzie, ale czasem wykonywane są również na miejscu wznoszenia konstrukcji (np. usługi spawalnicze, montażowe, malowanie konstrukcji stalowej, usługi sprzętem budowlanym, rusztowania). Należy przy tym podkreślić, że zakres prac wykonywanych w zakładzie podatnika wynika ze specyfiki produkowanych konstrukcji, gdzie ich wytworzenie w zakładzie jest niezbędne ze względu na stopień skomplikowania i jakość wykonania, warunki atmosferyczne, konieczne narzędzia i urządzenia, potrzebę badań wykonanych prac itp. Z tych względów prace, które trzeba wykonać na miejscu montażu są ograniczone do niezbędnego minimum, polegającego na połączeniu (montażu i spawaniu) elementów wyprodukowanych na zakładzie, które ze względów transportowych i montażowych nie mogły być wcześniej połączone w całość i pomalowaniu konstrukcji w miejscach łączenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca jest wykonawcą konstrukcji stalowej z jej montażem u zamawiającego, podwykonawcy Wnioskodawcy, niewykonujący usług określonych w załączniku nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług, mają obowiązek wystawiania faktur z odwróconym VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Spółka jako wykonawca produkuje konstrukcję stalową w swoim zakładzie a następnie dokonuje jej montażu (wzniesienia) u zamawiającego, odwrócony VAT dotyczy wyłącznie tych podwykonawców Spółki, którzy bezpośrednio wykonują lub będą wykonywać prace polegające na robotach związanych ze wznoszeniem konstrukcji stalowych na miejscu jej wzniesienia (placu budowy) i to wyłączenie w tych przypadkach gdy wykonują usługi wskazane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT, odwrotne obciążenie przy robotach budowlanych i montażowo-budowlanych występuje, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. sprzedawcą jest czynny podatnik podatku VAT, czyli podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, który nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, o ile jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. przedmiotem sprzedaży są usługi wymienione w załączniku 14 ustawy o VAT w poz. 2-48,
4. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca.

Należy podkreślić, że warunki te należy interpretować ściśle, bez wykładni prowadzącej do rozszerzenia stosowania ustawy na podmioty czy też sytuacje, które zgodnie z literalnym brzmieniem nie powinny być nimi objęte.

Dwa pierwsze warunki nie budzą żadnych wątpliwości.

Jeśli chodzi o zakres usług, którymi objęty jest odwrócony VAT to chodzi o usługi budowlane, które są szczegółowo wymienione w załączniku nr 14 do ustawy według kodów PKWiU. Wobec tego odwrócony VAT będzie miał zastosowanie wyłącznie do tych usług, które odpowiadają opisowi w klasyfikacji PKWiU. Załącznik nr 14 zawiera grupę roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (43.99.50.0), która znajduje się w Sekcji F obejmującej Obiekty Budowlane i Roboty Budowlane.

Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (43.99.50.0) należy odróżnić np. od wytwarzania konstrukcji metalowych i ich części (25.11). Różnica sprowadza się do zakresu obowiązków umownych. W sytuacji gdy umowa obejmuje postawienie (wzniesienie) konstrukcji stalowej na terenie budowy mamy do czynienia z robotami związanymi ze wznoszeniem konstrukcji stalowych. Natomiast, jeśli umowa obejmuje jedynie sprzedaż konstrukcji stalowej, bez jej wzniesienia (montażu) na terenie budowy, mamy do czynienia z dostawą towaru (ew. usługą w przypadku wykonania prac na materiale powierzonym), która nie podlega pod odwrócony VAT.

Powyższe twierdzenie opiera się na potocznym rozumieniu pojęcia roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych, systematyce PKWiU oraz definicjach zawartych w ustawie Prawo budowlane. Z systematyki PKWiU wynika, że roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych objęte grupą nr 43.99.50.0 to roboty budowlane. Zgodnie z ustawą Prawo budowalne przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Z pojęć tych należy wskazać na pojęcie montażu, które językowo wiąże się z montażem konstrukcji stalowych, a które () w znaczeniu technicznym oznacza składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części bądź też zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych (Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 2, Warszawa 2006, s. 712) (za Gliniecki Andrzej (red.), Prawo budowlane. Komentarz, wyd. III WK 2016). Należy również postawić wniosek, że montaż konstrukcji stalowej, co do którego nie jest wymagane pozwolenie na budowę lub zgłoszenie robót budowlanych nie stanowi robót budowlanych a tym samy nie należy takich prac kwalifikować jako robót związanych ze wznoszeniem konstrukcji stalowych. Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z internetowym wydaniem Słownika języka polskiego wznieść wznosić oznacza m.in. wybudować coś dużego, wysokiego. Wybudowanie odnosi się zaś do prac przeprowadzanych na placu budowy, bezpośrednio przy wznoszeniu budowli (konstrukcji stalowych). Podsumowując, stwierdzić należy, że należy odróżnić prace wykonane przy produkcji konstrukcji stalowej, wykonywane w zakładzie podatnika, od prac wykonywanych przy wznoszeniu takiej konstrukcji stalowej na placu budowy.

Kolejnym z warunków rozliczenia usług budowlanych odwróconym VAT jest to, aby usługodawca świadczył je jako podwykonawca. W ustawie nie ma jednak definicji tego pojęcia. W trakcie prac nad projektem ustawy pojawiało się stanowisko Ministra Finansów, iż: dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczająca jest definicja zawarta w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, zgodnie z którą podwykonawca firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest głównym zlecającym swojego zakresu prac. Wynika z tego, że dalszy podwykonawca (podpodwykonawca) również podlega pod mechanizm odwróconego VAT, o ile świadczy dla podwykonawcy jedną z usług wymienionych w załączniku nr 14.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że w przypadku gdy Spółka jest wykonawcą (głównym wykonawcą) konstrukcji stalowej z jej montażem u zamawiającego (inwestora), to zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT sytuacja jej podwykonawców jako podatników podatku VAT jest uzależniona od tego, gdzie wykonują swoje usługi czy na terenie zakładu produkcyjnego Spółki czy na placu budowy. W pierwszym przypadku, podwykonawca jako podmiot niewykonujący żadnej z usług wskazanych w załączniku nr 14 wystawia normalną fakturę VAT za swoje usługi. Natomiast, gdy podwykonawca (lub podpodwykonawca) wykonujący jedną z usług wskazanych w załączniku nr 14 do ustawy VAT w miejscu wznoszenia konstrukcji wystawia fakturę ze stawką 0% i adnotacją odwrotne obciążenie, a obowiązek zapłacenia podatku VAT przerzucony jest na Spółkę, która jako wykonawca dokonując dalszej sprzedaży wystawia na nabywcę konstrukcji stalowej z montażem normalną fakturę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi polegające na produkcji, wytwarzaniu różnego typu konstrukcji stalowych (np. różnego typu zbiorników), z materiałów własnych i/lub powierzonych na konkretne zamówienie osób trzecich. W niektórych przypadkach umowa zawarta pomiędzy stronami przewiduje montaż konstrukcji stalowej u zamawiającego lub miejscu przez niego wskazanym. Umowa zostaje zawarta bezpośrednio na rzecz zamawiającego Wnioskodawca jest głównym wykonawcą konstrukcji, a nie podwykonawcą. W związku z tym Wnioskodawca zawiera umowy z podwykonawcami na świadczenie różnego rodzaju usług i dostawy materiałów, takich jak: usługi spawalnicze, usługi montażowe, malowanie konstrukcji stalowej, dostawa materiałów podstawowych (różnego rodzaju blachy i elementy stalowe), dostawa materiałów pomocniczych (materiały spawalnicze, narzędzia), transport, usługi sprzętem budowlanym (koparki, dźwigi), rusztowania.

W każdym przypadku konstrukcja stalowa jest wytwarzana w zakładzie i następnie w elementach (półproduktach, elementach transportowych) jest transportowana do zamawiającego lub w miejsce przez niego wskazane i tam następuje jej montaż (wzniesienie). W związku z wytwarzaniem konstrukcji Spółka korzysta z usług podwykonawców w zakresie usług spawalniczych, montażowych, malowania, usługi sprzętem budowlanym, transportu, rusztowań. Usługi te w większości przypadków wykonywane są w zakładzie, ale czasem wykonywane są również na miejscu wznoszenia konstrukcji (np. usługi spawalnicze, montażowe, malowanie konstrukcji stalowej, usługi sprzętem budowlanym, rusztowania). Należy przy tym podkreślić, że zakres prac wykonywanych w zakładzie podatnika wynika ze specyfiki produkowanych konstrukcji, gdzie ich wytworzenie w zakładzie jest niezbędne ze względu na stopień skomplikowania i jakość wykonania, warunki atmosferyczne, konieczne narzędzia i urządzenia, potrzebę badań wykonanych prac itp. Z tych względów prace, które trzeba wykonać na miejscu montażu są ograniczone do niezbędnego minimum, polegającego na połączeniu (montażu i spawaniu) elementów wyprodukowanych na zakładzie, które ze względów transportowych i montażowych nie mogły być wcześniej połączone w całość i pomalowaniu konstrukcji w miejscach łączenia.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług niebędących usługami wskazanymi w załączniku nr 14 do ustawy, świadczonych na jego rzecz przez podwykonawców.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Po to, aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca główny wykonawca.

Aby stwierdzić, że w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.

Z kolei przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest &̶ w stosunku do swojego podwykonawcy &̶ głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozlicza podzlecone usługi na zasadzie odwrotnego obciążenia).

Jak poinformował Wnioskodawca, podmioty wykonujące na jego rzecz opisane usługi działają jako podwykonawcy.

Kolejny z warunków do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dotyczy usług zawartych w załączniku nr 14 do ustawy. Jak już wskazano, usługi zawarte w ww. wykazie identyfikowane są przy pomocy symboli statystycznych PKWiU, które nie ograniczają się jedynie do usług potocznie nazywanych usługami budowlanymi, lecz obejmują znacznie szerszy zakres czynności.

O konieczności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do ww. usług przesądza ich klasyfikacja statystyczna, a nie nazewnictwo, zakres wykonywanych w ich ramach czynności, czy też miejsce ich wykonywania.

W przedmiotowej sprawie nie ma więc znaczenia, że wskazane usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez podwykonawców wykonywane są przez nich na terenie zakładu, czy też na placu budowy, ponieważ czynnikiem przesądzającym o ich opodatkowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia jest klasyfikacja statystyczna tych usług.

Zatem skoro świadczone przez podwykonawców usługi nie stanowią usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy wykonywanych przez podwykonawców. W związku z powyższym, świadczone usługi przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest dana usługa.

Odpowiadając na zadane pytanie należy stwierdzić, że realizowane przez podwykonawców usługi nie są/nie będą objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca nie stanowią usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem podwykonawcy ci nie mają/nie będą mieli obowiązku wystawiania na jego rzecz faktur z odwrotnym obciążeniem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawca uzależnia zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia od miejsca (zakład lub budowa) gdzie podwykonawcy świadczą na jego rzecz usługi.

Niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował nabywane usługi do grupowań PKWiU niewymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia (w przedstawionym stanie faktycznym) lub w dniu wydania interpretacji (w przedstawionym zdarzeniu przyszłym). Stosownie do treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca nabywa przedmiotowe usługi od podwykonawców jako wykonawca. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej