Temat interpretacji

Czy zbycie sieci gazowych podlegać będzie opodatkowaniu, a jeżeli tak, to wg jakiej stawki VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dostawy sieci gazowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dostawy sieci gazowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 marca 2013 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina realizowała w latach 1997-2005 szereg inwestycji polegających na budowie sieci gazowych. Inwestycje były realizowane w następujących miejscach:

1. () rok budowy: 1997,
2. () rok budowy: 1998,
3. () rok budowy: 1999,
4. () rok budowy: 2000,
5. () rok budowy: 2001,
6. () rok budowy: 2002,
7. () rok budowy: 2002,
8. () rok budowy: 2003,
9. () rok budowy: 2003,
10. () rok budowy: 2003,
11. () rok budowy: 2003,
12. () rok budowy: 2005.

Gmina otrzymywała od swoich wykonawców sieci faktury VAT dokumentujące realizacje ww. inwestycji. Gmina nie odliczała VAT z tak otrzymanych faktur. W ww. okresie zarejestrowanym podatnikiem VAT pozostawał Urząd Gminy. W dniu 8 kwietnia 2002 r. Gmina zawarła umowę, na mocy której ustanowiła na rzecz przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją gazu umowę użytkowania sieci gazowej. Umowa wygasła w roku 2012. W ramach umowy wystawiane były faktury za użytkowanie sieci przez przedsiębiorcę. W chwili obecnej Gmina planuje zbycie ww. sieci gazowych na rzecz przedsiębiorcy zajmującego się przesyłem gazu.

Z pisma z dnia 7 marca 2013 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

Ad. 1

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 3 listopada 2011 r. Urząd Gminy był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT od stycznia 2002 r. do dnia 31 października 2011 r.

Ad. 2

Umowa cywilnoprawna została sporządzona w kwietniu 2002 r. wraz z załącznikiem o rodzajach i miejscach wybudowanych sieci do roku 2002. Natomiast po roku 2002 i w odniesieniu do pobudowanych przez Gminę sieci gazowych w latach 2003-2005 Gmina nie sporządzała żadnych odrębnych umów. Użytkowanie tych sieci odbywało się jako kontynuacja umowy z roku 2002.

()

Kwota należna Gminie za użytkowanie sieci gazowych przez Sp. z o.o., a potem S.A. początkowo wynosiła 100,00 zł i była wpłacana na konto Gminy bez wystawionej faktury przez Gminę. Fakturowanie na podstawie umowy następowało w latach 2004-2012, a zatem sieci były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Za rok 2004 kwota na fakturze wynosiła 100,00 zł  ilość sprzedanego gazu (na podstawie pisma od Sp. z o.o. (w roku 2005 jeszcze Zakład Usług Gazowniczych Sp. z o.o.) lub później od Z + VAT 22%). Potem, kwotę zmieniono na 1.000,00 zł. W konsekwencji, przyjąć należy, że przekazanie poszczególnych odcinków sieci nastąpiło w ramach czynności odpłatnych.

Ad. 3

Gmina nie odliczała podatku VAT od pobudowanych sieci gazowych. W tym okresie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT był Urząd Gminy od stycznia 2002 r. Nadanie nr NIP dla urzędu nastąpiło w styczniu 1997 r. Zdaniem Gminy, umowa miała charakter odpłatny, a więc odliczenie przysługiwało.

Ad. 4

Sieć jako całość podlegała rozbudowom wymienionym we wniosku, ale poszczególne jej fragmenty realizowane w poszczególnych latach po wybudowaniu nie były ulepszone przez Gminę, bo były używane przez przedsiębiorstwo S.A.

Ad. 5

Budowle w stanie ulepszonym nie były wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat, gdyż nie dokonano ich ulepszeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie sieci gazowych podlegać będzie opodatkowaniu, a jeżeli tak, to wg jakiej stawki VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, istniejące sieci gazowe traktować należy jako budowle w rozumieniu Prawa budowlanego. Jak przewiduje bowiem w art. 3 pkt 3 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak (...) sieci uzbrojenia terenu.

Jak przewiduje art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ilekroć w ustawie mowa jest o pierwszym zasiedleniu rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Skoro zatem sieci gazowe oddane były w użytkowanie, w związku z którym wystawiana była corocznie faktura VAT, to pierwsze zasiedlenie sieci gazowych już nastąpiło. W konsekwencji, transakcja zbycia sieci gazowych korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m. in.: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że sprzedaż sieci gazowych jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności ich zbycia Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina realizowała w latach 1997-2005 szereg inwestycji polegających na budowie sieci gazowych. Inwestycje były realizowane w następujących miejscach: (). W dniu 8 kwietnia 2002 r. Gmina zawarła umowę, na mocy której ustanowiła na rzecz przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją gazu umowę użytkowania sieci gazowej. Umowa cywilnoprawna została sporządzona wraz z załącznikiem o rodzajach i miejscach wybudowanych sieci do roku 2002. Natomiast po roku 2002 i w odniesieniu do pobudowanych przez Gminę sieci gazowych w latach 2003-2005 Gmina nie sporządzała żadnych odrębnych umów. Użytkowanie tych sieci odbywało się jako kontynuacja umowy z roku 2002. W ramach umowy wystawiane były faktury za użytkowanie sieci przez przedsiębiorcę. Przekazanie poszczególnych odcinków sieci nastąpiło w ramach czynności odpłatnych. Umowa wygasła w roku 2012. W chwili obecnej Gmina planuje zbycie ww. sieci gazowych na rzecz przedsiębiorcy zajmującego się przesyłem gazu. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina nie odliczała podatku VAT od pobudowanych sieci gazowych. W tym okresie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT był Urząd Gminy od stycznia 2002 r. Nadanie nr NIP dla urzędu nastąpiło w styczniu 1997 r. Zdaniem Gminy, umowa miała charakter odpłatny, a więc odliczenie przysługiwało. Sieć jako całość podlegała rozbudowom wymienionym we wniosku, ale poszczególne jej fragmenty realizowane w poszczególnych latach - po wybudowaniu - nie były ulepszone przez Gminę, bo były używane przez przedsiębiorstwo. Budowle w stanie ulepszonym nie były wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat, gdyż nie dokonano ich ulepszeń.

W niniejszej sytuacji przedmiotem zbycia będą sieci gazowe. W świetle przepisu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Wobec powyższego w rozpatrywanej sprawie, w celu ustalenia, czy dostawa przedmiotowych budowli będzie opodatkowana czy też zwolniona od podatku należy odwołać się do niżej przedstawionych regulacji dotyczących dostawy budowli.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednakże zauważyć, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowych budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Z opisu sprawy wynika, że wskazane we wniosku sieci gazowe zostały oddane do użytkowania przedsiębiorstwu zajmującemu się dystrybucją gazu.

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym unormowanym w art. 252-284 k.c. Z powyższych przepisów wynika, że prawo to polega na możności obciążenia rzeczy (ruchomej albo nieruchomości) prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków. Jest prawem niezbywalnym i wygasa wskutek niewykonywania go przez określony czas. Zakres użytkowania, wysokość czynszu (opłat) oraz terminy płatności ustalają strony w umowie.

Stosownie do treści art. 262 k.c., po wygaśnięciu użytkowania użytkownik obowiązany jest zwrócić rzecz właścicielowi w takim stanie, w jakim powinna się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu użytkowania.

Wśród ograniczonych praw rzeczowych ustawodawca na pierwszym miejscu wskazuje prawo użytkowania. Należy mu się takie miejsce ze względu na najszerszą treść uprawnień, a tym samym najmocniejsze obciążenie cudzego prawa własności. Należy przecież zauważyć, że użytkowanie polega na obciążeniu rzeczy prawem dla jej używania i pobierania pożytków (E. Gniewek, Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001. Komentarz do art. 252, Publikacja elektroniczna LEX).

Według ogólnej zasady, określonej w komentowanej normie art. 252 k.c., przedmiotem użytkowania są rzeczy. Niewątpliwie chodzi tu o wszelakie rzeczy zarówno nieruchomości, jak też rzeczy ruchome. Jednakże wiodące znaczenie ma użytkowanie nieruchomości (j.w.).

Należy zatem stwierdzić, że oddanie w odpłatne użytkowanie sieci gazowych jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż Gmina w zakresie tej transakcji wystąpi w charakterze podatnika tego podatku.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż oddanie do użytkowania sieci gazowych przedsiębiorstwu zajmującemu się dystrybucją gazu na podstawie zawartej w roku 2002 umowy użytkowania tych sieci, bądź jej kontynuacji nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, należy uznać, iż w odniesieniu do ww. budowli doszło do pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Poza tym, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą sieci gazowych upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, w następnym okresie posiadania przedmiotowych sieci gazowych Wnioskodawca ich nie ulepszał.

Zatem, zbycie wskazanych budowli będzie spełniało przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, dostawa sieci gazowych, o których mowa we wniosku, będzie korzystała na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 660 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu