Temat interpretacji

Czy przepisy ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że dowody posiadane przez Spółkę we wszystkich sytuacjach opisanych w stanie faktycznym można uznać za dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a zatem Spółka na podstawie tych dowodów będzie uprawniona do zastosowania dla dokonanych przez siebie WDT stawki podatku VAT 0%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2013 r. (data wpływu 13 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sytuacja 4) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sytuacja 4). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z którymi transport dokonywany jest przez przewoźnika (spedytora).

W przypadku niektórych ww. WDT, Zainteresowany nie posiada kompletu dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, przy czym mogą występować następujące sytuacje:

Sytuacja 1

Zainteresowany nie posiada dokumentu przewozowego (CMR). Wnioskodawca posiada kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list) oraz oświadczenie nabywcy (zwanej dalej Oświadczeniem Nabywcy) o następującej treści:

Nabywca

________ (w tym miejscu podana jest nazwa nabywcy, jego adres oraz nr VAT UE)

Oświadczenie nabywcy

Oświadczam, iż towary będące przedmiotem dostaw udokumentowanych poniższymi fakturami wystawionymi przez X.

________ (w tym miejscu podawane są następujące dane dotyczące faktur, numer, data wystawienia oraz kwota)

zostały w całości dostarczone zgodnie z warunkami dostawy do

_______ (w tym miejscu podana jest nazwa nabywcy, jego adres oraz nr VAT UE)

na terytorium (podać kraj) ______ (w tym miejscu podawana jest nazwa kraju UE innego niż Polska, na terytorium którego został dostarczony towar)

________

Data, pieczątka i podpis

Osoba, która odbiera towar w imieniu nabywcy umieszcza na Oświadczeniu Nabywcy datę oraz swój podpis (czytelny lub nieczytelny) oraz w niektórych przypadkach także pieczątkę nabywcy.

Sytuacja 2

Zainteresowany nie posiada specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci osobnego dokumentu. Posiada on kopię faktury (w której treści zawarta jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), dokument przewozowy CMR, a ponadto wyciąg bankowy potwierdzający dokonanie zapłaty przez kontrahenta za dostarczony towar.

Sytuacja 3

Wnioskodawca nie posiada dokumentu przewozowego (CMR). Nie posiada on również specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w formie odrębnego dokumentu. Zainteresowany posiada kopię faktury (w której treści zawarta jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), Oświadczenie Nabywcy, a ponadto wyciąg bankowy potwierdzający dokonanie przez kontrahenta zapłaty za dostarczony towar.

Sytuacja 4

Wnioskodawca posiada kopię faktury, oraz następujące dokumenty podpisane przez syndyka wyznaczonego przez właściwy sąd do zarządzania masą upadłościową nabywcy:

1. dokument przewozowy CMR lub Oświadczenie Nabywcy,
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (packing list).

W ramach ww. sytuacji zdarza się, że syndyk potwierdza ww. dokumenty w odniesieniu do dostaw, które zostały dokonane zanim nabywca został postawiony w stan upadłości (a zatem zanim dla nabywcy został wyznaczony syndyk).

W złożonym uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że z Oświadczenia Nabywcy (składanego w imieniu Nabywcy przez syndyka) nie wynika/nie będzie wynikać, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały/zostaną wywiezione z terytorium Polski.

Fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały/zostaną wywiezione z terytorium Polski wynika/będzie wynikać z dokumentu magazynowego znajdującego się w dokumentacji Wnioskodawcy. Dokumentem tym jest/będzie dokument WZ, na którym zawarte są/będą:

1. informacje pozwalające zidentyfikować wydany towar,
2. data wydania towaru z magazynu,
3. nr magazynu Zainteresowanego z którego nastąpiło wydanie (wszystkie magazyny należące do niego znajdują się na terytorium Polski).

Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów przewozowych wynika/będzie wynikać, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały/zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepisy ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że dowody posiadane przez Wnioskodawcę w opisanej sytuacji 4 można uznać za dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a zatem Zainteresowany na podstawie tych dowodów będzie uprawniony do zastosowania dla dokonanych przez siebie WDT stawki podatku VAT 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że dowody posiadane przez niego we wszystkich sytuacjach można uznać za dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a zatem na podstawie tych dowodów będzie on uprawniony do zastosowania dla dokonanych przez siebie WDT stawki podatku VAT 0%.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania dla WDT dokonywanych przez Zainteresowanego stawki VAT 0% jest posiadanie przez niego przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres, dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa UE innego niż Polska.

Dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa UE innego niż Polska (katalog dowodów zawarty w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (CMR), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa UE innego niż Polska;
2. kopia faktury;
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o VAT, która wejdzie w życie dnia 1 kwietnia 2013 r., z powyższego katalogu dowodów podstawowych zostanie skreślona kopia faktury.

Ponadto art. 42 ust. 11 ustawy o VAT zawiera następujący katalog dowodów, które mogą zostać uznane za dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT użył wyrażenia w szczególności, co oznacza, że powyższy katalog dokumentów ma charakter otwarty, tzn. Wnioskodawca może wykorzystywać jako dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, także inne dokumenty niż wymienione w tym katalogu.

W okresie bezpośrednio po wejściu w życie ustawy o VAT wśród organów podatkowych dominował pogląd (podzielany również w niektórych wyrokach przez sądy administracyjne), zgodnie z którym:

1. dla zastosowania stawki 0% niezbędne jest w każdym przypadku zgromadzenie wszystkich dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT,
2. dowody wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT mogą być wykorzystane jedynie do wyjaśnienia wątpliwości związanych z treścią dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Powyższy pogląd został w ostatnich latach całkowicie odrzucony zarówno przez sądy administracyjne, jak i przez organy podatkowe, które obecnie stoją na stanowisku (zgodnym z unijną zasadą neutralności podatku VAT), iż w sytuacji, gdy fakt wywozu towaru z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE jest bezsporny, brak spełnienia formalnego wymogu posiadania dokumentów określonych w wyżej opisanych przepisach nie może pozbawiać podatnika prawa do zastosowania stawki 0%.

Przyczyną ww. zmiany stanowiska przez wszystkie organy podatkowe i sądy jest wydanie przez NSA w składzie 7 sędziów uchwały z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10 (zwanej dalej Uchwałą). W uzasadnieniu Uchwały NSA stwierdził m.in., że:

1. dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.
2. Jeżeli zatem fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne.
3. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t u.), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa, dokumentami.
4. Naczelny Sąd Administracyjny, opowiadając się za otwartym katalogiem dowodów, którymi można udowadniać przesłankę z art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., czyli że towary będące przedmiotem wewnątrzwspółnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie przesądza w żaden sposób, jakimi dowodami w formie dokumentów - oprócz wymienionych enumeratywnie w art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy - podatnik może wykazywać tę przesłankę, gdyż każdorazowo zależy to od konkretnych okoliczności sprawy.

Sytuacje opisane w niniejszej sprawie są sytuacjami opisanymi w ww. cytatach z uzasadnienia Uchwały, tzn.:

1. Zainteresowany dysponuje jedynie niektórymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT,
2. jednocześnie dysponuje on innymi dowodami, które jednoznacznie potwierdzają fakt wywozu towarów będących przedmiotem WDT z Polski do odbiorcy w innym niż Polska kraju UE.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać w świetle Uchwały za prawidłowe. Podkreślenia wymaga, że stanowisko zawarte w Uchwale znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w okresie po wydaniu Uchwały, w tym np. w interpretacjach: Dyrektora IS w Łodzi z dnia 20 sierpnia 2012 r. (nr IPTPP2/443-486/12-6/JN) albo Dyrektora IS w Katowicach z dnia 11 kwietnia 2012 r. (nr IBPP4/443-19/12/LG).

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ().

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 6 ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienionej w art. 1, niekorzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, w związku z którym transport dokonywany jest przez przewoźnika (spedytora).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przedmiotowa sprawa dotyczy sytuacji, gdy transport towarów w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów wykonywany jest przez firmę spedycyjną.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 kwietnia 2013 r. został uchylony art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy dotyczący kopii faktury.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany nie posiada kompletu dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy. W sytuacji 4 Wnioskodawca posiada kopię faktury, oraz następujące dokumenty podpisane przez syndyka wyznaczonego przez właściwy sąd do zarządzania masą upadłościową nabywcy:

1. dokument przewozowy CMR lub Oświadczenie Nabywcy,
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list).

W ramach ww. sytuacji zdarza się, że syndyk potwierdza ww. dokumenty w odniesieniu do dostaw, które zostały dokonane zanim nabywca został postawiony w stan upadłości (a zatem zanim dla nabywcy został wyznaczony syndyk).

Z Oświadczenia Nabywcy (składanego w imieniu Nabywcy przez syndyka) nie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski. Potwierdza ono jednak fakt dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski wynika z dokumentu magazynowego znajdującego się w dokumentacji Spółki. Dokumentem tym jest dokument WZ, na którym zawarte są:

1. informacje pozwalające zidentyfikować wydany towar,
2. data wydania towaru z magazynu,
3. nr magazynu Spółki z którego nastąpiło wydanie (wszystkie magazyny należące do Spółki znajdują się na terytorium Polski).

Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów przewozowych wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Przenosząc powyżej opisaną sytuację na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Zainteresowanego dokumenty wskazane powyżej za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

Reasumując, dowody posiadane przez Wnioskodawcę w opisanej sytuacji 4 można/będzie można uznać za dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały/zostaną wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a zatem Zainteresowany na podstawie tych dowodów jest/będzie uprawniony do zastosowania dla dokonanych przez siebie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku VAT 0%.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sytuacja 4). Natomiast pozostałe zakresy zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 18 czerwca 2013 r. nr ILPP4/443-108/13-4/BA, nr ILPP4/443-108/13-5/BA oraz nr ILPP4/443-108/13-6/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu