Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca sądzi, że nie musi płacić podatku VAT w Polsce tylko powinien otrzymać VAT 25 (zwolnienie z VATu).

Wielokrotnie Wnioskodawca dzwonił do Krajowej Informacji Podatkowej (nr tel. 22-330-0330), jest to Infolinia Ministerstwa Finansów i otrzymywał jednoznaczną odpowiedź, że nie będzie musiał płacić w tym przypadku podatku VAT w Polsce. Zakładając, że samochód jest nowy i jest sprowadzany na cele prywatne a nie na działalność gospodarczą to zgodnie z artykułem 11 ustawy o podatku od Towarów i Usług, faktycznie do WNT (Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów) nie dochodzi i należy złożyć w Urzędzie Skarbowym VAT 24, opłacić 160 zł i otrzymać VAT 25 (zwolnienie z VATu). Po raz ostatni taką informację uzyskał na w/w Krajowej Informacji Podatkowej.

Również przeszukując inne interpretacje indywidualne w Internecie Wnioskodawca napotkał na podobne zdarzenie które opisano w ten sposób:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce gdy dokonujący dostawy jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (art. 9 ust. 3 ustawy). Każde zatem przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami członkowskimi UE, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzaniem nim jak właściciel podlega opodatkowaniu VAT.

W przedstawionym stanie samochód osobowy z terytorium Niemiec do Polski przemieszcza osoba fizyczna na potrzeby własne, czyli przemieszczenie nie służy czynnościom wykonywanym przez tą osobę jako podatnika na terytorium kraju oraz przemieszczeniu towaru z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Zatem przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec do Polski nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, przy czym bez znaczenia jest fakt, czy przedmiotem przemieszczenia jest nowy środek transportu czy też nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Wskazać należy, iż art. 2 pkt 7 ww. ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, wystąpi import towarów na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Natomiast zgodnie z ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
   - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa.

W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar sprowadzić samochód osobowy jako osoba prywatna z USA, samochód jest nie starszy niż 6 miesięcy i przebieg auta jest mniejszy niż 5000 km. Następnie auto zostanie sprowadzone do Niemiec i tam zostanie wykonana odprawa celna, w której Wnioskodawca zapłaci 10% cła + 19% VAT. Po odprawie celnej samochód zostanie przetransportowany do Polski gdzie Wnioskodawca uiści od niego akcyzę. Następnie w docelowym Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy złoży wniosek VAT-24, opłaci opłatę 160 zł za wydanie VAT-25.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w związku z przemieszczeniem samochodu z Niemiec do Polski musi płacić podatek VAT w Polsce oraz czy przedstawiony przypadek spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Biorąc pod uwagę wskazane informacje oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a samochód nie będzie służył działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Z zapisu art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) wynika, że jednym z dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu jest zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzający:

1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a
   jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ust. 6 art. 105 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wyjaśnić, że w przypadku sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tj. gdy środek transportu jest sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, taki pojazd, w kontekście przepisów o podatku od towarów i usług, należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego UE. Zatem dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, po przedłożeniu odpowiednich dokumentów, wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zaświadczenie na druku VAT-25.

Weryfikacja przeprowadzana w związku z ww. zaświadczeniami stanowi istotny element kontroli prawidłowości wywiązywania się z obowiązków podatkowych w transakcjach, których przedmiotem są środki transportu, i w wyniku których środki transportu przemieszczane są z innego niż Polska państwa członkowskiego do Polski. Aby założony przez ustawodawcę cel był w pełni zrealizowany konieczne jest objęcie ww. weryfikacją również środków transportu, które są sprowadzane z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zostały uprzednio zaimportowane.

Podsumowując, pojazd zakupiony przez Wnioskodawcę należy potraktować jako sprowadzony (nabyty) z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. z Niemiec do Polski. Przy czym, dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju na prywatne potrzeby nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bowiem przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. W związku z tym, dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu - Wnioskodawcy, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25, które potwierdza w tym przypadku brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług. Tym samym, na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, Wnioskodawca nie jest zobowiązany po raz kolejny do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia swojego pojazdu z terenu Niemiec do Polski.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 601 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie