Temat interpretacji

czy można sprzedać, opisany we wniosku towar na fakturę VAT marża

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu 19 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy można sprzedać, opisany we wniosku towar na fakturę VAT marża jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy można sprzedać, opisany we wniosku towar na fakturę VAT marża.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu 19 października 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 października 2011 r. znak IBPP3/443-796/11/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą handel samochodami. Wnioskodawca dokonał sprzedaży w systemie VAT marża samochodu, który kupił od osoby fizycznej, czyli bez prawa do odliczenia podatku VAT (zakup na umowę kupna sprzedaży). Kupującym był kontrahent z Czech. Biuro rachunkowe po otrzymaniu dokumentów skonsultowało się z KIP, gdzie konsultant zakwestionował słuszność działania Wnioskodawcy. Zalecił skorygowanie faktury VAT marża na fakturę ze stawką 0 i wykazanie dostawy jako WDT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że samochody nabywane do dalszej odsprzedaży spełniają definicje samochodu używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca nabywa samochody sprzedawane w systemie VAT marża zgodnie z podanymi w art. 120 ust. 10 pkt 1 -5 czyli:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. nabytych w systemie VAT - marża
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Dlaczego Wnioskodawca musi wykazać WDT ze stawką 0, a co za tym idzie kontrahent Wnioskodawcy, aby zarejestrować w Czechach auto musi zapłacić podatek VAT, skoro Wnioskodawca nie odliczył go kupując od osoby fizycznej... Konsultant twierdził, ze skoro Wnioskodawca sprzedaje zarejestrowanemu podatnikowi unijnemu to niestety tak, zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami, należy tak zrobić. Wnioskodawca wykazał więc WDT i czeka na zwrot faktury korygującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie rozumie stanowiska konsultanta KIP ponieważ często kupując samochody w Niemczech w auto komisie otrzymuje fakturę VAT marża, (bo niemiecki właściciel komisu kupił ten samochód od osoby fizycznej) wówczas Wnioskodawca nie wykazuje tej transakcji jako WNT.

Faktura dla kontrahenta czeskiego powinna być fakturą VAT marża, a nie jako WDT ze stawką 0. Konsekwentnie, nie będą one wykazywane w deklaracjach podsumowujących, a nabywca nie będzie musiał płacić w Czechach podatku VAT, oczywiście nie wykazując WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, za towary uważa się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Rozdział 4 Działu XII cyt. ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególne procedury w zakresie dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o VAT, dla potrzeb stosowania rozdziału 4, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie () czyli także samochody osobowe i ciężarowe.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, () nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Zatem z ww. przepisów wynika, iż opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, (), które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższa procedura nie znajdzie zastosowania w przypadku nabycia samochodu, który jest przemieszczany z innego państwa Wspólnoty na teren kraju, spełniającego kryteria do uznania go za nowy środek transportu.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pośrednikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego (ponieważ podatku tego nie płacą, więc nie mają czego obniżyć), jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 13 ust. 8 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił do dalszej odprzedaży samochód spełniający definicję towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Samochód ten został nabyty od osoby fizycznej (na umowę kupna sprzedaży), a sprzedany kontrahentowi z Czech.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca do czynności polegającej na dostawie samochodu używanego dla kontrahenta z Czech, nabytego na podstawie umowy kupna sprzedaży od osoby fizycznej z Niemiec miał prawo do zastosowania procedury VAT marża, zgodnie z art. 120 ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie wykazuje przedmiotowej transakcji w informacji podsumowującej w urzędzie skarbowym, gdyż dostawa samochodu dla kontrahenta z Czech opodatkowana na zasadach określonych w art. 120 ust. 4 cyt. ustawy nie została wymieniona w art. 100 ust. 1 pkt 1 -4 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia przyszłego została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach