Temat interpretacji
Stawka podatku obowiązująca do sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina zamierza naliczyć podatek według stawki 23% od sprzedaży działki niezabudowanej nr 155 o pow. 1,5978 ha. Nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 6 października 2010 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy, z przeznaczeniem nieruchomości pod zabudowę mieszkaniową wraz z usługami agroturystycznymi. W wypisie z ewidencji gruntów ww. działka figuruje jako rola (RIVA, RIVB, RV, RVI), pastwisko (PS VI). Jej sąsiedztwo stanowią działki gruntowe przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową oraz tereny leśne. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalone uchwałą Rady Gminy z dnia 30 października 2000 r. stanowi, że działka położona jest poza granicą skupionej zabudowy wsi.
Wybrane ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla terenu działki nr 155:
- teren zlokalizowany w strefie polityki przestrzennej SI - obejmującej tereny potencjalnego rozwoju o funkcję turystyczną, położone w ciągu jezior,
- teren zlokalizowany w strefie rozwoju funkcji T1 - obszar predysponowany do rozwoju funkcji rekreacyjnej.
Ww. zapis - tj. działka nr 155 zlokalizowana w strefie rozwoju funkcji T1 - obszar predysponowany do rozwoju funkcji rekreacyjnej" - nie świadczy o tym, że są to tereny przeznaczone pod zabudowę. Tereny te mogą być wykorzystywane na cele budowlane pod warunkiem sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy oraz braku naruszenia przepisów szczególnych mających wpływ na możliwość zabudowy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług ma prawo naliczyć podatek od sprzedaży w wysokości 23%...
- Czy może zastosować zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.)...
Zdaniem Wnioskodawcy, od planowanej sprzedaży działki winien naliczyć podatek od towarów i usług w wysokości 23%, gdyż - mimo braku miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego oraz figurowania w ewidencji jako rola, pastwisko - dla działki nr 155 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co umożliwia jej zabudowę.
Gmina wskazała, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, nie jest aktem prawa miejscowego ustanawiającym przepisy gminne, nie ma mocy aktu powszechnie obowiązującego. Jest to wyłącznie akt planistyczny, określający politykę przestrzenną gminy, stanowiący podstawę wszelkich późniejszych działań podejmowanych na terenie gminy w zakresie planowania przestrzennego. Według ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów i warunków zagospodarowania terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Według ust. 13 ww. artykułu, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.
Jednak zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Sporządzany jest projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.
Pojęcie zagospodarowanie mówi o zasadach zagospodarowania, co jednoznacznie wskazuje, iż pod pojęciem tym należy rozumieć wszystkie możliwości racjonalnego wykorzystania terenu i jego zasobów. Może więc ono być rolnicze, leśne, usługowe, turystyczne, budowlane itp., a w świetle powyższego nie można zawężać tego pojęcia wyłącznie do czynności, których nie można określić jako budowa.
Według art. 59 ust. 1 ww. ustawy, zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy.
Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Gmina zamierza zbyć działkę niezabudowaną, w stosunku do której wydano decyzję o warunkach zabudowy - pod zabudowę mieszkaniową wraz z usługami agroturystycznymi.
Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą stawki podatku obwiązującej do planowanej sprzedaży.
Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 43 ust. 9 w zw. z art. 41 ust. 1 oraz art. 146a pkt 1, należy potwierdzić stanowisko Gminy, że sprzedaż ww. działki (nr 155) będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, gdyż jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, o czym świadczy wydanie decyzji o warunkach jej zabudowy.
Końcowo zaznaczyć należy, iż tut. organ nie odniósł się do ogólnych uwag Gminy, dotyczących regulacji ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż jest to dziedzina przedmiotowo wykraczająca poza zakres określony w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.
Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy