Temat interpretacji

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku dla czynności refakturowania tzw. mediów przez administratora wspólnoty mieszkaniowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu 14 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 15 listopada 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności refakturowania tzw. mediów przez administratora wspólnoty mieszkaniowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 15 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności refakturowania tzw. mediów przez administratora wspólnoty mieszkaniowej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą developerską. Buduje budynki mieszkalne wielolokalowe, a następnie wyodrębnia i sprzedaje poszczególne lokale. Do czasu zawiązania się wspólnoty mieszkaniowej (a zatem do czasu ustanowienia odrębnej własności pierwszych samodzielnych lokali i przeniesienia ich własności) administruje (zarządza) daną nieruchomością na podstawie umów przedwstępnych zawartych z kupującymi. Odbiór lokali przez kupującego następuje na podstawie umowy przedwstępnej. Odbiór lokalu przez kupującego następuje zatem przed zawarciem umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności (przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży) i przed powstaniem wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z postanowieniami umów przedwstępnych zawartych przez Spółkę z nabywcami poszczególnych lokali, kupujący zobowiązują się ponosić ciężary i opłaty związane z korzystaniem z lokalu, który na dzień odbioru przez kupującego posiada odrębne liczniki mediów (prąd, woda, itp), w tym w szczególności opłaty za dostawę mediów, ubezpieczenie budynku, odprowadzanie ścieków, wywóz śmieci, sprzątanie począwszy od chwili odbioru lokalu. Obowiązek ten obejmuje także uiszczanie opłat za administrowanie budynkiem wielolokalowym przez Spółkę.

Do czasu zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności pierwszych samodzielnych lokali i przeniesienia własności (sprzedaży) na rzecz nabywcy nie powstaje wspólnota mieszkaniowa. Usłudze administrowania nieruchomością towarzyszą inne usługi obejmujące dostarczanie mediów i usług związanych z utrzymaniem nieruchomości. Do mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem należą: ubezpieczenie budynku, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej, ogrzewanie, woda, sprzątanie klatek schodowych, bieżąca konserwacja budynku, serwis wind, pielęgnacja zieleni na nieruchomości i odśnieżanie nieruchomości. W Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r. ww. usługi są sklasyfikowane w następujący sposób: administracja i obsługa nieruchomości PKWiU 68.32.11, wywóz nieczystości - PKWiU 38.11.11, pielęgnacja zieleni PKWiU 01.61.10, ubezpieczenie budynku PKWiU 65.12.4 i 65.12.5, dostawa energii elektrycznej PKWiU 35.13.10, dostawa ogrzewania PKWiU 35.30.12, dostawa wody PKWiU 36.00.11, sprzątanie części wspólnych nieruchomości PKWiU 81.29.12, bieżąca konserwacja budynku (PKOB 11220, serwis wind (PKOB 1122), odśnieżanie nieruchomości PKWiU 81.29.12.

Umowy o dostawę ww. mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości łączą Spółkę z bezpośrednimi dostawcami tych mediów i usług. Dostawcy mediów i usług wystawiają faktury VAT na Spółkę, natomiast Spółka, jako administrator nieruchomości wystawia następnie faktury VAT (refakturuje) dla poszczególnych kupujących lokale mieszkalne z tytułu świadczonej usługi administrowania (zarządzania) nieruchomością wraz z odpowiednim obciążeniem właścicieli lokali kosztami mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości. Obciążenie kosztami mediów, co do których istnieją odrębne liczniki dla wydanych lokali następuje według wskazań tych liczników, natomiast w przypadku pozostałych usług (takich jak sprzątanie klatek, bieżąca konserwacja budynku, serwis wind, pielęgnacja zieleni na nieruchomości, odśnieżanie nieruchomości) obciążenie następuje proporcjonalnie do udziału powierzchni wydanego lokalu do powierzchni całej nieruchomości. W zakresie świadczenia usługi administrowania Spółka stosuje stawkę VAT zwolnioną. Natomiast w zakresie obciążania kupujących, którym zostały wydane lokale (refakturowania) kosztów dostarczania mediów i usług związanych z utrzymaniem i administracją nieruchomości, w której wyodrębnione zostaną lokale Spółka stosuje stawkę VAT właściwą dla zakupu poszczególnych mediów i usług (23%,8% lub zwolnioną).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką prawidłową stawkę podatku powinna zastosować Spółka przy refakturowaniu kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem (zarządzaniem) nieruchomości na nabywcę lokalu, któremu po zawarciu umowy przedwstępnej a przed zawarciem umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności został wydany ten lokal zanim powstanie wspólnota mieszkaniowa:

1. czy według stawki przewidzianej dla usługi wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionym tj. zwolnionej,
2. czy według stawki przewidzianej dla dostaw ww. mediów i usług przez ustawodawcę, wynikającej z faktur VAT wystawianych przez bezpośrednich dostawców tych mediów i usług...

Zdaniem Spółki, w zakresie refakturowania na kupujących (kontrahentów z umów przedwstępnych) kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości, stosuje prawidłową stawkę VAT, właściwą według ustawy dla dostawy przedmiotowych mediów i usług, to jest stawkę VAT wynikającą z faktur VAT, wystawianych przez bezpośrednich dostawców przedmiotowych mediów i usług. W ocenie Spółki, mając na uwadze z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2a, jak również art. 41 ust. 1 art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, zakup towarów oraz usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów, wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 8 ust. 2a ww. ustawy. Zdaniem Spółki czynność refakturowania stanowi odsprzedaż dostaw i usług określonego rodzaju. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka po zawarciu umów przedwstępnych z kupującymi lokale, po wybudowaniu budynku mieszkalnego wielolokalowego i po wydaniu poszczególnych lokali kontrahentom z umów przedwstępnych - nabywcom lokali, administruje nieruchomością (budynkiem) do czasu powstania wspólnoty mieszkaniowej (tj. do czasu ustanowienia odrębnej własności pierwszych lokali i przeniesienia ich własności). Administrowanie (zarządzanie) przez Spółkę odbywa się na podstawie umowy przedwstępnej. Kupujący lokal zobowiązany jest na podstawie umowy przedwstępnej, począwszy od dnia wydania mu lokalu, uiszczać na rzecz Spółki, w szczególności miesięczną opłatę administracyjną i ponosić koszty mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości, w której wydany lokal się znajduje. Do kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości zalicza się: ubezpieczenie budynku, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej, wody, ogrzewanie, sprzątanie klatek schodowych, bieżąca konserwacja budynku, serwis wind, pielęgnacja zieleni na nieruchomości i odśnieżanie.

Uwzględniając powyższe Spółka stwierdza, że poniesione przez nią koszty mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości, których odbiorcą jest inny podmiot (w niniejszej sprawie kontrahenci z umów przedwstępnych - nabywcy lokali, którym lokale zostały wydane i którzy z nich korzystają przed zawarciem umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności) niż Spółka - podmiot obciążony przez dostawcę usługi, powinny zostać przeniesione przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy przedwstępnej, na faktycznego odbiorcę. Tym samym koszty poniesione przez Spółkę na zakup przedmiotowych mediów/usług dotyczących utrzymania nieruchomości wielolokalowej są przedmiotem odsprzedaży dla poszczególnych kontrahentów z umów przedwstępnych - nabywców lokali położonych w budynku w takiej części, w jakiej faktycznie dotyczą tych podmiotów. Przeniesienie tych kosztów winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie przez Spółkę na podmiot będący faktycznym odbiorcą świadczenia faktury VAT (refaktury), z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla dostawy przedmiotowych mediów i usług. W opinii Spółki, refaktura jest zwykłą fakturą VAT, wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku. Obciążanie właścicieli lokali kosztami mediów i usług związanych z utrzymaniem nieruchomości nie ma charakteru opłaty miesięcznej (czynszu). Ponadto wszystkie ww. koszty, jakimi Wnioskodawca obciąża kontrahentów z umów przedwstępnych, którym zostały wydane lokale, przenoszone są w formie refakturowania bez doliczania marży.

Zdaniem Spółki zapewnianie dostawy mediów i usług dotyczących utrzymania nieruchomości nie stanowi świadczenia pomocniczego w stosunku do świadczonej przez niego usługi administrowania nieruchomością, nie są one nierozerwalnie związane z usługą administrowania nieruchomością wykonywaną przez Spółkę, a tym samym nie są elementem usługi kompleksowej. Z tego powodu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem według stawki przewidzianej dla usługi wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, czyli nie korzystają ze zwolnienia.

Jak zauważa Spółka, w przypadku stosowania do dostawy ww. usług i mediów stawki VAT przewidzianej dla usługi administrowania, tj. stawki zwolnionej zamiast stawki właściwej dla sprzedaży poszczególnych mediów i usług, występowałoby nieuzasadnione zróżnicowanie w zakresie stawki podatku naliczonej Spółce przez bezpośrednich dostawców, a stawką podatku należną Jej z tytułu dostarczania tych samych mediów od kolejnych odbiorców.

W przedmiotowym stanie faktycznym celem (refakturowania) obciążenia kosztami podmiotów (kontrahentów z umów przedwstępnych - nabywców lokali), którzy faktycznie korzystali z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot (Spółkę) uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik (Spółka) danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów mediów i usług dotyczących utrzymania nieruchomości wielolokalowej jest więc świadczeniem usługi przez podmiot pośredniczący między właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia towarów lub usług, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie towarów/usług, jakie nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży takich towarów/usług będących elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Reasumując - w opinii Spółki - ma prawo refakturować koszty mediów i usług dotyczących utrzymania nieruchomości wielolokalowej na kontrahentów z umów przedwstępnych - nabywców poszczególnych lokali, stosując stawkę VAT w wysokości przewidzianej przez ustawodawcę dla tego rodzaju dostaw mediów i usług - a zatem według stawki podatku wynikającej z faktur VAT wystawionych przez bezpośrednich dostawców przedmiotowych mediów i usług dla Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145/1 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. W tym kontekście - zdaniem TSUE - tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dellEconomia e delle Finanze vs. Part Service Srl ETS stwierdził: () gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyroki: z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP oraz z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (zob. ww. wyroki w sprawach CPP, pkt 29, oraz Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20).

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.

Tak więc orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach swoich wyroków TSUE podkreślał, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności zajmuje się budową budynków mieszkalnych wielolokalowych, następnie wyodrębnia i sprzedaje lokale mieszkalne. Spółka na podstawie umów przedwstępnych zawartych z kupującymi lokale (przed zawiązaniem się wspólnoty) administruje (zarządza) daną nieruchomością. Na podstawie powyższych umów Spółka zawiera umowy o dostawy tzw. mediów i usług bezpośrednio z dostawcami tych usług. Spółka jako administrator wystawia faktury VAT na właścicieli lokali mieszkalnych z tytułu świadczonej usługi administrowania oraz obciąża właścicieli lokali kosztami mediów i usług, stosując stawkę właściwą dla zakupu poszczególnych mediów. Do mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości zapewnianych przez Spółkę należą odrębnie sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług: ubezpieczenie budynku, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej, ogrzewanie, woda, sprzątanie klatek schodowych, bieżąca konserwacja budynku, serwis wind, pielęgnacja zieleni na nieruchomości i odśnieżanie nieruchomości. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii rozliczania przez administratora (Spółkę, która wybudowała tę nieruchomość) dostawy mediów i innych usług dotyczących nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Z powyższego wynika zatem, iż decydujące dla powstania wspólnoty mieszkaniowej jest wyodrębnienie i przeniesienie własności pierwszego samodzielnego lokalu w konkretnej nieruchomości (bez względu na to, czy jest to lokal mieszkalny, czy użytkowy). Powstanie wspólnoty mieszkaniowej nie jest związane z żadnymi szczególnymi regulacjami czy czynnościami prawnymi, poza tymi, które związane są bezpośrednio z ustanowieniem i przeniesieniem odrębnej własności lokalu. Powstaje ona niejako z mocy prawa w chwili, gdy w nieruchomości pojawia się lokal stanowiący odrębną własność osoby innej niż dotychczasowy właściciel całej nieruchomości, albo w chwili, gdy jednocześnie pojawia się większa liczba właścicieli różnych lokali.

Jednostka powstała w oparciu o art. 6 ustawy, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Reasumując, analiza powołanych przepisów na tle przestawionego opisu stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że Spółka ma prawo refakturować koszty mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem (zarządzaniem) nieruchomości na nabywcę lokalu, któremu po zawarciu umowy przedwstępnej a przed zawarciem umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności został wydany ten lokal zanim powstanie wspólnota mieszkaniowa, według stawki przewidzianej dla dostaw ww. mediów i usług, wynikającej z faktur VAT wystawianych przez bezpośrednich dostawców tych mediów i usług.

Końcowo należy stwierdzić, że w niniejszej interpretacji odniesiono się wyłącznie do kwestii objętej zakresem zapytania tzn. możliwości refakturowania kosztów dostawy mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem nieruchomości. Nie odniesiono się zaś do innych kwestii opisanych w przestawionym stanowisku, z uwagi na to, iż nie były one przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 , poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy