Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kultury celem adaptacji na działalność społeczno-kulturalną i rekreacyjną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kultury celem adaptacji na działalność społeczno-kulturalną i rekreacyjną jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kultury celem adaptacji na działalność społeczno-kulturalną i rekreacyjną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina będzie realizowała projekt pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kultury celem adaptacji na działalność społeczno-kulturalną i rekreacyjną w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Osi priorytetowej V Ochrona środowiska, dziedzictwa kulturowego i naturalnego dla poddziałania 5.3.1 Dziedzictwo kulturowe i kultura.

Zdarzenie przyszłe objęte wnioskiem, w dniu złożenia wniosku nie jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. We wniosku aplikacyjnym podatek VAT został wliczony jako koszt kwalifikowany.

Celem inwestycji jest integracja lokalnej społeczności poprzez umożliwienie dostępu przede wszystkim osobom niepełnosprawnym do dziedzictwa kulturowego regionu i nie tylko, wyrównanie szans dostępu do wiedzy i uczestnictwa w organizowanych zajęciach kulturalnych, propozycja działań kulturalnych kierowana będzie do mieszkańców reprezentujących wszystkie grupy wiekowe i charakteryzujące się różnymi rodzajami wrażliwości artystycznej.

W ujęciu ogólnym zamówienie obejmuje:

1. Przebudowę i adaptację poddasza budynku miejsko-gminnego ośrodka działalności kulturalnej na cele edukacyjno-kulturalne i rekreacyjne, która będzie polegała na:
   1. wykonaniu robót rozbiórkowych,
   2. ociepleniu i wykończeniu ścian, skosów i podłóg,
   3. wykonaniu nowych instalacji elektrycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych wewnątrz budynku,
   4. wymianie stolarki okiennej i drzwiowej,
   5. budowie sanitariatów dla niepełnosprawnych,
   6. budowie windy/dźwigu dla niepełnosprawnych,
   7. wykonaniu robót towarzyszących.
2. Przebudowę parteru budynku Urzędu Miejskiego na cele edukacyjno-kulturalne i rekreacyjne, która będzie polegała na:
   1. wykonaniu kompleksowej modernizacji energetycznej, tj.:
      1. wymianie źródła ciepła na gruntowe pompy ciepła typu solanka/woda,
      2. wykonaniu wew. instalacji grzewczo-chłodzącej,
      3. wykonaniu instalacji wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła,
      4. wymianie oświetlenia wewnętrznego na energooszczędne,
      5. wykonaniu robót towarzyszących,
   2. przebudowie pomieszczeń administracyjno-biurowych zlokalizowanych w parterze budynku oraz montaż platformy dla osób niepełnosprawnych, tj.:
      1. robotach rozbiórkowych,
      2. montażu platformy schodowej w obrębie głównego wejścia do budynku wykonanie nowych instalacji wewnętrznych wod-kan,
      3. lokalizacji urządzeń sanitarnych z nowym podłączeniem ich i sposobem wykończenia podłóg i ścian,
      4. wykonaniu w istniejących ścianach nowych otworów drzwiowych,
      5. robotach wyburzeniowych elementów nie posiadających cech zabytkowych,
      6. wyburzeniu oraz montażu nowych schodów na klatce schodowej,
      7. wydzieleniu nowych pomieszczeń,
      8. wykonaniu wylewek betonowych wyrównujących,
      9. budowie nowego podestu scenicznego,
      10. wykonaniu tynków,
      11. pracach związanych z wykończeniem ścian i podłóg w pozostałych pomieszczeniach,
      12. montażu nowego oświetlenia,
      13. wymianie stolarki drzwiowej,
      14. wykonaniu nowego poziomu nawierzchni pieszych w obrębie głównego wejścia,
      15. wykonaniu remontu podcienia wejściowego,
      16. wykonaniu robót towarzyszących.

1. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji ww. inwestycji będą wystawiane na Gminę.
3. Realizowany projekt należy do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 18, 20 ustawy o samorządzie gminnym Dz. U. z 2016 r., poz. 446).
4. Gmina będzie właścicielem efektów projektu. W wyniku realizacji projektu powstanie środek trwały.
5. Po zakończeniu projektu i odbiorze końcowym Gmina przekaże nieodpłatnie wytworzony majątek na podstawie umowy użyczenia na czas nieoznaczony Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Działalności Kulturalnej jako operatorowi projektu, który jest samodzielną instytucją utworzoną w celu działalności kulturalnej jako zadania własnego Gminy, Ośrodek posiada osobowość prawną. MGODK powołany został w celu realizacji zadań własnych Gminy w zakresie kultury, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, dalej: ustawa o samorządzie gminnym).
6. Obecna nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem, w którym obecnie znajduje się siedziba MGODK i w której realizowana będzie przebudowa poddasza, jest już objęta bezpłatną umową użyczenia nr 1/2011 z dnia 20 stycznia 2011 r. na czas nieoznaczony.
7. Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. 2012 r., poz. 406, z późn. zm.) i samodzielnie gospodaruje przydzielonym mieniem oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się efektywnością ich wykorzystania.
8. MGODK na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się z VAT-u sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.
9. W budynkach objętych realizacją projektu będzie prowadzona pozastatutowa działalność gospodarcza polegająca na wynajmie powierzchni w celu, np. organizacji konferencji. Główna działalność statutowa podmiotu to jednak usługi z zakresu szeroko rozumianej kultury. Celem MGODK jest zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczności lokalnej poprzez tworzenie i upowszechnianie różnych dziedzin kultury, sztuki profesjonalnej i amatorskiej oraz zaspokajanie potrzeb w sferze upowszechniania kultury fizycznej, sportowo-rekreacyjnej, wypoczynku i turystyki.
10. MGODK nie będzie czerpał korzyści finansowych z organizowanych konferencji, itp., a wynajem pokryje jedynie koszty utrzymania związane z organizacją danego wydarzenia kulturalnego.
11. Gmina podkreśla, że wydatki będące przedmiotem wniosku, przeznaczone na realizację zadania związanego z przebudową parteru, tj. wyłącznie wyodrębnionej części budynku Urzędu Miejskiego (parter) wydatki te w szczególności nie będą związane z częściami wspólnymi dla całego budynku, nie będą dotyczyły pomieszczeń biurowych Urzędu Gminy wykorzystywanych na cele jej ogólnej działalności.
12. Powstała infrastruktura będzie wykorzystywana na cele związane z kulturą w ponad 80% czasu, w tym widowiska teatralne, muzyczne, kino, wystawy, pokazy i retrospekcje historyczne.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanego projektu, Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Gmina nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych w związku z realizacją inwestycji, a operator, tj. MGODK korzysta ze zwolnienia podmiotowego i nie wystawia faktur VAT w związku z wykonywaną działalnością.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT, Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy pierwsza ze wskazanych przesłanek nie zostanie spełniona, gdyż realizacja przedmiotowego zadania przez Gminę nie będzie związana z czynnościami wykonywanymi na podstawie umów cywilnoprawnych, a MGODK korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku również druga z powyższych przesłanek nie zostanie spełniona, zdaniem Gminy, przedmiotowa infrastruktura nie będzie przez Gminę wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Jak wskazała w opisie sprawy Gmina, realizacja przedmiotowego zadania należy do zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Mając na względzie powyższy stan prawny oraz fakt, że przedmiotowa infrastruktura będzie służyła realizacji zadań własnych Gminy we wskazanym powyżej zakresie, zdaniem Gminy, powyższe przesłanki zrównania czynności nieodpłatnych z odpłatnym świadczeniem usług nie zostaną spełnione. W konsekwencji, zdaniem Gminy, należy uznać, że przeznaczenie infrastruktury na gruncie VAT nie będzie stanowiło podlegającego opodatkowaniu VAT świadczenia usług.

Gmina podkreśla, że w tym obszarze swojej aktywności, działa ona jako organ władzy publicznej realizując zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, a nie jako podatnik VAT. Podsumowując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt. 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (pkt. 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku. (pkt 24).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest więc odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in.:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy);
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 cyt. Ustawy);
• promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 powołanej ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w pozostałym zakresie, np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będzie realizowała projekt pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kulturycelem adaptacji na działalność społeczno -kulturalną i rekreacyjną w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Osi priorytetowej V Ochrona środowiska, dziedzictwa kulturowego i naturalnego dla poddziałania 5.3.1 Dziedzictwo kulturowe i kultura. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca będzie właścicielem efektów projektu. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji ww. inwestycji będą wystawiane na Gminę. W wyniku realizacji projektu powstanie środek trwały, który będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do realizacji zadań własnych i nie będzie służył czynnościom opodatkowanym. Po zakończeniu projektu i odbiorze końcowym Gmina przekaże nieodpłatnie wytworzony majątek, na podstawie umowy użyczenia na czas nieoznaczony Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Działalności Kulturalnej, który jest samodzielną instytucją utworzoną w celu działalności kulturalnej jako zadania własnego Gminy, Ośrodek ten posiada osobowość prawną. MGODK powołany został w celu realizacji zadań własnych Gminy w zakresie kultury, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym. Nieruchomości które będą podlegały modernizacji i przebudowie objęte są nieodpłatną umową użyczenia z 20 stycznia 2011 r. na czas nieoznaczony.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wykonanie robót budowlano -remontowych w związku z realizacją projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie z całokształtu działań Wnioskodawcy wynika, że nabycie towarów i usług w ramach projektu, o którym mowa w opisie sprawy, nie będzie mieć związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na zrealizowanie projektu, którego efekty zostaną przekazane nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia na czas nieoznaczony Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Działalności Kulturalnej jako operatorowi projektu, należy wskazać, że Gmina nie będzie wykorzystywała ww. majątku do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Gmina będzie właścicielem efektów projektu, a nabycie towarów i usług związane z ponoszonymi wydatkami będzie służyło wykonywaniu jej zadań publicznoprawnych (m.in. w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych). Następnie powstały środek trwały zostanie przekazany nieodpłatnie podmiotowi, co wskazuje, że przekazanie to nie jest prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji zadań publicznych o charakterze gminnym, określonych ustawami, w zakresie jej zadań własnych. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie majątek powstały w ramach projektu, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności takie nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

Reasumując, w odniesieniu do realizowanego projektu pn.: Przebudowa parteru budynku Urzędu Miejskiego i poddasza budynku Domu Kultury celem adaptacji na działalność społeczno-kulturalną i rekreacyjną, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w analizowanym przypadku nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W konsekwencji stwierdzić należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu