Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku, znak 109/831/KN/12/2005, z dnia 07.12.2005 r., data wpływu 12.12.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0% usługi transportowej związanej bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową dostawą towaru, w przypadku gdy nie stanowi ona odrębnego świadczenia, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.12.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W dniu 17.02.2006r. podatnik przesłał dodatkowe wyjaśnienia dotyczące stanu faktycznego. W dniu 23.02.2006 r. podatnik został wezwany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego. W odpowiedzi, pismem z dnia 27.02.2006 r., znak 109/2021/KN/02/2006, oraz pismem z dnia 06.03.2006 r., znak 109/325/KN/03/2006 podatnik uściślił stan faktyczny.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny:

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Stosownie do zamówień kontrahenta zarejestrowanego jako podatnik VAT-UE, Spółka dostarcza towary do miejsca przeznaczenia znajdującego się na Węgrzech, w taki sposób, iż kontrahent węgierski zostaje obciążony kosztami transportu (zgodnie z zamówieniami). Spółka zleca transport polskim firmom spedycyjnym, które wystawiają dla Spółki faktury za wykonanie usługi transportowej opodatkowując ją stawką podatku w wysokości 22%. Spółka z kolei wystawia fakturę dla kontrahenta zagranicznego, na której ujmuje towar oraz koszty transportu do miejsca przeznaczenia.

W pierwotnym stanie faktycznym, Spółka zadeklarowała, iż działa ona we własnym imieniu, ale na rachunek kontrahenta unijnego bierze udział w świadczeniu usługi transportowej: nabywa usługę transportową a następnie świadczy ją dla nabywcy własnych towarów.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu do uściślenia stanu faktycznego, Spółka oświadczyła jednak, iż w przypadku będącym przedmiotem zapytania, transport towarów nie stanowi odrębnego świadczenia od dostawy towarów i jest nierozerwalnie związany z transakcją sprzedaży towaru, a nabywca pokrywa wartość zakupionego towaru wraz z kosztami dostarczenia na wskazane miejsce.

Zdaniem Spółki, kontrahent zagraniczny żąda wystawienia faktur (w zależności od jego potrzeb), w których: - koszt transportu zostaje wliczony w cenę sprzedaży towaru i na fakturze widnieje tylko pozycja towar lub - transport widnieje na fakturze jako osobna pozycja.

Zapytanie i własne stanowisko w sprawie:

Spółka zapytuje, czy w powyższych sytuacjach, postępuje prawidłowo opodatkowując zarówno dostawę towaru jak i świadczenie usługi transportu stawką 0%, traktując ją w całości jako wewnątrzwspólnotową dostawę.

Zdaniem Spółki, niezależnie od tego, czy koszt transportu jest doliczony do ceny sprzedaży, czy występuje jako osobna pozycja na fakturze, obrotem z tytułu wewnątrzwspólotowej dostawy jest wartość towaru powiększona o koszt transportu, jakim został obciążony kontrahent.

Ocena prawna z przytoczeniem przepisów prawa:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ustawodawca określił warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegała opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

I tak, zgodnie z art. 42 ust. 1 wspomnianej ustawy, wewnątrzwspólnotwa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
• podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Na mocy art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma prawo zastosować zerową stawkę podatku, jeżeli zostały spełnione warunki odnoszące się do statusu dostawcy i nabywcy oraz jeżeli przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał) będzie on posiadał dowody świadczące o tym, iż towary, będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 29 wspomnianej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, który jest kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o podatek należny. W przepisach ww. ustawy, opartych na zasadach dyrektyw unijnych nie ma zapisu, który wprost określałby, iż koszty transportu związanego z dostawą towaru włączone są w podstawę opodatkowania tej dostawy.

Kwota należna z tytułu sprzedaży, która stanowi podstawę opodatkowania, obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Polski ustawodawca nie precyzuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciem "całość świadczenia należnego od nabywcy".

Zagadnienie to zostało uregulowane w art. 11 (A) VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), który wyjaśnia, iż do podstawy opodatkowania wlicza się:

• podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego podatku od wartości dodanej;
• wydatki nadzwyczajne takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia naliczane nabywcy lub klientowi przez dostawcę.

Wydatki objęte odrębną umową mogą być uważane przez Państwa Członkowskie za wydatki nadzwyczajne.

Wobec powyższego przepisy Dyrektywy jednoznacznie wskazują na to, że koszty transportu powiększają wartość dokonywanej czynności, a co się z tym wiąże podstawy opodatkowania. Dotyczy to tych kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji i nie są wykazywane jako odrębne świadczenie.

Koszty transportu traktowane są wówczas jako element podstawowego świadczenia i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla tego rodzaju świadczenia.

W sytuacji zatem, gdy transport towaru stanowić będzie tylko pozycję kalkulacyjną ceny towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, a umowa z kontrahentem z terytorium Wspólnoty nie przewiduje odrębnego rozliczenia kosztów transportu, wówczas koszty transportu wliczone są do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej według stawki 0% przy zachowaniu warunków określonych w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, tut. organ podatkowy stwierdza, że w sytuacji, gdy wewnątrzwspólnotowa usługa transportowa nie stanowi odrębnego świadczenia od wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, Spółka może fakturować koszty transportu związane bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów z zastosowaniem stawki 0%.

Niniejsze postanowienie - na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa - wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

Pouczenie

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.