Temat interpretacji

Czy dokonana i planowana przez Panią sprzedaż działek stanowiących tereny budowlane w warunkach wskazacych w stanie faktycznym, stanowiła i będzie stanowić wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Nabyła Pani w spadku po swojej matce zmarłej w dniu 22 lipca 2012 r. udział w wysokości 1/2 w nieruchomości położonej w miejscowości J. gm. P., stanowiącej działki o numerach 229/1, 229/2, 229/3, 229/4, 229/5, 229/9, 229/11, 229/12, 229/13, 229/14, 229/15, 229/17, 229/19, 229/21, 229/24, 229/25, 229/26, 229/27, 229/28, 229/29, 229/30, 229/31, 229/32 (księga wieczysta ), oraz udział w wysokości 1/2 w udziale wynoszącym 23/24 części w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości J., gm. P., stanowiącej działkę nr 229/10 (księga ). Drugim spadkobiercą był Pani brat, który tak jak Pani odziedziczył udział w wysokości 1/2 w spadku po . Odziedziczone nieruchomości stanowiły grunty orne i biegnące pomiędzy nimi drogi. Jedynie działka 229/4 była użytkowana i oznaczona w ewidencji jako grunty rolne zabudowane, gdyż znajdował się na niej dom, w którym zamieszkiwała zmarła . Do 25 roku życia tj. do roku 1984, wspólnie z matką i bratem pracowała Pani na nieruchomościach, które następnie odziedziczyła. Następnie na nieruchomościach gospodarowała Pani matka. W związku ze zmieniającymi się w gminie warunkami zagospodarowania i zmienionym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w gminie P. w 2005 r. Pani matka dokonała podziału posiadanej nieruchomości rolnej - gospodarstwa na mniejsze działki wskazane na wstępie. Ponadto Pani matka, z uwagi na swój wiek i stan zdrowia, oraz związane m.in. z tym coraz gorsze warunki prowadzenia gospodarstwa rolnego i niemożność utrzymywania się wyłącznie z pracy na roli zdecydowała się na sprzedaż kilku działek. W 2013 r. wspólnie z bratem sprzedała Pani działkę nr 229/24, następnie w roku 2014 r. działkę nr 229/32. Przychód ze sprzedaży działek nie przekroczył w roku 2013, ani w roku 2014 kwoty 150.000,- zł rocznie. W dniu 19 marca 2015 r. zmarł Pani brat. Będąc jedynym spadkobiercą brata stała się Pani wyłącznym właścicielem nieruchomości opisanych na wstępnie poza sprzedanymi w 2013 i 2014 r. działkami. Jeszcze wspólnie z bratem, za jego życia, wystąpiła Pani z wnioskiem o podział działek nr 229/1, 229/2, 229/3 i 229/5, gdyż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 2005 r. teren ten przeznaczony był pod zabudowę jednorodzinną, a wszystkie tereny w ich sąsiedztwie zostały już wcześniej podzielone na działki jednorodzinne i nie były wykorzystywane rolniczo. Ponadto działki te były poprzedzielane drogami, co znacznie utrudniało ich rolnicze zagospodarowywanie, tym bardziej, że ich powierzchnia wynosiła odpowiednio: 2,0266 ha (klasa gruntu RIVa i RV), 0,7352 ha (klasa gruntu RPVa i RV), 0,8351 (klasa gruntu RV), 0,2706 ha (klasa gruntu RV). Decyzją z dnia 6 maja 2015 r. ww. działki zostały podzielone na działki o kolejnych numerach od 229/33 do 229/65. W dniu 19 czerwca 2015 r. sprzedała Pani działkę 229/48 i 229/64 oraz udział wynoszący 1/5 część w prawie własności nieruchomości stanowiącej działkę nr 229/9 oraz udział wynoszący 2/48 części w prawie własności nieruchomości stanowiącej działkę 229/10 za łączną cenę 117.675 zł. W tym samym dniu sprzedała Pani działkę 229/57 oraz udział wynoszący 1/5 część w prawie własności nieruchomości stanowiącej działkę nr 229/9 łącznie za cenę 49.320 zł. Ponadto w dniu 22 czerwca 2015 r. sprzedała Pani działkę nr 229/34 za cenę 70.000 zł. Następnie w dniu 24 sierpnia 2015 r. sprzedała Pani działki 229/17 i 229/19 za cenę 120.000 zł. Do końca 2015 r. zamierza sprzedać jeszcze jedną działkę, gdyż ma zawartą z kupującym umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. W dniu 24 kwietnia 2015 r. Darowała Pani swojemu synowi jedyną uzbrojoną działkę z otrzymanych w spadku po matce i bracie o numerze 229/4. Sprzedane działki i te, które zamierza Pani sprzedać w przyszłości, nie są uzbrojone. Od dokonanej sprzedaży nie naliczyła Pani podatku od towarów i usług, ani też go nie odprowadziła, gdyż uważała, że nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości lecz, że dokonywała czynności związanych z zarządem majątkiem otrzymanym w spadku po matce i następnie po bracie. Zamierza Pani stopniowo wyprzedawać posiadane działki. W odniesieniu do przyszłej sprzedaży działek nie zamierza Pani przed planowaną sprzedażą kolejnych działek gruntu dokonywać czynności mających na celu przygotowanie przedmiotowych działek do sprzedaży, nie będzie ich uzbrajać, ani nie będzie podejmować czynności marketingowych związanych z tą sprzedażą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana i planowana przez Panią sprzedaż działek stanowiących tereny budowlane w warunkach wskazanych w opisanym stanie faktycznym stanowiła i będzie stanowić wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stoi Pani na stanowisku, że sprzedaż wydzielonych działek stanowiących tereny budowlane, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla gminy P. następowała i będzie następować w wyniku zarządu majątkiem osobistym, otrzymanym w spadku po matce i następnie po bracie. W konsekwencji sprzedaż ta nie stanowiła i nie będzie stanowić, w świetle obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług, sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jakkolwiek działalność ta miała charakter powtarzalny i będzie kontynuowana przez dłuższy czas, to jednak nie będą spełnione inne okoliczności, które mogłyby wskazywać na prowadzenie profesjonalnej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarowi usług.

Nie prowadzi Pani bowiem zorganizowanej działalności w zakresie sprzedaży działek. Sprzedawane działki były wydzielane z nieruchomości stanowiących przez lata gospodarstwo rodzinne matki, na którym także Pani w młodości pracowała. Wydzielenie działek przeznaczonych do sprzedaży z części nieruchomości rolnych było podyktowane wyznaczonym kierunkiem zagospodarowania gminy P. oraz trudnościami w prowadzeniu działalności rolnej, wynikającej z wieku i zdrowia Pani matki. Kolejny podział dokonany przez Panią po śmierci matki i brata był konsekwencją wcześniejszego podziału gospodarstwa dokonanego przez Pani matkę. Ani Pani, ani jej matka oraz brat nie uzbrajali działek, a informacja o możliwości ich zakupu nie była ogłaszana w sposób profesjonalny, ale rozniosła się wśród sąsiadów i znajomych. Wydzielone działki, które zamierza Pani sprzedawać, znajdują się w rejonie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 2005 r. pod zabudowę jednorodzinną. Przeznaczenie pod zabudowę przedmiotowych działek nastąpiło więc po wielu latach od nabycia nieruchomości przez Pani matkę.

W niniejszej sprawie, zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 (Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów) i C-181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie), będącym odpowiedzią na zadane przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prejudycjalne w zakresie dostawy działek budowlanych, dojdzie do zarządu majątkiem prywatnym. W powołanym wyroku TSUE stwierdził, że nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta, w celu dokonania wspomnianej sprzedaży, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych, których Pani nie prowadziła. Tak więc jej działania należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego można uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Również w wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 (ONSAiWSA 2008/1/8), wskazano na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Sąd wskazał, iż stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Dokonując sprzedaży gruntów nie zachowywała się Pani jak handlowiec, lecz z uwagi na charakter otrzymanego w spadku majątku (gospodarstwo rodzinne podzielone na działki) zamierza wyzbyć się nieruchomości do tej pory wykorzystywanych przez lata do prowadzenia działalności rolnej.

Podobnie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2011 r. (I FSK 110/11) wskazano, jakie elementy definiują działalność jako podpadającą pod przepis art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które nie występują jednak w Pani sytuacji.

W świetle powyższego uważa Pani, że dotychczasowa i dalsza sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w konsekwencji nie będzie opodatkowana tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości gruntowej. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży oraz planując sprzedaż działek opisanych we wniosku działa Pani w charakterze handlowca. Nabycie gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych. Otrzymała Pani niniejszą nieruchomość w spadku po zmarłej matce oraz po zmarłym bracie. Nie wykorzystywała jej do prowadzenia działalności gospodarczej. Z treści wniosku nie wynika, aby wykonywała Pani czynności mające na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając nieruchomości gruntowe, korzysta Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonywała Pani i dokonywać będzie zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe [w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)] - że sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z uwagi na fakt, iż z opisanego stanu faktycznego nie wynika, aby wykonywała Pani takie zorganizowane działania, sprzedaż nieruchomości gruntowych, otrzymanych w drodze spadku po zmarłej matce, a w dalszej kolejności także po zmarłym bracie, należących do Pani majątku prywatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy