Temat interpretacji

Zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT dla usług sprzedaży biletów wstępu w celu wzięcia udziału w grze.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2015 r. (wpływ w dniu 30 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usług sprzedaży biletów wstępu w celu wzięcia udziału w grze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usług sprzedaży biletów wstępu w celu wzięcia udziału w grze.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z rezydencją podatkową w Polsce, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz VAT. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej prowadzi obiekt zwany Domem Zagadek. Dom Zagadek składa się z kilku lub kilkunastu lub większej liczby (w zależności od stopnia zainteresowania i popularności usługi oraz środków finansowych, którymi będzie dysponował Wnioskodawca) pokoi zagadek (po angielsku nazywane są one Escape Rooms; dosłownie: pokoje ucieczki).

Korzystanie z Domu Zagadek odbywa się w sposób następujący:

1. Klient rezerwuje sobie termin (dzień, godzinę) wstępu do Domu Zagadek i określa Pokój Zagadek - internetowo lub telefonicznie otrzymuje on potwierdzenie rezerwacji, które może sobie wydrukować;
2. Następnie Klient przychodzi w umówionym terminie do Domu Zagadek, zostaje poinformowany na czym polega zabawa, jakie są jej zasady;
3. Po zapoznaniu się z zasadami Klient wchodzi do wybranego (zarezerwowanego) Pokoju Zagadek i rozpoczyna zabawę.

Rozrywka polega na tym, iż uczestnik (uczestnicy) po wejściu do Pokoju, zostanie w nim zamknięty na określony czas (wskazany w pkt 1 - zwykle jest to 60 minut). Pokój zagadek jest tematycznie przygotowany i uczestnik musi się z niego wydostać. Aby to uczynić, musi on rozwiązać przygotowane wcześniej zagadki. Twórcy Pokojów dbają o to, aby wyjście nie było takie oczywiste i łatwe. Rozwiązanie każdej z zagadek zbliża uczestnika do wyjścia. W razie problemów uczestnik może dostać wsparcie w postaci naprowadzających na właściwe tory podpowiedzi od czuwających nad nimi twórców escape room.

Tylko od uczestników gry zależy, czy przejdą wszystkie zagadki umysłowe bądź zręcznościowe. Aby tak się stało, przydatne jest analityczne myślenie, kojarzenie faktów, kreatywność, spostrzegawczość oraz zręczność, a także poza wymienionymi cechami indywidualnymi - współpraca uczestników gry.

Rozrywka skierowana jest dla uczestników w każdym wieku, jest świetną zabawą dla dzieci, młodzieży, dorosłych, każdy wychodzi pełen emocji, a dyskusje o grze trwają jeszcze długo po jej zakończeniu. Escape Room to świetny pomysł na spędzenie czasu dla par, znajomych, rodzin, dzieci. Dom Zagadek jest to miejsce, które każdemu dostarcza wyjątkowych emocji, wydostanie się z pokoju jest niesamowitą frajdą. Stworzone przez miłośników łamigłówek gier i programów, naszpikowane elektroniką i efektami specjalnymi innowacyjne rozwiązania i zagadki zadowolą najbardziej wymagających graczy, którzy aby wydostać się z pokoju muszą wykazać się pomysłowością, spostrzegawczością i nie lada sprytem aby wydostać się z pokoju.

Istotą całej zabawy jest zapewnienie Klientowi (uczestnikowi) rozrywki, możliwości przeniesienia się na określony czas do innego świata, zmierzenia się z przygotowanymi w nim zadaniami, zagadkami. Przez czas przebywania w domu (pokoju) zagadek uczestnik może zapomnieć o istniejącym świecie, problemach i odprężyć się zarówno umysłowo jak i fizycznie.

Jak wskazano, w budynku znajduje się wiele pokoi zagadek, bowiem w każdym pokoju mamy do czynienia z innymi zagadkami, także o innym poziomie trudności. Przy czym pokoje zwykle nawiązują do jakichś wydarzeń, scenariuszy, pobyt w nich ma dać uczestnikowi odczucie uczestniczenia w autentycznym wydarzeniu. Tytułem przykładu można wskazać na opis jednego z pokoi: Szalony naukowiec zabrał Cię w podróż w przyszłość. Niestety wehikuł czasu uległ awarii. Twoim zadaniem jest powrót do teraźniejszości, bo chyba nie chcesz tam zostać na zawsze... Masz na to 60 minut. Inny pokój to tzw. Piramida, którego opis wygląda tak: znalazłeś się w starożytnej Piramidzie, która emanuje nieznaną do tej pory energią. Co kryje grobowiec... Czy uda Ci się rozwikłać symbolikę starożytnego Egiptu... Zmierz się z tajemniczą piramidą. Masz na to 60 minut.

Podkreślić należy, że:

1. Za wydostanie się z Pokoju Zagadek uczestnicy nie otrzymują nagród rzeczowych czy pieniężnych, celem uczestnictwa jest satysfakcja, przeżycie emocji i dobra zabawa i rozrywka, a nie uzyskanie jakiejkolwiek korzyści materialnej;
2. Zakupując usługę wstępu Klient jest uprawniony jedynie do wstępu do Domu Zagadek i wybranego Pokoju Zagadek przez określony czas. Zakup wstępu nie uprawnia do skorzystania z jakichkolwiek innych usług czy zakupu towarów, zresztą Wnioskodawca nie zamierza na obecnym etapie świadczyć innych usług w obiekcie. Nawet jeśli miałby takie usługi świadczyć czy np. sprzedawać towary (np. napoje w automacie, herbatę, kawę), to bilet wstępu nie uprawniałby do ich nabycia, byłoby to przedmiotem zupełnie innej transakcji między klientem a Wnioskodawcą, podlegającej stawce VAT właściwej dla tej transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT opodatkować sprzedaż biletów usługi wstępu do Domu Zagadek - 8% czy 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, może on opodatkować sprzedaż biletów usługi wstępu do Domu Zagadek stawką VAT 8%.

W opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż biletów sprzedawana przez Wnioskodawcę usługa to usługa wstępu do domu zagadek, który należy zakwalifikować jako park rozrywki, związana z rozrywką, a zatem mieszcząca się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, objęta 8% stawką VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy; stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 Przy czym co najmniej do końca 2016 r. rzeczywista stawka podatkowa jest podwyższona i wynosi 8%.

Zgodnie z Załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT stawka 8% obowiązuje na - poz. 183 bez względu na symbol PKWiU - Usługi związane z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Spełnione muszą być tu trzy przesłanki:

1. usługi związane z rozrywką,
2. usługa polega wyłącznie na zapewnieniu wstępu,
3. prawo wstępu dotyczy wskazanych obiektów, w tym wesołych miasteczek i parków rozrywki.

Ad1 Ad3 DOM ZAGADEK JAKO PARK ROZRYWKI, POJECIE ROZRYWKI

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, iż wskazany obiekt w postaci Domu Zagadek można traktować jako park rozrywki.

Dom Zagadek jest obiektem, który składa się z całego szeregu pokoi (Pokoi Zagadek, Escape Room), z których każdy jest inny, nawiązuje do jakiegoś wydarzenia, ma swój scenariusz, ma inne zagadki, o różnym poziomie trudności.

Ustawa podatkowa nie zawiera co prawda definicji parku rozrywki, ale w potocznym i słownikowym tego słowa rozumieniu jest to miejsce (zarówno otwarte jak i zamknięte), który służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Jak czytamy np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-1187/11-2/KB: Jednocześnie nie istnieje definicja legalna ani parku rozrywki ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. W tym samym słowniku nie znajdziemy definicji parku rozrywki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Jednym z tradycyjnych elementów typowego parku rozrywki czy wesołego miasteczka jest tzw. pałac strachów, czy dom strachów. Dawne domy strachów były atrakcją głównie bierną, uczestnik wjeżdżał wagonikiem do ciemnego pomieszczenia, w którym oglądał rozmaite efekty specjalne, a czasem był dotykany z zaskoczenia przez postaci upozorowane na upiory, kościotrupy itp. We współczesnych atrakcjach tego typu coraz częściej występują elementy interaktywne - uczestnik jest wprowadzany w fabułę, utworzoną dla danego miejsca, ma za zadanie znaleźć określone przedmioty (np. klucze), tajemne przejścia, rozwiązać zagadkę czy łamigłówkę.

Przykładowo, Horror House w Warszawie wymaga od uczestników przejścia przez kilka pomieszczeń, z których każde jest zamknięte - a żeby to zrobić, muszą oni w niemal całkowitej ciemności, w pomieszczeniach piwnicznych i w towarzystwie aktorów odgrywających postaci bardzo podobne do tych ze znanych horrorów, odnaleźć klucze.

Escape room posiada większość tych cech, choć tutaj nacisk położony jest na aspekt intelektualny zabawy, fabuła pokoju niekoniecznie musi być oparta na strachu, a częściej czerpie inspirację z kryminałów, opowieści detektywistycznych czy tajemnic przeszłości (np. templariusze). Zatem escape room, doskonale wpisuje się w to, co zazwyczaj przychodzi nam na myśl, gdy mówimy o atrakcjach parku rozrywki. Ponadto, zgodnie z rozumowaniem przeprowadzonym w zacytowanej wyżej interpretacji, Dom Zagadek zawierający poszczególne Pokoje Zagadek (escape room) sam w sobie może być uznany za park rozrywki, skoro stanowi określony teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje zazwyczaj łączone z wesołymi miasteczkami.

Tym bardziej, że park rozrywki czy wesołe miasteczko wcale nie muszą być zlokalizowane na dużym obszarze, może to nawet być obszerny namiot (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP2/443-812/10-2/JK).

Rozwiązanie występujących w Pokojach zagadek wymaga nie lada wysiłku, fabuła zaś może wywołać strach albo chociażby niepokojący dreszcz u korzystających i właśnie na tym polega rozrywka korzystających z danego obiektu, by w kontrolowanych warunkach odczuć emocje, których czasem brakuje nam na co dzień. Pozwala to odprężyć się od trudów życia codziennego i zapewnić umysłowi intelektualną rozrywką.

Oczywiście skoro sam Dom Zagadek jest Parkiem rozrywki, to tym bardziej usługa wstępu do Domu i znajdującego się w nim Pokoju Zagadek jest usługą związaną z rozrywką. Służy ona odprężeniu, wypoczynkowi. Uczestnik otrzymuje w ramach usługi możliwość wstępu do specjalnie przygotowanego pokoju i korzystania z wmontowanych weń atrakcji, zaś wyjście z pokoju wiąże się z emocjami i satysfakcją. Celem korzystania z escape room jest wyłącznie sama rozrywka. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wyłącznym celem usługi jest dobra zabawa, rozrywka, uczestnicy nie uzyskują korzyści materialnych czy nagród, a satysfakcję, przeżycia emocjonalne i odprężenie.

Ad 2 SPRZEDAŻ BILETU JAKO USŁUGA WSTĘPU

Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia ze sprzedażą usługi wstępu. Sprzedaż biletów uprawniających do wstępu do Domu Zagadek i wybranego, znajdującego się w nim Pokoju Zagadek jest niewątpliwie właśnie sprzedażą usługi wstępu do Domu Zagadek (Parku Rozrywki).

Podkreślić należy, iż istota usługi polega na przyznania kupującemu bilet prawa wstępu do obiektu na określony czas w zamian za opłatę. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, bilet wstęp nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla uczestnika - nie uprawnia go np. do skorzystania z bufetu, kupna kawy czy herbaty w barze czy automacie (bo brak jest nawet takiej możliwości), nadto jedyna usługa świadczona przez Wnioskodawcę w obiekcie to właśnie usługa opisywana we wniosku. Sytuacja jest zatem odmienna niż w przypadku np. wstępu do dyskoteki, gdzie bilet wstępu łączy się nieraz z prawem do korzystania z bufetu, podawanego tam alkoholu (wystąpić wówczas mogą pewne wątpliwości, co jest usługą główną - sam wstęp czy dostęp do trunków).

Co istotne, nie ma znaczenia, czy organizator pobierający opłatę, jest właścicielem czy tylko najemcą lokalu, ani nawet to, czy organizacja zabawy jest jego działalnością główną, czy dodatkową (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-251/12-2/RR, Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP2/443-1138/12/RSz).

Co do zasady, prawo do wstępu polega jedynie na biernym udziale osoby uprawnionej w oferowanej rozrywce. Np. w przypadku dyskotek, wbrew pozorom, udział uczestnika powinien być uznany za bierny - to, co otrzymuje od usługodawcy sprowadza się jedynie do umożliwienia wstępu do lokalu, nie zaś umożliwieniu korzystania z określonych urządzeń. Użytkownik mógłby na dobrą sprawę jedynie stać przy ścianie lokalu i przyglądać się zabawie (niczym kibic na trybunach) albo słuchać muzyki - a i tak usługa jest zrealizowana.

W przypadku zabawy w escape room jest zupełnie inaczej, udział uczestnika jest czynny. Rozwiązuje on zagadki, podejmuje określoną aktywność w postaci np. szukania przedmiotów itd. Sama idea escape room zakłada, że uczestnik bierze aktywny udział w zabawie, a nie jedynie przygląda się (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-1187/11-2/KB).

Jednocześnie brak tutaj jakichkolwiek usług do których nabycia uprawniałby bilet uczestnika zakup wstępu, a które wykraczałyby poza wstęp.

W wyroku w sprawie o sygnaturze III SA/Wa 126/13 WSA w Warszawie orzekł odnośnie tych samych klubów fitness odmiennie, wskazując że: Przykładem usług świadczonych ponad usługi wyłącznie w zakresie wstępu są usługi gastronomiczne albo kosmetyczne, które, jak wskazuje praktyka, są często świadczone w tych samych klubach fitness, równolegle do usług ściśle rekreacyjnych.

Natomiast oczywiście nie stanowi usługi świadczonej ponad usługę wyłącznie w zakresie wstępu możliwość korzystania przez uczestników ze znajdujących się w Domu Zagadek Pokoi Zagadek, gdyż możliwość korzystania z tych Pokoi jest dokładnie tym, do czego uprawnia wstęp. Uczestnik po to wchodzi do Domu Zagadek (parku rozrywki składającego się z pokoi zagadek), aby wejść do któregoś ze znajdujących się wewnątrz pokoi zagadek i uczestniczyć w zabawie, polegającej właśnie na rozwiązywaniu zagadek w celu wydostania się z niego.

Problem został obrazowo przedstawiony w wyroku WSA w Warszawie (III SA/Wa 3217/12):Próba pozbawienia tego pojęcia treści polegającej na prawie uczestniczenia w jakimś wydarzeniu jest na gruncie językowym sztuczna i nieuprawniona, jest po prostu niezgodna z zasadami języka polskiego, w którym desygnat rzeczownika wstęp stanowi nie tylko uprawnienie do przekroczenia jakiejś rzeczywistej lub umownej granicy pomiędzy dwoma miejscami, ale takie - już po przekroczeniu tej granicy - uprawnienie do korzystania ze szczególnych właściwości tego miejsca, do którego wstęp został opłacony. (...) Trudno zatem bronić poglądu, że np. w przypadku dyskoteki albo sal tanecznych nabywca kupuje bilet wstępu po to tylko, aby biernie obserwować inne osoby tańczące albo słuchać muzyki, zaś w tym celu, aby sam mógł zatańczyć, konieczne jest jeszcze uiszczenie kolejnej opłaty za usługę obejmującą coś ponad sam wstęp. Na prawidłowość stanowiska Skarżącej wskazuje jeszcze bardziej wyraźnie porównanie poz. 186 załącznika do jego pozycji nr 184. Otóż gdyby istotnie pojęcie wstęp nie obejmowało możliwości korzystania z infrastruktury danego obiektu, to należałoby oczekiwać istnienia odrębnej opłaty za możliwość wejścia np. do muzeum, a niezależnie od tego - odrębnej opłaty za możliwość osiadania eksponatów tego muzeum.

Taka wykładnia przepisów prowadziłaby więc do absurdu. W podobnym tonie sądy administracyjne wypowiedziały się w orzeczeniach: III SA/Wa 3204/12-Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz I SA/Bd 1050/12-Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

W wypadku escape room aktywność uczestnika jest koniecznym elementem samej usługi, a korzystanie z urządzeń, znajdujących się w pokoju jest nieodłącznie związane z korzystaniem z samego obiektu i wstępem do niego. Dlatego też należałoby uznać, że zawierają się one w prawie wstępu (por. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP2/443-952/12/WN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, w niektórych przypadkach ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z pózn. zm.), która dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od 1 stycznia 2011 r.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest organizacja gry której celem jest wydostanie się z zamkniętego pokoju. Uczestnik po wejściu do specjalnie zaaranżowanego pomieszczenia zostaje tam zamknięty na określony czas, zwykle jest to 60 minut. Rozwiązanie zagadek tam ukrytych zbliża uczestnika do wyjścia. Gra wymaga analitycznego myślenia, kojarzenia faktów, kreatywności, spostrzegawczości, oraz zręczności, a przede wszystkim współpracy wszystkich uczestników zabawy. Aby skorzystać z rozrywki należy zarezerwować sobie termin (dzień, godzinę) wstępu i określić pokój zagadek, można to zrobić internetowo lub telefonicznie. Każdy kto zgłosi chęć skorzystania z zabawy otrzymuje potwierdzenie rezerwacji, które może sobie wydrukować. W budynku znajduje się wiele pokoi bowiem w każdym z nich mamy do czynienia z innymi zagadkami, także o innym poziomie trudności. Dokonując zakupu takiej usługi wstępu Klient jest uprawniony jedynie do wstępu do wybranego pokoju zagadek przez określony czas. Wnioskodawca zakwalifikował świadczoną usługę jako usługę związaną z rozrywką i rekreacją w postaci usługi wstępu do parku rozrywki.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia wysokości stawki podatku VAT dla sprzedaży biletów wstępu w celu wzięcia udziału w grze.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. 8%), pod pozycja 183 zostały wymienione Usługi związane z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć rekreacja i park rozrywki, aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu. Z kolei brak jest jednoznacznej definicji parku rozrywki, ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak więc pojęcie park rozrywki należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Mając na uwadze powyższe definicje za rekreację należy uznać różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii wstępu, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś. Zatem pod pojęciem wstępu w rozumieniu poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść.

Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany organizuje gry w specjalnie do tego zaaranżowanych pokojach. W związku z tym, Spółka zamierza wprowadzić do sprzedaży bilety wstępu, które będą upoważniały do udziału w grze. Udział w grze służy głównie odprężeniu i wypoczynkowi. Uczestnik otrzymuje w ramach usługi możliwość wstępu do specjalnie przygotowanego pokoju i korzystania z wmontowanych weń atrakcji, zaś wyjście z pokoju wiąże się z emocjami i satysfakcją. Głównym celem korzystania z pokoju zagadek jest wyłącznie sama rozrywka. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, wyłącznym celem usługi jest dobra zabawa, rozrywka, uczestnicy nie uzyskują korzyści materialnych czy nagród, a satysfakcję, przeżycia emocjonalne i odprężenie.

W ocenie tut. Organu, charakter świadczonych przez Wnioskodawcę, wymienionych w opisie sprawy usług, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji rekreacji wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Jak wskazano powyżej, dla usług związanych z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do parków rozrywki na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Zatem, w analizowanej sprawie Wnioskodawca dla sprzedaży biletów wstępu w celu wzięcia udziału w grze będzie mógł zastosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy co do prawidłowości zaklasyfikowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług do grupowania PKWiU. Obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności.

Tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, Urzędu Statystycznego w Warszawie, ul. 1 Sierpnia 21.

Ponadto w przedmiotowej sprawie zwrócić uwagę należy, że wskazanie symboli PKWiU w stosunku do usług określonych w poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT pozostaje bez wpływu na opodatkowanie tych usług, gdyż zastosowanie obniżonej stawki VAT dotyczy wyłącznie wstępu, bez względu na symbol PKWiU.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie