Konsekwencje w podatku VAT w zakresie bezpłatnego wyżywienia udostępnianego Personelowi niepedagogicznemu. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17.10.2016, sygn. IPPP2/4512-615/16-2/RR, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Konsekwencje w podatku VAT w zakresie bezpłatnego wyżywienia udostępnianego Personelowi niepedagogicznemu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania bezpłatnego wyżywienia udostępnionego Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania bezpłatnego wyżywienia udostępnionego Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.
Na terenie Gminy funkcjonują jednostki budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.), zajmujące się działalnością oświatową (przedszkola i szkoły, dalej: Placówki oświatowe).

Organem prowadzącym Placówki oświatowe jest Wnioskodawca zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. Dz. U. z 2004 r. nr 256 poz. 2572 ze zm., dalej: USO).

Placówki realizują zadania własne Gminy w zakresie edukacji publicznej w myśl art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.). Wymóg zapewnienia kształcenia, wychowania i opieki jest zadaniem oświatowym Gminy w myśl art. 5a ust 2 pkt 1 USO.

Placówki oświatowe prowadzą również w pewnym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT (przykładowo taką jak sprzedaż posiłków, w tym wytworzonych przez uczniów, sprzedaż wyrobów ciastkarskich i piekarniczych, sprzedaż usług kserograficznych, sprzedaż usług kształcenia i wychowania wykraczających poza działalność podstawową oraz opłaty za zajęcia w przedszkolach ponad ustalony bezpłatny limit godzin, wynajem sal itp.).

Wnioskodawca wskazuje, że Placówki oświatowe są jednostkami wchodzącymi w strukturę systemu oświaty w rozumieniu art. 2 USO oraz, że (i) większość z nich nie jest obecnie odrębnymi od Gminy zarejestrowanymi podatnikami VAT, (ii) część z nich jest zarejestrowanymi podatnikami VAT, korzystającymi ze zwolnienia oraz (iii) część jest zarejestrowanymi podatnikami VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia.

Na ten moment Gmina nie dokonała jeszcze centralizacji swoich rozliczeń w zakresie VAT, którą planuje wprowadzić do końca 2016 r. Zmiany w tym zakresie nie zostały jeszcze dokonane z uwagi na fakt, że kształt przepisów dotyczący centralizacji nie jest jeszcze ostateczny i może ulegać modyfikacjom.

Z posiłków na stołówkach korzystają w przeważającej mierze wychowankowie, podopieczni uczniowie, nauczyciele, inni pracownicy pedagogiczni danej Placówki oświatowej. Sprzedaż posiłków na ich rzecz nie ma charakteru komercyjnego, tj. nie ma na celu osiągnięcia dochodu. Usługi wyżywienia tych osób są w przeważającej mierze związane z wykonywaniem zadań opiekuńczych przez Placówki oświatowe.

Jednocześnie z wyżywienia na stołówkach korzystają pracownicy Placówek oświatowych niebędący nauczycielami, czy uczniami (tacy jak kucharze, pomoc kuchenna czy intendenci, dalej: Personel niepedagogiczny).

Gmina podkreśla, że na podstawie zawartego dnia 28 sierpnia 1998 r. Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników nie będących nauczycielami zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych prowadzonych przez Gminę Miasta (dalej: Układ zbiorowy) Personel niepedagogiczny jest uprawniony do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywanej pracy i w okresie prowadzenia żywienia w Placówce, w której jest zatrudniony. Personelowi niepedagogicznemu, nie korzystającemu z wyżywienia, w tym także z powodu nieobecności w pracy, nie przysługuje ekwiwalent pieniężny z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udostępnienie bezpłatnego wyżywienia Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie bezpłatnego wyżywienia Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego nie podlega opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm. dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że świadczenie usług oraz dostawa towarów, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując treść art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Gmina podkreśla, że opodatkowaniu VAT podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz m.in. pracowników, które: (i) służy ich celom osobistym (konsumpcyjnym) i jednocześnie (ii) nie ma żadnego związku z działalnością gospodarcza podatnika.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji potrzeb osobistych. Zdaniem Wnioskodawcy można przyjąć, że przez cele osobiste należy rozumieć cele prywatne, nie zawodowe pracowników.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2014 r. nr IPPP1/443-775/14-3/EK wskazał, że: (...) cele osobiste podatnika to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą podatnika; potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy; a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to takie, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień, porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Gmina wskazuje, że na podstawie postanowień Układu zbiorowego, została ona zobowiązana do zapewnienia Personelowi niepedagogicznemu, zatrudnionemu w Placówkach oświatowych bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywanej pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że świadczenie wynikające z zapisów w Układzie zbiorowym jest czynnością, mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych.

Gmina podkreśla, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w przepisach prawa pracy - zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2014, poz. 1502) przez prawo pracy rozumie się również postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Z powyższej regulacji wynika, że postanowienia układów zbiorowych pracy stanowią źródło prawa pracy.

Oznacza to, że zapewnianie Personelowi niepedagogicznemu bezpłatnego wyżywienia, nie stanowi dla niego korzyści osobistej. Świadczenie Gminy, do którego jest obowiązana na podstawie przepisów prawa pracy (w tym przypadku na podstawie postanowień Układu zbiorowego), wynika niewątpliwie z faktu bycia pracodawcą i ma na celu zaspokajanie potrzeb pracowniczych a nie prywatnych Personelu niepedagogicznego.

Gmina podkreśla również, że nieodpłatne świadczenie usług na rzecz Personelu niepedagogicznego bez wątpienia związane jest z działalnością gospodarczą Placówek oświatowych oraz służy ich funkcjonowaniu. Wnioskodawca wskazuje, że Placówki oświatowe, poza realizacją zadań własnych Gminy w zakresie edukacji publicznej (które nie podlegają VAT) prowadzą również w pewnym zakresie opodatkowaną działalność gospodarczą, przykładowo taką jak sprzedaż posiłków, w tym wytworzonych przez uczniów, sprzedaż wyrobów ciastkarskich i piekarniczych, sprzedaż usług kserograficznych, sprzedaż usług kształcenia i wychowania wykraczających poza działalność podstawową oraz zajęcia w przedszkolach ponad ustalony bezpłatny limit godzin, wynajem sal, itp.

Mając na uwadze powyższe, uprawnienie Personelu niepedagogicznego do darmowych posiłków, wynikające z Układu zbiorowego oraz związane z działalnością gospodarczą Placówek oświatowych nie wypełnia przesłanek określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Z tego powodu nie można ich uznać za odpłatne świadczenie usług.

Reasumując, należy uznać, że nieodpłatne świadczenie w postaci wyżywienia na stołówkach w Placówkach oświatowych na rzecz Personelu niepedagogicznego nie podlega opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 3 marca 2015 r. nr IPPP2/443-1226/14-2/BH wskazał, że: Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że świadczenie wynikające z zapisów w Uchwale Rady Miasta, Zakładowym układzie zbiorowym pracy oraz porozumieniach zawartych przez Komitet Protestacyjny Pracowników Komunikacji Miejskiej a zastępcą Prezydenta Miasta jest czynnością, mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. (...) Świadczenie Wnioskodawcy, wynikające z zapisu w Uchwale, w Zakładowym układzie zbiorowym pracy oraz ww. porozumieniach, wynika niewątpliwie z bycia pracodawcą. (...) Wobec tego nieodpłatne świadczenia w postaci przejazdów (biletów) dla pracowników i dzieci pracowników pozwalają uznać świadczenia Spółki za czynność niepodlegającą opodatkowaniu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do naliczenia i wykazania podatku należnego w deklaracji VAT-7 od powyższych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Na terenie Gminy funkcjonują jednostki budżetowe zajmujące się działalnością oświatową: przedszkola i szkoły, których organem prowadzącym jest Wnioskodawca. Placówki realizują zadania własne Gminy w zakresie edukacji publicznej Placówki oświatowe prowadzą również w pewnym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT (przykładowo taką jak sprzedaż posiłków, w tym wytworzonych przez uczniów, sprzedaż wyrobów ciastkarskich i piekarniczych, sprzedaż usług kserograficznych, sprzedaż usług kształcenia i wychowania wykraczających poza działalność podstawową oraz opłaty za zajęcia w przedszkolach ponad ustalony bezpłatny limit godzin, wynajem sal itp.). Gmina nie dokonała jeszcze centralizacji swoich rozliczeń w zakresie VAT, którą planuje wprowadzić do końca 2016 r.

W Placówkach oświatowych, na zasadach określonych w art. 67a ust. 1 i 2 USO, prowadzone są stołówki. Nie są one odrębnymi podmiotami gospodarczymi, ale stanowią integralne części Placówek oświatowych i są prowadzone przez ich pracowników. Co istotne zasadniczym celem stołówek nie jest świadczenie usług gastronomicznych, ale zapewnienie prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, a w szczególności wpieranie prawidłowego rozwoju dzieci i uczniów. W opinii Wnioskodawcy wykonywane przez stołówki usługi są sklasyfikowane do PKWiU 56 - świadczenie usług związanych z wyżywieniem. Z posiłków na stołówkach korzystają w przeważającej mierze wychowankowie, podopieczni uczniowie, nauczyciele, inni pracownicy pedagogiczni danej Placówki oświatowej. Sprzedaż posiłków na ich rzecz nie ma charakteru komercyjnego, tj. nie ma ,na celu osiągnięcia dochodu. Usługi wyżywienia tych osób są w przeważającej mierze związane z wykonywaniem zadań opiekuńczych przez Placówki oświatowe. Jednocześnie z wyżywienia na stołówkach korzystają pracownicy Placówek oświatowych niebędący nauczycielami, czy uczniami tacy jak kucharze, pomoc kuchenna czy intendenci.

Wątpliwości Wnioskodawcy w omawianej sprawie sprowadzają się do wskazania, czy udostępnienie bezpłatnego wyżywienia Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego podlega opodatkowaniu VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014, poz. 1502 z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że postanowienia Układów zbiorowych pracy oparte na ustawie stanowią źródło prawa pracy.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że świadczenia wynikające z zapisów postanowień Układu zbiorowego są czynnościami, mającymi na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynności te bez wątpienia związane są z działalnością gospodarczą Placówek oświatowych oraz służą zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu tych jednostek. Wnioskodawca realizując postanowienia zawartego Układu zbiorowego bezpłatnie udostępnia wyżywienie Personelowi niepedagogicznemu. Świadczenie Wnioskodawcy, wynikające z zapisu w Układzie zbiorowym, wynika niewątpliwie z bycia pracodawcą. Nieodpłatne świadczenia usług na rzecz ww. kategorii osób wynikające z zapisów w Układzie zbiorowym, związane są z działalnością gospodarczą Placówek oświatowych. W takich okolicznościach udostępnienie bezpłatnego wyżywienia Personelowi niepedagogicznemu na podstawie postanowień Układu zbiorowego nie wypełniają przesłanek określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, a zatem nie można ich uznać za odpłatne świadczenie usług.

W związku z tym stwierdzić należy, że Wnioskodawca w omawianej sprawie nie jest/ nie będzie zobowiązany opodatkować bezpłatnego korzystania z wyżywienia przez Personel niepedagogiczny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie