W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż poszczególnych nowo wydzielonych działek gruntowych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa sprzedaży działek jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, albowiem w sprawie zastosowanie ma przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Przepis ten stanowi, iż zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W okolicznościach faktycznych sprawy Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości, która ma być przedmiotem sprzedaży, nabycie bowiem nastąpiło przy zastosowaniu stawki zw, a zatem zastosowanie ma przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (ust. 2 ww. artykułu).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez używanie, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Analizując powołaną definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 1 pkt 7a powołanego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Ponadto stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ww. ustawy).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że wiata nie została wymieniona w definicjach pojęć budynek i budowla ustawy prawo budowlane. Wykładnia systemowa zewnętrzna nakazuje odwoływać się do definicji zawartych w tych przepisach. Istotnie jest również to, że w przypadku tych obiektów akcent wyraźnie został postawiony na trwałe związanie z gruntem.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym płatnikiem podatku VAT, w dniu 21.12.2011 r. zakupił od spółki akcyjnej nieruchomości gruntowe stanowiące własność Gminy, oznaczonej numerami działek: 21/3, 27/2, 28/2, 30/1, 34/1, 35/1, 36/1, 37/2, 39/4, co do których sprzedającemu przysługiwało prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawa własności budynków i budowli posadowionych na przedmiotowych działkach gruntu stanowiące odrębne od gruntu przedmioty własności w tym:

• budynki i budowle (sprzedaż zwolniona z VAT),

• działki gruntu 28/2, 30/1, 34/1, 35/1, 36/1, 37/2, 39/4 (sprzedaż zwolniona z VAT),

• działki gruntu 21/3, 27/2 (w tym 23% VAT).

Przedmiotowe działki gruntu graniczą ze sobą i stanowią funkcjonalną całość gospodarczą. Część zakupionej nieruchomości służy do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza z części działek, które zostały zakupione przy zastosowaniu stawki VAT zw, które nie są obecnie wykorzystywane w żaden sposób, wydzielić część gruntu i dokonać sprzedaży na rzecz osoby trzeciej.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem sprzedaży będą następujące działki:

1. prawo wieczystego użytkowania gruntu, tj. działka po wydzieleniu z nieruchomości gruntowej obejmującej działkę nr 72/1 własności gminy, pozostająca w użytkowaniu wieczystym oraz budynek biurowy, będący obiektem murowanym trwale związanym z gruntem, stanowiący odrębną nieruchomość i przyległą wiatą magazynową o konstrukcji stalowej, która nie jest trwale związana z gruntem (nie posiada fundamentów i można ją w dowolnym momencie rozebrać i przewieźć w inne miejsce),
2. prawo wieczystego użytkowania gruntu, tj. działka po wydzieleniu z nieruchomości gruntowej obejmującej działkę nr 72/2 własności gminy, pozostająca w użytkowaniu wieczystym i przyległą zabudowaną wiatą magazynową o konstrukcji stalowej, która nie jest trwale związana z gruntem (nie posiada fundamentów i można ją w dowolnym momencie rozebrać i przewieźć w inne miejsce),
3. prawo wieczystego użytkowania gruntu, tj. działka po wydzieleniu z nieruchomości gruntowej obejmującej działkę nr 72/3 własności gminy, pozostająca w użytkowaniu wieczystym i przyległą zabudowaną wiatą magazynową o konstrukcji stalowej, która nie jest trwale związana z gruntem (nie posiada fundamentów i można ją w dowolnym momencie rozebrać i przewieźć w inne miejsce).

Wiaty magazynowe oraz budynek biurowy zostały nabyte Aktem Notarialnym z dnia 22.12.2011 r. Zatem okres władania ww. obiektami wyniósł ponad pół roku jednak z uwagi na ich stan techniczny obiekty nie były i nie są użytkowane. Obiekty wymagają dużych nakładów finansowych celem przywrócenia do właściwego stanu technicznego umożliwiającego użytkowanie.

Wnioskodawca odnosząc się do budynków, budowli wskazał, iż:

1. planowana dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia,
2. między pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie okres znacznie dłuższy niż okres dwuletni,
3. nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (zakupiono bez VAT),
4. nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie sprzedawanych działek,
5. ulepszenie nie miało miejsca stąd nie obniżono kwoty podatku należnego.

Przedmiotowe działki nie służą Wnioskodawcy do prowadzonej działalności gospodarczej, są przeznaczone do sprzedaży. Działki te nie są użytkowane przez nikogo. Nie poniesiono żadnych nakładów na działki przeznaczone do sprzedaży.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie dla działek nr 72/1, 72/2 i 72/3 obiektów produkcyjnych, składów i magazynów:

• przeznaczenie podstawowe: lokalizacja obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, baz parkingów, garaży wielopoziomowych i usług oraz dodatkowo lokalizacja stacji paliw płynnych w stacji gazu,

• przeznaczenie dopuszczalne: obiektów małej architektury oraz obiektów i urządzeń rekreacyjno-sportowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowana dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa budynku biurowego będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz między pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie okres znacznie dłuższy niż okres dwuletni.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, obejmującego działkę nr 72/1, na której posadowiony jest budynek biurowy, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Odnosząc się do wiat magazynowych należy wskazać, iż nie są one budowlami w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, tzn. obiektami trwale związanymi z gruntem. Ponadto przedmiotowe wiaty, będące towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, w związku z tym, iż nie były przez Wnioskodawcę używane, bowiem jak wynika z treści wniosku z uwagi na ich stan techniczny obiekty nie były i nie są użytkowane, nie spełniają definicji towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy. Tak więc sprzedaż wiat magazynowych nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem w przypadku dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu, obejmującego działki, na których znajdują się wyłącznie wiaty magazynowe, należy stwierdzić, iż przedmiotem dostawy będą prawa użytkowania wieczystego gruntów niezabudowanych oraz ruchomości, tj. wiaty.

Należy stwierdzić, iż dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu, obejmującego działki nr 72/2 i 72/3, na których znajdują się wyłącznie wiaty magazynowe, nie będzie zwolniona od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, bowiem z okoliczności sprawy wynika, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są to działki pod zabudowę. Zatem dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa budynku biurowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, obejmującego działkę nr 72/1, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Z kolei dostawa wiat magazynowych oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, obejmującego działki nr 72/2 i 72/3, będzie podlegać opodatkowaniu według stawki 23%, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż działek jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku oraz własnym stanowiskiem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W miejscu tym należy jednocześnie wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Ponadto należy wskazać, iż Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Strona w dniu 17.05.2012 r. opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług, w kwocie 80 zł, natomiast wniosek został załatwiony w zakresie jednego zdarzenia przyszłego, zatem różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na rachunek bankowy wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 325 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi