Temat interpretacji

Czy możliwe jest pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony od wszystkich poniesionych nakładów inwestycyjnych związanych z realizacją projektu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nakładów inwestycyjnych związanych z nieruchomościami przeznaczonymi na sprzedaż bądź dzierżawę oraz poniesionych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy dróg dojazdowych i wewnętrznych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nakładów inwestycyjnych związanych z nieruchomościami przeznaczonymi na sprzedaż bądź dzierżawę oraz poniesionych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej, jak również dotyczących budowy dróg dojazdowych i wewnętrznych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, realizując zadania własne, jest organem władzy publicznej i zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie jest uznawany za podatnika podatku od towarów i usług. Oprócz ww. zadań Gmina wykonuje zadania na podstawie umów cywilnoprawnych i w tym zakresie jest podatnikiem podatku VAT.

Gmina zrealizowała projekt pn. I w ramach Osi priorytetowej 5 Działania 5.6 RPO Województwa na lata 2007-2013 o wartości 15.554.293,26 zł, z tego wydatki kwalifikowane 10.934.644,80 w tym dofinansowanie ze środków UE 60% do wydatków kwalifikowanych.

W skład zadania wchodziła m.in. budowa sieci wodno-kanalizacyjnej, budowa dróg dojazdowych, prace geodezyjne. Gmina poniosła jednocześnie wydatki związane z wykonaniem studium wykonalności, przygotowaniem dokumentacji, wykupem gruntów. Inwestycja realizowana była w okresie od 2007 (wydatki od 2008 r.) do 2012 r. i z końcem ub. r. została przyjęta na stan środków trwałych. Do tej pory Gmina nie odliczała VAT naliczonego od wymienionych wydatków inwestycyjnych.

Głównym celem realizacji inwestycji było stworzenie warunków dla firm, które rozpoczynając działalność na terenie miasta, stworzą nowe miejsca pracy i przyczynią się do rozwoju gospodarczego gminy.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie korzystała z pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony w zakresie tej inwestycji. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji projektu były wystawiane na Gminę. Przedmiot projektu będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w postaci dzierżawy i sprzedaży. Gmina będzie prowadziła tylko działalność opodatkowaną.

Już na etapie sporządzania w 2007 r. karty projektu I zakładano, że tereny zostaną przygotowane (na gruntach własnych) w sposób umożliwiający sprawne rozpoczęcie działalności gospodarczej przez prywatnych inwestorów (uzbrojenie w podstawową infrastrukturę liniową: wodną, kanalizacyjną oraz budowę dróg wewnętrznych i dojazdowych). Formą prawną do użytkowania/zajmowania gruntu miała być dzierżawa lub sprzedaż. W 2009 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie, w którym również zakładała dzierżawę uzbrojonych terenów wchodzących w skład projektu.

W celu umożliwienia dojazdu przyszłym inwestorom zostały wybudowane 3 drogi, które pełnią funkcję dróg dojazdowych oraz wewnętrznych. Koszty utrzymania tych dróg będą całkowicie pokrywane z wpływów z tytułu zawartych umów dzierżaw lub potencjalny dzierżawca zostanie zobowiązany do utrzymania drogi w należytym stanie.

W kwestii zaś infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej Gmina wskazała, że otrzymała interpretację indywidualną dotyczącą możliwości opodatkowania czynności dzierżawy tejże infrastruktury lub jej udostępnienia na podstawie innej czynności odpłatnej.

W związku z powyższym Gmina zawrze umowę na dzierżawę sieci z P sp. z o.o. (100% udziałów Miasta).

Reasumując, zarówno drogi, jak i cała sieć wodociągowa i kanalizacyjna będą przedmiotem umowy dzierżawy, zostanie więc spełniony warunek umożliwiający skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż zaistnieje bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony od wszystkich poniesionych nakładów inwestycyjnych związanych z realizacją projektu...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W przedmiotowej sprawie związek z czynnościami opodatkowania istnieje, ponieważ zarówno dzierżawa jak i sprzedaż podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT. Są to umowy cywilnoprawne, Gmina więc będzie działać jak przedsiębiorca i w konsekwencji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Dla powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego wystarczy sam zamiar przeznaczenia nabytych towarów i usług na cele działalności opodatkowanej i nie ma znaczenia, czy przed zrealizowaniem tego prawa takie spożytkowanie miało miejsce. Występuje zatem bezsprzeczny i bezpośredni związek między wydatkami na budowę "I." z wykonywanymi czynnościami dzierżawy i sprzedaży. Zatem spełniony jest warunek określony w art. 86 ust.1 ustawy o VAT w zakresie w jakim poczynione nakłady są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, bowiem Gmina zobligowana będzie do odprowadzenia VAT należnego z tytułu zawartych umów dzierżawy i sprzedaży. Gdyby Gmina nie ponosiła nakładów na budowę I nie powstałyby strefy gospodarcze, które będą przedmiotem dzierżawy bądź sprzedaży. Tym samym jest spełniony warunek dający prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z realizowanym projektem.

Ponadto Gmina podkreśliła, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku. Gmina wskazała, że w orzeczeniu TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal Trybunał stwierdził, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nakładów inwestycyjnych związanych z nieruchomościami przeznaczonymi na sprzedaż bądź dzierżawę oraz poniesionych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej,
• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy dróg dojazdowych i wewnętrznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy wskazać, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej. Co do zasady więc, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ww. ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast według art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług o stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (pkt 2)
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (pkt 3).

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Jeżeli zatem ustawodawca określi konkretne zadanie jako obowiązkowe, to wówczas na gminie (jej organach) ciąży obowiązek ich wykonania. Gmina realizując swe ustawowe obowiązki, podejmuje najpierw uchwały przeznaczające określone tereny na ich budowę w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, a następnie pozyskuje tereny te dla takiego zamierzenia i podejmuje działania dla ich budowy. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym gmina, co warte podkreślenia, samodzielnie decyduje o zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym o konieczności budowy określonych dróg gminnych. Nałożenie przez powołane przepisy na gminę obowiązku budowy drogi nie prowadzi do powstania po stronie mieszkańca gminy ani żadnego innego podmiotu np. inwestora uprawnienia, na podstawie którego przysługiwałoby mu żądanie o budowę przez gminę drogi publicznej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina zrealizowała projekt pn. I, z tytułu którego nie odliczała podatku naliczonego. Założeniem projektu było, aby tereny zostały przygotowane (na gruntach własnych) w sposób umożliwiający sprawne rozpoczęcie działalności gospodarczej przez prywatnych inwestorów (uzbrojenie w podstawową infrastrukturę liniową: wodną, kanalizacyjną oraz budowę dróg wewnętrznych i dojazdowych). Formą prawną do użytkowania/zajmowania gruntu miała być dzierżawa lub sprzedaż. W skład zadania wchodziła budowa sieci wodno-kanalizacyjnej, dróg dojazdowych w celu umożliwienia dojazdu przyszłym inwestorom, a także prace geodezyjne. Gmina poniosła jednocześnie wydatki związane z wykonaniem studium wykonalności, przygotowaniem dokumentacji, wykupem gruntów. Koszty utrzymania dróg będą całkowicie pokrywane z wpływów z tytułu zawartych umów dzierżawy lub potencjalny dzierżawca gruntu zostanie zobowiązany do utrzymania drogi dojazdowej do dzierżawionego gruntu w należytym stanie. Natomiast w przypadku infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, zostanie zawarta umowa dzierżawy ze spółką z o.o.

Odnosząc się do powyższego podnieść należy, że podstawowym aspektem, którego spełnienia należy analizować w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług, jest późniejsze (finalne) wykorzystanie ich w wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków związanych z nieruchomościami przeznaczonymi do sprzedaży bądź dzierżawy na rzecz prywatnych inwestorów, a dotyczących prac geodezyjnych, opracowania studium wykonalności, przygotowania dokumentacji oraz wykupu gruntów.

Skoro bowiem Gmina poniosła nakłady związane z przystosowaniem gruntów, których jak wynika z wniosku od początku realizacji projektu formą prawną do użytkowania/zajmowania gruntu miała być dzierżawa lub sprzedaż (a zatem czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), to uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych z tytułu poniesionych wydatków z tym związanych, na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem okresów przedawnienia.

Ponadto z uwagi na to, że jak wskazano we wniosku sieć wodno-kanalizacyjna będzie przedmiotem odpłatnej dzierżawy na rzecz spółki z o. o., podzielając stanowisko wyrażone we wniosku, uznać należy, że Gminie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje także prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę sieci. W przypadku bowiem zawarcia ze spółką odpłatnej umowy dzierżawy ww. infrastruktury, świadczone czynności będą zawierały się w katalogu czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które jednocześnie nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z budową dróg, które pełnią funkcję dróg dojazdowych oraz wewnętrznych i zostały wybudowane celem umożliwienia przyszłym nabywcom/dzierżawcom gruntów rozpoczęcia działalności gospodarczej w pierwszej kolejności należy zauważyć, że pomimo, że w opisie stanu faktycznego w reasumpcji wskazano zarówno drogi jak i cała sieć wodociągowa i kanalizacyjna będą przedmiotem umowy dzierżawy z wniosku nie wynika aby infrastruktura w postaci dróg miała być wykorzystywana bezpośrednio przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych. Z wniosku wynika, że przedmiotem sprzedaży bądź dzierżawy mają być jedynie działki gruntu na rzecz prywatnych inwestorów dla celów prowadzonej przez nich działalności gospodarczej oraz sieć wodno-kanalizacyjna, która będzie przedmiotem dzierżawy na rzecz spółki z o.o.

A zatem uznać należy, że wybudowane drogi, pozostaną własnością Gminy, która będzie nimi zarządzać. Po zrealizowaniu inwestycji będą one jedynie wykorzystywane przez nabywców/dzierżawców gruntów, jako czynnik umożliwiający dojazd do nabytego/dzierżawionego gruntu.

Zauważyć należy, że zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o samorządzie gminnym, Gmina zobowiązana jest do budowy i utrzymania dróg.

Budowa dróg gminnych, stanowi więc realizację celu publicznego na poziomie samorządowym, a nie realizację czynności wykonywanych na podstawie zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych. Inwestycje te nie służą wykonywaniu przez Gminę czynności opodatkowanych. Natomiast to, że stanowią czynnik umożliwiający sprawne rozpoczęcia działalności gospodarczej przez prywatnych inwestorów nie powoduje powstania związku podatku naliczonego przy ich budowie z czynnościami opodatkowanymi w postaci sprzedaży czy też dzierżawy działek. Powyższe nie zmienia faktu również to, że koszty utrzymania dróg będą całkowicie pokrywane z wpływów z tytułu zawartych umów dzierżawy lub też na podstawie zawartej umowy potencjalny dzierżawca zostanie zobowiązany do utrzymania drogi w należytym stanie. Zawarcie umowy, na mocy której dzierżawca gruntu zobowiązany będzie do utrzymania drogi dojazdowej do dzierżawionego gruntu czy też drogi wewnętrznej w należytym stanie, nie oznacza, że budowa tych dróg nastąpi w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Nadal jest to sfera działań publicznoprawnych, która nie ma cech działalności gospodarczej. Droga publiczna ze swej istoty zaspokaja bowiem potrzeby zbiorowe wspólnoty samorządowej.

W świetle przytoczonych regulacji prawnych zawartych w ustawie o samorządzie gminnym nie ma podstaw do różnicowania sytuacji na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zależności od celu budowy drogi i szczególnego traktowania pozycji prawnej Gminy w sytuacji, gdy droga jest budowana w strefie przemysłowej jako usprawnienie lub utworzenie dojazdu do terenów inwestycyjnych, które mają być przedmiotem zbycia bądź dzierżawy.

A zatem z uwagi na to, że z opisu stanu faktycznego nie wynika aby wybudowane drogi dojazdowe i wewnętrzne były wykorzystywane bezpośrednio przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego. Takiego związku przyczynowo-skutkowego, nie można upatrywać w tym, że celem budowy drogi jest zapewnienie dojazdu do działek, które Gmina sprzeda bądź wydzierżawi prywatnym inwestorom dla celów prowadzonej przez nich działalności gospodarczej i że koszty utrzymania dróg będą pokrywane z wpływów z tytułu zawartych umów dzierżawy lub też na podstawie zawartej umowy potencjalny dzierżawca zostanie zobowiązany do utrzymania drogi w należytym stanie.

Mając powyższe na uwadze wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku stwierdzić należy, że w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, w odniesieniu do podatku dotyczącego budowy dróg nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jak wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jednym z podstawowych warunków jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę przedmiotowych dróg.

Z tych też względów, mimo podzielenia w części stanowiska wyrażonego we wniosku, oceniając je całościowo, uznać należało za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że wbrew poglądowi wyrażonemu przez Wnioskodawcę w analizowanej sprawie nie sposób przyjąć, że stanowisko odmienne od przedstawionego we wniosku pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania, jaką jest zasada neutralności podatku. Podkreślić należy, że zasada neutralności podatku od wartości dodanej wyraża się w zagwarantowaniu prawa do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, która uwzględniając stan faktyczny przedstawiony we wniosku w ocenie tut. organu nie została naruszona.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy