Nieodpłatne przekazanie siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.11.2011, sygn. IBPP1/443-1664/11/AZb, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Nieodpłatne przekazanie siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 grudnia 2009r. sygn. akt III SA/Gl 1202/09 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 16 sierpnia 2011r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009r. (data wpływu 16 kwietnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2009r. (data wpływu 22 czerwca 2009r.) oraz pismem z dnia 26 czerwca 2009r. (data wpływu 29 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2009r. (data wpływu 22 czerwca 2009r.) oraz pismem z dnia 26 czerwca 2009r. (data wpływu 29 czerwca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 czerwca 2009r.

W dniu 9 lipca 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-689/09/AZb, uznając, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie towarów (siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych) o ile nie będą stanowiły drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiąc odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca będzie miał obowiązek opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych według stawki właściwej dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynikało bowiem, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych ma jak najbardziej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą prowadzeniem przedsiębiorstwa, bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę mające na celu promocję marki i zachęcenie wykonawców do korzystania w przyszłości również z produktów Spółki, zmierzają w efekcie końcowym do zwiększenia sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Jednocześnie przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami nieodpłatnego przekazania siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i Spółka zamierza korzystać z tego prawa.

Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 lipca 2009r. znak IBPP1/443-689/09/AZb Wnioskodawca złożył skargę z dnia 10 września 2009r. (data wpływu 14 września 2009r.), w której wniósł o uchylenie w całości ww. interpretacji indywidualnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009r. sygn. akt III SA/Gl 1202/09 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 9 lipca 2009r. znak: IBPP1/443-689/09/AZb.

Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną Ministra Finansów do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniesiono o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenie wyroku w całości i oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2011r. sygn. akt I FSK 694/10 oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów, stwierdzając, że WSA w zaskarżonym wyroku trafnie uznał, że w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT z 2004r. w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r. przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa (siatek rusztowaniowych oraz ubrań roboczych) na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Stanowisko to, w zakresie stanu prawnego obowiązującego po dniu 1 czerwca 2005r., prezentowane jest konsekwentnie w orzecznictwie.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 grudnia 2009r. sygn. akt III SA/Gl 1202/09 wpłynął do tut. organu w dniu 16 sierpnia 2011r.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, że podziela zdanie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 13 maja 2008r., I FSK 600/07 (LEX nr 371671), iż zmiana jaką dokonano w art. 7 ustawy o VAT z 2004r. po 1 czerwca 2005r., polegała na tym, że w treści art. 7 ust. 3 tej ustawy postanowiono, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, zamiast jak było do 31 maja 2005r. do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Zmiana ta w sposób istotny wpłynęła na wykładnię normy art. 7 ust. 2, której odczytywanie w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005r. następowało przez pryzmat art. 7 ust. 3 tej ustawy, z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni tej regulacji. () Od 1 czerwca 2005r. w wyniku zmiany treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT z 2004r. poprzez pominięcie w nim fragmentu wskazującego na opodatkowanie również czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (z pominięciem prezentów o małej wartości i próbek) nastąpiło odstąpienie od brzmienia zdania drugiego art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy, co prowadzi do wniosku, iż nastąpiła wadliwa implementacja tej normy unijnej na grunt ustawy o VAT z 2004r., w rozumieniu nadanym jej przez ETS w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum (GB) w ramach art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT z 2004r..

Dalej w uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, że słusznym jest stanowisko NSA zawarte we wskazanym wyżej wyroku (sygn. akt I FSK 600/07), iż Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 u.p.t.u. wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co oznaczałoby, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że Z wykładni językowej przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT z 2004r., w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., wynika obecnie jedynie, że przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na inne cele niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem (ust. 2), w postaci drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (ust. 3) nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu tych przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało czy też nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub w części..

W konsekwencji skład orzekający w niniejszej sprawie podzielił stwierdzenie NSA wyrażone w uzasadnieniu wskazanego wyżej wyroku, iż niedopuszczalnym jest w takiej sytuacji stosowanie do treści art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT z 2004r. wykładni celowościowej prowadzącej do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ust. 3, poza zakres pomieszczony w normie ust. 2, wynikający z zastosowania wykładni językowej..

W przedmiotowym wyroku WSA stwierdził również, w ślad za ww. orzeczeniem NSA z dnia 13 maja 2008r., że w sytuacji wadliwej implementacji art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy w ramach art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT z 2004r., należy stwierdzić brak podstaw do czynienia wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy. Dalej Sąd uznał, że W tej sytuacji w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT 2004r., w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów..

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaznaczył ponadto, że pogląd wyrażony w wyroku NSA z 13 maja 2008r. (I FSK 600/07) nie jest poglądem odosobnionym, na co wskazuje jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w tej kwestii (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 maja 2008r., sygn. akt I Sa/Wr 126/08, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 maja 2008r., sygn. akt I SA/Sz 52/08, wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 czerwca 2008r., sygn. akt I SA/Kr 1399/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2008r., sygn. akt III SA/Wa 2075/07, wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2008r., sygn. akt I FSK 743/07, wyrok NSA z dnia 23 marca 2009r., sygn. akt I FPS 6/08).

W związku z powyższym WSA w przedmiotowym wyroku uznał, że w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT z 2004r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów (siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych z logo Spółki i wskazanym adresem internetowym) należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

W ocenie Sądu dokonana przez organ w zaskarżonej interpretacji indywidualnej wykładnia wskazanych przepisów jest nieprawidłowa i stanowi naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1-3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt oraz art. 2 pkt 6 ustawy o VAT mające istotny wpływ na wynik sprawy, a także wskazanych w skardze przepisów prawa procesowego.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca produkuje materiały budowlane a szczególnie tzw. systemy ociepleń i renowacji (ok. 95% obrotu netto). Ponadto Wnioskodawca sprzedaje, kleje, fugi i spoiny do płytek ceramicznych, farby itp. Produkty Spółki są dystrybuowane poprzez sieć hurtowni współpracujących ze Spółką (klienci transakcyjni), które następnie sprzedają wyroby Wnioskodawcy firmom wykonawczym wykonującym prace ociepleniowe, elewacyjne itp. na różnego typu budynkach i budowlach oraz klientom indywidualnym (klienci ostateczni).

Sieć hurtowni spełnia role ogniwa logistycznego w tym sensie, że pracownicy Wnioskodawcy poprzez swoje działania na rynku wskazują miejsce zakupu materiałów Spółki, tj. hurtownię (klienta transakcyjnego Spółki) firmom wykonawczym (klientom ostatecznym) pracującym na rynku inwestycyjnym, a zdecydowanym zastosować materiały Spółki.

Firma wykonawcza, kupująca u hurtownika współpracującego z Wnioskodawcą, system dociepleń lub zamawiając materiał na prace ociepleniowe dostaje od Wnioskodawcy bezpośrednio lub poprzez hurtownię siatki na rusztowania z logo Spółki i wskazanym adresem internetowym, celem zabezpieczenia miejsca budowy oraz ubrania robocze z logo Spółki, celem zapewnienia ochrony pracowników. Celami pośrednimi są jednocześnie w cele reklamowe i promocyjne.

Parametry siatki i parametry ubrań roboczych z zamieszczonymi danymi Spółki pozwalają wykorzystywać je tylko w działalności wykonawcy polegającej na pracach budowlano-remontowych. Wykonawca zawiera umowę sprzedaży produktów Spółki bezpośrednio z hurtownią.

Wykonawcy i Spółki nie łączy żadna umowa choć na podstawie obowiązujących w Spółce procedur wykonawca uzyskuje roczny tytuł licencjonowanego wykonawcy. Licencja zmusza go do poszerzenia wiedzy o stosowanych materiałach Wnioskodawcy i np. zwiększa jego szanse przetargowe.

Ewidencja wydawania siatek i ubrań roboczych ograniczała się do wydania z magazynu, na zaakceptowane przez służby marketingowo-administracyjne, zapotrzebowanie pracownika handlowego i przypisania kosztu do odpowiedniego regionu.

Spółka planuje wprowadzić szczegółową procedurę kontrolowania faktu wydawania siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych. Procedura będzie polegała na ścisłej ewidencji firm otrzymujących siatki i ubrania robocze i prowadzeniu kontroli zakupu materiałów Spółki w dystrybuujących materiały Spółki, hurtowniach.

Czynność wydawania siatek rusztowaniowych i ubrań w pierwotnej ocenie Spółki zostały rozpoznane jako opodatkowane podatkiem od towarów i usług przekazanie na potrzeby reprezentacji i reklamy. Spółka, przyjmując siatki na magazyn odliczała VAT naliczony, a w momencie wydawania siatek i ubrań wystawiała miesięczne faktury wewnętrzne, na których wykazywała należny podatek od towarów i usług. W wyniku ponownej analizy odpowiednich regulacji dotyczących podatku od towarów i usług, Spółka doszła do wniosku, że omawiane czynności nie są objęte zakresem przedmiotowym tych przepisów. W konsekwencji, Spółka zamierza w przyszłości nie wystawiać faktur wewnętrznych i wykazywać z tego tytułu VAT-u należnego.

Zakup większej partii ubrań roboczych, przyjmowanych na magazyn, które były i są wydawane często w miesiącach następnych, w ocenie Wnioskodawcy uprawniał Spółkę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z tego prawa Spółka korzystała.

Spółka planuje kupować siatki rusztowaniowe i ubrania robocze z jednoczesnym korzystaniem z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych.

Jednostkowa cena netto ubrania roboczego wynosi ok. 45 zł a jednostkowa cena siatki rusztowaniowej mieści się pomiędzy 58 86 zł (zależy od rozmiarów i umieszczonych haseł reklamowych) więc w przewidywanym stanie przyszłym towary te nie będą stanowiły prezentów małej wartości ani próbek w rozumieniu przepisu art. 7 ust.3-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r (ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przewidywanym stanie przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony do uznania, że nieodpłatne przekazanie siatek rusztowaniowych i ubrań nie jest opodatkowane VAT, ponieważ towar (siatki rusztowaniowe i ubrania robocze) został przekazany na cele ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i stanowi fragment zadań przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, towary (siatki rusztowaniowe i ubrania robocze) były i są przekazywane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Spółkę, ponieważ przekazanie to ma na celu promocję marki Spółki i zachęcenie wykonawców do korzystania w przyszłości również z produktów Spółki.

Należy również wziąć pod uwagę, że umieszczanie reklam na rusztowaniach to uznany i stosowany sposób na utrwalenie pozytywnego wizerunku reklamodawcy i w efekcie zwiększenie sprzedaży jego produktów. W stanie prawnym po 31 maja 2005r. dla opodatkowania nieodpłatnego przekazania towaru konieczne jest równoczesne spełnienie dwóch przesłanek tj. 1) odliczenie VAT naliczonego przy zakupie tych towarów i 2) przekazanie towaru na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. W przypadku Spółki drugi warunek nie występował, więc przekazanie siatek na rusztowania i ubrań roboczych nie jest opodatkowane VAT, nawet jeżeli odliczono podatek VAT naliczony przy nabyciu towarów.

Jak stwierdzono m.in. w wyroku NSA z 13 maja 2008r. sygn. I FSK 600/07, zgodnie z którym w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Również podobne wnioski wynikają wyroku NSA sygn. akt I FPS 6/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 9 lipca 2009r., gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy czym zarówno towary, jak i usługi (za wyjątkiem usług elektronicznych i turystyki) identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r.) tego artykułu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 7 ust. 2 ustawy sformułowaniem na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem oznacza, że dla określenia przedmiotu opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów istotny jest cel tego przekazania.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem odpłatnej dostawy towarów, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części oraz przekazanie to nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Natomiast nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, zarówno związane jak i niezwiązane z realizacją celów prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa, z mocy art. 7 ust. 3 ustawy nie będzie uznane za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), będącego odpowiednikiem art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388 z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 145, s. 1), z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza przepisów, o których mowa wyżej (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. Analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE (art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy) prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy o VAT są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy, natomiast w świetle przepisów Dyrektyw czynność taką należałoby opodatkować. Jednakże zauważyć należy, iż wykładnia proeuropejska nie powinna mieć miejsca, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej.

Biorąc zatem pod uwagę literalną wykładnię przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, należy uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest producentem materiałów budowlanych, w szczególności tzw. systemów ociepleń i renowacji. Produkty Spółki są dystrybuowane poprzez sieć hurtowni współpracujących ze Spółką (klienci transakcyjni), które następnie sprzedają wyroby Wnioskodawcy firmom wykonawczym wykonującym prace ociepleniowe, elewacyjne itp. na różnego typu budynkach i budowlach oraz klientom indywidualnym (klienci ostateczni).

Firma wykonawcza, kupująca u hurtownika współpracującego z Wnioskodawcą, system dociepleń lub zamawiając materiał na prace ociepleniowe, dostaje od Wnioskodawcy bezpośrednio lub poprzez hurtownię siatki na rusztowania z logo Spółki i wskazanym adresem internetowym, celem zabezpieczenia miejsca budowy oraz ubrania robocze z logo Spółki, celem zapewnienia ochrony pracowników. Celami pośrednimi są jednocześnie w cele reklamowe i promocyjne.

Wykonawcy i spółki nie łączy żadna umowa, choć na podstawie obowiązujących w Spółce procedur wykonawca uzyskuje roczny tytuł licencjonowanego wykonawcy. Licencja zmusza go do poszerzenia wiedzy o stosowanych materiałach Wnioskodawcy i np. zwiększa jego szanse przetargowe.

Wnioskodawca jako element zdarzenia przyszłego wskazał, że planuje kupować siatki rusztowaniowe i ubrania robocze z jednoczesnym korzystaniem z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych, zatem tut. organ w rozpatrywanej sprawie przyjął, iż Wnioskodawca ma takie prawo.

Odnosząc zatem przedstawione zdarzenie przyszłe do wskazanych wyżej przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę siatek rusztowaniowych i ubrań roboczych ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą prowadzeniem przedsiębiorstwa, bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę mające na celu promocję marki i zachęcenie wykonawców do korzystania w przyszłości również z produktów Spółki, zmierzają w efekcie końcowym do zwiększenia sprzedaży produktów Wnioskodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 grudnia 2009r. sygn. akt III SA/Gl 1202/09 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2011r. sygn. akt I FSK 694/10 stwierdzić należy, że przekazywane przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towary (siatki rusztowaniowe i ubrania robocze) należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (w ramach promocji i reklamy Spółki), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będą stanowiły dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania ww. towarów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 9 lipca 2009r., gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Nadmienia się, iż w pozostałym zakresie dotyczącym stanu faktycznego, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie