Temat interpretacji

Czy w przypadku zawartej darowizny działki nr () Gmina jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od wartości przedmiotowej darowizny?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania darowizny nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania darowizny nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Gmina jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej położonej w X, działka nr 1002, stanowiącej w planie zagospodarowania przestrzennego pod przyszły teren drogi zbiorczej (komunikacja - rondo). Powyższa działka położona jest przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 181, 117, 135. W związku z przebudową dwóch skrzyżowań typu rondo, zaistniała potrzeba dokonania darowizny tej działki na rzecz Województwa z przeznaczeniem na ww. cel. Darowizna na rzecz Województwa W dokonana została w formie aktu notarialnego. Przekazanie ww. działki było niezbędne w celu przeprowadzenia inwestycji polegającej na przebudowie zwykłych skrzyżowań na skrzyżowanie typu rondo.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 Ustawy o Samorządzie Gminnym z dnia 8 marca 1995 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) jest to zgodne z zakresem działania i należy do zadań statutowych Gminy. Przedmiotowa działka nr 1002 nie podlegała odliczeniu podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawartej darowizny działki nr 1002 Gmina jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od wartości przedmiotowej darowizny...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy od podatku od towarów i usług, przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług które są wymienione w klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej a także grunty.

Art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT mówiącym o tym, że przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez czynnego podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem w szczególności wszelkie inne formy przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny.

Gmina przekazała nieodpłatnie grunt (działkę nr 1002) na rzecz Województwa . na zasadach określonych w cytowanych powyżej przepisach. Przekazany grunt stanowił własność Gminy na podstawie obowiązujących przepisów o samorządzie gminnym i tym samym nie przysługiwało jej prawo odliczenia podatku należnego.

W związku z tym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się dostawę terenów niezabudownych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod budowę.

W sytuacji Gminy działka nr 1002 w rozumieniu nadmienionego art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT spełnia warunki cytowanego artykułu ustawy o podatku VAT.

Po analizie ww. przepisów prawa należy stwierdzić jednoznacznie, że nieodpłatne przekazanie (darowizna) działki w analizowanym wyżej przypadku nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w odniesieniu do ww. gruntów Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Zatem, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Powyższy wymóg koresponduje z treścią art. 158 ww. ustawy, w myśl którego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule () Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z wniosku wynika, że Gmina jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej działki nr 1002 stanowiącej w planie zagospodarowania przestrzennego pod przyszły teren drogi zbiorczej (komunikacja - rondo). W związku z przebudową dwóch skrzyżowań typu rondo, zaistniała potrzeba dokonania darowizny tej działki na rzecz Województwa . z przeznaczeniem na ww. cel. Darowizna na rzecz Województwa dokonana została w formie aktu notarialnego. Przekazanie ww. działki było niezbędne w celu przeprowadzenia inwestycji polegającej na przebudowie zwykłych skrzyżowań na skrzyżowanie typu rondo. Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 Ustawy o Samorządzie Gminnym z dnia 8 marca 1995 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) jest to zgodne z zakresem działaniai należy do zadań statutowych Gminy. Przy nabyciu przedmiotowej działki nr 1002 Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż darowizna działki nr 1002, w sytuacji gdy z jej nabyciem nie wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 723 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu