W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu ewentualnej sprzedaży nieruchomości w wyniku licytacji komornik jako płatnik będzie zobowiązany w imieniu dłużnika wystawić fakturę VAT...
2. Czy sprzedaż ta może korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług...
3. Czy zgodnie z art. 43 ust. 10 i ust. 11 u.p.t.u., komornik w imieniu sprzedawcy może zrezygnować ze zwolnienia od opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z pismem z dnia 28 lutego 2006 r. sporządzonym przez Ministerstwo Finansów o sygnaturze PP5-0331-04/MZ/2006/PP-249 dotyczącego stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u.) odnośnie dostawy nieruchomości dokonanej w trybie egzekucji, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) - stwierdzono, że w przypadku sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, płatnikiem podatku od towarów i usług jest komornik sądowy. Na podstawie art. 106c pkt 2 u.p.t.u. faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18 u.p.t.u., z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., co do zasady zwalnia od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b - w świetle art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zaś w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego I FSK 1545/13 Sąd zauważył: Przypomnieć przede wszystkim należy, że definicja pierwszego zasiedlenia zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wymaga łącznego spełnienia trzech przesłanek:

1. oddania do użytkowania,
2. w wykonaniu czynności opodatkowanej,
3. pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

Odnotować w tym miejscu należy, że art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 - dalej: Dyrektywa 2006/112/WE). Zgodnie z tym ostatnim przepisem Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a). Art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, a w szczególności transakcji dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że w odniesieniu do warunków pierwszego zasiedlenia przewidzianych w ustawie o VAT konfrontacja tych warunków z przepisami dyrektywy może prowadzić do wniosku, że drugi z nich (tj. oddanie w wykonaniu czynności opodatkowanych) jest niezgodny z prawem unijnym. Na podstawie art. 12 Dyrektywy VAT Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Należy założyć, że Polska przyjęła to ostatnie rozwiązanie, czyli upływ okresu między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy. Jedynym kryterium zwolnienia podatkowego jest zatem czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku. Nie ma znaczenia to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku, budowli (ich części) prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres. Nawet jeśli dostawcy takie prawo przysługiwało, to dostawa jest zwolniona z podatku po upływie określonego czasu od pierwszego zasiedlenia. Podkreśla się również, że powiązanie prawa do zwolnienia od VAT dostawy nie z rozpoczęciem użytkowania, tylko z wykonaniem pierwszej czynności opodatkowanej dotyczącej nieruchomości, nie znajduje uzasadnienia systemowego (mając na uwadze rolę VAT jako podatku neutralnego dla przedsiębiorców i podatku obciążającego konsumpcję), (por. Majerowski Stefan, Pokrop Dorota, Komentarz do art. 131, art. 132, art. 133, art. 134, art. 135, art. 136, art. 137 dyrektywy 2006/112/WE; w Namysłowski Roman (red.), Dyrektywa VAT. Polska perspektywa. Komentarz, Lex 2012 r., nr 124622.; Bartosiewicz A., komentarz do art. 43 ustawy o VAT, w: VAT Komentarz, Lex 2014 r., nr 164653). Powyższe wątpliwości wyrażane w literaturze przedmiotu, co do zgodności polskiej regulacji z przepisami unijnymi, nie mają przesądzającego znaczenia dla rozpatrywanej sprawy, ponieważ zastosowanie zwolnienia możliwe jest również na podstawie wykładni literalnej zastosowanych w sprawie przepisów ustawy o VAT. Na tle tej sprawy brak jest bowiem wątpliwości, że nieruchomość została wydana w wykonaniu czynności opodatkowanej. Wątpliwości budzi natomiast rozumienie wyrażenia oddania do użytkowania. Termin użytkowania nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Również wykładnia systemowa zewnętrzna nie pozwala na zdefiniowanie przedmiotowego wyrażenia. Instytucja użytkowania została uregulowana przepisami art. 252 do 270 Kodeksu Cywilnego w Księdze Drugiej Własność i inne prawa rzeczowe, Tytuł III Ograniczone Prawa Rzeczowe. Zgodnie z art. 252 K.c. rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Nie ma żadnego uzasadnienia dla takiego wąskiego rozumienia tego pojęcia na gruncie ustawy o VAT, jak rozumiane jest ono przez przepisy Kodeksu cywilnego. Zresztą sam organ interpretacyjny oraz Sąd pierwszej instancji rozumie jego znacznie szerzej wskazując, że warunki pierwszego zasiedlenia spełnia również oddanie w najem lub w dzierżawę, czy też sprzedaż. Te ostatnie instytucje są instytucjami stosunków obligacyjnych i w sposób zasadniczy, zwłaszcza najem i sprzedaż, różnią się od ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest użytkowanie.

Zgodnie ze słownikiem Słownik Języka Polskiego PWN użytkować znaczy m.in.:

1. korzystać z czegoś, np. z budynku, lokalu
2. korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek (http://sjp.pwn.pl).

Zatem na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie z miejsc parkingowych, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. Jeżeli chodzi natomiast o trzeci, przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, warunek - aby wydanie nastąpiło na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, to należy go postrzegać jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części.

Z powyższego wynika zatem, że prezentowane zarówno przez organ czy też Sąd pierwszej instancji rozumienie pierwszego zasiedlenia, nie znajduje uzasadnienia w żadnej z rodzajów wykładni. Nie ma bowiem żadnych podstaw aby różnicować, pod względem skutków podatkowych w podatku VAT, sytuację podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmie parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu sytuacji od podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanych. W jednym i drugim przypadku następuje bowiem wydanie nieruchomości w wykonywaniu czynności opodatkowanej. Zatem już sama analiza przepisów ustawy o VAT, pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Na podstawie powyższych analiz już dnia 16 stycznia 2001 r. kiedy to aktem notarialnym rep. nr 0. przed notariuszem Z. firma P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zbyła nieruchomość zabudowaną halą produkcyjną o powierzchni 874 m² oraz rozpoczętą budowę obiektu biurowo-magazynowego o powierzchni 710 m² na cenę sprzedaży na którą składa się jak strony oświadczają wartość działki gruntu na kwotę 270 000,00 zł oraz wartość zabudowań na kwotę 2 730 000,00 zł a do części ceny sprzedaży dotyczącej zabudowań naliczony został należny podatek VAT w kwocie 600 600,00 zł, miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Lecz w przypadku gdyby ta sytuacja nie wypełniała do końca w ocenie organu kryteriów pierwszego zasiedlenia to umowa o najem hali magazynowej w R. zawarta w dniu 3 stycznia 2003 roku z Firmą U. już z całą pewnością. Nadmienić przy tym należy, że zgodnie z informacją uzyskaną w Urzędzie Skarbowym R. A. S.A. Wykreślona została z rejestru podatników czynnych z dniem 31 maja 2005 r. czyli w okresie do tego dnia wykorzystywała rzeczoną nieruchomość dla celów opodatkowanych. Zaś zgodnie z dziennikiem budowy decyzją nr 5. Prezydenta Miasta R. udzielono pozwolenia na użytkowanie hali magazynowej z dniem 10 czerwca 2003 roku. Zgodnie z art. 43 ust. 10 i ust. 11 u.p.t.u., sprzedawca może zrezygnować ze zwolnienia od opodatkowania pod warunkiem, że:

1. zarówno sprzedawca jak i nabywca są czynnymi podatnikami podatku VAT,
2. sprzedawca i nabywca przed sprzedażą złożą właściwemu dla kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego, oświadczenie o wyborze opodatkowania dostawy.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy -zgodnie z treścią ust. 11 ww. artykułu - musi zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
• planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
• adres budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przepisy ustawy o VAT uznają za podatnika podatku od towarów i usług każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na formalną jego rejestrację dla celów tego podatku. Rejestracja nie jest więc kryterium decydującym o uznaniu osoby prowadzącej działalność gospodarczą za czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Dlatego też sama transakcja zbycia nieruchomości automatycznie utworzy status podatnika czynnego podatku od towarów i usług po stronie dłużnika a przy braku osoby która zgodnie rejestrem KRS jest upoważniona do reprezentacji podmiotu to na komorniku spoczywa całość formalności związanych z rozliczeniem podatku czyli także składanie stosownych oświadczeń.

Reasumując:

1. Przy sprzedaży nieruchomości w wyniku licytacji komornik jako płatnik będzie zobowiązany w imieniu dłużnika wystawić fakturę VAT dokumentującą tą sprzedaż.
2. Sprzedaż ta będzie korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług gdyż wypełniona została norma określona w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. a pierwsze zasiedlenie nastąpiło znacznie ponad 2 lata przed planowaną sprzedażą.
3. Zgodnie z art. 43 ust. 10 i ust. 11 u.p.t.u., jeśli komornik z nabywcą dopełnią warunków formalnych i przed sprzedażą złożą właściwemu dla kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego, oświadczenie o wyborze opodatkowania dostawy - możliwa będzie rezygnacja ze zwolnienia w opodatkowaniu sprzedaży tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

1. prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku hali produkcyjnej (PKOB 1251), budynku łącznika (PKOB 1220) i wynajętej części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252) której budowa została ukończona (wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie),
2. nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży niewynajętej części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252) której budowa została ukończona (wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie),
3. nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252), której budowa nie została ukończona (nie została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie),
4. nieprawidłowe w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku,
5. prawidłowe w zakresie obowiązku udokumentowania tej sprzedaży fakturą VAT.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest dostawa 3 budynków: budynku hali produkcyjnej (PKOB 1251), budynku łącznika (PKOB 1220) i budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252).

Wnioskodawca zobowiązany do wskazania jakie budynki i budowle będą znajdowały się na działce w momencie sprzedaży wskazał co prawda, że będzie to jedna konstrukcja z podziałem na powierzchnie o wydzielonych funkcjach (produkcyjna magazynowa biurowa zaplecze socjalne sala sprzedaży), jednak z wniosku wynika, że hala produkcyjna, łącznik, hala magazynowa z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży będą na moment dostawy budynkami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Ponadto Wnioskodawca dla każdego z tych budynków wskazał odrębny symbol PKOB.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast przepis art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że płatnik odpowiada za niepobranie podatku od podatnika, pobranie podatku w kwocie niższej niż należna, niewpłacenie w terminie pobranego podatku. Natomiast wyłączenie odpowiedzialności płatnika zgodnie z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej występuje ze względu na to, że winę za niepobranie podatku lub pobranie go w kwocie niższej niż należna ponosi podatnik.

Na podstawie art. 106c ustawy faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

W świetle art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy faktura powinna zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106c nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Według art. 106g ust. 2 ustawy w przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci przekazuje dłużnikowi.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik właściciel towarów występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc więc pod uwagę powyższe przepisy, a przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku, i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika stwierdzić należy, że komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Ponadto opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c,

art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy o VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ustawowej definicji pierwszego zasiedlenia wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

• oddanie do użytkowania,
• w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
• pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Z kolei pod pojęciem oddania do użytkowania należy rozumieć przekazanie budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystania w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, bądź też opodatkowane są 23% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu (użytkowania wieczystego), na którym posadowione są budynki budowle lub ich części.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa budynku hali produkcyjnej (PKOB 1251), budynku łącznika (PKOB 1220), budynku hali magazynowej (PKOB 1252) może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że zarówno dostawa budynku hali produkcyjnej (PKOB 1251) oraz budynku łącznika (PKOB 1220), zlokalizowanych na działce nr 1911/4 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nie zachodzą wyjątki w nim przedstawione. Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.

Z wniosku wynika, że nastąpiło już pierwsze zasiedlenie budynku hali produkcyjnej oraz budynku łącznika, bowiem 16 stycznia 2001 roku, ww. budynki zostały sprzedane dłużnikowi z naliczonym podatkiem VAT (stawka podstawowa).

Tut. organ przyjął jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego, że dłużnik nie dokonał ulepszenia budynku hali produkcyjnej i budynku łącznika o wartości większej lub równiej 30% wartości początkowej.

Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą ww. budynków nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Dostawa budynku hali produkcyjnej oraz budynku łącznika będzie zatem korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku hali produkcyjnej (PKOB 1251) i budynku łącznika (PKOB 1220), należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji powyższego, również dostawa działki nr 1911/4 w części przyporządkowanej do dostawy ww. budynków korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8.

Odnosząc się natomiast do budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży należy stwierdzić, że jego dostawa na rzecz dłużnika, która miała miejsce w dniu 16 stycznia 2001 r., nastąpiła przed pierwszym zasiedleniem., gdyż była to sprzedaż rozpoczętej budowy obiektu biurowo-magazynowego.

Z wniosku wynika, że dopiero w dniu 12 czerwca 2003 r. (tj. w okresie kiedy ww. budynek był już własnością dłużnika), w stosunku do części ww. budynku obejmującej halę magazynową została wydana przez Prezydenta Miasta decyzja o pozwoleniu na użytkowanie.

Pozostała część tego budynku (zaplecze socjalno-biurowe i sala sprzedaży) nie została oddana do użytkowania.

Z wniosku wynika, że powierzchnia zabudowy hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży wynosi 552 m², a powierzchnia użytkowa 710 m². W dniu 3 stycznia 2003 r., została zawarta umowa najmu budynku magazynowego, przy czym powierzchnia ogólna wynajmowanej hali wynosiła 334 m².

W opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał również, że w dniu 1 czerwca 2001 r., pomiędzy P. Spółka Akcyjna (Wydzierżawiający) a P. Sp. z o.o. Zakład Pracy chronionej w R. (Dzierżawca), została zawarta umowa dzierżawy dwóch pomieszczeń użytkowych o pow. łącznej 19,71 m², położone w R. przy ul. P.

W związku z powyższym, planowana przez Wnioskodawcę dostawa części budynku hali magazynowej, która po oddaniu do użytkowania hali 12 czerwca 2003 r., została wynajęta (wydzierżawiona) przez dłużnika, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż została już oddana do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi (najem, dzierżawa).

Zatem planowana dostawa części budynku hali magazynowej której budowa została ukończona (nastąpiło oddanie do użytkowania) i która została przez dłużnika wynajęta/wydzierżawiona - będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ od pierwszego zasiedlenia tej części budynku do dnia planowanej dostawy nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, i Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tego budynku, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie będzie natomiast mogła korzystać dostawa oddanej do użytkowania części budynku hali magazynowej, która nie była wynajęta. W odniesieniu do tej części budynku hali magazynowej nie doszło bowiem jeszcze do pierwszego zasiedlenia, gdyż nie została wydana w ramach czynności podlegających opodatkowaniu.

W tej sytuacji należy przeanalizować możliwość zwolnienia od podatku dostawy oddanej do użytkowania części hali magazynowej, która nie została przez dłużnika wynajęta na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że przy nabyciu ww. budynku, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Sprzedaż na rzecz dłużnika ww. nieruchomości podlegała opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług (do ceny sprzedaży ww. nieruchomości naliczony został należny podatek VAT), a w odpowiedzi na pytanie tut. organu Czy w stosunku do tej nieruchomości przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawca wskazał, że dłużnik był czynnym podatnikiem podatku VAT dlatego przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Wnioskodawca prosi aby tak też przyjąć dla celu wydania poniższej interpretacji.

Należy jednak zauważyć, że przedmiotem ww. dostawy, która miała miejsce 16 stycznia 2001 r., był m.in. budynek hali magazynowej w budowie. Z wniosku wynika, że to dłużnik kontynuował tę budowę i w stosunku do wydatków z nią związanych, również przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Budowa części ww. budynku została zakończona, bowiem Prezydent Miasta decyzją z 12 czerwca 2003 r., udzielił pozwolenia na użytkowanie ww. budynku w części obejmującej halę magazynową.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dostawa części budynku hali magazynowej, której budowa została ukończona (tj. wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie), a która nie została wynajęta/wydzierżawiona, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż w stosunki do tej części budynku, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeśli chodzi o dostawę części hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży, która nie została oddana do użytkowania (dot. zaplecza socjalno-biurowego i sali sprzedaży, które znajdują się w stanie surowym otwartym), to stwierdzić należy, że dostawa tej części budynku nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż zostanie dokonana przez pierwszym zasiedleniem.

Dostawa nieoddanej do użytku części hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży nie będzie również mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z wniosku również w stosunku do tej części budynku, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem dostawa nieoddanej do użytkowania części hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie został bowiem spełniony warunek wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż w stosunku do tej części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co wskazuje na brak prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT do dostawy ww. części budynku.

Tym samym planowana dostawa budynku hali magazynowej:

1. w części w której budowa została ukończona (oddana do użytkowania - wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie), a która nie została wynajęta/wydzierżawiona,
2. w części w której budowa nie została ukończona (brak decyzji o pozwoleniu na użytkowanie dostawa przed pierwszym zasiedleniem),

nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w konsekwencji czego, jako dostawa budynku hali magazynowej (budynku niemieszkalnego) będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, korzystać będzie dostawa działki nr 1911/4 przyporządkowanej do dostawy budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży w części w jakiej obiekt ten będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast dostawa działki nr 1911/4 w części przyporządkowanej do dostawy pozostałych części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży, będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie przepisu art. 29 ust. 8 i art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252) należało uznać za prawidłowe, jednak wyłącznie w odniesieniu to jego wynajętej części, której budowa została ukończona (wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie).

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252), której budowa została ukończona (tj. wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie), a która nie została wynajęta/wydzierżawiona, a także w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży (PKOB 1252), której budowa nie została ukończona (nie została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie), należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast rezygnacji ze zwolnienia od podatku dla dostawy budynków określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowania tego zbycia nieruchomości zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT należy wskazać, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Zatem w sytuacji, gdy zarówno dokonujący dostawy jak i nabywca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, a transakcja dostawy nieruchomości spełnia warunki dla uznania jej za czynność zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, to dokonujący dostawy jest uprawniony na podstawie art. 43 ust. 10 do rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania dostawy podatkiem VAT.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu dłużnika. Podatnikiem od towarów i usług jest właściciel nieruchomości tj. dłużnik, natomiast komornik występujący w jego imieniu jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Odnosząc powołanie w niniejszej interpretacji przepisy prawa do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, należy stwierdzić, że dłużnik, jako właściciel nieruchomości, może upoważnić płatnika tj. komornika działającego w jego imieniu, do rezygnacji ze zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości.

Tym samym Wnioskodawca (komornik) będzie miał na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynku hali produkcyjnej, budynku łącznika i części budynku hali magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym i salą sprzedaży, której dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jedynie w przypadku gdy zostanie do tego upoważniony przez dłużnika w imieniu którego będzie dokonywał ww. transakcji.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy zgodnie z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT, komornik w imieniu sprzedawcy może zrezygnować ze zwolnienia od opodatkowania, należało uznać za nieprawidłowe. Warunkiem, uprawniającym komornika do rezygnacji ze zwolnienia z podatku jest bowiem posiadanie stosownego upoważnienia podatnika, tj. dłużnika w imieniu którego działa Wnioskodawca.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę (komornika) faktury dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości w imieniu dłużnika stwierdzić należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast zgodnie z art. 106c ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Elementy jakie powinna zawierać faktura określone zostały w art. 106e ustawy o VAT.

Informacje na temat tego, jakie dane na fakturze powinni zamieszczać podatnicy korzystający ze zwolnienia, zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r., poz. 1485) obowiązujące od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktury dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 (określone przypadki zwolnienia przedmiotowego) lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

1. datę wystawienia,
2. kolejny numer,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem,
8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.

Z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów wynika więc, że komornik sądowy jest zobowiązany wystawić fakturę wtedy, gdy do jej wystawienia zobowiązany byłby dłużnik gdyby sam dokonywał sprzedaży.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako komornik sądowy jest zobowiązany na podstawie art. 106c pkt 2 ustawy o VAT do wystawienia w imieniu i na rzecz dłużnika faktury dokumentującej sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT sprzedaży nieruchomości o której mowa we wniosku, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności jeśli hala produkcyjna, łącznik i hala magazynowa stanowią w rzeczywistości jeden budynek) bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 6 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach