Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2

Podstawa prawna: art. 46 § 1, art. 47 § 1, art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia Kodeks cywilny oraz art. 91 ust. 7a w związku z ust. 1, 2, 3 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późń. zm.)

Jak stanowi art. 46 § 1 kc nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na mocy art. 47 § 1 kc część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Stosownie do powyższego, gdy na gruncie znajdują się budynki lub budowle wówczas uznawane są one za część składową gruntu stanowiąc nieruchomość.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale z gruntem związany, wydzielony w przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z powyższego wynika, że korekta podatku naliczonego dotycząca budynków, w przypadku Zainteresowanego, budynku inwentarskiego, zastosowanie znajdzie 10-letni okres korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT jeżeli zmieniło się przeznaczenie dobra inwestycyjnego - w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej wyższej niż 15 000 zł - w ciągu 5 lat, licząc od roku oddania do użytkowania, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania, należy dokonać korekty podatku naliczonego wynikającego z ich nabycia lub wytworzenia. Roczna korekta po zmianie przeznaczenia w drodze korekty (5 lub 10 lat) dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu. (Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2011r., tom I wyd. Unimex, str. 1242).

Na mocy powyższego przepisu podatnik, który nabył środek trwały, a w przypadku Zainteresowanego nieruchomość budowlaną (obora), pierwotnie przeznaczony do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a następnie, zmieniło się jego przeznaczenie i będzie służył do działalności opodatkowanej, to ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w drodze korekty wynikającej z treści przepisów art. 91 ustawy o VAT. Z przepisów tych wynika również, że zmiana przeznaczenia musi nastąpić przed upływem okresu korekty, w tym przypadku 10 lat licząc od roku, w którym budynek inwentarski został oddany do użytkowania i dotyczy wyłącznie okresu pozostałego do końca okresu korekty. Z art. 91 ustawy o VAT wynika też jednoznacznie, że do realizacji prawa częściowego odzyskania podatku naliczonego, nie ma znaczenia, ile upłynie czasu od momentu zakupu (oddania do użytku wybudowanej nieruchomości), pod warunkiem, że zmiana przeznaczenia nastąpi w okresie korekty.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty podatku naliczonego związanego z budową przedmiotowego budynku w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, licząc do końca 10-letniego okresu korekty dla tej inwestycji.

Powyższe stanowisko prawne potwierdzają interpretacje w sprawach indywidualnych, jak np.:

1. Dyrektor IS w Bydgoszczy z dn. 24.10.2008 r., sygn.: ITPP2/443-688/08/AW
2. Dyrektor IS w Warszawie z dn. 26.10.2010 r., sygn.: IPPP1-443-762/10-4/EK
3. Dyrektor IS w Katowicach, sygn.: IBPP1/443-121/07/AS
4. Dyrektor IS w Bydgoszczy z dn. 22.10.2011 r., sygn.: ITPP2/443-1058/11/KM oraz orzecznictwo ETS, jak np. wyrok z dn. 30.03.2006 r. w sprawie C-184.

Ad. 3

Podstawa prawna: art. 15 ust. 4, art. 96 ust. 2, art. 88 ust. 3a oraz art. 106 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Regulacje dotyczące rozliczeń VAT w rolnictwie dokonywanych przez gospodarstwa rodzinne przyjmują rozwiązania co do określenia podatnika odmiennie od zasad ogólnych. Na mocy art. 15 ust. 4 za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT. Sposób dokonania zgłoszenia rejestracyjnego został określony w art. 96 ust. 2 ustawy o VAT zgodnie z którym, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług, i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca formułując ten przepis użył liczby mnogiej, dopuszczając tym samym, przy rozliczeniu podatku naliczonego, jak i należnego VAT w gospodarstwie rolnym prowadzonym wspólnie przez małżonków, posługiwanie się fakturami wystawionymi na któregokolwiek z nich, pomimo że w rozliczeniach z urzędem skarbowym za podatnika będzie uważana osoba, która złoży zgłoszenie rejestracyjne. W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, aby skorzystać z odliczenia podatku wystarczające jest posługiwanie się fakturami wystawionymi na któregokolwiek z małżonków.

Natomiast brak numeru NIP na niektórych fakturach jest błędem o charakterze formalnym wynikającym z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360), który ewentualnie można skorygować w drodze noty korygującej. Z uwagi jednak na upływ, licząc od sprzedaży, 5 letniego okresu dotyczącego obowiązku przechowywania dokumentów przez podatników, akceptacja not przez sprzedawców może być utrudniona.

Zaś przypadki, w których podatnikowi nie przysługuje zwrot podatku naliczonego, zostały enumeratywnie wymienione w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Wśród nich brakuje tej, która by dyskwalifikowała fakturę z powodu braku numeru NIP nabywcy na fakturze.

Warto zwrócić uwagę na orzeczenie NSA z 13.05.1997 r. sygn. akt I SA/Lu 1231/95. NSA stwierdził, iż warunkiem niezbędnym do odliczenia VAT jest otrzymanie takiej faktury VAT, która zawiera informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 uptu w brzmieniu obowiązującym w 1997r. (obecnie art. 106 ust.1). Zdaniem sądu rozszerzenie tych wymogów w rozporządzeniu o inne elementy faktury ma na celu usprawnienie kontroli faktur, a ich brak nie stanowi przesłanki wykluczającej odliczenie VAT z takiej faktury. Podobnie orzekł NSA w wyroku z dn. 28.08.1997 r. sygn. Akt I SA/Ld 1532/96, który stwierdził, iż nie wszystkie braki w fakturze pozbawiają ją funkcji odliczeniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

W świetle art. 91 ust. 2 ustawy o VAT przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Jak stanowi art. 91 ust. 3 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy o VAT).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy o VAT, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Art. 96 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz uzupełnienia do niego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje działalność rolniczą prowadząc własne gospodarstwo rolne. Do dnia 31 lipca 2010 r. jako rolnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Dnia 1 sierpnia 2010r. Zainteresowany zrezygnował ze zwolnienia dokonując rejestracji w Urzędzie Skarbowym i wybrał zasady ogólne w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. Pierwszą deklarację VAT-7 złożył za miesiąc sierpień 2010r. W okresie, w którym Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy, dokonał inwestycji budowlanej w postaci budowy budynku inwentarskiego służącego w całości działalności rolniczej. Budowa tego budynku rozpoczęła się z chwilą uzyskania pozwolenie na budowę tj. dnia 03.08.2005 r. W tym samym roku inwestycja została zakończona; obiekt oddano do użytku w dniu 30.12.2005 - w tym dniu Zainteresowany uzyskał pozwolenie na jego użytkowanie. Do przedmiotowej inwestycji Podatnik wykorzystał materiały budowlane, których zakup udokumentowano fakturami VAT. Łączna wartość podatku VAT naliczonego od tych zakupów wynosi 71 393,94 zł. Od chwili zakończenia budowy, do dnia dzisiejszego, Wnioskodawca użytkuje budynek inwentarski (obora) z przeznaczeniem w całości do działalności rolniczej, wcześniej jako rolnik ryczałtowy, a od dnia 1 sierpnia 2010 r. jako podatnik opłacający podatek VAT na zasadach ogólnych.

Na fakturach dokumentujących zakup materiałów budowlanych wykorzystanych do budowy obory jako nabywca widnieje żona Wnioskodawcy, z wyjątkiem jednej faktury (wartość netto 92,07 zł, podatek VAT 16,60 zł), na której figuruje on sam, natomiast rejestracji jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca dokonał na swoje imię i nazwisko.

Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Wówczas bowiem za podatnika jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne. Przyjęta zasada gdyż wymienione gospodarstwa to w istocie działalności, w przypadku których częstokroć nie można wyodrębnić osoby prowadzącej gospodarstwo ma uprościć rozliczenia podatkowe. W takiej sytuacji podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która (jak gdyby w imieniu gospodarstwa) zarejestruje się jako podatnik.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba fizyczna spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego skutkuje tym, że faktury dotyczące tego gospodarstwa będą wystawiane na tę właśnie osobę, która dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy (dostawcy) przy sprzedaży (dostawie) produktów rolnych.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy może dokonać korekty podatku naliczonego z faktur dokumentujących budowę budynku inwentarskiego w związku z rezygnacją ze zwolnienia przedmiotowego jako rolnik ryczałtowy i zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT, mimo, że faktury wystawione są na żonę Wnioskodawcy.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobie i okresie ich przechowywania, zawarte są w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Powyższy przepis określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura VAT.

Uwzględniając przytoczone regulacje stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług, aby przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego lub ewentualnej korekty tego podatku, musi być on wskazany jako nabywca na fakturach VAT dokumentujących budowę budynku inwentarskiego. Zatem faktury VAT wystawione tylko na małżonkę Zainteresowanego nie dają mu prawa do dokonania korekty podatku naliczonego wynikającego z tych faktur. Bez znaczenia na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o VAT pozostaje fakt pozostawania w związku małżeńskim oraz istnienia pomiędzy małżonkami wspólności ustawowej.

Odnosząc się natomiast do jednej faktury wystawionej na Zainteresowanego o wartości netto 92,07 zł, podatek VAT 16,60 zł dokumentującej zakup materiałów budowlanych wykorzystanych do budowy budynku inwentarskiego tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca do dnia 31 lipca 2010 r. jako rolnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast dnia 1 sierpnia 2010r. Zainteresowany zrezygnował ze zwolnienia dokonując rejestracji w Urzędzie Skarbowym i wybrał zasady ogólne w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. Zatem w roku 2010 nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowej obory i od tego roku przedmiotowy budynek jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca mógł oraz będzie mógł dokonać korekty podatku naliczonego zawartego w fakturze, gdzie jako nabywca wskazany jest Zainteresowany, związanej z budową obory w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym nieruchomość ta będzie wykorzystana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, licząc do końca 10-letniego okresu korekty.

W rozpatrywanej sprawie mamy więc do czynienia z sytuacją, gdy nabycie towarów nastąpiło w okresie kiedy prawo do odliczenia Wnioskodawcy nie przysługiwało. Nabywane w roku 2005 towary były wykorzystywane przez Zainteresowanego do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, natomiast od dnia 1 sierpnia 2010 r. są wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Tym samym, na skutek zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego od dnia 1 sierpnia 2010r. zmieniło się wykorzystanie zakupionych towarów i usług.

Przedmiotowej korekty Wnioskodawca, działając na podstawie art. 91 ust. 7a w związku z ust. 7 ustawy o VAT, mógł dokonać w deklaracji podatkowej złożonej za miesiąc styczeń 2011r. oraz styczeń 2012r. w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego widniejącego na fakturze, o której mowa powyżej, tj. w kwocie 1,66 zł. W takiej samej wysokości Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty podatku naliczonego w kolejnych latach, aż do końca okresu korekty, tj. do stycznia 2015r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanych pytań oceniając całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości tut. Organ podatkowy stwierdza, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie mogą wpłynąć na ocenę prawną przedstawioną w niniejszej interpretacji, bowiem dotyczą odmiennego stanu faktycznego, a mianowicie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz jego ewentualnej korekty wynikającego z faktur, gdzie jako nabywcę wskazano podatnika podatku VAT tj. podmiot uprawniony do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast wskazane przez Zainteresowanego tezy wyroków NSA z roku 1997 nie mogą znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem odnoszą się do interpretacji przepisów nieobowiązującej już ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 474 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie