Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, miejscem opodatkowania usług nabywanych przez Spółkę na terytorium Polski, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy o VAT będzie miejsce, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Francja.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm. - dalej ustawa o VAT), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei art. 28b ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem regulacja ta ma zastosowanie w sytuacji, gdy usługobiorca posiadający siedzibę działalności gospodarczej w państwie innym niż Polska ma jednocześnie w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku, usługi świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej zlokalizowanego na terenie Polski podlegają, na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, dla określenia miejsca świadczenia nabywanych przez Spółkę w Polsce usług, kluczowe jest ustalenie, czy Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Mimo że ustawa o VAT odnosi się do pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej to jednak ani ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji tego pojęcia. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L nr 347, str. 1 z późn. zm.), ani poprzednio obowiązująca szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (Dz. Urz. UE L nr 145 str. 1 z późn. zm.).

Doprecyzowanie pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wprowadziło dopiero Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L nr 77, str. 1 - dalej Rozporządzenie Rady), które obowiązuje od 1 lipca 2011 r.

Zgodnie z art. 11 Rozporządzenia Rady, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskazać przy tym należy, że powyższa definicja stanowi potwierdzenie ugruntowanego stanowiska Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) w zakresie rozumienia pojęcia stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z linią orzeczniczą TSUE, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej może powstać jedynie w związku ze ściśle określonymi działaniami podatnika. W szczególności, ze stałym miejscem prowadzenia działalności mamy do czynienia wówczas, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dane miejsce charakteryzuje się określonym poziomem stałości (tj. podmiot posiadający takie miejsce ma zamiar prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny);
2. działalność prowadzona w tym miejscu jest działalnością niezależną w stosunku do głównej działalności prowadzonej przez dany podmiot;
3. w danym miejscu zgromadzono zaplecze techniczne i ludzkie niezbędne do prowadzenia działalności danego rodzaju.

Należy podkreślić, że aby mówić o istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wskazane powyżej przesłanki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że niespełnienie chociażby jednej z przesłanek determinuje, że dany podmiot nie będzie posiadał na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie spełniać warunków dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. To stwierdzenie potwierdza poniższa analiza przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

1. Kryterium stałości prowadzonej działalności

Działalność Spółki w Polsce nie będzie mieć stałego charakteru, gdyż obecność Spółki w Polsce związana będzie z wykonywaniem wyłącznie transakcji opisanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku. Oznacza to, że działalność Spółki będzie ograniczać się do zakupu i sprzedaży Towarów oraz zakupu określonych usług. Należy przy tym mieć na uwadze, że mimo iż Spółka będzie wykonywać na terenie Polski czynności opodatkowane VAT w Polsce (np. dostawa Towarów na terenie Polski), to jednak czynności te będą faktycznie wykonywane poza Polską, np. wyszukiwanie klientów, negocjowanie i zawieranie umów dotyczących zakupu i sprzedaży Towarów, negocjowanie i zawieranie Umów na Usługi magazynowania, itp.

Należące do Spółki Towary będą przechowywane w magazynach należących do podmiotów trzecich. Spółka nie będzie uprawniona do samodzielnego korzystania z tych magazynów, lecz będzie nabywać jedynie Usługi magazynowania w odniesieniu do konkretnych Towarów. Ponadto, Towary nabywane w ramach różnych transakcji najczęściej będą magazynowane w różnych magazynach, a Spółka będzie mogła zmienić miejsce składowania Towarów. Nie można więc stwierdzić, że zamiarem Spółki będzie prowadzenie działalności w sposób permanentny z któregokolwiek z magazynów, w których będą przechowywane Towary Spółki.

Tym bardziej, nie można stwierdzić, że Spółka ma zamiar stałego wykonywania działalności w zakładach hut, z których usług będzie korzystać (w zakresie przetwarzania koncentratu miedzi w katody miedzi). Czynności przetwarzania koncentratu miedzi będą wykonywane samodzielnie przez hutę na zlecenie Spółki i na powierzonych przez nią Towarach (tj. na koncentracie miedzi).

Ponadto, należy podkreślić, że Spółka nie będzie posiadać na terenie Polski na stałe żadnych zasobów w postaci lokalu, fabryki, magazynu na własny użytek, maszyn, urządzeń czy pracowników.

Należy zatem stwierdzić, że kryterium stałości prowadzonej działalności w przypadku Spółki nie zostanie spełnione.

1. Kryterium niezależności prowadzonej działalności

W opinii Spółki, nie można uznać, że realizowana przez nią działalność na terenie Polski będzie mieć charakter niezależny. Na terytorium Polski nie będzie osób, które byłyby uprawnione do podejmowania wiążących decyzji dotyczących działalności Spółki. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wszystkie ważne decyzje związane z działalnością Wnioskodawcy na terenie Polski będą podejmowane poza Polską. Ponadto, również wszelkie działania typowo handlowe, jak np. wyszukiwanie klientów, negocjowanie warunków współpracy, czy zawieranie kontraktów będzie się odbywać poza Polską.

1. Kryterium odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych

Zdaniem Spółki, nie można również stwierdzić, że Spółka będzie posiadać na terytorium Polski zaplecze techniczne i ludzkie niezbędne do prowadzenia działalności w Polsce. Wszelkie aktywa w postaci budynków, magazynów, środków transportu, maszyn, czy urządzeń będą należeć do kontrahentów Spółki. Żaden z magazynów, w których będą przechowywane należące do Spółki Towary nie będzie jej własnością. Spółka nie będzie też najmować lub też na innej podstawie użytkować powierzchni magazynowych zlokalizowanych na terenie Polski, tj. Spółka nie będzie miała prawa do korzystania z magazynów lub ich części na własny użytek.

Nadto, jak wskazano powyżej, Spółka nie będzie posiadać na terytorium Polski personelu, czy osób uprawnionych do działania w imieniu lub reprezentowania Spółki. Zatem Spółka nie będzie posiadać na terenie Polski zasobów ludzkich i technicznych warunkujących powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W związku z powyższym nie można uznać, że Spółka będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na powyższą kwalifikację nie będzie mieć wpływu fakt rejestracji dla celów VAT w Polsce. Wynika to bezpośrednio z brzmienia art. 11 ust. 3 Rozporządzenia Rady, zgodnie z którym, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, miejscem opodatkowania usług nabywanych przez Spółkę na terytorium Polski, takich jak Usługi magazynowania oraz inne usługi dla których miejsce świadczenia powinno być ustalane na podstawie art. 28b ustawy o VAT (np. usługi przetwarzania, usługi transportu i logistyki, itp.), będzie miejsce, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Francja.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe (tj. w przypadku uznania, że Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego na nabyciu Usług magazynowania i innych usług wymienionych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku (np. usługi przetwarzania, usługi transportu i logistyki, itp.).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest jednoczesne spełnienie dwóch warunków:

1. odliczenia dokonuje podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT oraz
2. towary i usługi, na nabyciu których podatek VAT został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT jest m.in. osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że Spółka niewątpliwie jest osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą. Spółka prowadzi działalność handlową, polegającą na kupnie i sprzedaży różnego rodzaju towarów. Spółka będzie również nabywać i sprzedawać Towary znajdujące się na terytorium Polski. W związku z tym, należy stwierdzić, że spełniony zostanie pierwszy z wymienionych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunków dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. odliczenia będzie dokonywać podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Analizując drugi z wyżej wymienionych warunków dla nabycia prawa do odliczenia, należy odwołać się do brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, który zawiera katalog czynności opodatkowanych VAT. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce są: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z opisem zawartym w zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie sprzedawać Towary na terytorium Polski. Sprzedaż będzie realizowana jako sprzedaż krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów lub eksport. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie wykonywać na terytorium Polski czynności opodatkowane VAT. Pozostaje więc ustalenie, czy podatek VAT naliczony na nabyciu usług wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie pozostawać w związku z tymi czynnościami opodatkowanymi.

Usługi magazynowania będą świadczone w odniesieniu do Towarów, które następnie będą przedmiotem czynności opodatkowanych na terytorium kraju (tj. dostawy krajowej, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, czy eksportu). Korzystanie z Usług magazynowania umożliwi późniejszą sprzedaż Towarów, czyli wygenerowanie czynności opodatkowanych VAT. W związku z tym, Usługi magazynowania będą pozostawać w ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Podobnie, pozostałe usługi nabywane przez Spółkę i wymienione w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku (np. usługi przetwarzania, usługi transportu i logistyki, itp.) będą związane z późniejszą sprzedażą Towarów. Zatem spełniony zostanie drugi z warunków wymienionych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT dla nabycia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na nabyciu usług wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego (np. usług przetwarzania, usług transportu i logistyki, itp.).

W związku z powyższym, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Usług magazynowania oraz innych usług opisanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku (np. usług przetwarzania, usług transportu i logistyki, itp.).

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie obowiązana do zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Z kolei 96 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Ponadto, art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przewiduje, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić w drodze rozporządzenia podatników innych niż wymienieni w art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, nie mających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. Na podstawie tej delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 14 listopada 2014 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 1624 - dalej Rozporządzenie w sprawie rejestracji). Na podstawie § 1 pkt 1 lit. k) Rozporządzenia w sprawie rejestracji, obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonują transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Na mocy art. 17 ust. 1a ustawy o VAT, powyższą regulację stosuje się również, w przypadku gdy dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zatem na podstawie Rozporządzenia w sprawie rejestracji możliwe jest, że zagraniczny podmiot, który dokonuje na terytorium Polski dostawy towarów nie będzie obowiązany do zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce. W takiej sytuacji bowiem VAT należny z tytułu dokonanych przez ten podmiot dostaw zostanie zadeklarowany przez nabywcę, a zagraniczny dostawca zostanie z tego obowiązku zwolniony. Powyższe będzie miało jednak zastosowanie po spełnieniu warunków wymienionych w przywołanych powyżej przepisach.

Pierwszym warunkiem jest brak na terytorium Polski siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podmiotu dokonującego dostawy towarów na terytorium Polski. Wnioskodawca ma siedzibę we Francji i tam jest zarejestrowany dla celów VAT. Ponadto, z uwagi na argumenty przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1 niniejszego wniosku, Spółka nie będzie posiadać na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym, należy uznać, że warunek braku posiadania siedziby lub stałego miejsca działalności gospodarczej na terytorium kraju będzie spełniony.

Następnie należy przeanalizować, czy Spółka będzie dokonywała dostaw towarów, dla których podatnikiem jest ich nabywca. Również w tym przypadku, pierwszym z warunków jest brak siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy na terytorium kraju. Jak wykazano powyżej, Spółka nie będzie posiadać siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski więc warunek ten będzie spełniony.

Zgodnie z kolejnym wymogiem stawianym przez art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, nabywcą Towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę musi być podatnik, o którym mowa w art. 15, który posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o VAT.

W ramach swojej działalności na terytorium Polski Spółka będzie sprzedawać Towary na rzecz:

• podmiotów krajowych, tj. podmiotów posiadających siedzibę i zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce;

• podmiotów zagranicznych - wśród tych podmiotów mogą być zarówno podmioty posiadające, jak i nieposiadające stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej czy rejestracji dla celów VAT w Polsce.

W związku z tym, będą zdarzały się przypadki, w których do dokonywanych przez Spółkę dostaw Towarów nie będą miały zastosowania regulacje art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Oznacza to, że z tytułu takich transakcji na Spółce będzie ciążyć obowiązek naliczenia podatku VAT należnego. Co więcej, w ramach transakcji wykonywanych przez Spółkę mogą znaleźć się również transakcje, które w świetle ustawy o VAT będą traktowane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, czy jako eksport.

Z uwagi na powyższe, Spółka nie spełni warunku wynikającego z § 1 pkt 1 lit. k) Rozporządzenia w sprawie rejestracji, tj. dokonywania na terytorium kraju wyłącznie dostaw towarów, dla których podatnikiem jest nabywca. Konsekwentnie, Spółka będzie obowiązana do zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce i deklarowania w Polsce sprzedaży Towarów (tj. sprzedaż krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, eksport).

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Towarów na terytorium Polski.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT jest m.in. osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że Spółka niewątpliwie jest osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą. Spółka prowadzi działalność handlową, polegającą na kupnie i sprzedaży różnego rodzaju towarów. Spółka będzie również nabywać i sprzedawać Towary znajdujące się na terytorium Polski. W związku z tym, należy stwierdzić, że spełniony zostanie pierwszy z wymienionych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunków dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. odliczenia będzie dokonywać podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Analizując drugi z wyżej wymienionych warunków dla nabycia prawa do odliczenia, należy odwołać się do brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, który zawiera katalog czynności opodatkowanych VAT. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce są: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z opisem zawartym w zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie sprzedawać Towary. Sprzedaż może być realizowana jako sprzedaż krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów lub eksport. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie wykonywać na terytorium Polski czynności opodatkowane VAT. Zatem nabycie Towarów będzie miało bezpośredni związek z wygenerowaniem czynności opodatkowanych VAT, tj. z ich późniejszą sprzedażą. Tym samym, spełniony zostanie również drugi z warunków dla uzyskania prawa do odliczenia VAT naliczonego na nabyciu Towarów.

Z uwagi na powyższe, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Towarów w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest nieprawidłowe oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług, obowiązku rejestracji w Polsce dla celów VAT, prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z ogólnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług określonej w art. 28b ust. 1 ustawy wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Natomiast gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Przy czym niniejsza zasada ma zastosowanie gdy przepisy ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przedmiotowym wniosku wskazano, że Wnioskodawca z siedzibą we Francji prowadzi działalność handlową polegającą na kupnie i sprzedaży towarów takich jak metale, produkty rolne, ropa naftowa oraz produkty ropopochodne.

Spółka prowadzi swoją działalność nie tylko na terenie Francji, lecz również w innych krajach. Obecnie Spółka planuje rozszerzyć swoją działalność również na Polskę. Spółka będzie nabywać towary znajdujące się na terytorium Polski. Wśród towarów tych będą między innymi metale, produkty rolne, ropa naftowa i produkty ropopochodne czy koncentrat miedzi.

Spółka będzie nabywać Towary składowane w magazynach zlokalizowanych na terenie Polski. Transakcje zakupu mogą dotyczyć zarówno Towarów składowanych w magazynach posiadających status składu celnego, jak i w magazynach nieposiadających takiego statusu (tj. w zwykłych magazynach służących do przechowywania towarów). Następnie Wnioskodawca będzie zawierać umowy na podstawie, których na jego rzecz będą świadczone usługi magazynowania oraz usługi ogólnie związane z obsługą składowanych Towarów obejmujące między innymi przeładowywanie, pakowanie, itp. W niektórych przypadkach, dostawca Usług magazynowania może także zapewniać usługi związane z ubezpieczeniem Towarów.

W większości przypadków podmiotami świadczącymi Usługi magazynowania na rzecz Spółki będą podmioty, z którymi Spółka będzie dokonywać transakcji zakupu lub sprzedaży Towarów. Co do zasady, będą to podmioty, które nie są właścicielami magazynów, lecz same zawarły umowy na magazynowanie z właścicielami lub operatorami magazynów. Możliwe jest także, że Spółka będzie nabywać Usługi magazynowania bezpośrednio od podmiotu będącego właścicielem lub operatorem magazynu. Niemniej jednak, w żadnym z wyżej wymienionych przypadków Umowa nie będzie obejmować najmu magazynu lub jego części. Spółka nie będzie również właścicielem żadnego magazynu na terenie Polski ani nie będzie uprawniona do używania żadnego magazynu lub części magazynu na podstawie jakiegokolwiek innego tytułu czy umowy.

Towary nabywane w ramach różnych transakcji najczęściej będą magazynowane w różnych magazynach, a Spółka będzie mogła zmienić miejsce składowania należących do niej Towarów. Usługi magazynowania będą świadczone za wynagrodzeniem, którego wysokość będzie każdorazowo określana w Umowie. Wśród podmiotów świadczących Usługi magazynowania na rzecz Spółki mogą występować zarówno podmioty polskie (z siedzibą na terytorium Polski), jak i podmioty zagraniczne, nieposiadające siedziby w Polsce.

Okazjonalnie Spółka może również korzystać z usług transportowych czy logistycznych związanych np. z koniecznością przewiezienia Towarów do innego magazynu. Ponadto, w odniesieniu do koncentratu miedzi Spółka będzie nabywać usługi przetwarzania. Usługi te będą świadczone przez hutę, na koncentracie będącym własnością Spółki. W wyniku przetwarzania koncentratu miedzi w hucie powstaną katody miedzi, które następnie będą sprzedawane tak jak pozostałe Towary.

Towary będą mogły być sprzedawane do: podmiotów mających siedzibę i zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce; podmiotów z siedzibą poza Polską, ale posiadających rejestrację dla celów VAT w Polsce; podmiotów z siedzibą poza Polską i nieposiadających rejestracji dla celów VAT w Polsce (w tym przypadku możliwe są zarówno przypadki, w których nabywca będzie zarejestrowany dla celów VAT w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej, jak i takie, w których nabywca nie będzie posiadać rejestracji dla celów VAT na terenie innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej - nabywca spoza Unii Europejskiej). W odniesieniu do niektórych Towarów możliwa jest także ich sprzedaż na Londyńskiej Giełdzie Metali.

Jeżeli w wyniku sprzedaży Towary będą przemieszczane, za ich transport i wszelkie formalności z nim związane będzie odpowiedzialny nabywca Towarów. Spółka tylko w wyjątkowych sytuacjach (np. nieudana próba odebrania i transportu Towarów przez nabywcę) może być odpowiedzialna za organizację transportu sprzedanych Towarów. W takim jednak przypadku Spółka będzie korzystać z usług świadczonych przez zewnętrzne podmioty, które będą działały na zlecenie personelu Spółki pracującego poza Polską.

W związku z powyższym, Spółka będzie dokonywać transakcji opodatkowanych VAT w Polsce, tj. dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów.

Spółka nie będzie posiadać w Polsce biura, fabryki, czy magazynu na własność lub na swój użytek. Spółka nie będzie też posiadać na terytorium Polski pracowników, czy reprezentantów uprawnionych do działania w jej imieniu. W szczególności, na terytorium Polski Wnioskodawca nie będzie posiadać osób uprawnionych do wyszukiwania klientów, negocjowania czy zawierania kontraktów w imieniu Spółki, podejmowania istotnych z punktu widzenia działalności Spółki decyzji, itp.

Wszelkie decyzje związane z opisaną powyżej działalnością będą podejmowane poza terytorium Polski. Ponadto, poza terytorium Polski będą również negocjowane i podpisywane kontrakty handlowe oraz Umowy.

Spółka będzie posiadać na terenie Polski jedynie pełnomocnika do działania w jej imieniu w zakresie obowiązków związanych z rozliczaniem ewentualnych zobowiązań podatkowych. Pełnomocnikiem tym będzie niezależny podmiot, którego zakres działania będzie ograniczony do rozliczeń podatkowych. Żaden inny podmiot, czy osoba nie będzie uprawniona do działania w imieniu i/lub na rzecz Spółki na terenie Polski. W szczególności, takich uprawnień nie będą posiadać podmioty świadczące usługi na rzecz Spółki.

Spółka nie będzie również prowadzić na terenie Polski innej działalności.

Umowy, na podstawie których na rzecz Wnioskodawcy będą świadczone usługi magazynowania będą zawierane na czas określony. Najczęściej umowy magazynowania będą zawierane na okres od 1 do 6 miesięcy. W wyjątkowych przypadkach okres ten może trwać do roku.

Wnioskodawca nie będzie posiadać prawa do używania całości lub wyraźnie określonej części powierzchni magazynu w ramach usług magazynowania.

Towary należące do Wnioskodawcy będą składowane na dedykowanej Wnioskodawcy części powierzchni magazynowej. Niemniej jednak, Spółka nie będzie mogła decydować gdzie dokładnie należące do niej towary będą przechowywane. To właściciel/operator magazynu będzie decydować gdzie będą składowane towary Spółki, Właściciel/operator magazynu będzie decydować o miejscu przechowywania towarów w oparciu między innymi o praktykę rynkową. Może się okazać, że do magazynowania towarów Spółki jest dedykowany np. cały zbiornik (aby zapewnić Spółce prawo własności określonej ilości towaru). Niemniej jednak, to jaki konkretnie będzie to zbiornik nie będzie leżeć w gestii Spółki lecz właściciela/operatora magazynu. Wnioskodawca nie będzie więc decydować o sposobie i miejscu składowania towarów w magazynie.

Co więcej, Spółka nie będzie miała prawa wolnego dostępu do magazynu lub jego części. Przy czym, umowa na magazynowanie może przewidywać uprawnienie do wejścia przedstawiciela Spółki na teren magazynu w celu potwierdzenia ilości składowanych na jej rzecz towarów. W takim przypadku, dostęp do magazynu zostanie udzielony na dany dzień i daną godzinę uzgodnioną z właścicielem/operatorem magazynu. Zatem Wnioskodawca nie będzie posiadać prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, na której składowane będą należące do niej towary, w tym, Wnioskodawca nie będzie posiadać dowolnego dostępu do magazynów lub ich części, w których będą magazynowane towary Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności nie zajmuje się transportem towarów. Co więcej, w ramach działalności, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić na terenie Polski, Spółka będzie nabywać i sprzedawać towary znajdujące się w magazynie. W związku z tym, w większości przypadków Spółka nie będzie obowiązana do organizowania transportu towarów. W efekcie, Spółka będzie korzystać z usług organizowania transportu rzadko.

W większości przypadków usługi te będą świadczone na rzecz Spółki za pośrednictwem podmiotów, z którymi Spółka zawrze umowy na podstawie, których na jej rzecz będą świadczone usługi magazynowania oraz usługi ogólnie związane z obsługą składowanych towarów. W przypadku, gdy Spółka będzie obowiązana przetransportować towary, zleci organizację transportu podmiotowi, z którym ma zawartą Umowę. Podmiot ten zorganizuje transport towarów korzystając z własnych umów zawartych z firmami świadczącymi usługi organizacji transportu. W związku z tym, zasady świadczenia usług transportu/logistyki będą uzależnione od zapisów umów zawartych między podmiotami, z którymi Spółka zawrze Umowy oraz dostawcami usług transportowych. Działania Spółki będą jednak ograniczone do wskazania miejsca i czasu dostawy oraz zlecenia właścicielowi/operatorowi magazynu wydania towaru z magazynu.

Na ten moment Wnioskodawca nie podjął decyzji o zawieraniu w Polsce umów, których przedmiotem będą usługi przetwarzania. Wnioskodawca zakłada, że usługi takie będą świadczone na rzecz Spółki na podstawie zleceń złożonych przez Wnioskodawcę. Na podstawie takiego zlecenia, podmiot świadczący usługi przetwarzania odbierze towary z magazynu, przetransportuje je do miejsca gdzie będą przetwarzane, dokona ich przetworzenia i przetransportuje je z powrotem do magazynu. Niemniej jednak, Spółka rozważa również zawieranie w przyszłości umów na przetwarzanie. W takim przypadku, towary mające być poddane przetwarzaniu byłyby dostarczane przez dostawcę do zakładu należącego do podmiotu, w którym miałyby być one przetwarzane. Dostawa następowałaby z chwilą dostarczenia towarów do zakładu. Po przetworzeniu towary byłyby przez krótki czas magazynowane w zakładzie podmiotu świadczącego usługi przetwarzania do czasu ich sprzedaży (sprzedaż miałaby więc miejsce w zakładzie podmiotu świadczącego usługi przetwarzania). Umowy na przetwarzanie byłyby w takim przypadku zawierane na okres kilku miesięcy (co do zasady, od 3 do 6 miesięcy, maksymalnie na rok) z możliwością ich przedłużenia jeżeli strony tak zdecydują. Spółka będzie nabywać usługi przetwarzania na podstawie umów oraz bez zawierania umów na przetwarzanie (zgodnie z powyższym opisem).

Jakakolwiek aktywność związana z zakupem towarów tj. kontakt z dostawcami, negocjacje kontraktów oraz ich zawarcie, itp. będą dokonywane przez pracowników Wnioskodawcy wykonujących swoje obowiązki poza Polską (we Francji). Z chwilą nabycia towarów, podmiot prowadzący magazyn wyda na rzecz Wnioskodawcy pisemny dokument (certyfikat). W dokumencie tym, podmiot prowadzący magazyn potwierdzi, że zakupione przez Spółkę towary są od tej pory magazynowane na rzecz Wnioskodawcy i zobowiąże się do niewydawania towarów należących do Wnioskodawcy bez wcześniejszej pisemnej zgody Spółki.

Za sprzedaż towarów będą odpowiedzialni pracownicy Spółki pracujący we Francji. Będą oni odpowiedzialni za wyszukiwanie klientów, negocjowanie kontraktów i ich zawieranie, itp. Wnioskodawca upoważni właściciela/operatora magazynu do wydania odpowiedniej ilości i rodzaju towarów nabywcy. Jeżeli towary w wyniku sprzedaży pozostaną w magazynie, zostaną przeniesione przez właściciela/operatora magazynu do innej jego części. Natomiast w przypadku, gdy w wyniku sprzedaży towarów dojdzie do ich przemieszczenia, transport zorganizuje samodzielnie nabywca albo podmiot, z którym Spółka będzie miała zawartą Umowę (na zlecenie Spółki). W takim przypadku sprzedane towary zostaną wydane nabywcy z magazynu przez właściciela/operatora magazynu na zlecenie Spółki.

Zlecenie wydania towaru czy zlecenie transportu towarów będzie w każdym przypadku wydawane przez pracowników Spółki znajdujących się poza Polską (co do zasady, we Francji). Również faktury dokumentujące sprzedaż towarów będą wystawiane przez pracowników Spółki znajdujących się we Francji.

Pełnomocnik będzie odpowiedzialny za rejestrację Spółki dla celów podatkowych w Polsce (jeżeli taka rejestracja okaże się konieczna) oraz przygotowywanie, podpisywanie i składanie w imieniu Spółki deklaracji podatkowych w Polsce (jeżeli składanie deklaracji podatkowych w Polsce okaże się konieczne). Pełnomocnik nie będzie uprawniony do działania w imieniu Spółki w innym zakresie niż powyżej wskazany, w szczególności nie będzie uprawniony do wystawiania faktur w imieniu Spółki ani do odbierania faktur wystawianych na Spółkę przez jej dostawców. Pełnomocnik nie będzie też uprawniony do podejmowania decyzji czy działania w imieniu Spółki w zakresie innym niż rejestracja dla celów podatkowych i przygotowywanie oraz składanie deklaracji podatkowych (np. nie będzie uprawniony do negocjowania czy zawierania umów w imieniu Spółki).

Spółka nie będzie obowiązana do posiadania koncesji/pozwoleń na obrót towarami oraz nie będzie obowiązana do stosowania szczególnych procedur.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą ustalenia czy Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy i w związku z tym, miejscem opodatkowania usług nabywanych przez Spółkę na terytorium Polski, dla których miejsce świadczenia ustalane jest zgodnie z art. 28b ustawy będzie miejsce, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Francja.

Dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r. zwanego dalej rozporządzeniem.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, tj. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 FaabordGelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do ww. wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc stworzyć wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie, tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14 uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwa polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Jak wynika z samej nazwy stały, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie swój personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast co należy podkreślić czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też własna infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Co istotne, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony i zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Wystarczy, że podmiot korzysta zarówno z zaplecza personalnego jak i technicznego innych podmiotów, tak, że umożliwia mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Niezbędna jest jedynie struktura organizacyjna konieczna do prowadzenia danego rodzaju działalności, natomiast zasoby ludzkie niezbędne do jej wykonywania mogą być pozyskiwane z zasobów zewnętrznych. Również zasoby techniczne nie muszą należeć do podatnika (tzn. być jego własnością). Wystarczające jest bowiem ich wynajęcie czy też zapewnienie w inny sposób.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania opisanej w zdarzeniu przyszłym działalności Spółki realizowanej w ramach zawartych umów, za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, które cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

W przedmiotowej sprawie w stworzonej strukturze działalności Spółki, kryterium stałości (rozumiane jako fakt, że podmiot posiadający takie miejsce ma zamiar prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny) wynika z zaangażowania w zadania związane z nabyciem towarów i usług na terytorium Polski oraz dostawą towarów, wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych. Jak sam wskazał Wnioskodawca, planuje rozszerzyć swoją działalność również na Polskę. Spółka będzie nabywać Towary składowane w magazynach zlokalizowanych na terenie Polski. Następnie Wnioskodawca będzie zawierać umowy na podstawie, których na jego rzecz będą świadczone usługi magazynowania oraz usługi ogólnie związane z obsługą składowanych Towarów obejmujące między innymi przeładowywanie, pakowanie, itp. Umowy magazynowania będą zawierane na okres od 1 do 6 miesięcy, a w wyjątkowych przypadkach do roku. W niektórych przypadkach, dostawca Usług magazynowania może także zapewniać usługi związane z ubezpieczeniem Towarów. W większości przypadków podmiotami świadczącymi Usługi magazynowania na rzecz Spółki będą podmioty, z którymi Spółka będzie dokonywać transakcji zakupu lub sprzedaży Towarów. Co do zasady, będą to podmioty, które nie są właścicielami magazynów, lecz same zawarły umowy na magazynowanie z właścicielami lub operatorami magazynów. Możliwe jest także, że Spółka będzie nabywać Usługi magazynowania bezpośrednio od podmiotu będącego właścicielem lub operatorem magazynu. Okazjonalnie Spółka może również korzystać z usług transportowych czy logistycznych związanych np. z koniecznością przewiezienia Towarów do innego magazynu. Ponadto, w odniesieniu do koncentratu miedzi Spółka będzie nabywać usługi przetwarzania. Usługi te będą świadczone przez hutę, na koncentracie będącym własnością Spółki. W wyniku przetwarzania koncentratu miedzi w hucie powstaną katody miedzi, które następnie będą sprzedawane tak jak pozostałe Towary. Spółka będzie dokonywać transakcji opodatkowanych VAT w Polsce, tj. dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów. Spółka będzie posiadać na terenie Polski jedynie pełnomocnika do działania w jej imieniu w zakresie obowiązków związanych z rozliczaniem ewentualnych zobowiązań podatkowych. Pełnomocnikiem tym będzie niezależny podmiot, którego zakres działania będzie ograniczony do rozliczeń podatkowych. Z powyższego opisu zatem wynika, że działalność Wnioskodawcy w Polsce obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednocześnie, Wnioskodawca przy wykonywaniu wskazanych czynności będzie dysponować w Polsce odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego świadczącą o posiadaniu przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności.

W niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca nie będzie właścicielem żadnego magazynu na terenie Polski ani nie będzie uprawniony do używania żadnego magazynu lub części magazynu na podstawie jakiegokolwiek innego tytułu czy umowy oraz nie będzie posiadać w Polsce biura, fabryki, czy magazynu na własność lub na swój użytek. Ponadto, Spółka nie będzie też posiadać na terytorium Polski pracowników, czy reprezentantów uprawnionych do działania w jej imieniu. Jak już wskazano w treści niniejszej interpretacji, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego - podatnikowi musi przysługiwać porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym. Istotne jest w tym przypadku ekonomiczne wykorzystanie ludzi i sprzętu. W tym zakresie uprawnione jest stanowisko, że Wnioskodawca decydując się na nabywanie towarów i usług w Polsce, w tym obsługę i magazynowanie towarów w ramach zawartych umów oraz przetwarzanie koncentratu miedzi w hucie, będącym własnością Spółki, z wykorzystaniem zaplecza technicznego i personalnego podmiotów trzecich, zleca tym podmiotom, w tym jego pracownikom, przetwarzanie oraz obsługę towarów i powierzchni magazynowej, w której będą magazynowane towary. Jak wskazał Wnioskodawca, przy sprzedaży, wydaniem towarów z magazynu będzie zajmował się właściciel/operator magazynu. Ponadto, z chwilą nabycia towarów podmiot prowadzący magazyn wyda na rzecz Wnioskodawcy pisemny dokument, który potwierdzi, że zakupione przez spółkę są od tej magazynowane na rzecz Wnioskodawcy. Natomiast, w przypadku usług przetwarzania podmiot świadczący te usługi odbierze towary z magazynu, przetransportuje je do miejsca gdzie będą przetwarzane, dokona ich przetworzenia i przetransportuje je z powrotem do magazynu. W przyszłości zaś sprzedaż miałaby miejsce w zakładzie podmiotu świadczącego usługi przetwarzania. Tym samym, w niniejszej sprawie będzie spełnione kryterium posiadania zasobów technicznych i personalnych niezbędnych do prowadzenia części działalności gospodarczej na terytorium kraju. Przy tym, Wnioskodawca posiada faktyczne władztwo nad ww. zapleczem technicznym i personalnym, bowiem jest w stanie odpowiednio wykorzystywać je przy nabywaniu i wykorzystywaniu usług, w celu realizacji wszelkich czynności zmierzających do osiągnięcia zarobków, tj. sprzedaży towarów.

Zatem, w przedmiotowej sprawie kluczowe dla uznania, że Spółka na terytorium Polski będzie posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności jest zapewnienie dla potrzeb prowadzonej działalności fachowego personelu oraz infrastruktury technicznej, niezbędnych do realizacji zadań związanych z obsługą, magazynowaniem i przetwarzaniem towarów oraz ich dalszą odsprzedażą. Istotny jest również fakt, że stałe miejsce prowadzenia działalności Spółki w Polsce oprócz wykorzystywania towarów i usług jest w stanie samo wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, tj. dostawę krajową, WDT oraz eksport towarów.

Ponadto, w analizowanym przypadku bez znaczenia pozostaje, że wszelkie decyzje związane z opisaną powyżej działalnością będą podejmowane poza terytorium Polski, a ponadto, poza terytorium Polski będą również negocjowane i podpisywane kontrakty handlowe oraz Umowy, bowiem stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie można utożsamiać z intensywnością i częstotliwością podejmowanych działań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również z decyzjami zarządczymi, które nie mają miejsca w kraju. Przy tym, należy wskazać, że to dla ustalenia miejsce siedziby prowadzenia działalności gospodarczej decydujące znaczenie ma określenie miejsca funkcji naczelnego zarządu przedsiębiorstw. Natomiast funkcje te nie decydują o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Przy czym, osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały i nieprzemijający. W analizowanym przypadku jak sam wskazał Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność również na Polskę. Spółka będzie nabywać towary znajdujące się na terytorium Polski. Wnioskodawca będzie zawierać umowy na podstawie, których na jego rzecz będą świadczone usługi magazynowania oraz usługi ogólnie związane z obsługą składowanych Towarów obejmujące między innymi przeładowywanie, pakowanie oraz w niektórych przypadkach, dostawca Usług magazynowania może także zapewniać usługi związane z ubezpieczeniem Towarów. Okazjonalnie Spółka może również korzystać z usług transportowych czy logistycznych związanych np. z koniecznością przewiezienia Towarów do innego magazynu. Ponadto, w odniesieniu do koncentratu miedzi Spółka będzie nabywać usługi przetwarzania. Tym samym, na podstawie powyższego opisu, należy wskazać, że cechy i skala posiadanego w kraju zaplecza Spółki umożliwia Wnioskodawcy prowadzenie niezależnej działalności. Zdaniem tut. Organu, fakt, że Wnioskodawca zawarł umowy na świadczenie usług przy wykorzystaniu zasobów technicznych i personalnych podmiotu trzeciego wskazują, że Wnioskodawca będzie prowadził wielowariantową działalność w Polsce przez określony w umowach okres czasu, wskazujący na stałe miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawcy w kraju. Co więcej, obecność ww. zaplecza w Polsce dotyczy przyszłej sprzedaży Spółki, która dokonywana będzie jako dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów. Przy czym, co prawda, prace przygotowawcze (kontakt z dostawcami, wyszukiwanie klientów, negocjacje kontraktów oraz ich zawarcie) mają miejsce w siedzibie Wnioskodawcy, tj. we Francji, jednak główne czynności (nabycie, przetwarzanie, magazynowanie, obsługa towarów oraz sprzedaż towarów) Spółka wykonuje na terytorium Polski.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe, w zdarzeniu przyszłym, zostaną spełnione przez Wnioskodawcę kryteria posiadania minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości, w której będzie miała miejsce obecność zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika. Tym samym należy stwierdzić, że w przedstawionym przypadku wykorzystanie posiadanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz personelu do wykonywania części prowadzonej działalności Spółki w sposób zorganizowany oraz ciągły kwalifikuje prowadzoną aktywność Spółki na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Zatem, skoro Wnioskodawca będzie posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, dla którego świadczone będą usługi do których nie mają zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług, miejscem opodatkowania usług opisanych we wniosku, zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, będzie terytorium Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 3 dotyczą ustalenia czy Spółka będzie obowiązana do zarejestrowania się w Polsce dla celów VAT.

Stosowanie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zatem, obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie. (art. 96 ust. 4 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl art. 97 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywać czynności opodatkowanych w Polsce, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, tj. dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawca wykonuje czynności określone w art. 5 ustawy, należy stwierdzić, że stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, jest zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce. Ponadto Wnioskodawca, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, winien przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 2 i 4 dotyczą ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu Usług magazynowania i innych usług wymienionych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku (np. usług przetwarzania, usług transportu i logistyki, itp.) oraz czy Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Towarów na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści tego przepisu wynika, że:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikowi;
• prawo to przysługuje jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi, z których nabyciem naliczono podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie będą w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wtedy, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. O związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania Spółki, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usługami a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów i usług z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotów poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, natomiast przyczynia się do generowania obrotów.

Podatnik ma prawo do skorzystania z ww. prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jak wskazał Wnioskodawca, będzie nabywać towary znajdujące się na terytorium Polski. Ponadto, Wnioskodawca będzie zawierać umowy na podstawie, których na jego rzecz będą świadczone usługi magazynowania oraz usługi ogólnie związane z obsługą składowanych Towarów obejmujące między innymi przeładowywanie, pakowanie, itp. W niektórych przypadkach, dostawca Usług magazynowania może także zapewniać usługi związane z ubezpieczeniem Towarów. Jednocześnie, Spółka będzie dokonywać transakcji opodatkowanych VAT w Polsce, tj. dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów. Przy czym, do przedmiotowych usług nie mają zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług.

W konsekwencji, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, skoro Spółka dokona rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce, a nabycie wskazanych we wniosku usług będzie związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę, to w zakresie nabycia przedmiotowych usług, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów na terytorium Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 2 i 4 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie