Temat interpretacji

Brak obowiązku korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 13 marca i 9 kwietnia 2015 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy w przypadku podpisania ugody o przedłużeniu terminów płatności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 13 marca i 9 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy w przypadku podpisania ugody o przedłużeniu terminów płatności.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą z zakresu wynajmu samochodów. Do celów prowadzenia działalność nie posiada i nie posiadał samochodów własnych, a zawsze były to samochody leasingowane lub wynajmowane od innych firm, a następnie przekazywane do dalszego wynajmu firmom i osobom fizycznym. Firmy, od których auta były wynajmowane wystawiały faktury z 30 lub 60 dniowym terminem płatności. Faktury zostały wystawione w okresie styczeń-wrzesień 2013 r. Co do części faktur płatność została uregulowana w okresie maj-wrzesień 2013 r. Z uwagi na to, że części faktur nie uregulował Pan w terminie, umowy najmu zostały rozwiązane. Dnia 23 marca 2013 r. złożona została prośba o zmianę terminu płatności faktur wystawionych przez obydwie spółki na 60-dniowy oraz zainicjowana przez Pana decyzja o rozwiązaniu umowy współpracy, pismo zostało wystosowane przez Pana i wpłynęło do kontrahenta (co on potwierdza). Akceptacja założeń tego pisma jest ustna i dała początek rozmów na temat warunków rozwiązania umowy współpracy, czego zwięczeniem była ugoda podpisana dnia 30 września 2013 r. Ugoda została zawarta przed upływem 150 dni od daty upływu terminu płatności wynikającego z faktur oraz innych zawartych porozumień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z podpisaną ugodą konieczne jest wyksięgowanie nieopłaconych faktur z podatku VAT, mimo że w ugodzie mowa jest o ratalnej zapłacie za faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zaistniałą sytuacją nie ma obowiązku wyksięgowywania faktur z podatku VAT (podatku naliczonego). W sytuacji, gdy zarówno Pan jak i firmy z którymi podpisał ugodę, zgodziliście się na nowe terminy płatności, nie istnieje więc konieczność wyksięgowania faktur, zator powstaje tylko wtedy, gdy podatnik nie ureguluje należności w terminie określonym w porozumieniu z kontrahentem. Nie ma podstaw, aby traktować rozłożenie płatności na raty na równi z nieterminowym uregulowaniem zobowiązania. Na tym polega celowość tego przepisu. Opłacanie kolejnych rat nie powoduje konieczności dokonania jakiejkolwiek korekty na gruncie podatku od towarów i usług. Taką informację uzyskał Pan telefonicznie w Krajowej Informacji Podatkowej. Ustalenie płatności ratalnej powoduje, że termin 150 dni konieczności wyłączenia z podatku VAT nie dotyczy sytuacji, w której raty są regulowane w terminie. Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji nr IBPP2/443-662/13/AMP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. (uchylony),
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:


1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,


4. (uchylony),
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. (uchylony).

Z kolei przepisy dotyczące dłużnika zawarte są w art. 89b ustawy.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że do celów prowadzenia działalność gospodarczej użytkował Pan samochody na podstawie umowy leasingu lub najmu. Firmy, od których auta były wynajmowane wystawiały faktury z 30 lub 60 dniowym terminem płatności. Faktury zostały wystawione w okresie styczeń-wrzesień 2013 r. Co do części faktur płatność została uregulowana w okresie maj-wrzesień 2013 r. Dnia 30 września 2013 r. została zawarta ugoda (przed upływem 150 dni od daty upływu terminu płatności wynikającego z ww. faktur), w związku z którą płatności zostały rozłożone na raty.

Cytowane przepisy ustawy, dotyczące korekty podatku naliczonego, mają na celu przede wszystkim uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar, czy wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko nie otrzymuje pieniędzy za towar/usługę, ale również jest zobowiązany do zapłaty podatku należnego, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji.

Możliwość skorygowania przez podatnika sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy, można dokonać bowiem tylko jeśli wierzytelność, z której wynika korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.

Zgodnie z tymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego.

Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w drodze porozumienia pomiędzy nim jako nabywcą a usługodawcą, doszło do podpisania ugody i rozłożenia zaległych płatności na raty, tym samym doszło do ustalenia nowych terminów płatności dotyczących faktur z 2013 r., z zastrzeżeniem, że ugody te zostały zawarte przed upływem 150 dni od dnia upływu pierwotnego terminu płatności określonego na fakturach.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli Pan i usługodawca w drodze porozumień zmienili terminy płatności zobowiązań, to 150. dzień będzie biegł od nowego ustalonego przez Strony terminu. Wobec tego samo zawarcie ugody, o ile jak wynika z treści wniosku została zawarta przed upływem 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze lub umowie, nie spowodowało obowiązku korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, określonego w ww. fakturach.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy