Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów amortyzacji stanowiących zapłatę za użyczenie przez Gminę Spółce urządzeń kanalizacji sanitarnej i dokumentowania tej czynności fakturą VAT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012r. (data wpływu 9 sierpnia 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 7 listopada 2012r.) oraz z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 16 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów amortyzacji stanowiących zapłatę za użyczenie przez Gminę Spółce urządzeń kanalizacji sanitarnej i dokumentowania tej czynności fakturą VAT - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów amortyzacji stanowiących zapłatę za użyczenie przez Gminę Spółce urządzeń kanalizacji sanitarnej i dokumentowania tej czynności fakturą VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 7 listopada 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 26 października 2012r. znak: IBPP2/443-830/12/KO.

Ww. wniosek został uzupełniony ponownie pismem z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 16 listopada 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 8 listopada 2012r. znak: IBPP2/443-830/12/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rozlicza jedynie podatek VAT z tytułu wykonywania umów cywilno-prawnych, w szczególności w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości oraz zasobu mieszkaniowego.

Gmina w celu realizacji zadania własnego w zakresie (...) kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych (...) (art. 7 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) zawarła w roku 1995 umowę z przedsiębiorstwem W Spółka z o.o. Zgodnie z jej treścią Gmina pozostaje właścicielem infrastruktury (wszystkie środki trwałe i przedmioty niskocenne są ujęte w jej księgach rachunkowych, w wartościach początkowych ustalonych w cenach brutto), a Spółka prowadzi eksploatację tej infrastruktury i świadczy na rzecz podmiotów podłączonych do komunalnej sieci kanalizacji sanitarnej usługę zbiorowego odprowadzania ścieków, a w konsekwencji tego podpisuje stosowne umowy cywilnoprawne oraz pobiera opłaty obliczone na podstawie obowiązujących stawek określonych w taryfie uchwalonej przez Radę Miasta. Odbiorcy tych usług otrzymują od Spółki faktury VAT.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Budownictwa w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków z dnia 28 czerwca 2006r. kalkulując niezbędne przychody dla potrzeb obliczenia taryfowych cen i stawek opłat uwzględnia się konieczność pokrycia kosztów eksploatacji i utrzymania, w tym kosztów amortyzacji - średnio ok. 480 tys. PLN rocznie. Ponieważ środki trwałe nie stanowią majątku Spółki, nie ponosi ona nakładów modernizacyjnych, lecz przekazuje środki finansowe Gminie na cele odtworzeniowe majątku kanalizacyjnego. Zgodnie z umową Gmina w okresach kwartalnych obciąża Spółkę czwartą częścią rocznej wartości amortyzacji wynikającej z obowiązującej taryfy za zbiorowe odprowadzanie ścieków. Obciążenie następuje poprzez wystawienie faktury VAT w ostatnim miesiącu kwartału.

Z tytułu realizacji umowy Spółce przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej procentowo co do wyodrębnionej grupy kosztów eksploatacji i utrzymania. Wynagrodzenie to stanowi tzw. marżę zysku w rozumieniu pkt 6 w § 6 rozporządzenia Ministra Budownictwa w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków z dnia 28 czerwca 2006r., wypełniając unijną zasadę zanieczyszczający płaci która oznacza, że wszystkie koszty funkcjonowania systemu, w tym marża zysku, obciążają odbiorcę końcowego (zanieczyszczającego).

Pismem z dnia 5 listopada 2012r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

1. Komunalna sieć kanalizacji sanitarnej została przekazana na podstawie umowy o powierzenie prowadzenia eksploatacji sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków w Gminie z dnia 28 września 1995r. Stosownie do § 6 umowy przekazywane urządzenia zostały wskazane załączniku nr 1.

Przedmiotowa umowa nie określa ceny, jaką Spółka będzie płacić Gminie za posiadanie jej urządzeń celem świadczenia usług zbiorowego odprowadzania ścieków.

Niemniej w § 8 umowy ustalono: Gmina w okresach kwartalnych obciążać będzie Spółkę czwartą częścią rocznej wartości amortyzacji wynikającej z przyjętej taryfy za zbiorowe odprowadzanie ścieków. Wartość amortyzacji stanowi element kosztu utrzymania i eksploatacji urządzeń zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia ministra budownictwa z dnia 28 czerwca 2006r. w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. 2006 Nr 127 poz. 886). Obciążenie nastąpi poprzez wystawienie faktury w ostatnim miesiącu kwartału, którego dotyczy obciążenie. Ponadto Gmina za inne koszty związane z posiadaniem sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków może obciążyć spółkę w uzgodnionym zakresie.

2. Zakres podstawowych obowiązków Spółki określają: § 4, § 5 i § 13 przedmiotowej umowy:

§ 4. W szczególności Spółka w czasie trwania umowy zobowiązana będzie do :

1. dbania o ciągłe utrzymywanie w ruchu kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków,
2. konserwacji urządzeń, usuwania drobnych uszkodzeń, usterek, oraz wykonywanie remontów bieżących,
3. zaopatrywania sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków w potrzebne materiały eksploatacyjne służące do bieżącej eksploatacji, konserwacji i remontów,
4. dbania o sprawność urządzeń, bezpieczeństwo obiektów, dokonywania ich okresowych przeglądów, zapewnienia stałej drożności sieci,
5. prowadzenie dokumentacji sieci urządzeń i obiektów,
6. usuwania awarii powstałych na sieci kanalizacji sanitarnej i w obiektach oczyszczalni ścieków.

§ 5. Gmina powierza, a Spółka przyjmuje do wykonania również niżej wymienione czynności:

1. zawieranie umów w imieniu Gminy z osobami prawnymi i fizycznymi o korzystanie z kanalizacji sanitarnej,
2. prowadzenie kontroli podmiotów gospodarczych zrzucających ścieki w zakresie poszczególnych parametrów określonych odrębnymi przepisami oraz gospodarstw domowych,
3. określenie warunków technicznych i udzielanie w porozumieniu z gminą zgody na podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej, jak również wyrażanie zgody na zrzuty ścieków do studzienek ściekowych lub zlewni ścieków wyznaczonych w tym celu,
4. prowadzenie bieżącego nadzoru nad realizacją inwestycji w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków sanitarnych na terenie Gminy,
5. dokonywanie w imieniu Gminy odbiorów technicznych sieci i podłączeń kanalizacji sanitarnej,
6. dochodzenie, łącznie z wykorzystaniem drogi sądowej, należności od zalegających z opłatą,

§ 13. Spółka zobowiązana będzie do dokonywania czynności związanych z utrzymaniem urządzeń i sieci do pierwszej studzienki na posesji (nieruchomości) lub do miejsca na nie przeznaczonego (...).

3. Zakres obowiązków Gminy określa § 12 umowy:

§ 12. Gmina pokrywać będzie wszelkie koszty związane z modernizacją lub wymianą urządzeń w ramach kwot uchwalonych na ten cel w budżecie na dany rok. W tym celu spółka wyprzedzająco w terminie do 30 września przedstawi propozycje planu zadań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 5 listopada 2012r.):
Czy dokonywany przez Spółkę zwrot kosztów amortyzacji należy traktować jako zapłatę za użyczenie przez Gminą tej Spółce urządzeń kanalizacji sanitarnej i w konsekwencji dokumentować tę czynność fakturą VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 5 listopada 2012r.), dokonywany przez Spółkę zwrot kosztów amortyzacji nie należy traktować jako zapłatę za użyczenie przez Gminę tej Spółce urządzeń kanalizacji sanitarnej i w konsekwencji nie dokumentować tej czynności fakturą VAT.

Gmina nie świadczy na rzecz Spółki jakiejkolwiek usługi, za którą pobiera wynagrodzenie, lecz użycza jej nieodpłatnie urządzenia kanalizacyjne celem realizacji zadania własnego jednostki samorządu terytorialnego.

Spółka nie dysponuje prawem do inwestowania kwot uzyskanych z opłat za zbiorowe odprowadzanie ścieków (w części stanowiącej równowartość kosztu amortyzacji urządzeń kanalizacyjnych) w obce środki trwałe (środki trwałe Gminy), dlatego zwraca je do budżetu Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane po kosztach ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wobec powyższego nie można uznać, iż czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, iż według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Powyższe koresponduje z definicją podatnika VAT zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina w celu realizacji zadania własnego zawarła ze Spółką umowę o powierzenie prowadzenia eksploatacji sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków. Zgodnie z jej treścią Gmina pozostaje właścicielem infrastruktury, a Spółka prowadzi eksploatację tej infrastruktury i świadczy na rzecz podmiotów podłączonych do komunalnej sieci kanalizacji sanitarnej usługę zbiorowego odprowadzania ścieków, a w konsekwencji tego podpisuje stosowne umowy cywilnoprawne oraz pobiera opłaty obliczone na podstawie obowiązujących stawek określonych w taryfie uchwalonej przez Radę Miasta.

Ponieważ środki trwałe nie stanowią majątku Spółki, nie ponosi ona nakładów modernizacyjnych, lecz przekazuje środki finansowe Gminie na cele odtworzeniowe majątku kanalizacyjnego. Przedmiotowa umowa nie określa ceny, jaką Spółka będzie płacić Gminie za posiadanie jej urządzeń celem świadczenia usług zbiorowego odprowadzania ścieków. Niemniej w § 8 umowy strony ustaliły, iż Gmina w okresach kwartalnych obciążać będzie Spółkę czwartą częścią rocznej wartości amortyzacji wynikającej z przyjętej taryfy za zbiorowe odprowadzanie ścieków. Wartość amortyzacji stanowi element kosztu utrzymania i eksploatacji urządzeń zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra budownictwa. Obciążenie nastąpi poprzez wystawienie faktury w ostatnim miesiącu kwartału, którego dotyczy obciążenie. Ponadto Gmina za inne koszty związane z posiadaniem sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków może obciążyć spółkę w uzgodnionym zakresie. Natomiast zakres podstawowych obowiązków Spółki określają odpowiednio: § 4, § 5 i § 13 ww. umowy, a zakres obowiązków Gminy określa § 12 tej umowy.

W przedmiotowej sprawie w ramach umowy o powierzenie, Wnioskodawca użycza Spółce do eksploatacji sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków. Za powierzenie do eksploatacji sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków Spółka przekazuje środki finansowe Gminie na cele odtworzeniowe majątku kanalizacyjnego. Natomiast Gmina w okresach kwartalnych obciąża Spółkę czwartą częścią rocznej wartości amortyzacji wynikającej z przyjętej taryfy za zbiorowe odprowadzanie ścieków.

W oparciu o przeprowadzoną powyżej analizę przytoczonych przepisów prawnych stwierdzić należy, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, że sieć kanalizacyjną użyczył Spółce nieodpłatnie, że tak de facto na gruncie przepisów o VAT czynność ta została przez Wnioskodawcę wykonana odpłatnie. Świadczy o tym zwrot kosztów przez Spółkę, stanowiący zgodnie z umową czwartą część rocznej wartości amortyzacji. Wartość amortyzacji stanowi element kosztu utrzymania i eksploatacji urządzeń ścieków, które są wykorzystywane przez Spółkę na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy o powierzenie. Zatem uzyskana przez Wnioskodawcę zapłata w postaci czwartej części wartości rocznej amortyzacji stanowi wynagrodzenie za usługę powierzenia sieci kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków do eksploatacji przez Spółkę. Przedmiotowa czynność (powierzenia) została więc wykonana za wynagrodzeniem i należy ją uznać za odpłatne świadczenie usługi, niezależnie od faktu, czy ww. czynność wykonana została po kosztach jej świadczenia, bądź poniżej tych kosztów.

Tak więc świadczenie przez Wnioskodawcę ww. usługi za odpłatnością stanowić będzie, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danego świadczenia, która winna zostać udokumentowana fakturą VAT.

W tym stanie rzeczy nie znajdzie zastosowania przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ, jak wyżej wskazano, mamy do czynienia ze świadczeniem odpłatnym. Tymczasem przepis art. 8 ust. 2 odnosi się do czynności nieodpłatnych.

Czynność podlegającą opodatkowaniu należy udokumentować fakturą VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wskazać, iż przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść. Kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 351¹ ustawy Kodeks cywilny strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach