W zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.02.2016, sygn. IPPP1/4512-1229/15-3/KC, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

W zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Bank) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.) (dalej: Prawo bankowe). Zgodnie ze statutem Banku, przedmiotem jego działalności jest w szczególności wykonywanie w obrocie krajowym i zagranicznym następujących czynności:

Przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
Prowadzenie innych rachunków bankowych,
Udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych,
Przeprowadzanie rozliczeń pieniężnych we wszystkich formach przyjętych w krajowych i międzynarodowych stosunkach bankowych,
Wykonywanie operacji wekslowych i czekowych,
Przyjmowanie i dokonywanie lokat w bankach krajowych i zagranicznych,
Udzielanie i potwierdzanie poręczeń i gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw,
Prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych,
Prowadzenie obsługi pożyczek państwowych i zarządzanie funduszami na zlecenie,
Emitowanie bankowych papierów wartościowych i dokonywanie obrotu tymi papierami oraz prowadzenie kont depozytowych papierów wartościowych,
Dokonywanie czynności zleconych związanych z emisją oraz obsługą finansową papierów wartościowych,
Przechowywanie przedmiotów, dokumentów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych,
Organizowanie i uczestniczenie w konsorcjach bankowych,
Dokonywanie obrotu i pośrednictwo w obrocie wierzytelnościami pieniężnymi,
Wykonywanie terminowych operacji finansowych,
Wykonywanie czynności powierniczych,
Wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu,
Prowadzenie kasy mieszkaniowej,
Świadczenie usług konsultacyjno-doradczych w sprawach finansowych,
Obejmowanie lub nabywanie akcji i praw z akcji, udziałów innej osoby prawnej nie będącej bankiem lub jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych,
Zaciąganie zobowiązań związanych z emisją papierów wartościowych,
Dokonywanie obrotu papierami wartościowymi,
Dokonywanie na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika,
Nabywanie i zbywanie nieruchomości,
Prowadzenie działalności akwizycyjnej na podstawie przepisów ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
Organizowanie i świadczenie usług finansowych w zakresie leasingu i faktoringu,
Wykonywanie czynności z zakresu pośrednictwa ubezpieczeniowego,
Świadczenie usług w zakresie transportu wartości,
Przechowywanie i rejestrowanie instrumentów finansowych,
Wykonywanie funkcji depozytariusza na podstawie przepisów ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych i ustawy o funduszach inwestycyjnych,
Pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym,
Wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego,
Prowadzenie działalności windykacyjnej na zlecenie banków,
Prowadzenie działalności maklerskiej,
Wykonywanie na zlecenie innych banków i instytucji kredytowych określonych czynności należących do zakresu ich działalności,
Wykonywanie funkcji agenta firmy inwestycyjnej,
Wykonywanie niestanowiących działalności maklerskiej czynności polegających na:
1. przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych,
2. wykonywaniu zleceń, o których mowa w pkt a, na rachunek dającego zlecenie,
3. nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych,
4. oferowaniu instrumentów finansowych,
5. doradztwie inwestycyjnym,
6. świadczeniu usług w wykonaniu zawartych umów o subemisje inwestycyjne i usługowe lub zawieraniu i wykonywaniu innych umów o podobnym charakterze, jeśli ich przedmiotem są instrumenty finansowe z zastrzeżeniem, że przedmiotem czynności określonych w lit. a)-f) mogą być wyłącznie papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski lub inne niedopuszczone do obrotu zorganizowanego instrumenty finansowe oraz obligacje, o których mowa w art. 39p ust.1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym.

Z tytułu realizacji działalności statutowej Bank otrzymuje m.in. następujące rodzaje świadczeń:

odsetki od nadwyżek środków pieniężnych na rachunkach nostro Banku prowadzonych przez inne banki,
odsetki karne z tytułu nieterminowej spłaty zobowiązań handlowych przez kontrahentów,
wynagrodzenie za zbycie wierzytelności przeterminowanych, z tytułu udzielonych kredytów czy pożyczek trudno ściągalnych (tzw. wierzytelności trudne),
dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych,
odszkodowania i kary umowne z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązań przez kontrahentów i klientów Banku,
zwrot kosztów sądowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem należności od klientów Banku (z tytułu świadczonych usług bankowych) oraz od kontrahentów Banku (z tytułu zawartych umów handlowych),
wynagrodzenie z tytułu sprzedaży udziałów w jednostkach zależnych, współzależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych,
przychody z likwidacji udziałów w jednostkach zależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. nowego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) (dalej: ustawa VAT), Bank będzie zobowiązany do stosowania określonej w nim proporcji...

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Banku, w związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. nowego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy VAT, Bank nie będzie zobowiązany do stosowania określonej w nim proporcji.

Uzasadnienie stanowiska Banku

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów,

o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W ocenie Banku powołany art. 86 ust. 2a ustawy VAT będzie miał zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz art. 8 ust. 5 ustawy VAT), w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zdaniem Banku, kluczowe znacznie dla ustalenia wykładni przepisu art. 86 ust. 2a ustawy VAT oraz obowiązku jego stosowania ma interpretacja wyrażenia: do celów działalności gospodarczej.

Sposób interpretacji wyrażenia cele działalności gospodarczej został określony w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej, wprowadzającej nowy przepis art. 86 ust. 2a ustawy VAT (ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych; Dz.U. z 2015 r., poz. 605), zgodnie z którym: Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności trudnych itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Przytoczone stanowisko w zakresie interpretacji wyrażenia cele działalności gospodarczej została również potwierdzone w odpowiedzi na interpelację nr 30157 udzielonej z upoważnienia Ministra Finansów przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - Jarosława Nenemana (odpowiedź z dnia 27 stycznia 2015 r. na interpelację nr 30157 w sprawie stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych, do pojazdów samochodowych, od których podatnik może odliczyć 50%).

Mając powyższe na uwadze, pojęcie cele działalności gospodarczej, którym posługuje się przepis art. 86 ust. 2a ustawy VAT w ocenie Banku będzie obejmowało wszelkiego rodzaju zdarzenia gospodarcze związane z działalnością gospodarczą Banku niezależnie od tego, czy stanowią one czynności opodatkowane, zwolnione czy też niegenerujące opodatkowania VAT.

Dla stwierdzenia, czy zdarzenia gospodarcze są związane z działalnością gospodarczą konieczne jest natomiast ustalenie, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności Banku.

Zasady prowadzenia działalności bankowej określa Prawo Bankowe (art. 1 Prawa Bankowego). Zgodnie z art. 5 ust. 1 powołanej regulacji czynnościami bankowymi są:

przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
prowadzenie innych rachunków bankowych;
udzielanie kredytów;
udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
emitowanie bankowych papierów wartościowych;
przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Na podstawie ust. 4 cytowanego przepisu, działalność gospodarcza, której przedmiotem są ww. czynności, może być wykonywana wyłącznie przez banki (wyjątkowo zaś przez jednostki organizacyjne inne niż banki z zastrzeżeniem, że przepisy odrębnych ustaw uprawniają te jednostki do prowadzenia takiej działalności gospodarczej).

Ponadto, zgodnie z art. 4 ust. 2 Prawa Bankowego, czynnościami bankowymi są również następujące, wykonywane przez Banki, czynności:

udzielanie pożyczek pieniężnych;
operacje czekowe i wekslowe oraz operacje, których przedmiotem są warranty;
świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego;
terminowe operacje finansowe;
nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych;
przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych;
prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych;
udzielanie i potwierdzanie poręczeń;
wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych;
pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym.

Poza wymienionymi czynnościami bankowymi, na podstawie art. 6 ust. 1 Prawa Bankowego, banki mogą również:

obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych;
zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych;
dokonywać obrotu papierami wartościowymi;
dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika;
nabywać i zbywać nieruchomości;
świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych;
6a) świadczyć usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem wydawania certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach, których są stronami;
świadczyć inne usługi finansowe;
wykonywać inne czynności, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Zestawiając regulacje Prawa Bankowego oraz przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego działalność statutową Banku, Bank pragnie zauważyć, że wszystkie czynności podejmowane przez Bank i wyszczególnione w statucie mieszczą się w granicach wyznaczonych przepisami Prawa Bankowego i stanowią przedmiot działalności Banku. W konsekwencji, wszystkie świadczenia otrzymywane przez Bank w toku wykonywanej działalności, w tym również :

odsetki od nadwyżek środków pieniężnych na rachunkach nostro Banku prowadzonych przez inne banki,
odsetki karne z tytułu nieterminowej spłaty zobowiązań handlowych przez kontrahentów,
wynagrodzenie za zbycie wierzytelności przeterminowanych, z tytułu udzielonych kredytów czy pożyczek trudno ściągalnych (tzw. wierzytelności trudne),
dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych,
odszkodowania i kary umowne z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązań przez kontrahentów i klientów Banku,
zwrot kosztów sądowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem należności od klientów Banku (z tytułu świadczonych usług bankowych) oraz od kontrahentów Banku (z tytułu zawartych umów handlowych),
wynagrodzenie z tytułu sprzedaży udziałów w jednostkach zależnych, współzależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych,
przychody z likwidacji udziałów w jednostkach zależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych.

są związane z przedmiotem działalności gospodarczej Banku i mieszczą się w pojęciu celów działalności gospodarczej , którym posługuje się przepis art. 86 ust. 2a ustawy VAT. Oznacza to - w opinii Banku - że nie będzie ciążył na nim obowiązek do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy VAT.

Zdaniem Banku, przedmiotowa proporcja powinna być stosowana przez te podmioty, których chociażby co najmniej część działalności nie jest związana, nie stanowi rozwinięcia ani też konsekwencji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy VAT. Przykładami takich podatników są gminy, fundacje, stowarzyszenia, spółki komunalne, czy też muzea.

Bank pragnie wskazać, że analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r. (sygn. IBPP3/4512-521/15/AZ), w którym organ potwierdził, że: Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika. Organ wskazał ponadto, że: skoro czynności skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń opisane powyżej stanowią przedmiot gospodarczej działalności Banku, to mieszczą się one w pojęciu celów związanych z działalnością gospodarczą banku, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Spółki.

Wobec powyższego, odnosząc się do powołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że w związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. nowego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy VAT, Bank nie będzie zobowiązany do stosowania określonej w nim proporcji.

Wobec powyższego, Bank wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), dalej ustawa, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji art. 86 ust. 2h ustawy.

Stosownie do treści art. 90c ustawy:

W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, jako bank krajowy w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r., poz.128 z późn. zm.) wykonuje szereg czynności bankowych, wykonywanych w obrocie krajowym i zagranicznym, opisane w zdarzeniu przyszłym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w przepisie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

Zasady prowadzenia działalności bankowej, tworzenia i organizacji banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych, a także oddziałów instytucji kredytowych oraz zasady sprawowania nadzoru bankowego, postępowania naprawczego, likwidacji i upadłości banków określa ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.) art. 1.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy czynnościami bankowymi są:

przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
prowadzenie innych rachunków bankowych;
udzielanie kredytów;
udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
emitowanie bankowych papierów wartościowych;
przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
6a) (uchylony)
wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki:
1. udzielanie pożyczek pieniężnych;
2. operacje czekowe i wekslowe oraz operacje, których przedmiotem są warranty;
3. świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego;
4. terminowe operacje finansowe;
5. nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych;
6. przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych;
7. prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych;
8. udzielanie i potwierdzanie poręczeń;
9. wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych;
10. pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym.

Zgodnie z art. 4 ustawy Prawo bankowe, działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki, z zastrzeżeniem ust. 5.

Art. 6 ust. 1 ustawy wskazuje, że poza wykonywaniem czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2, banki mogą:

obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych;
zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych;
dokonywać obrotu papierami wartościowymi;
dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika;
nabywać i zbywać nieruchomości;
świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych;
6a) świadczyć usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem wydawania certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach, których są stronami;
świadczyć inne usługi finansowe;
wykonywać inne czynności, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie podejmowane przez niego czynności i wyszczególnione w statucie mieszczą się w granicach wyznaczonych przepisami Prawa Bankowego i stanowią przedmiot działalności Banku.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca w ramach ww. działalności statutowej podejmuje czynności, za które otrzymuje określonego rodzaju świadczenia, m.in.:

odsetki od nadwyżek środków pieniężnych na rachunkach nostro Banku prowadzonych przez inne banki,

odsetki karne z tytułu nieterminowej spłaty zobowiązań handlowych przez kontrahentów,

wynagrodzenie za zbycie wierzytelności przeterminowanych, z tytułu udzielonych kredytów czy pożyczek trudno ściągalnych (tzw. wierzytelności trudne),

dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych,

odszkodowania i kary umowne z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązań przez kontrahentów i klientów Banku,

zwrot kosztów sądowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem należności od klientów Banku (z tytułu świadczonych usług bankowych) oraz od kontrahentów Banku (z tytułu zawartych umów handlowych),

wynagrodzenie z tytułu sprzedaży udziałów w jednostkach zależnych, współzależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych,

przychody z likwidacji udziałów w jednostkach zależnych, stowarzyszonych i mniejszościowych.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT). Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub transakcje stanowią cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Jak wynika z opisu sprawy przedstawione we wniosku czynności mieszczące się w granicach wyznaczonych przepisami prawa bankowego wykonywane przez bank stanowią przedmiot działalności Banku. Powołany na wstępie art. 4 ustawy Prawo bankowe, stanowi, że działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki ().

W konsekwencji, skoro czynności skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń opisane powyżej stanowią przedmiot gospodarczej działalności Wnioskodawcy, to mieszczą się one w pojęciu celów związanych z działalnością gospodarczą banku, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Wnioskodawcy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie będzie na nim ciążył obowiązek stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, niniejszą interpretację indywidualną wydano wyłącznie na podstawie okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, tj. uwzględniając konkretnie przedstawiony przez Bank opis wykonywanych czynności i rodzaju otrzymywanych świadczeń. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności jeśli Bank wykonuje również inne czynności (np. angażuje się w działalność charytatywną, działalność w zakresie kultury, sportu, ochrony środowiska, wsparcia sztuki, przedsiębiorczości lub inne, które pozostają poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie