Temat interpretacji

Czy sprzedając nabyte mieszkanie (lokal mieszkalny nr 1) osobom fizycznym na cele mieszkaniowe należy stosować zawsze stawkę VAT 8%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.) oraz pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1. Wniosek uzupełniono w dniu 4 i 21 lutego 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, pytanie oraz o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła w 2012 roku od dewelopera nowo budowane mieszkanie ze stawką VAT 8%. Zarząd Spółki podjął decyzję o sprzedaży powyższego mieszkania.

Wnioskodawca nie dokonując sprzedaży przewiduje zastosowanie stawki tak jak w obciążeniu 8%, zgodnie z jego interpretacją.

Spółka nadmieniała, że nie prowadzi usług deweloperskich, a mieszkania zostały nabyte z konieczności, w wyniku rozliczeń finansowo-gospodarczych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

W roku 2012 Spółka w ramach kompensaty z należnościami od jej odbiorcy nabyła 3 mieszkania w nowo budowanym osiedlu. Mieszkania oddane są (będą) w stanie tzw. deweloperskim. Dla wyrównania rozrachunków i pozyskania środków na bieżącą działalność Spółki, transakcji tej dokonano z przeznaczeniem mieszkań do sprzedaży.

W roku 2013 jeżeli Spółka znajdzie odbiorców ma zamiar te mieszkania sprzedać. Wnioskodawca nie przewiduje możliwości najmu mieszkań lub innego ich przeznaczenia (np. na działalność gospodarczą).

Na podstawie wystawionych przez dłużnika Spółki faktur za mieszkania i naliczonego 8% podatku VAT, kwoty te Spółka odliczyła od VAT-u należnego.

Żadnych nakładów na ulepszenie lokali mieszkalnych Spółka nie poniosła (i nie przewiduje tego).

Lokale nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym żaden z nich.

Opisany powyżej stan dotyczy wszystkich trzech lokali jest identyczny.

W uzupełnieniu z dnia 18 lutego 2013 r., Spółka ponownie wskazała, że lokale mieszkalne, które zamierza sprzedać nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powierzchnia użytkowa przedmiotowych lokali mieszkalnych wynosi: lokal nr 1 51,1 m², lokal nr 2 59,88 m² i lokal nr 3 51,1 m² a więc nie przekraczają one 150 m² każde z nich.

Spółka prowadzi działalność głównie produkcyjną produkuje domieszki do betonów. Konieczność zamiany długów za sprzedane przez nią domieszki na mieszkania wynika z trudności finansowych odbiorcy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając nabyte mieszkanie (lokal mieszkalny nr 1) osobom fizycznym na cele mieszkaniowe należy stosować zawsze stawkę VAT 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on zastosować przy sprzedaży stawkę tak jak przy zakupie tzn. 8%, gdyż VAT należny powinien być taki jak naliczony, czyli taką stawką jaką Spółka została obciążona przez jej dłużnika, tj. odbiorcę jej domieszek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Natomiast przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z przedstawionego stanu sprawy wynika, iż w roku 2012 Spółka w ramach kompensaty z należnościami od jej odbiorcy nabyła 3 mieszkania w nowo budowanym osiedlu. Mieszkania oddane są (będą) w stanie tzw. deweloperskim. Dla wyrównania rozrachunków i pozyskania środków na bieżącą działalność Spółki, transakcji tej dokonano z przeznaczeniem mieszkań do sprzedaży. W roku 2013 jeżeli Spółka znajdzie odbiorców ma zamiar te mieszkania sprzedać. Wnioskodawca nie przewiduje możliwości najmu mieszkań lub innego ich przeznaczenia (np. na działalność gospodarczą). Na podstawie wystawionych przez dłużnika Spółki faktur za mieszkania i naliczonego 8% podatku VAT, kwoty te Spółka odliczyła od VAT -u należnego. Żadnych nakładów na ulepszenie lokali mieszkalnych Spółka nie poniosła (i nie przewiduje tego). Według Wnioskodawcy lokale nie są objęte społecznym programem mieszkaniowym żaden z nich. Opisany powyżej stan dotyczy wszystkich trzech lokali jest identyczny. Powierzchnia użytkowa przedmiotowych lokali mieszkalnych wynosi: lokal nr 1 51,1 m², lokal nr 2 59,88 m² i lokal nr 3 51,1 m² a więc nie przekraczają one 150 m² każde z nich.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest lokal mieszkalny nr 1 o powierzchni użytkowej 51,1 m².

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług przy klasyfikowaniu obiektów, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wydanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 zbiorowego zamieszkania.

Z powyższych uregulowań wynika, że dostawę lokalu mieszkalnego, zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT (na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług). Należy jednak podkreślić, że istotne znaczenie ma powierzchnia lokali mieszkalnych, gdyż preferencyjna 8% stawka podatku ma zastosowanie jedynie do lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m². Zatem, gdy przedmiotem dostawy będzie sklasyfikowany w PKOB w dziale 11 obiekt budownictwa mieszkaniowego lokal mieszkalny o powierzchni nieprzekraczającej 150 m², dla jego sprzedaży znajdzie zastosowanie 8% stawka podatku VAT, gdyż w takim przypadku wbrew opinii Wnioskodawcy mamy do czynienia z dostawą lokalu mieszkalnego, spełniającego wymogi dla uznania go za obiekt budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy.

W rezultacie, mając na uwadze, że przedmiotem wniosku jest lokal mieszkalny, którego powierzchnia nie przekracza 150 m² (lokal mieszkalny nr 1 o powierzchni użytkowej 51,1 m²) spełniający definicję ustawową budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zatem jego sprzedaż będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż wobec informacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, że przedmiotowy lokal nabyty w roku 2012 w tzw. stanie deweloperskim ma być sprzedany w 2013 roku, a ponadto, że Spółka odliczyła podatek naliczony od nabycia tego lokalu, w nin. interpretacji nie rozstrzygano o ewentualnym zwolnieniu od podatku VAT sprzedaży ww. lokalu w związku z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż w pozostałym zakresie wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 884 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu