Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zrealizowaną inwestycję. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19.02.2013, sygn. ILPP1/443-1089/12-6/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zrealizowaną inwestycję.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zrealizowaną inwestycję jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zrealizowaną inwestycję. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach zadań własnych zrealizował inwestycje w zakresie kanalizacji deszczowej.

Urządzenia kanalizacji deszczowej zlokalizowane w X przy ulicy Y stanowią:

rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 500 mm o długości 104,27 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 400 mm o długości 248,32 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 300 mm o długości 168,62 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 200 mm o długości 195,45 m,
studzienki ściekowe betonowe o średnicy 1000 mm 37 sztuk,
studzienki ściekowe betonowe z wpustem ulicznym żeliwnym o średnicy 500 mm 40 sztuk,
studzienki ściekowe betonowe z wypustem ulicznym krawężnikowym 3 sztuki.

Wartość łączna kanalizacji deszczowej wyniosła 543.432,45 zł (pięćset czterdzieści trzy tysiące czterysta trzydzieści dwa złote czterdzieści pięć groszy). Powyższa wartość została określona przez rzeczoznawcę majątkowego (numer uprawnienia () Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa).

Całość została odebrana przy współudziale przedstawiciela Spółki Z protokołem oddania 7 listopada 2011 r. i przekazana do nieodpłatnego użytkowania. Zgodnie z § 5 uchwały Rady Miasta X z dnia 28 stycznia 2009 r. Nr () o wnoszeniu udziałów i akcji decyduje Burmistrz Miasta X w drodze zarządzenia. W dniu 1 października 2012 r. Burmistrz X podjął zarządzenie Nr () w sprawie wniesienia na rzecz Spółki Z z siedzibą w X wkładu pieniężnego oraz aportu rzeczowego.

Na podstawie ww. zarządzenia w dniu 2 października 2012 r. powyższa inwestycja została przekazana aportem Spółce Z akt notarialny Repetytorium A numer () z dnia 2 października 2012 r. Udziały w ww. Spółce w 100% posiada Zainteresowany.

Wniesienie aportu zostało potwierdzone fakturą VAT ze stawką 23% właściwą dla towarów wnoszonych w ramach aportów. Gmina nie dokonywała na bieżąco odliczania VAT naliczonego i nie ujmowała go w miesięcznych zeznaniach podatkowych, gdyż decyzja o przekazaniu kanalizacji deszczowej w formie aportu została podjęta w zarządzeniu z dnia 1 października 2012 r. W tej sytuacji Wnioskodawca nabył prawo do odliczeń podatku VAT należnego z dniem podjęcia zarządzenia.

Z pisma z dnia 4 lutego 2013 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

Wykonana kanalizacja deszczowa w ulicy Y składająca się z elementów:
- rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 500 mm o długości 104,27 m,
- rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 400 mm o długości 248,32 m,
- rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 300 mm o długości 168,62 m,
- rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 200 mm o długości 195,45 m,
- studzienki ściekowe betonowe o średnicy 1000 mm 37 szt.,
- studzienki ściekowe betonowe z wpustem ulicznym żeliwnym o średnicy 500 mm 40 szt.,
- studzienki ściekowe betonowe z wypustem ulicznym krawężnikowym 3 szt.,

zgodnie z prawem budowlanym stanowi jeden obiekt budowlany o wartości 543.432,45 zł, wartość tego obiektu jest większa niż 15.000 zł.

Kanalizacja Deszczowa w ulicy Y została przekazana do nieodpłatnego użytkowania na okres od 7 listopada 2011 r. do 1 października 2012 r. firmie Z w X z siedzibą w X (REGON (), NIP (), adres siedziby (), ulica ()).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w miesiącu, w którym nastąpi przekazanie do spółki kanalizacji deszczowej w formie aportu, na który została wystawiona faktura VAT i naliczony podatek VAT należny w wysokości 23%, Gmina może dokonać na podstawie art. 86 ust. 12 ustawy o podatku VAT, korekty podatku VAT naliczonego od wartości poniesionych nakładów od całości inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z podjęciem w dniu 1 października 2012 r. przez Burmistrza Miasta X zarządzenia Nr () w sprawie wniesienia na rzecz Spółki Z z siedzibą w X wkładu pieniężnego oraz aportu rzeczowego, Gmina nabyła prawo do odliczeń podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 12 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W oparciu o art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, iż w trakcie realizacji inwestycji odliczanie podatku naliczonego ma jednak charakter prognozowany i planowany. Ponieważ przywołane regulacje nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia podatku w oparciu o faktyczne przeznaczenie towaru czy usługi, w cenie których podatek był zawarty, stąd też każdorazowa zmiana planów finalnego wykorzystania inwestycji, determinuje prawo do jego odliczenia.

Zatem w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do doliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w ramach zadań własnych zrealizował inwestycje w zakresie kanalizacji deszczowej. Urządzenia kanalizacji deszczowej zlokalizowane w X przy ulicy Y stanowią:

rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 500 mm o długości 104,27 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 400 mm o długości 248,32 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 300 mm o długości 168,62 m,
rurociąg kanalizacyjny PCV o średnicy 200 mm o długości 195,45 m,
studzienki ściekowe betonowe o średnicy 1000 mm 37 sztuk,
studzienki ściekowe betonowe z wpustem ulicznym żeliwnym o średnicy 500 mm 40 sztuk,
studzienki ściekowe betonowe z wypustem ulicznym krawężnikowym 3 sztuki.

Wykonana kanalizacja deszczowa, zgodnie z prawem budowlanym, stanowi jeden obiekt budowlany o wartości 543.432,45 zł, wartość tego obiektu jest większa niż 15.000 zł. Powyższa wartość została określona przez rzeczoznawcę majątkowego (numer uprawnienia () Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa). Całość została odebrana przy współudziale przedstawiciela Spółki Z protokołem oddania 7 listopada 2011 r. i przekazana do nieodpłatnego użytkowania na okres od 7 listopada 2011 r. do 1 października 2012 r. firmie Z w X.

W dniu 1 października 2012 r. Burmistrz X podjął zarządzenie Nr () w sprawie wniesienia na rzecz Spółki Z z siedzibą w X wkładu pieniężnego oraz aportu rzeczowego. Na podstawie ww. zarządzenia w dniu 2 października 2012 r. powyższa inwestycja została przekazana aportem Spółce Z. Udziały w ww. Spółce w 100% posiada Zainteresowany.

Jak wskazano w interpretacji z dnia 19 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1089/12-5/NS, czynność wniesienia w formie aportu kanalizacji deszczowej w dniu 2 października 2012 r. do Spółki Z, wcześniej przekazanej do nieodpłatnego użytkowania tej Spółce, podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w niniejszej sytuacji nie znajdą zastosowania powołane wyżej przepisy art. 91 ustawy, gdyż nie wystąpiły okoliczności w nim wskazane bowiem nie nastąpiła zmiana przeznaczenia opisanej kanalizacji deszczowej. Po wybudowaniu opisana kanalizacja służyła najpierw czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu nieodpłatne użytkowanie przez Spółkę Z a następnie czynności zwolnionej od podatku wniesienie aportem do ww. Spółki.

Zatem, czynność aportu jako zwolniona od podatku nie wpłynie na powstanie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 86 ust. 12 ustawy, dotyczy on bowiem terminu odliczenia podatku naliczonego w sytuacji otrzymania faktur z tytułu nabycia towarów i usług lub od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w związku z przekazaniem do spółki kanalizacji deszczowej w formie aportu, która to czynność korzystała ze zwolnienia od podatku, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wartości poniesionych nakładów na wybudowanie tej kanalizacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zrealizowaną inwestycję. Wniosek w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w odniesieniu do czynności wniesienia kanalizacji deszczowej w formie aportu do spółki został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1089/12-5/NS. Natomiast w kwestii dotyczącej wskazania czy podstawą opodatkowania dla czynności aportu kanalizacji deszczowej może być wartość netto, która została określona przez rzeczoznawcę majątkowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie w dniu 28 stycznia 2013 r. nr ILPP1/443-1089/12-3/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 798 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie