Temat interpretacji

Możliwości skorzystania ze szczególnej procedury określonej w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przy dokonywaniu sprzedaży gołębi pocztowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 listopada 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze szczególnej procedury określonej w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przy dokonywaniu sprzedaży gołębi pocztowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze szczególnej procedury określonej w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przy dokonywaniu sprzedaży gołębi pocztowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność. Chciałby zakres swoich usług poszerzyć o usługi pośrednictwa w sprzedaży gołębi pocztowych (PKWiU 01.25.10-20.50) a do rozliczenia transakcji sprzedaży zastosować fakturę VAT-marża. Działalność byłaby oparta o umowę komisu, czyli miałaby charakter dostawy towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż zwierząt z przeznaczeniem kolekcjonersko-zarodowym można rozliczać w systemie VAT-marża...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zwierzęta będące przedmiotem sprzedaży mają charakter kolekcjonerski a ich użytkowanie ogranicza się do wykorzystania w celach zarodowych a nie konsumpcyjnych, zasadne jest ich traktowanie jako przedmioty używane oraz zakwalifikowanie jako dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie, a co za tym idzie, rozliczać ich sprzedaż w systemie VAT-marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez przedmioty kolekcjonerskie, zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, tj. monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

W myśl ust. 1 pkt 4 ww. artykułu, dla potrzeb stosowania rozdziału 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych i przedmiotów kolekcjonerskich, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Zagadnienie opodatkowania podatników według szczególnej procedury marży regulują również przepisy art. 311-325 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, ze zm.). W myśl art. 311 Dyrektywy, towary używane oznaczają rzeczowy majątek ruchomy nadający się do dalszego użytku w aktualnym stanie lub po naprawie, inny niż dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, jak również inny niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne określone przez państwa członkowskie.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, towar to wytwór pracy ludzkiej zaspokajający jakąś potrzebę człowieka, produkowany na sprzedaż. Pojęcie używanie zdefiniowane zostało jako stosowanie, zastosowanie czegoś jako środek, narzędzie, zrobienie z czegoś użytku.

Wyjaśnienia wymaga, czy za towary używane można uznać żywe zwierzęta. Z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.) wynika, że zwierzę nie jest rzeczą, lecz w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Oznacza to, że na gruncie podatkowym zwierzęta traktowane są jako rzeczy. W tym miejscu wskazać należy na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/02 (Förvaltnings AB Stenholmen v. Riksskatteverket), w którym postanowiono, że przepisy Dyrektyw dotyczące opodatkowania towarów używanych należy interpretować w ten sposób, aby obejmowały one również dostawę żywych zwierząt, także w przypadku, gdy podatnik poddaje je odpowiedniemu treningowi (w sprawie chodziło o konie kupowane od rolników i ujeżdżane przez podatnika).

Z treści wniosku wynika, iż prowadzi Pan jednoosobową działalność i chciałby zakres swoich usług poszerzyć o usługi pośrednictwa w sprzedaży gołębi pocztowych (PKWiU 01.25.10-20.50). Działalność byłaby oparta o umowę komisu, czyli miałaby charakter dostawy towaru.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedając gołębie pocztowe, jako ruchome dobra materialne spełniające definicję towarów używanych, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy zostaną one nabyte od podmiotów określonych w art. 120 ust. 10 ustawy, jako podstawę opodatkowania podatkiem przy takiej dostawie można zastosować marżę, stanowiącą różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy