Temat interpretacji

sprzedaż działek niezabudowanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie sprzedaży pierwszej działki niezabudowanej,
• nieprawidłowe w zakresie sprzedaży działek dwóch kolejnych niezabudowanych.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca był właścicielem trzech działek, dla których nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który byłby podstawą do określenia przeznaczenia terenu.

Wnioskodawca nie występował do Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania, gdyż zamierzał sprzedać przedmiotowe działki, a nie prowadzić na nich inwestycji (w przypadku wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania należy podać nazwę zamierzonej inwestycji oraz parametry techniczne).

Pierwsza działka:

• wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy działka położona była na terenach obszary zabudowy jednorodzinnej, adaptowane i rozbudowywane, uzupełniane usługami,
• wg ewidencji gruntów działka stanowiła teren rekreacyjno-wypoczynkowy.

Dwie pozostałe działki:

• wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy działki położne były na istniejące i nowe obszary usług ogólno miejskich, regionalnych i dzielnicowych (ośrodki-ciągi-koncentracje) adaptowane, rozbudowywane i tworzone od podstaw...
• wg ewidencji gruntów działki stanowiły grunty orne klasy IV a.

Wnioskodawca sprzedał w 2010 roku ww. działki naliczając podatek wg stawki 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT Wnioskodawca winien zastosować do sprzedaży pierwszej działki, która wg ewidencji gruntów była terenem rekreacyjno wypoczynkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Do sprzedaży pierwszej działki Wnioskodawca prawidłowo zastosował stawkę 22%, gdyż zarówno ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jak i z ewidencji gruntów wynika, że są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

Z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wynika, że zwolniona z VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Ad.2.

Do sprzedaży dwóch następnych działek Wnioskodawca winien zastosować zwolnienie od VAT a nie stawkę 22%. Przepisy podatkowe nie mówią, jakim dokumentem należy się kierować przy sprzedaży działek aby określić ich status. W momencie sprzedaży były niejednolite interpretacje podatkowe i wyroki w tej sprawie np. interpretacja izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2010 roku sygn. IPPP1/443-140/10/BK mówi, że jeżeli nie ma planu zagospodarowania przestrzennego oraz gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy należy kierować się studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy a nie ewidencją gruntów. Podobnie wypowiedział się Sąd w Krakowie w wyroku z 6 lutego 2009 roku sygn. I SA/Kr 1450/08. W związku z tym, Wnioskodawca zdecydował, że przy ustaleniu stawki VAT będzie kierować się studium uwarunkowań. W br. zapadła uchwała NSA w składzie siedmiu sędziów sygn. I FPS 8/10, z której wynika, że jeżeli dla danego terenu nie ma planu zagospodarowania przestrzennego i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, a z ewidencji gruntów wynika, że działka ma charakter rolny, sprzedaż tego gruntu jest zwolniona z VAT.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że powinien skorygować fakturę ze stawki 22% na zwolnienie od VAT i ująć w deklaracji za miesiąc, w którym otrzymam potwierdzenie odbioru faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - zakresie sprzedaży pierwszej działki,
• nieprawidłowe - w zakresie sprzedaży dwóch kolejnych działek.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010r., bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ww. ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja powyższa oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

O przeznaczeniu gruntów decydują zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca był właścicielem trzech działek, dla których nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który byłby podstawą do określenia przeznaczenia terenu.

Wnioskodawca nie występował do Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania, gdyż zamierzał sprzedać przedmiotowe działki, a nie prowadzić na nich inwestycji (w przypadku wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania należy podać nazwę zamierzonej inwestycji oraz parametry techniczne).

Pierwsza działka:

• wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy działka położona była na terenach obszary zabudowy jednorodzinnej, adaptowane i rozbudowywane, uzupełniane usługami,
• wg ewidencji gruntów działka stanowiła teren rekreacyjno-wypoczynkowy.

Dwie pozostałe działki:

• wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy działki położne były na istniejące i nowe obszary usług ogólno miejskich, regionalnych i dzielnicowych (ośrodki-ciągi-koncentracje) adaptowane, rozbudowywane i tworzone od podstaw...
• wg ewidencji gruntów działki stanowiły grunty orne klasy IV a.

Wnioskodawca sprzedał w 2010 roku ww. działki naliczając podatek wg stawki 22%.

W związku z powyższym dla określenia przeznaczenia przedmiotowych gruntów należy wziąć pod uwagę zapisy wynikające ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z treścią art. 9 ust. 1 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem.

Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.

Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z cytowanych przepisów wynika, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tworzone jest z uwzględnieniem zasad określonych w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, a ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Zatem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powstaje niejako na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto analiza treści przepisu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) jednoznacznie wskazuje, iż dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o przeznaczeniu danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące m.in. ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Ze złożonego wniosku wynika, że zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy pierwsza z działek położona była na terenach obszary zabudowy jednorodzinnej, adaptowane i rozbudowywane, uzupełniane usługami, natomiast dwie pozostałe działki położne były na istniejące i nowe obszary usług ogólno miejskich, regionalnych i dzielnicowych (ośrodki-ciągi-koncentracje) adaptowane, rozbudowywane i tworzone od podstaw....

Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

W związku z powyższym dostawa działki, znajdującej się w obszarze oznaczonym zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jako obszary zabudowy jednorodzinnej, adaptowane i rozbudowywane, uzupełniane usługami nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT stawką podstawową w wysokości 22%.

Również dostawa dwóch pozostałych opisanych we wniosku działek, znajdujących się w obszarze oznaczonym zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jako istniejące i nowe obszary usług ogólno miejskich, regionalnych i dzielnicowych (ośrodki-ciągi-koncentracje) adaptowane, rozbudowywane i tworzone od podstaw... podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki. Jest to bowiem teren przeznaczony pod określoną zabudowę co uniemożliwia zastosowanie zwolnienia z podatku VAT wskazanego przez Wnioskodawcę w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Mając zatem powyższe na uwadze należy wskazać, iż Wnioskodawca prawidłowo opodatkował w 2010r. dostawę opisanych we wniosku działek stawką podstawową 22%. Tym samym w związku z opodatkowaniem transakcji ww. stawką Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do skorygowania wystawionych faktur VAT ze stawki 22% na stawkę zwolnioną z VAT a także w konsekwencji nie będzie zobowiązany do skorygowania w ww. zakresie deklaracji VAT-7.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe - zakresie sprzedaży pierwszej działki niezabudowanej,
• nieprawidłowe - w zakresie sprzedaży dwóch kolejnych działek niezabudowanych.

Ponadto stwierdzić należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok NSA w sprawie I FPS 8/10, odnoszący się do kwestii opodatkowania sprzedaży gruntów, nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach