Temat interpretacji

POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy: pana X - przedstawione we wniosku z dnia 20.02.2005 r. (data wpływu do Urzędu - 21.02.2005 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17.03.2005 r. i z dnia 25.04.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad i sposobu dokumentowania poniesionych wydatków na zakup energii elektrycznej, wody w związku ze świadczeniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług wynajmu części nieruchomości na rachunek własny, stanowiącej majątek wspólny z żoną, dla celów odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, zawartego w fakturach zakupu ww. mediów jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego przez wnioskodawcę w piśmie z dnia 20.02.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 25.04.2005 r. stanu faktycznego wynika, że w zakres działalności gospodarczej którą prowadzi wchodzi m. in.: wykonywanie usług wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek (PKWiU 7020110000). Przedmiotem wynajmu świadczonego w ramach działalności gospodarczej jest część budynku mieszkalnego, stanowiącego w całości majątek wspólny z żoną. Budynek nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i nie jest amortyzowany. Podstawą wykorzystywania go na cele wynajmu w ramach działalności gospodarczej wnioskodawcy jest jego oświadczenie.
Wnioskodawca mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny pyta w jaki sposób należy dokumentować ponoszone wydatki związane z utrzymaniem nieruchomości (budynku), w tym: na energię elektryczną, wodę i inne media, aby móc z otrzymanych faktur zakupu odliczyć podatek VAT naliczony. Pyta także, czy wszystkie lub większość wydatków musi być udokumentowana fakturą VAT wystawioną na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą?
Na tle powyższego, wnioskodawca wyraża pogląd, że może rozliczyć podatek naliczony z faktur VAT zakupu ww. usług, związanych z utrzymaniem budynku stanowiącego współwłasność z jego żoną, a wystawionych na: jego imię i nazwisko (niekoniecznie na firmę), bądź na nich obojga (jako małżonków) lub też wyłącznie na małżonkę.
Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko wnioskodawcy, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu informuje jak niżej:
Z powyższego wynika, że to wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje wynajmu części nieruchomości, stanowiącej ich wspólny majątek, na cele użytkowe (działalność gospodarczą) różnym podmiotom gospodarczym. Zatem, to wyłącznie wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedstawiona sytuacja faktyczna zgodna jest zarówno z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 z 2004 r., poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, jak również z przepisami Działu III ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U Nr 9, poz. 59 ze zm.), zwanej dalej ustawą Krio, obejmującego swym zakresem stosunki majątkowe między małżeństwem. Bowiem, przywołane przepisy stanowią, że:
- (art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT) - podatnikami są (...) osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców (...). Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, natomiast
- (art. 31 i 36 ustawy Krio) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). Art. 36 zawiera normę stanowiącą, że oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, jednakże zarząd tym majątkiem każdy z małżonków może wykonywać samodzielnie z zastrzeżeniem, iż do dokonania czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda drugiego małżonka w formie wymaganej dla danej czynności prawnej.
Z przedstawionego stanu faktycznego, jak wyżej podano i w zgodzie z zacytowanymi przepisami wynika, że jedynie wnioskodawca (a nie małżonka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zatem to on ma prawo zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu towarów i usług, ale tylko w takim zakresie w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art., 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT oraz mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.). Stosownie bowiem do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Zgodnie zaś z ust. 2 ww. art. 86 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (...). Wobec powyższego, nieprawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy przedstawione w piśmie z dnia 20 lutego 2005 r., wg którego uważa, że ma prawo odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących wydatki ponoszone w związku z utrzymaniem budynku stanowiącego współwłasność jego i żony, wystawione wyłącznie na imię i nazwisko małżonki.
Natomiast faktury za zakup mediów wystawione na podatnika, bądź podatnika i jego małżonkę (łącznie) - ale zawierające w obu przypadkach NIP wnioskodawcy, mogą stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego o zawarty w nich podatek naliczony, zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, pod warunkiem, że faktury te, jako stanowiące podstawę do obniżenia podatku należnego o zawarty w nich podatek naliczony, zostały wystawione zgodnie z przepisami § 12 ust. 1 pkt 1 do 12 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) i zawierają co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11,
3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako " FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4) nazwę towaru i usługi;
5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7) wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8) stawkę podatku;
9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotycząc e poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.
Zgodnie zaś z ust. 7 cyt. wyżej rozporządzenia w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług objętych stawką podatku niższą od określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT oraz dostawy towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu. W tym przypadku należy podać przepis, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w piśmie z dnia 20.02.2005 r. uzupełnionego w piśmie z dnia 17.03.2005 r. i w piśmie z dnia 25.04.2005 r. oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.