Temat interpretacji

Czy przepis art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535), umożliwia Spółce korzystającej z usług agencji celnej, reprezentującej ją na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego, rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres miesięczny, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku należnego z tytułu importu towarów przez podatnika korzystającego z usług agencji celnej reprezentującej podatnika na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku należnego z tytułu importu towarów przez podatnika korzystającego z usług agencji celnej reprezentującej podatnika na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, prowadząc działalność gospodarczą dokonuje importu towarów korzystając z usług agencji celnej. Agencja celna, z którą współpracuje Spółka mająca pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307) dalej WKC, reprezentuje Spółkę działając jako jej przedstawiciel bezpośredni.

Spółka spełnia wszystkie wymagane przez prawo formalności wynikające z treści art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535) i zamierza rozliczać kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Wątpliwości Spółki będące przedmiotem sprawy dotyczą możliwości rozliczania przez nią podatku VAT od importowanych towarów w okresach miesięcznych poprzez deklarację podatkową VAT-7, w sytuacji korzystania z usług agencji celnej działającej jako przedstawiciel podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepis art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535), umożliwia Spółce korzystającej z usług agencji celnej, reprezentującej ją na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego, rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres miesięczny, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 33a ustawy o VAT, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów. W przypadku, gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną dokonywane jest przez agencję celną działającą na podstawie przedstawiciela pośredniego, uprawnienie to przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne.

Niniejsze uregulowanie prowadzi do problemów interpretacyjnych w kwestii możliwości rozliczania podatku od towarów i usług w deklaracji podatkowej podmiotu korzystającego z usług agencji celnej, działającej na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego.

Analizując art. 33a ustawy o VAT należy stwierdzić, że możliwość rozliczania podatku z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej została zastrzeżona jedynie dla pewnej grupy podatników. Bowiem uprawnienie to dotyczy sytuacji, w której towary zostają objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, określoną przepisami prawa celnego. Przy czym należy zaznaczyć, że kryterium zastosowania rozliczenia podatku w deklaracji nie jest posiadanie zezwolenia na stosowanie wskazanych powyżej procedur przez podatnika, lecz objęcie taką procedurą towarów importowanych przez podatnika. Oznacza to, że podatnik może skorzystać z omawianego rozwiązania również w przypadku, gdy zgłoszenia celnego dokonuje np. za pośrednictwem agencji celnej, która uzyskała zgodę organu celnego na stosowanie takiej procedury.

Na gruncie przepisów prawa celnego agencja celna reprezentuje mocodawcę na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego lub pośredniego.

Na podstawie art. 5 ust. 2 WKC, przedstawicielstwo bezpośrednie ma miejsce wtedy, gdy przedstawiciel działa w cudzym imieniu i na cudzą rzecz. Przedstawiciel bezpośredni swoim działaniem na rzecz osoby reprezentowanej i w jej imieniu wywołuje skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 18 WKC, zgłaszającym jest osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego w swoim imieniu (przedstawiciel pośredni albo przedsiębiorca wykonujący czynności samodzielnie) lub osoba, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne (osoba reprezentowana przez przedstawiciela bezpośredniego). Z przedstawionej definicji wynika, że przedstawiciel bezpośredni nie jest zgłaszającym.

WKC przewiduje również możliwość występowania przedstawiciela na rzecz osoby reprezentowanej, ale w imieniu własnym, określając taką formę reprezentacji jako przedstawicielstwo pośrednie. Działanie takie wywołuje skutki zarówno dla przedstawiciela, jak i dla reprezentowanego. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. W konsekwencji przedstawiciel pośredni jako zgłaszający jest dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Mając zatem na względzie skutki udzielenia obu rodzajów przedstawicielstw należy podkreślić, że jedynie w przypadku działania agencji celnej w formie przedstawicielstwa pośredniego sytuacja mocodawcy ulega zdecydowanej poprawie, bowiem mocodawca nie jest jedynym zobowiązanym do uiszczenia długu celnego.

Ustawodawca redagując treść art. 33a ustawy o VAT, mając na względzie tą rozszerzoną w stosunku do przedstawicielstwa bezpośredniego odpowiedzialność agencji celnej, dopuścił możliwość rozliczania w deklaracji podatkowej należności z tytułu importu towaru dokonanego przy udziale agencji celnej, działającej w formie upoważnienia pośredniego.

Jak się wydaje taka a nie inna redakcja tego przepisu stanowi pewnego rodzaju wskazówkę interpretacyjną dla podmiotów stosujących prawo, bowiem konkretyzuje ogólnie zakreślony krąg podmiotów zawarty w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT. Celem ustawodawcy było rozwianie wątpliwości mogących się pojawić na tle stosowania nieostrego art. 33a ust. 1 ustawy o VAT. Bowiem gdyby w niniejszym artykule w ogóle nie było ust. 5, wówczas przepis obejmowałby towary objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, bez względu na to który z podmiotów procedurę stosuje oraz bez względu na rodzaj przedstawicielstwa, w przypadku gdy importer z takowego korzysta. Taka redakcja bez wyraźnego doprecyzowania mogłaby budzić szereg wątpliwości o możliwość stosowania tego przepisu wobec przedstawiciela pośredniego, właśnie ze względu na jego rozszerzoną odpowiedzialność.

Zdaniem Spółki, wskazanie przedstawicielstwa pośredniego, obejmuje niewątpliwie swym zakresem przedstawicielstwo bezpośrednie co najmniej z dwóch powodów.

Po pierwsze w sytuacji, gdy wykładnia przepisu budzi pewne wątpliwości można posiłkować się wnioskowaniami prawniczymi. Jeżeli zatem ustawodawca wprost wskazuje, że uprawnienie zawarte w art. 33a ustawy o VAT przysługuje w przypadku, gdy podatnik jest reprezentowany przez agencję celną jako przedstawiciel pośredni, którego zakres odpowiedzialności jest znacznie szerszy od przedstawicielstwa bezpośredniego, bowiem czynności są dokonywane we własnym imieniu lecz ze skutkami względem mocodawcy, to tym bardziej przepis ten obejmuje przedstawicielstwo bezpośrednie. Przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności dokonywane przez agenta celnego są wykonywane bowiem w imieniu i na rzecz mocodawcy, a zatem z punktu widzenia wszelkich możliwych następstw tego działania skutki ponosi tylko i wyłącznie mocodawca, którego odpowiedzialność jest taka, jakby działał poprzez swoich pracowników. Jest to klasyczna postać wnioskowania a maiori ad minus - z większego na mniejsze.

Po drugie, w art. 33a ust. 5 ustawy o VAT czytamy, że gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, wówczas uprawnienie przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne. Wówczas dodanie do treści tego artykułu przedstawiciela bezpośredniego wprowadziłoby pewną niespójność logiczną, bowiem przy przedstawicielstwie bezpośrednim działa on tak jakby podmiot sam dokonywał wszelkich czynności, a zatem zbędne byłoby stwierdzenie, że uprawnienie przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne, bowiem de facto zgłaszającym jest podatnik.

Warto również zwrócić uwagę na następującą okoliczność. Zgodnie z art. 253 ust. 4 RWKC, każda osoba może ubiegać się o udzielenie pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, do użytku własnego lub do działania w charakterze przedstawiciela, pod warunkiem, że istnieje odpowiednia ewidencja i procedura umożliwiająca zezwalającemu organowi celnemu ustalenie tożsamości osób reprezentowanych i przeprowadzenie odpowiednich kontroli celnych.

Art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. � prawa celnego wskazuje, że z zastrzeżeniem art. 78, przedstawicielem może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Ponadto art. 78 ust. 1 prawa celnego wskazuje, że zgłoszenia celnego jako przedstawiciel bezpośredni osoby zainteresowanej może dokonać wyłącznie osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jeżeli jest agentem celnym lub jeżeli w jej imieniu czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych. Natomiast na podstawie art. 78 ust. 2 prawa celnego, przepis ten nie ma zastosowania, jeżeli zgłoszenie celne jest dokonywane w imieniu osoby zainteresowanej przez jej pracownika. Z brzmienia tego przepisu wynika, że firma spedycyjna, która nie prowadzi działalności w zakresie agencji celnej, może dokonywać zgłoszenia celnego, działając poprzez swojego pracownika, który na gruncie przepisów prawa celnego jest jej przedstawicielem bezpośrednim. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku firmy przewozowej, w imieniu której zgłoszenia celnego może dokonywać jej pracownik, działający jako jej przedstawiciel bezpośredni. Co więcej, katalog podmiotów mogących dokonywać zgłoszenia celnego jest otwarty, na co wskazuje użyty przez ustawodawcę zwrot w szczególności. A zatem nie wykluczone jest dokonywanie zgłoszeń celnych przez pracowników podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w innym niż wymienionym zakresie, którzy mogą być ich przedstawicielami bezpośrednimi na podstawie przepisów prawa celnego i dokonywać zgłoszeń celnych. Wynika z tego, że gdyby uznać, że ze względu na regulację art. 33a ust. 5 ustawy o VAT możliwość rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej dotyczyła wyłącznie agencji celnej działającej na podstawie przedstawicielstwa pośredniego oznaczałoby to, że wśród wszystkich podmiotów spełniających warunki określone w art. 33a ustawy o VAT, tylko klienci korzystający z usług agencji celnej na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego byliby pozbawieni możliwości rozliczenia w deklaracji podatkowej importu towarów objętych procedurą uproszczoną. Bowiem pracownicy spedytora czy przewoźnika dokonujący zgłoszeń celnych mogą działać jako przedstawiciele bezpośredni tych podmiotów, a tym samym na podstawie art. 33a ustawy o VAT, przedsiębiorcy ci mają prawo korzystać z uprawnienia przewidzianego w tym przepisie. Wydaje się, że taka swoistego rodzaju dyskryminacja byłaby niedopuszczalna, tym bardziej, że zdaniem Spółki, nie istnieją absolutnie żadne powody uzasadniające takie ograniczenie w uprawnieniach dla podatników korzystających z usług agencji celnej w formie przedstawicielstwa bezpośredniego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż dokonuje ona importu towarów korzystając z usług agencji celnej. Agencja celna, z którą współpracuje Wnioskodawca ma pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny i reprezentuje swoich kontrahentów działając jako przedstawiciel bezpośredni. Zainteresowany spełnia wszystkie wymagane przez prawo formalności wynikające z treści art. 33a ustawy i zamierza rozliczać kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres miesięczny, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Wątpliwości Spółki wiążą się z tym, czy przepis art. 33a ustawy umożliwia jej rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres miesięczny, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów w sytuacji korzystania przez nią z usług agencji celnej, która reprezentuje ją na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Natomiast w myśl art. 33 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Stosownie do art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
   1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

W myśl art. 33a ust. 2b ustawy, oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Na mocy art. 33a ust. 3 ustawy, warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celnego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty.

Podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia (art. 33a ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 33a ust. 5 ustawy, w przypadku gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia wymienionego w ust. 1, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (33a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 7 ustawy, w przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu kwoty podatku wraz z odsetkami.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 9, 12 i 18 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302, poz. 1 ze zm.) dalej W.K.C.:

• dług celny oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
• dłużnik oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
• zgłaszający oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

W.K.C. przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 5 ust. 2):

• bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby i
• pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem, stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2004 r. nr 68, poz. 622) z zastrzeżeniem art. 78, może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Rozróżnienie powyższych rodzajów przedstawicielstw ma o tyle duże znaczenie, że w myśl art. 201 ust. 3 W.K.C., dłużnikiem jest zgłaszający, tj. osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osoba, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, iż wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, iż działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej.

Ponieważ możliwe jest, że objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG), dokonywane będzie przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, w przepisie art. 33a ust. 5 ustawy ustawodawca dopuścił możliwość rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów przez podatnika, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jako podatnik korzystający z usług agencji celnej na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego ma prawo do rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres (miesiąc), w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymaganych przez prawo formalności wynikających z treści powołanych przepisów ustawy, mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające ze stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej � rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 632 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu