Podatek od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy z tytułu planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości ni... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.01.2016, sygn. ILPP1/4512-1-819/15-4/JKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy z tytułu planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości niezabudowanej do spółki prawa cywilnego Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT, a w związku z tym transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy z tytułu planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości niezabudowanej do spółki prawa cywilnego Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT, a w związku z tym transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy z tytułu planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości niezabudowanej do spółki prawa cywilnego Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT, a w związku z tym transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Dnia 30 grudnia 2015 r. wniosek uzupełniono pismem o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżonkowie A. w dniu 10 października 1998 r. nabyli na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny) do prywatnego majątku dorobkowego, w którym to panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej, gruntową nieruchomość niezabudowaną określoną jako działka gruntu nr 65 o obszarze 3,6181 ha. Do aktu niniejszego przedłożono zaświadczenie Urzędu Miejskiego z dnia 6 września 1988 r. stwierdzające, że część nieruchomości Kw. nr 11xxx stanowiąca działkę nr 65 o obszarze 3,6181 ha, w wyniku wydzielenia z przedmiotowej nieruchomości stanowić będzie gospodarstwo rolne zdolne do towarowej produkcji rolnej oraz świadectwo Zespołu Szkół z dnia 20 maja 1981 r. stwierdzające, że A. uzyskał tytuł wykwalifikowany.

Wyżej wskazane okoliczności potwierdzają zamiar małżonków A. prowadzenia gospodarstwa rolnego według wówczas obowiązujących przepisów.

W dacie nabycia nieruchomości rolnej nie obowiązywał miejscowy szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Z opisanego powyżej obszaru wydzielone zostały działki gruntu nr 65/34, 65/4, 65/26 oraz 65/5 scalone następnie w działkę nr 165, o powierzchni 0,4737 ha. Na wniosek właścicieli z 4 grudnia 2014 r., dla niniejszej nieruchomości, w dniu 3 marca 2015 r. Prezydent Miasta wydał decyzję nr 121/2015 o warunkach zabudowy.

Przedmiotowa nieruchomość niezabudowana nigdy wcześniej nie była wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie stanowiła środków trwałych jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie była także nigdy przedmiotem odpłatnych bądź nieodpłatnych umów najmu, dzierżawy, użyczenia lub innych o podobnym charakterze, a w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie wnoszono nigdy o zmianę przeznaczenia nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego, bądź o uchwalenie takiego planu. Wnioskodawczyni prowadzi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jednoosobową działalność gospodarczą działającą pod firmą - B , oraz działalność gospodarczą w formie spółek cywilnych pod firmą C, a w dniu 16 lipca 2015 r. małżonkowie A. dodatkowo zawiązali dwuosobową spółkę prawa cywilnego, D, której przedmiotem działalności gospodarczej jest:

wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

która to spółka dokonała nakładów na opisanej powyżej nieruchomości w postaci rozpoczęcia budowy domów jednorodzinnych.

W dniu 30 grudnia 2015 r. wniosek uzupełniono pismem o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, co następuje:

Spółka Cywilna D dokonuje nakładów inwestycyjnych na działce gruntu nr 165 bez tytułu prawnego, w powołaniu na złożone oświadczenie o prawie dysponowania gruntem, na podstawie tożsamości podmiotowej wspólników i współwłaścicieli. Prawo dysponowania gruntem koniecznym na potrzeby postępowania w sprawie zawiadomienia o budowie nie jest obciążone odpłatnością.
Nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków nastąpiło w dniu 10 października 1988 r., omyłkowo wskazanym w pierwotnym wniosku jako 10 października 1998 r., to jest przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.
Wnioskodawczyni dotychczas nie czyniła żadnych profesjonalnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do wniesienia jako wkład niepieniężny do jakiejkolwiek spółki, w tym spółki D, bądź spowodowania wzrostu jej wartości.
Nieruchomość opisana jako działka gruntu nr 165 nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym opodatkowanej bądź zwolnionej.
Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tym samym nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym stosownie do art. 2 pkt 19 wyżej powołanej ustawy.
Nieruchomość gruntowa opisana jako działka gruntu nr 165 nie była wykorzystywana do produkcji rolniczej, dlatego też nie były dokonywane zbiory płodów rolnych, jak i ich dostawa.
Pani jako osoba fizyczna prowadząca opodatkowaną działalność gospodarczą jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Numer identyfikacji podatkowej ().
Wnioskodawczyni prowadzi między innymi zgłoszoną do opodatkowania jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą ,,B , od 12 lipca 1993 r., a zgodnie zaś z rejestrem REGON przedmiotem działalności jest wg PKD: 2312Z Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego, 2612Z Produkcja szkła płaskiego obrobionego i wyrobów ze szkła płaskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie w postaci aportu niepieniężnego (na podstawie zmiany umowy spółki w formie aktu notarialnego) nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej działkę gruntu nr 165 o powierzchni 0,4737 ha, jako dostawa towaru do spółki prawa cywilnego z prywatnego majątku dorobkowego, skutkować będzie przymusowym uzyskaniem przez Wnioskodawczynię dla tej czynności prawnej, statusu podatnika podatku od towarów i usług stosownie do art. 15 ust. l i 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz czy niniejsze wniesienie w postaci aportu niepieniężnego (na podstawie zmiany umowy spółki w formie aktu notarialnego) nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu nr 165 o powierzchni 0,4737 ha opodatkowane będzie niniejszym podatkiem...

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, przez którą rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, i za taką dostawę należy uznać między innymi wniesienie aportem niepieniężnym nieruchomości (w innej formie niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć) do spółki prawa cywilnego.

Zważywszy, że wniesienie takiego aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeżeli podmiot wnoszący aport w związku z wykonywaniem tej czynności będzie działał w charakterze podatnika VAT, gdy natomiast aport wnoszony jest przez wspólnika z majątku prywatnego, który w związku z dokonaniem tej czynności nie jest podatnikiem VAT, wówczas czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wniesienie w postaci aportu niepieniężnego (na podstawie zmiany umowy spółki w formie aktu notarialnego) nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu nr 165 o powierzchni 0,4737 ha, powstałej uprzednio z odłączenia z gospodarstwa rolnego i podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowego gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 657/11, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Dla prawidłowej oceny prawnej przedstawionego stanu sprawy uwzględnić należy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., o sygn. I FPS 3/07 (opubl. Orzecznictwo NSA i wojewódzkich sądów administracyjnych z 2008 r. Nr 1, poz. 8), wskazujący, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Nadto ani formalny status danego podatnika jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy przy tym podkreślić, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, tj. w przedmiotowym przypadku w roku 1988, a nie w momencie jego dostawy. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

W przypadku dostawy (wniesienia aportem niepieniężnym nieruchomości do spółki) przez daną osobę z jej majątku prywatnego zważyć należy, że majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego dostawa zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Wskazując za wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) publ. LEX nr 898576, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc podatnika podatku od wartości dodanej.

Ponadto jak stwierdził w tym wyroku TSUE, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (stanowiącej odpowiednik art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Należy podzielić stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), że brak w ustawie o podatku od towarów i usług unormowań, które w sposób jasny i precyzyjny wskazywałby na fakt transpozycji do tej ustawy możliwości (opcji) określonej w art. 12 ust. 1 i ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE co do uznania za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w zakresie pojedynczej dostawy terenu budowlanego nie pozwala na stwierdzenie, że Polska skorzystała z tej opcji.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług) jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący dostawy gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 692/07, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podkreślić przy tym należy, że samo uzyskanie decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości nie decyduje jeszcze o zawodowym charakterze działalności podmiotu. Decyduje o tym szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (por. wyrok NSA z 21 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1850/11 publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Chodzi zatem o taką działalność podmiotu, która polega na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami (por. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1118/11 publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi o uznanie, że wniesienie aportu niepieniężnego w postaci działki gruntu nr 165 o powierzchni 0,4737 ha, z dorobkowego majątku prywatnego, do majątku spółki prawa cywilnego powstałej z odłączenia z gospodarstwa rolnego i podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 § 1 ww. ustawy, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższego, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest grunt, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy lub jego części (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. Warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe stwierdzenie uzasadnia również to, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem, jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy.

Tym samym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału w prawie własności gruntu traktować należy jako dostawę towarów.

Podkreślić należy, że w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego w zależności od tego co jest jego przedmiotem spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np.: świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że planowana transakcja wniesienia aportem gruntu do spółki prawa cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawana jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku opisanej nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z opisu sprawy wynika, że małżonkowie A. w dniu 10 października 1988 r. nabyli na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny) do prywatnego majątku dorobkowego, w którym to panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej, gruntową nieruchomość niezabudowaną określoną jako działka gruntu nr 65. Z okoliczności sprawy wynika zamiar prowadzenia przez małżonków A. gospodarstwa rolnego według wówczas obowiązujących przepisów. W dacie nabycia nieruchomości rolnej nie obowiązywał miejscowy szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z opisanego powyżej obszaru wydzielone zostały działki gruntu nr 65/34, 65/4, 65/26 oraz 65/5 scalone następnie w działkę nr 165, o powierzchni 0,4737 ha. Na wniosek właścicieli z 4 grudnia 2014 r., dla niniejszej nieruchomości, w dniu 3 marca 2015 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni prowadzi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jednoosobową działalność gospodarczą (której przedmiotem działalności jest wg PKD: 2312Z Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego, 2612Z Produkcja szkła płaskiego obrobionego i wyrobów ze szkła płaskiego) oraz działalność gospodarczą w formie spółek cywilnych, a w dniu 16 lipca 2015 r. małżonkowie A. dodatkowo zawiązali dwuosobową spółkę prawa cywilnego, D, której przedmiotem działalności gospodarczej jest:

wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

która to spółka dokonała nakładów na opisanej powyżej nieruchomości w postaci rozpoczęcia budowy domów jednorodzinnych.

Właściciele nieruchomości, a zarazem wspólnicy spółki prawa cywilnego, zamierzają wnieść w postaci aportu niepieniężnego (na podstawie zmiany umowy spółki prawa cywilnego w formie aktu notarialnego) opisaną nieruchomość o wartości rynkowej ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego z uwzględnieniem nakładów poczynionych przez Spółkę do jej majątku. Spółka Cywilna D dokonuje nakładów inwestycyjnych na działce gruntu nr 165 bez tytułu prawnego, w powołaniu na złożone oświadczenie o prawie dysponowania gruntem, na podstawie tożsamości podmiotowej wspólników i współwłaścicieli. Prawo dysponowania gruntem koniecznym na potrzeby postępowania w sprawie zawiadomienia o budowie nie jest obciążone odpłatnością. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni dotychczas nie czyniła żadnych profesjonalnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do wniesienia jako wkład niepieniężny do jakiejkolwiek spółki, w tym Spółki D, bądź spowodowania wzrostu jej wartości. Nieruchomość opisana jako działka gruntu nr 165 nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym opodatkowanej bądź zwolnionej. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tym samym nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym stosownie do art. 2 pkt 19 wyżej powołanej ustawy. Nieruchomość gruntowa opisana jako działka gruntu nr 165 nie była wykorzystywana do produkcji rolniczej, dlatego też nie były dokonywane zbiory płodów rolnych, jak i ich dostawa. Zainteresowana, jako osoba fizyczna prowadząca opodatkowaną działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą stwierdzenia, czy z tytułu planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości niezabudowanej do spółki prawa cywilnego Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT, a w związku z tym transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności danej sprawy.

W ocenie tut. Organu, w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że wniesienie aportem udziału we współwłasności gruntu do spółki prawa cywilnego wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowana wprawdzie nabyła ww. udział we współwłasności gruntu do osobistego majątku wspólnego, jednakże nieruchomości tej Wnioskodawczyni nie zamierzała przeznaczać na zaspokojenie własnych potrzeb prywatnych. Zainteresowana wraz z małżonkiem podjęli kroki prawne mające na celu przygotowanie gruntu do realizacji inwestycji budowy domów jednorodzinnych przez spółkę prawa cywilnego. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wystąpili do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz nieodpłatnie udostępnili nieruchomość spółce prawa cywilnego, która dokonała nakładów inwestycyjnych na ww. działce gruntu. Powyższe kroki prawne potwierdzają, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem przygotowali grunt do dalszego prowadzenia ww. inwestycji przez spółkę, w której są wspólnikami. Zatem podjęte przez Zainteresowaną kroki uatrakcyjniły grunt pod kątem prawnej możliwości jego wykorzystania w toku postępowania administracyjnego oraz uzyskania stosownych pozwoleń na budowę.

Należy w tym miejscu również wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy, co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Do momentu faktycznego przeniesienia własności działki, tj. do momentu wniesienia aportem do spółki prawa cywilnego, grunt pozostanie własnością Wnioskodawczyni i jej męża. Pomimo, że nakłady inwestycyjne związane z rozpoczęciem budowy domów jednorodzinnych dokonywane będą przez przyszłego właściciela (spółkę), to aby takie nakłady mogły być poczynione, to faktyczny właściciel gruntu musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu.

W analizowanej sprawie nie można więc stwierdzić, że dokonując wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni korzysta wyłącznie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Działania Wnioskodawczyni łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu wniesienia aportem ww. grunt będący własnością Wnioskodawczyni i jej męża będzie podlegał wielu inwestycjom. Poniesione nakłady ewidentnie wpłyną na atrakcyjność tego terenu. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku od towarów i usług, zostaną ,,wykonane w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni i jej męża. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność ponoszenia ww. kosztów przez potencjalnego nabywcę.

Tak więc do momentu wniesienia aportem nieruchomości do spółki prawa cywilnego, to za wiedzą i na wniosek współwłaścicieli będą dokonywane inwestycje (pomimo, że współwłaściciele jako osoby fizyczne - nie partycypują w kosztach inwestycyjnych).

W świetle powyższego, to działalność gospodarcza spółki prawa cywilnego wyznacza ramy nabycia, posiadania i zbycia przez Zainteresowaną udziału we współwłasności przedmiotowej działki.

W konsekwencji, wskazane przez Wnioskodawczynię w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na zamiar wykorzystania przez Zainteresowaną udziału we współwłasności nabytego gruntu, na którym rozpoczęto prace budowlane, do czynności uznawanych za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy.

Przez termin zamiar należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Wymienione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, że udział we współwłasności gruntu, o którym mowa we wniosku, nie będzie faktycznie wykorzystany do celów osobistych (prywatnych) Wnioskodawczyni.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v Dieter Armbrecht). Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawczyni nie wykorzystała udziału we współwłasności gruntu do potrzeb osobistych, lecz podjęła konkretne działania inwestycyjne, które wykraczają poza zwykłe prawo rozporządzania prywatną własnością.

Powyższe okoliczności nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Zainteresowanej zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności w celu wykorzystania majątku osobistego na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni działa w tym konkretnym przypadku jako podatnik VAT. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawczynię transakcja wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości do spółki prawa cywilnego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy w tym miejscu wskazać, że w analizowanej sprawie wyłącznie udział we współwłasności gruntu będzie przedmiotem wniesienia przez Zainteresowaną jako wkład niepieniężny do spółki prawa cywilnego, bowiem nakłady inwestycyjne poniesione przez tę spółkę na ww. gruncie zostaną przy planowanym aporcie uwzględnione. Ponadto jak wskazała Zainteresowana przedmiotem wniesienia w postaci aportu niepieniężnego będzie nieruchomość niezabudowana stanowiąca działkę gruntu nr 165.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Powyższy grunt, który ma być wniesiony przez Zainteresowaną i jej męża aportem do spółki prawa cywilnego, jest terenem budowlanym w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ponieważ została wydana dla niego decyzja o warunkach zabudowy. W związku z powyższym dostawa ww. gruntu nie będzie korzystała ze zwolnienia uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dodatkowo wskazać należy, że zastosowania przy przedmiotowej dostawie nie znajdzie także zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawczyni nie przysługiwało wprawdzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem udziału we współwłasności nieruchomości, jednakże udział ten nie był wykorzystywany przez Zainteresowaną wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W tej sytuacji nie zostały spełnione łącznie warunki do skorzystania ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu.

Zatem planowana dostawa udziału we współwłasności nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że z tytułu planowanej czynności wniesienia aportem udziału we współwłasności nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr 165, do spółki prawa cywilnego Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta będzie opodatkowana tym podatkiem.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Zainteresowanej (drugiego ze współwłaścicieli gruntu). Małżonek Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 564 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie