Temat interpretacji

Opisane wyżej przychody związane z posiadaniem majątku - przedmiotowe odsetki i dywidendy nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług. Tym samym nie powinny być one objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie stanowią one obrotu w rozumieniu cyt. art. 29 ust. 1 ustawy i nie należy ich również uwzględniać przy kalkulacji współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 i 91 ustawy o VAT. Współczynnik ten kalkulowany jest bowiem w oparciu o obrót.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.07.2012 r. (data wpływu 13.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.07.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

B . S.A. (dalej: Bank lub Wnioskodawca) jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U. z 2000r. Nr 119, poz. 1252, z późn. zm.) jest bankiem zrzeszającym. W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje obszerny zakres produktów bankowych skierowanych do szerokiego kręgu klientów.

Większość czynności wykonywanych przez Bank objętych jest zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT), co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 38-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT). Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Bank osiąga przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku m.in. środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach prowadzonych przez inne podmioty.

Do powyższych przychodów należą m.in. otrzymane odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w banku centralnym, tj. Narodowym Banku Polskim (dalej: NBP). NBP, prowadząc politykę pieniężną państwa, nakłada na banki, w tym Wnioskodawcę, obowiązek utrzymywania rezerwy obowiązkowej na rachunkach w NBP. Rezerwę stanowi, wyrażona w złotych, określona część środków pieniężnych zgromadzonych przez Bank w ramach prowadzonej działalności. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej jest ustalana przez Radę Polityki Pieniężnej. Dodatkowo, w ramach realizacji polityki pieniężnej, a mianowicie regulacji płynności oraz przeciwdziałania spadkom krótkookresowych stóp na rynku międzybankowym, NBP oferuje bankom możliwość składania jednodniowego depozytu.

Prowadząc działalność bankową Bank utrzymuje także środki pieniężne w innych bankach na rachunkach nostro oraz składając depozyty na rynku międzybankowym. Bank uwzględnia w swoim wyniku finansowym również przychody z tytułu dywidend od posiadanych akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty. W ramach prowadzonej działalności inwestycyjnej Bank nabywa m.in. akcje oraz udziały innych przedsiębiorstw. Z punktu widzenia Banku nabywane akcje/udziały stanowią element majątku i zaliczane są do aktywów Banku przeznaczonych do sprzedaży lub jako zabezpieczenie jego pozycji finansowej. Akcje/udziały te nie są nabywane w celu wykonywania przez Bank funkcji zarządczych względem firm emitujących akcje/udziały, a wyłącznie w celu uzyskiwania benefitów finansowych wynikających z faktu posiadania tych akcji/udziałów lub ich odsprzedaży.

W niektórych transakcjach, Bank jest ponadto zobowiązany do składania zabezpieczeń finansowych o charakterze kaucji zwrotnej. Wartość zabezpieczenia pozostaje w majątku Banku, przy czym zabezpieczenia te są oprocentowane w okresie ich utrzymywania i generują przychód odsetkowy dla Banku.

Reasumując Bank otrzymuje następujące przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku:

1. Odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej oraz depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w NBP;
2. Odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro;
3. Odsetki z tytułu depozytów międzybankowych;
4. Dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty;
5. Odsetki od depozytów zabezpieczających lub kaucji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane w stanie faktycznym przychody związane z posiadanym majątkiem stanowią obrót dla celów podatku VAT oraz uwzględniane być powinny przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT (dalej też: współczynnik VAT)...

W opinii Banku przychody wynikające z własnego majątku, nieobjęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny wpływać na wartość współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT. Zdaniem Banku dla potrzeb kalkulacji współczynnika VAT do obrotu nie należy bowiem wliczać przychodów związanych z posiadaniem majątku, jakimi są odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych w NBP, odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty, czy też odsetki od złożonych depozytów zabezpieczających lub kaucji.

Wynika to z następujących przesłanek.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie przepisy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowią, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto przepisy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazują, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Analizując treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na fakt, iż warunkiem dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest odpłatny charakter świadczenia.

Przez pojęcie odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług należy zdaniem Banku rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru lub odbiorcy usługi (lub od osoby trzeciej), zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji, dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić korzyści majątkowe związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenia takiego nie będzie można uznać za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Treść przepisów ustawy o VAT pozwala uznać, że przychody uzyskiwane w związku z utrzymaniem majątku i lokatą własnego kapitału (w tym odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych na rachunku w NBP, odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty, czy też odsetki od złożonych depozytów zabezpieczających lub kaucji) nie będą stanowiły dla Banku wynagrodzenia z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W opinii Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że nie stanowią one wynagrodzenia za świadczone przez Bank usługi bankowe.

Z ekonomicznego punktu widzenia wszystkie te czynności mają podobny sens. Natura dochodów uzyskiwanych z tych tytułów wskazuje przede wszystkim na odzwierciedlenie utraty wartości pieniądza w czasie na skutek czynników inflacyjnych, bądź też odzwierciedlenie wyników finansowych osiągniętych przez emitenta danych akcji/udziałów. Nie zmienia tego fakt, że omawiane czynności różnią się między sobą z punktu widzenia m.in. sposobu kalkulacji wysokości wynagrodzenia oraz podmiotów uczestniczących w czynnościach (inne banki czy instytucje finansowe, NBP, spółki akcyjne).

Mając powyższe na uwadze, Bank wyraża przekonanie, iż traktowanie z punktu widzenia podatku VAT czynności polegających na utrzymywaniu środków pieniężnych na rachunkach bankowych, na rachunkach rezerwy obowiązkowej lub depozytach w NBP, na depozytach międzybankowych, na depozytach zabezpieczających lub w postaci kaucji, czy też w postaci akcji/udziałów innych podmiotów powinno być tożsame, tj. nieobjęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Poprawność stanowiska Banku dla stanu faktycznego analogicznego do objętego przedmiotowym wnioskiem została potwierdzona również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 maja 2011 r. (sygn. IPPP2-443-219/11-3/AK). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż przychody związane z posiadaniem majątku własnego w postaci odsetek i dywidend nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług. Tym samym nie powinny być objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie również w interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-81/12-2/JL).

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż przedstawiona wyżej argumentacja znajduje potwierdzenie w stanowiskach prezentowanych przez organy podatkowe (tak np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2009 r., sygn. IPPP2/443-80/09-2/AZ; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 marca 2010 r., sygn. IBPP2/443-98/10/BW; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lipca 2010r., sygn. IPPP1-443-389/10-4/PR; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2010 r., sygn. IPPP1/443-473/10-2/AP; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. IPPP3/443-1012/10-2/MPe; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. IPPP2/443-946/10-2/MM).

Bank stoi na stanowisku, iż skoro wskazane wyżej przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem majątku nie są objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny one być uwzględniane na potrzeby ustalania obrotu dla celów podatku VAT oraz kalkulacji wartości współczynnika VAT. Analogiczny pogląd wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie we wskazanej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2011 r. (sygn. IPPP2-443-219/11-3/AK), w której stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy, że wskazane powyżej przychody związane z posiadanym majątkiem, nie powinny wpływać na potrzeby ustalania obrotu dla celów podatku VAT oraz kalkulacji wartość współczynnika struktury sprzedaży, należało uznać za prawidłowe.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał), w którym Trybunał wielokrotnie już stwierdzał, że przychody nieobjęte podatkiem VAT nie powinny być uwzględniane w proporcjonalnym rozliczaniu podatku naliczonego (tak np. orzeczenia w sprawach C-333/91 Sofitam SA oraz C-142/99 Floridienne SA i Berginvest SA). Stanowisko Trybunału wskazuje w sposób jednoznaczny, że zarówno w liczniku, jak i w mianowniku współczynnika, zdefiniowanego w art. 19 (1) Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa 2006/112/WE), odzwierciedlającego proporcję, należy uwzględniać jedynie transakcje objęte opodatkowaniem podatkiem VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych w NBP, jak również odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, a także odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, odsetki z tytułu depozytów zabezpieczających lub kaucji oraz dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów nie będą stanowiły dla Banku wynagrodzenia tytułem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wobec czego ich wysokość nie będzie stanowiła obrotu oraz nie będzie miała wpływu na kalkulację współczynnika VAT, tj. nie będą one uwzględniane w kalkulacji współczynnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ww. ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle art. 90 ust. 3 ww. ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, jeśli zaś dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego. Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, iż dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność. Ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Jak zauważył TSUE w wyroku C-102/86 Apple Pear Development Council v. Commissioners of Constoms Excise czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R.J Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981r., C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności bankowej oferuje całą gamę produktów bankowych skierowaną do szerokiego spektrum klientów. Czynności wykonywane przez Bank objęte są co do zasady zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT. W ramach prowadzonej działalności, Bank osiąga przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku m.in. środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach prowadzonych przez inne podmioty. Do powyższych przychodów należą m.in. otrzymane odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w banku centralnym, tj. Narodowym Banku Polskim (dalej: NBP). NBP, prowadząc politykę pieniężną państwa, nakłada na banki, w tym Wnioskodawcę, obowiązek utrzymywania rezerwy obowiązkowej na rachunkach w NBP. Rezerwę stanowi, wyrażona w złotych, określona część środków pieniężnych zgromadzonych przez Bank w ramach prowadzonej działalności. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej jest ustalana przez Radę Polityki Pieniężnej. Dodatkowo, w ramach realizacji polityki pieniężnej, a mianowicie regulacji płynności oraz przeciwdziałania spadkom krótkookresowych stóp na rynku międzybankowym, NBP oferuje bankom możliwość składania jednodniowego depozytu. Prowadząc działalność bankową Bank utrzymuje także środki pieniężne w innych bankach na rachunkach nostro oraz składając depozyty na rynku międzybankowym. Bank uwzględnia w swoim wyniku finansowym również przychody z tytułu dywidend od posiadanych akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty. W ramach prowadzonej działalności inwestycyjnej Bank nabywa m.in. akcje oraz udziały innych przedsiębiorstw. Z punktu widzenia Banku nabywane akcje/udziały stanowią element majątku i zaliczane są do aktywów Banku przeznaczonych do sprzedaży lub jako zabezpieczenie jego pozycji finansowej. Akcje/udziały te nie są nabywane w celu wykonywania przez Bank funkcji zarządczych względem firm emitujących akcje/udziały, a wyłącznie w celu uzyskiwania benefitów finansowych wynikających z faktu posiadania tych akcji/udziałów lub ich odsprzedaży. W niektórych transakcjach, Bank jest ponadto zobowiązany do składania zabezpieczeń finansowych o charakterze kaucji zwrotnej. Wartość zabezpieczenia pozostaje w majątku Banku, przy czym zabezpieczenia te są oprocentowane w okresie ich utrzymywania i generują przychód odsetkowy dla Banku.

Reasumując Bank otrzymuje następujące przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku:

• Odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej oraz depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w NBP;
• Odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro;
• Odsetki z tytułu depozytów międzybankowych;
• Dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty;
• Odsetki od depozytów zabezpieczających lub kaucji.

Analiza ww. stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w konfrontacji ze wskazanymi wyżej przepisami prawa prowadzi do wniosku, że opisane wyżej przychody związane z posiadaniem majątku - przedmiotowe odsetki i dywidendy nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług. Tym samym nie powinny być one objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie stanowią one obrotu w rozumieniu cyt. art. 29 ust. 1 ustawy i nie należy ich również uwzględniać przy kalkulacji współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 i 91 ustawy o VAT. Współczynnik ten kalkulowany jest bowiem w oparciu o obrót.

Tym samym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 335 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie