Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz I. podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku usługi świadczone na mocy Umowy przez I. na rzecz X. podlegają opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez I. na rzecz X. z tytuł świadczenia usługi doradczo-konsultingowych, w pełnej wysokości, a nie jedynie w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. świadczenie usług za wynagrodzeniem. Jednocześnie, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Co więcej zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przykładowo w sprawie C-16/93 (Tolsma) czy C-102/86 (Apple Pear) aby doszło do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT muszą zostać spełnione następujące warunki:

• musi istnieć stosunek prawny (umowa) pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą na podstawie którego występuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie musi pozostawać w bezpośrednim związku z wykonywaną usługą,
• musi istnieć beneficjent usługi którego można scharakteryzować jako konsumenta tj. osoba na użytek i korzyść której wykonywane jest świadczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku usług świadczonych przez niego na rzecz I. wszystkie powyższe warunki są spełnione.

Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca zawarł Umowę z I. na podstawie której wykonuje na jego rzecz usługi polegające na aktywnym wsparciu sprzedaży produktów kredytowych oferowanych przez I. klientom sklepów X. poprzez pośredniczenie pomiędzy I. i klientem w zakresie zawierania umów o świadczenie usług finansowych I.. W oparciu o Umowę X. realizuje określone świadczenia (opisane w pkt 3 lit a stanu faktycznego) na rzecz I.. Ponadto wynagrodzenie za wskazane świadczenia jest skorelowane z ich zakresem - co zostało w szczegółowy sposób opisane w punkcie 3 lit a stanu faktycznego. Co więcej w związku z tymi świadczeniami I. spodziewa się uzyskać jednoznaczne korzyści polegające na znacznym zwiększeniu liczby potencjalnych odbiorców jego produktów kredytowych.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że powyższe świadczenia są realizowane

1. przez osobę prawną tj. X. - polską spółkę,
2. na rzecz osoby prawnej tj. I. polski oddział niemieckiej spółki (będący jej stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT).

Z tego tez względu, nie powinno budzić wątpliwości że świadczenia X. realizowane w ramach Umowy na rzecz I. stanowią usługi (realizowane za wynagrodzeniem) objęte przepisami ustawy o VAT.

Ponadto, mając na uwadze brzmienie art. 28b ustawy o VAT należy uznać że miejscem świadczenia usług o których mowa powyżej, jest terytorium Polski.

A zatem dla potrzeb określenia prawidłowej stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez X. (lub ich ewentualnego zwolnienia) zastosowanie znajdą przepisy w zakresie podatku VAT obowiązujące na terytorium Polski.

Jak wskazano w punkcie 1 opisu stanu faktycznego niniejszego wniosku, podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż mebli i artykułów wyposażenia wnętrz, a więc zasadniczo wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT (według odpowiednich stawek podatku). Niemniej jednak świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz I. mają zdecydowanie odmienny charakter. Zasadniczo usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz I. na mocy Umowy służą zwiększeniu sprzedaży usług finansowych I. (sprzedaż produktów kredytowych) realizowanej głównie na rzecz osób fizycznych. W konsekwencji należy uznać że usługi te służą realizowaniu przez I. usług podlegających zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Mając na uwadze charakter usług świadczonych przez X. oraz brzmienie przepisów ustawy o VAT w ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić że dla potrzeb podatku VAT powinny być one traktowane jako usługi w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Poniżej Wnioskodawca przedstawi szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska w tym zakresie.

Mając na uwadze treść zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U UE L z dnia 11 grudnia 2006 r. dalej Dyrektywa VAT) w celu dokonania prawidłowej oceny klasyfikacji usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz I. na gruncie podatku VAT, w pierwszej kolejności konieczne jest zdefiniowanie pojęcia usług pośrednictwa.

Podkreślić należy, iż ani przepisy ustawy o VAT ani Dyrektywa VAT nie definiują tego pojęcia, zatem zdaniem Wnioskodawcy odwołać się więc należy do definicji językowej pośrednictwa, z jednoczesnym uwzględnieniem orzecznictwa polskich sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS UE) w tym zakresie.

a. definicja słownikowa usług pośrednictwa

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/) przez pośrednictwo rozumie się działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

W kontekście tej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika mającą na celu porozumienie się pomiędzy klientami a bankiem a także skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy dotyczącej produktów oferowanych przez bank.

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Umowa stanowi umowę rezultatu, na podstawie której Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie procentowe od udzielonych przez I. kredytów. Wnioskodawca jest więc zainteresowany osiągnięciem rezultatu polegającego na skojarzeniu I. z jak największą liczbą klientów, a czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy stanowią środki do osiągnięcia celu, jakim jest doprowadzenie do zawarcia przez I. umowy z klientem. Toteż każdorazowo czyni wszystko co niezbędne, by doprowadzić do zawarcia umowy dotyczącej produktów oferowanych przez I..

Należy więc stwierdzić że działalność Wnioskodawcy w pełni odpowiada słownikowej definicji pośrednictwa.

b. definicja usług pośrednictwa w orzecznictwie sądów administracyjnych

Próbę zdefiniowania usług pośrednictwa na gruncie przepisów o podatku VAT podejmowały również sądy administracyjne. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 stycznia 2007 r. o sygn. III SA/Wa 3996/06 stwierdził, że:

Przez usługi pośrednictwa (...) należy rozumieć zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej jak i prawnej, jeżeli w ich wyniku dojdzie do nawiązania stosunku prawnego (umownego) pomiędzy dostawcą towarów, a ich odbiorcą w konsekwencji czego nastąpi dostawa towarów. () wymóg () działania w imieniu osób trzecich (w tym przypadku dostawcy towarów) należy odnieść do wszelkich czynności faktycznych i prawnych składających się na usługę pośrednictwa, przy czym jest on spełniony nie tylko w przypadku posiadania pełnomocnictwa do zawierania umów, lecz również w przypadku istnienia umocowania ze strony dostawcy towarów do podejmowania w jego imieniu i na jego rzecz czynności pośrednictwa.

Podobne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 sierpnia 2008 r. o sygn. III SA/Gl 372/08:

Umowa agencyjna może przybierać dwie postacie. Pierwsza polega na stałym pośredniczeniu przez agenta przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenie. W tym znaczeniu agent jest pośrednikiem, spełniającym często różne czynności faktyczne, aby w ich wyniku doprowadzić do zawarcia umowy określonego rodzaju. Druga zaś postać polega na stałym zawieraniu przez agenta, za wynagrodzeniem takich umów na rzecz dającego zlecenie; w tym przypadku agent jest nie tylko pośrednikiem, ale też pełnomocnikiem dającego zlecenie.

W świetle powyższych wyroków należy uznać, że ogół czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w celu pozyskania Klientów dla I. wyczerpuje definicję usług pośrednictwa sformułowaną na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych.

c. definicja usług pośrednictwa w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Pojęcie pośrednictwa było także przedmiotem rozważań TS UE na gruncie Dyrektywy VAT. Przykładowo, w sprawie C-235/00 (CSC Financial Services Ltd) TS UE orzekł, że pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów.

W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Z kolei w wyroku w sprawie C-453/05 (Volker Ludwig) TS UE stwierdził, że aby świadczone czynności mogły zostać zakwalifikowane jako zwolnione z VAT, muszą one tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - wypełnia w konsekwencji specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TS UE usługa pośrednictwa powinna posiadać następujące cechy:

1. pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,
2. strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,
3. celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma zasadniczo żadnego interesu w zakresie treści umowy),
4. czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową,
5. czynności pośrednika tworzą odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego na rzecz Banku usługi stanowią usługi pośrednictwa w świetle definicji sformułowanej przez TS UE. Usługi te spełniają bowiem określone przez TS UE warunki:

Ad 1.

Wnioskodawca nie jest stroną umów dotyczących produktów oferowanych przez I., zawieranych pomiędzy I. a klientami. Działalność Wnioskodawcy różni się zaś od typowych świadczeń realizowanych przez I. w ramach umowy dotyczącej oferowanych produktów kredytowych.

Celem czynności I. w ramach zawieranych przez niego umów jest udzielanie klientom finansowania. Wnioskodawca natomiast realizuje czynności mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy I. a klientem, a więc przede wszystkim: identyfikuje potrzeby klienta w zakresie finansowania, dobiera i prezentuje mu dostosowany do jego potrzeb produkt bankowy z oferty I. i aktywnie zachęca klienta do zawarcia umowy.

Należy więc stwierdzić, że Wnioskodawca realizuje działania pośrednictwa, które umożliwić mają I. zawarcie umowy dotyczącej produktów finansowych (sprzedaż ratalna).

Ad 2.

I .wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa, obliczane jako określony procent od udzielonych przez I. kredytów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie w Umowie jego wynagrodzenia jako prowizji stanowiącej określony procent od kredytów udzielonych przez I. przy aktywnym udziale ze strony X. jednoznacznie określa charakter czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako czynności o charakterze pośrednictwa.

Ad 3.

Celem działań Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by strony zawarły umowę. Wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy I. a klientem. Tylko bowiem w przypadku osiągnięcia takiego efektu, Wnioskodawca otrzyma za swoje działania wynagrodzenie. Jednocześnie, Wnioskodawca czyni wszystko, co niezbędne, by strony zawarły umowę, to jest realizuje cały proces pozyskiwania klienta: od zainteresowania go usługami I., poprzez dobranie odpowiedniej dla niego usługi, aż po zaaranżowanie zawarcia umowy.

Ad 4.

Czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Celem realizowanych przez Wnioskodawcę działań nie jest wyłącznie dopełnienie formalności administracyjnych związanych z umową dotyczącą produktów kredytowych oferowanych przez I. ale realizacja działań sprawczych, które doprowadzić mają do skojarzenia stron umowy dotyczącej produktów bankowych.

Gdyby Wnioskodawca realizować miał jedynie działania pozostające w zakresie formalności administracyjnych, niecelowe byłoby ustalenie jego wynagrodzenia jako wynagrodzenia prowizyjnego. Realizując jedynie formalności administracyjne Wnioskodawca nie miałby bowiem realnego wpływu na to czy dojdzie ostatecznie do zawarcia umowy dotyczącej produktów kredytowych oferowanych przez I.. W takim wypadku jego wynagrodzenie powinno być ustalone na stałym poziomie (np. w formie określonej stawki za godzinę zaangażowania lub ilości wypełnionych formularzy).

Gdyby Wnioskodawca świadczył usługi o charakterze administracyjnym, za jego zaangażowanie powinno mu przysługiwać wynagrodzenie niezależnie od faktu czy umowa pomiędzy klientem i I. dojdzie do skutku czy też nie.

Ad 5.

Działania Wnioskodawcy stanowią odrębną całość, wypełniającą specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa. Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:

• Kolejne czynności Wnioskodawcy stanowią logicznie następujące po sobie etapy: od zainteresowania klienta usługami I., poprzez dobranie odpowiedniej dla niego usługi, aż po doprowadzenie do zawarcia umowy. Z perspektywy I. świadczona przez Wnioskodawcę usługa stanowi więc pełną usługę pośrednictwa, dzięki której I. pozyskuje nowych klientów.
• Od momentu nawiązania przez Wnioskodawcę kontaktu z klientem do momentu zawarcia umowy, w obsłudze klienta nie biorą udziału żadne inne podmioty i nie są na jego rzecz świadczone żadne usługi, poza czynnościami realizowanymi przez Wnioskodawcę. Z perspektywy klienta działania Wnioskodawcy stanowią więc jednolity proces pośredniczenia w zawarciu przez klienta umowy z I. mający na celu doprowadzenie do zawarcia tej umowy. Wnioskodawca czyni wszystko co konieczne i możliwe by strony zawały umowę, co stanowi o specyfice usługi pośrednictwa.

Podsumowując, zarówno w świetle definicji językowej usług pośrednictwa, jak również definicji formułowanych przez polskie sądy administracyjne i TS UE, świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu przez I. usług udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych. Usługi te stanowią więc usługi pośrednictwa w zakresie udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT i powinny korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie tych przepisów.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje oparcie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2011 roku o sygn. IPPP1/443-1304/11-2/PR wskazał, że:

Zainteresowana wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a klientem banku, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanym przez bank produktem bankowym, weryfikację, czy klient ten spełnia określane przez bank wymagania, przedstawienie klientowi procedur i warunków finansowych obowiązujących w banku dotyczących oferowanego produktu, przekazanie danych klienta bankowi itp. szczegółowo wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z bankiem na określony produkt przez ten bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. (...) należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści złożonego wniosku - przedmiotowe usługi są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych (udzielania kredytów, pożyczek), w związku z czym Wnioskodawczyni działając jako subagent ma prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2011 r. o sygn. ILPP1/443-405/11-2/KŁ:

świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek, których elementem składowym jest m. in.: pozyskanie, sprawdzenie sytuacji finansowej klienta itp. czynności, - korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podobnie wypowiedzieli się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2012 roku o sygn. IPPP1/443-1550/11-2/PR czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2011 r. o sygn. IBPP3/443-899/11/IK.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi pośrednictwa w zakresie udzielania przez I. kredytów pieniężnych na rzecz klientów, stanowią usługi zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Na wstępie Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż chociaż pytanie nr 2 dotyczy wprost sytuacji podatkowej I. (to jest kontrahenta X.), uzyskanie odpowiedzi na to pytanie jest kluczowe dla oceny sytuacji podatkowej X.. W tym zakresie kontynuacją niejako pytania nr 2 jest pytanie nr 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. świadczenie usług za wynagrodzeniem. Jednocześnie, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Co więcej, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przykładowo w sprawie C-16/93 (Tolsma) czy C-102/86 (Apple Pear), aby doszło do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• musi istnieć stosunek prawny (umowa) pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą, na podstawie którego występuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie musi pozostawać w bezpośrednim związku z wykonywaną usługą,
• musi istnieć beneficjent usługi, którego można scharakteryzować jako konsumenta, tj. osoba, na użytek i korzyść której wykonywane jest świadczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku usług świadczonych na jego rzecz przez I., wszystkie powyższe warunki są spełnione.

Jak wskazano w stanie faktycznym, I. zawarł Umowę z X., na podstawie której wykonuje na jej rzecz usługi mające na celu wsparcie sprzedaży oferowanej w sklepach X.. W oparciu o Umowę, I. realizuje określone, konkretne świadczenia (opisane w pkt 3 lit. b stanu faktycznego) na rzecz X.. Ponadto, wynagrodzenie za wskazane świadczenia jest skorelowane z ich zakresem - co zostało w szczegółowy sposób opisane w punkcie 3 lit. b stanu faktycznego. Co więcej, w związku z tymi świadczeniami, X. spodziewa się uzyskać korzyści polegające na zwiększenia obrotów generowanych z tytułu sprzedaży towarów i usług oferowanych w jej w sklepach.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że powyższe świadczenia są realizowane:

1. przez osobę prawną - tj. I. - polski oddział niemieckiej spółki (będący jej stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT),
2. na rzecz osoby prawnej - tj. X. - polską spółkę.

Z tego też względu, nie powinno budzić wątpliwości, że świadczenia I. realizowane w ramach Umowy na rzecz X. stanowią usługi (realizowane za wynagrodzeniem) objęte przepisami ustawy o VAT.

Ponadto, mając na uwadze brzmienie art. 28b ustawy o VAT, należy uznać, że miejscem świadczenia usług, o których mowa powyżej, jest terytorium Polski.

A zatem, dla potrzeb określenia prawidłowej stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez I. zastosowanie znajdą przepisy w zakresie podatku VAT obowiązujące na terytorium Polski.

Zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 41 ustawy o VAT, odpłatne świadczenie usług podlega co do zasady opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku, chyba że usługi te zostały wymienione w katalogu usług, dla których stosuje się obniżone stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania VAT.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Jednakże, zarówno przepisy ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze przewidują możliwość zastosowania stawek obniżonych podatku VAT (0%, 5% i 8%) w odniesieniu do określonych towarów i usług szczegółowo wymienionych w załącznikach do ustawy o VAT oraz przepisach rozporządzeń wykonawczych. Ponadto, zwolnieniu z opodatkowania podlega dostawa towarów oraz świadczenie usług szczegółowo wymienionych w art. 43 ustawy o VAT.

Mając na uwadze charakter usług doradczo-konsultingowych świadczonych przez I. na rzecz X. na mocy Umowy, należy uznać, że usługi te nie korzystają ze zwolnienia lub opodatkowania według preferencyjnej stawki VAT, z uwagi na fakt, iż ani te usługi, ani usługi o zbliżonym charakterze nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 43 ustawy o VAT, w załącznikach określających zakres usług podlegających obniżonym stawkom podatku, czy też w odpowiednich przepisach rozporządzeń wykonawczych do ustawy o VAT w tym zakresie.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku usługi świadczone przez I. na rzecz X., podlegają opodatkowaniu według podstawowej (obecnie 23%) stawki podatku VAT.

Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę VAT naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach VAT otrzymanych przez podatnika VAT z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak podkreślono w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, a zatem co do zasady spełnia podmiotową przesłankę uprawniającą go do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zrealizowanych przez niego nabyć towarów i usług - oczywiście przy założeniu, że spełnione zostaną pozostałe (przedmiotowe) przesłanki przewidziane w przepisach ustawy o VAT.

Związek usług nabywanych od I. z działalnością X.

W przedmiotowej sytuacji nie podlega wątpliwości fakt, iż faktury VAT wystawiane przez I. z tytułu świadczenia usług doradczo-konsultingowych są związane z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez X..

Jak wskazano bowiem w stanie faktycznym, X. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT a jej główna działalność polega na sprzedaży detalicznej mebli i artykułów wyposażenia wnętrz - czyli towarów opodatkowanych (zasadniczo podstawową) stawką podatku VAT.

Z tego też względu, oczywistym jest, iż ponosząc wydatki na nabycie od I. usług doradczo-konsultingowych, których celem jest przede wszystkim wsparcie X. w zakresie zwiększenia obrotów generowanych z tytułu sprzedaży towarów oferowanych w jej w sklepach, wydatek ten jest związany z główną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (opodatkowaną VAT).

A zatem należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach otrzymywanych od I. z tytułu świadczenia usług doradczo-konsultingowych. Celem zakupu powyższych usług jest bowiem zwiększenie sprzedaży opodatkowanej X. (tzn. sprzedaży mebli i artykułów wyposażenia wnętrz), zatem są to usługi, które powinny być kwalifikowane jako usługi związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną X..

Powyższego nie zmienia fakt, że X. będzie świadczyła na rzecz I. usługi, które zdaniem X. podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT jako usługi pośrednictwa finansowego (co szerzej opisano w ramach uzasadnienia Pytania nr 1 niniejszego wniosku). Jeśli bowiem nawet X. otrzyma od I. prowizję za świadczenie usług pośrednictwa finansowego (tj. gdy I. udzieli kredytu klientowi X.), nie oznacza to, że usługi nabywane od I. są równocześnie związane ze sprzedażą opodatkowaną (meble i wyposażenie wnętrz) oraz ze zwolnioną (prowizja ze świadczenia usług pośrednictwa finansowego - o ile Organ Podatkowy podziela stanowisko X. w odpowiedzi na Pytanie nr 1 powyżej).

Wprawdzie mając na uwadze ogół działalności prowadzonej przez X. (w tym również usługi świadczone przez X. na rzecz I. na mocy Umowy), można byłoby teoretycznie twierdzić, że usługi nabywane przez X. od I. wpływają również pośrednio na zwiększenie obrotów X. z tytułu sprzedaży usług pośrednictwa finansowego na rzecz I. (o których mowa w punkcie 3 lit. a stanu faktycznego niniejszego wniosku), ale byłoby to twierdzenie nieuprawnione z punktu widzenia związku usług, nabywanych przez X. od I. ze sprzedażą mebli i wyposażenia wnętrz, czyli wyłącznie z usługami opodatkowanymi VAT - o czym świadczy wspomniany cel nabywania tych usług przez X. (maksymalizacja sprzedaży mebli i artykułów wyposażenia wnętrza).

W związku z powyższym, należy uznać, że usługi nabywane przez Wnioskodawcę od I. służą jego działalności podlegającej opodatkowaniu VAT i nie mają jako takie wprost związku z przychodami z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania VAT (zastosowanie zwolnienia z VAT do usług X. realizowanych na rzecz I. Wnioskodawca potwierdza zadając Pytanie nr 1 niniejszego Wniosku). Tym samym nie znajdzie zastosowanie ograniczenie w prawie do odliczenia VAT naliczonego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Szczegółowe zasady kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, określają regulacje art. 90 ust. 3-12 ustawy o VAT. Jednak jak wykazano powyżej, w analizowanej sytuacji całość kwoty podatku naliczonego z faktur, jakie X. będzie otrzymywać od I. za usługi wspierające sprzedaż wyrobów X., jest w opinii Wnioskodawcy powiązana wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Stąd też nie powinien mieć zastosowania powyższy przepis dotyczący proporcji VAT, lecz wprost art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie usług doradczo - konsultingowych od I., a nie jego części obliczonej w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Na zakończenie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wniosek o analogicznej treści - w części dotyczącej opodatkowania VAT usług świadczonych przez I. - złożyła spółka I., w celu zapewnienia jednolitości stosowania prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń przedstawionych w stanach faktycznych oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie