Temat interpretacji

Czy sprzedając działkę gruntową dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi tj. XY wystawiając fakturę VAT należało zastosować stawkę 23% VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012r. (data wpływu 1 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Urząd Miejski w A i Gmina A (Wnioskodawca) są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Urząd Miejski w A jest odrębnie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT a Gmina A odrębnym. Zarówno Urząd Miejski w A jak i Gmina A rozlicza się w zakresie podatku od towarów i usług, każdy z tych podmiotów składa odrębną deklarację dla podatku od towarów i usług. Urząd Miejski w A i Gmina A mają odrębne numery NIP.

Gmina A aktem notarialnym Rep. z dnia 29 listopada 1994r. przekazała XY działkę nr 411 o pow. 7806 m² w wieczyste użytkowanie wraz z przeniesieniem własności zabudowań. Działka jest zabudowana budynkiem murowanym będącym własnością XY. Na podstawie protokołu uzgodnień spisanego 12 grudnia 2011r. na okoliczność sprzedaży działki w trybie bezprzetargowym na rzecz dotychczasowego wieczystego użytkownika Gmina A wystawiła w dniu 12 grudnia 2011r. fakturę VAT z ceną ustaloną w protokole uzgodnień do której Wnioskodawca naliczył podatek 23% VAT. 22 grudnia 2011r. został sporządzony akt notarialny Rep. w kancelarii notarialnej Notariusz na wyżej wymienioną sprzedaż bezprzetargową dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi tj. XY. W akcie notarialnym cena ustalona w protokole uzgodnień powiększona jest o podatek 23% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając działkę gruntową dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi tj. XY wystawiając fakturę VAT należało zastosować stawkę 23% VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129. Natomiast na podstawie art. 43 ust. 9 tejże ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Ta sytuacja nie dotyczy przedstawionego stanu faktycznego, gdyż grunt będący przedmiotem dostawy nie jest terenem niezabudowanym, lecz posadowione są na nim budynki, stanowiące własność użytkownika wieczystego na rzecz których dokonywana jest sprzedaż gruntu, a przedmiotem dostawy jest tylko grunt.

W tym stanie rzeczy, sprzedaż gruntu stanowiącego własność Gminy na rzecz jej użytkownika wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistaniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada zatem we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Gmina) aktem notarialnym Rep. z dnia 29 listopada 1994r. przekazał XY działkę nr 411 o pow. 7806 m² w wieczyste użytkowanie wraz z przeniesieniem własności zabudowań. Działka jest zabudowana budynkiem murowanym będącym własnością XY. Na podstawie protokołu uzgodnień spisanego 12 grudnia 2011r. na okoliczność sprzedaży działki w trybie bezprzetargowym na rzecz dotychczasowego wieczystego użytkownika Gmina wystawiła w dniu 12 grudnia 2011r. fakturę VAT z ceną ustaloną w protokole uzgodnień do której naliczono podatek 23% VAT. 22 grudnia 2011r. został sporządzony akt notarialny Rep. na wyżej wymienioną sprzedaż bezprzetargową dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi tj. XY. W akcie notarialnym cena ustalona w protokole uzgodnień powiększona jest o podatek 23% VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości tj. XY. Przeniesiono wtedy również prawo własności zabudowań posadowionych na tym gruncie. Użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości nabył prawo do dysponowania ww. gruntem jak właściciel oraz prawo własności budynków posadowionych na tym gruncie w dniu 29 listopada 1994r., a więc przed dniem 1 maja 2004r.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na rzecz użytkownika wieczystego (tj. XY) prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc w dniu 29 listopada 1994 roku. Przy czym do dnia 1 maja 2004r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonana w 2011r. przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa własności przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zbycie prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego, będące w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które obecny użytkownik wieczysty już uzyskał w dniu 29 listopada 1994 roku i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w którym twierdzi on, iż sprzedaż gruntu stanowiącego własność Gminy na rzecz jego użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach