Temat interpretacji

Czy limit 150 000 złotych uprawniający do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy VAT odnosi się w przypadku Wnioskodawczyni do przychodu każdego z wszystkich współwłaścicieli odrębnie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 12 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości w postaci lokalu użytkowego. Lokal ten wynajmowany jest Bankowi od l czerwca 2012 roku. Czynsz najmu wynosi 14 278,75 złotych miesięcznie. Każdy z trzech współwłaścicieli ma taki sam udział we własności lokalu wynoszący 1/3. Na Wnioskodawczynię przypada udział w przychodach z najmu w wysokości 4 759,58 złotych miesięcznie.

Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem VAT z tytułu jakiejkolwiek innej działalności. W listopadzie 2013 wspólne przychody wszystkich współwłaścicieli osiągnięte w ciągu roku przekroczą 150 000 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy limit 150 000 złotych uprawniający do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy VAT odnosi się w przypadku Wnioskodawczyni do przychodu każdego z wszystkich współwłaścicieli odrębnie...

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Pierwsze słowa art. 113 ust. 1 brzmią Zwalnia się od podatku podatników. Oznacza to, że uprawnienie do zwolnienia należy rozpatrywać w odniesieniu do indywidualnych podatników, niezależnie od charakteru transakcji, w której może uczestniczyć więcej podmiotów.

W przypadku Wnioskodawczyni wyłącznie okoliczności, że lokal jest przedmiotem współwłasności powoduje, iż jest ten lokal przedmiotem powtarzającej się co miesiąc transakcji. Nie zmienia to jednak faktu, że każdy z współwłaścicieli występuje w zakresie objętym regulacjami VAT jako odrębny podmiot. Każdy z nich może mieć przecież odrębny status, zależny wyłącznie od jego indywidualnej sytuacji i całkowicie niezależny od sytuacji pozostałych współwłaścicieli. W związku z tym, limit określony w art. 113 ust. 1 należy rozpatrywać również indywidualnie, a zatem odpowiedź na pytanie postawione w punkcie 69 wniosku jest twierdząca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika więc, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z przywołanego przepisu wynika więc, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu oraz jego przeznaczenia.

Na podstawie art. 113 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ww. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. ().

Stosownie do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości w postaci lokalu użytkowego. Lokal ten jest wynajmowany od l czerwca 2012 roku. Czynsz najmu wynosi 14 278,75 złotych miesięcznie. Każdy z trzech współwłaścicieli ma taki sam udział we własności lokalu wynoszący 1/3. Na Wnioskodawczynię przypada udział w przychodach z najmu w wysokości 4 759,58 złotych miesięcznie. W listopadzie 2013 wspólne przychody wszystkich współwłaścicieli osiągnięte w ciągu roku przekroczą 150 000 złotych. Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem VAT z tytułu jakiejkolwiek innej działalności.

Należy wskazać, że stosownie do treści art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Ponieważ Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości w postaci lokalu użytkowego, który jest wynajmowany na rzecz Banku wskazany powyżej przepis dotyczący zwolnienia przedmiotowego nie będzie miał w przedmiotowym przypadku zastosowania. Wobec tego, Wnioskodawczyni świadcząc usługę najmu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a najem jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.

Ww. artykuł 113 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza kolejny z wyjątków od powszechności opodatkowania podatkiem VAT, a mianowicie zwolnienie podmiotowe. Zwolnieniem tym jest objęty podatnik. Zatem na mocy zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy świadczący usługi wynajmu nieruchomości nie zawsze muszą opodatkowywać świadczone usługi najmu podatkiem VAT. Ze zwolnienia tego mogą korzystać m.in. podatnicy kontynuujący świadczenie usług najmu, u których wartość sprzedaży opodatkowanej (wartość usług wynajmu nieruchomości niemieszkalnych) nie przekroczyła w poprzednim roku kwoty 150 000 zł. Przekroczenie limitu zwolnienia podmiotowego skutkuje utratą prawa do tego zwolnienia.

Jak wskazano powyżej, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem każdy z współwłaścicieli nieruchomości jest odrębnym podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu. Każdy współwłaściciel dokonuje czynności we własnym imieniu. Może on bowiem rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. To, że nieruchomość jest przedmiotem współwłasności nie przesądza, że nieruchomość ta nie może być wykorzystywana przez kilka podmiotów do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Każdy dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu współwłaściciel nieruchomości będzie podatnikiem we własnym zakresie.

Z uwagi na przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że limit 150 000 zł określony w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do sprzedaży opodatkowanej podatnika. Zatem limit 150 000 zł uprawniający do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT odnosi się do każdego podatnika (współwłaściciela) odrębnie. Skoro zatem wartość sprzedaży opodatkowanej u Wnioskodawczyni nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł (w proporcji do okresu prowadzonej działalności) Wnioskodawczyni ma prawo korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w ww. przepisie. Po ewentualnym przekroczeniu tej kwoty Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 234 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie