Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1-3. Spółka przewiduje możliwość organizowania spotkań biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi klientami na przedmiotowym jachcie. Zamiarem Spółki jest zapewnić wywarcie na kliencie pozytywnego wrażenia poprzez kurtuazyjny poczęstunek kawą czy herbatą lub też zapewnienie cateringu, a w konsekwencji tworzenie korzystnych warunków do podtrzymywania czy też pozyskiwania kontaktów biznesowych. Z założenia Spółka nie ma w swym zamiarze podejmować na jachcie jedynie wybranych klientów, ale jest skłonna do nawiązywania współpracy z nieograniczoną liczbą odbiorców.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W myśl art. 86 ust 1 ustawy VAT postanowiono, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wobec zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy VAT wynika, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Czynności, z których będą osiągane przychody z jachtu podlegają opodatkowaniu VAT. Przepisy ustawy VAT dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko jeśli istnieje związek między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Zdaniem Spółki, wszelkie wydatki związane z posiadaniem i utrzymaniem jachtu mają ścisły związek z przychodami osiąganymi z wykorzystania jachtu. Spółce przysługuje więc, niezależnie od tego, czy wybierze umowę leasingu finansowego czy też operacyjnego, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe z tytułu użytkowania jachtu oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków na zakup paliwa, olejów, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego użytkowaniem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy. Spółce będzie przysługiwało także, na takiej samej zasadzie, prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu nabycia żywności i napojów, itp. gościom w trakcie i na użytek spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki, ponieważ poniesione wydatki będą pośrednio związane z działalnością przedsiębiorstwa Spółki opodatkowaną VAT i to również niezależnie od tego, na którą umowę leasingu się zdecyduje.

Dodatkowo Spółce przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego wynikające z faktur VAT dokumentujących usługi cateringowe polegające na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć, bowiem miejscem spożycia gotowych posiłków w miejscu wskazanym przez Spółkę, które nie jest miejscem ich przyrządzenia, również niezależnie od rodzaju umowy leasingu, na którą się ostatecznie zdecyduje.

Ad.5.

Natomiast w przypadku, gdy Spółka nie zdecyduje się zmieniać rodzaju działalności PKD w KRS, będzie mogła, niezależnie od rodzaju umowy leasingu, wystawiać podmiotom wskazanym wyżej, fakturę VAT ze stawką w wysokości 23%, kwalifikując jednocześnie wynajem takiej łodzi jako wypożyczenie sprzętu sportowego i rekreacyjnego (PKWIU: 77.21.10.0) stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, bowiem obecnie prowadzi już działalność m in. w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego (PKD: 77.21.Z).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1-3

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższa regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że dla uatrakcyjnienia bezpośrednich kontaktów z klientami, Spółka planuje zawarcie umowy leasingu finansowego lub leasingu operacyjnego na leasing środka trwałego z rynku wtórnego w postaci jachtu żaglowego (dla 8-10 pasażerów).

Niezależnie od tego, która opcja leasingu zostanie przez Spółkę wybrana - jacht ma być przeznaczony do organizowania spotkań z kontrahentami firmy, prowadzenia rozmów i tworzenia relacji biznesowych z klientami Spółki. Jacht będzie również wykorzystywany w celach promocyjnych (reklamowych) Spółki, gdyż zostanie na nim umieszczona nazwa firmy i jej logo.

W związku z zawarciem umowy leasingu:

1. Spółka będzie ponosiła wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę, wydatki te mają prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy przez ich promocję oraz promocję samej firmy,
2. Na jachcie będą prowadzone spotkania i narady z odbiorcami i dostawcami Spółki, połączone z krótkimi rejsami,
3. Na podstawie umowy wynajmu jacht będzie wynajmowany innym użytkownikom wyłącznie na wodach śródlądowych w Polsce na cele związane z ich działalnością gospodarczą (promocyjne lub reklamacyjne) lub na cele rekreacyjne,
4. Spółka zamierza też brać udział w regatach lub innych zawodach celem promowania firmy,
5. Będą ponoszone koszty dotyczące zakupu paliwa, oleju, bieżące opłaty za przeglądy jachtu oraz inne opłaty związane z jego użytkowaniem,
6. Będą ponoszone wydatki na usługi cateringowe, zakup żywności oraz napojów wykorzystywane podczas spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki,
7. Jacht będzie również wykorzystywany prywatnie przez Zarząd i udziałowców Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących :

1. rat leasingowych (niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze Wnioskodawca),
2. wydatki związane z przygotowaniem jachtu do odbywania spotkań, narad, tj. usług cateringowych polegających na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć, które nie jest miejscem ich przyrządzenia, a także zakup żywności oraz napojów,
3. wydatki ponoszone na zakup paliwa, olejów, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego użytkowaniem.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że - jak wynika z treści wniosku - leasingowany jacht będzie przez Spółkę wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, w tym usług najmu/dzierżawy. Tym samym, Wnioskodawcy (niezależnie od tego, którą formę leasingu wybierze) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z rat leasingowych, wydatków związanych z przygotowaniem jachtu do odbywania spotkań, narad (usług cateringowych, zakupu żywności, napojów) oraz wydatków związanych z jego utrzymaniem (tj. zakup paliwa, olejów, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego utrzymaniem). Powyższe prawo będzie przysługiwać, o ile nie będą zachodziły wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych. Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem sprawy, w związku z przygotowaniem jachtu do odbywania spotkań, narad itp. Wnioskodawca ponosi wydatki na nabycie usług cateringowych, polegających na przygotowaniu i dostarczeniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć, które nie jest miejscem ich przyrządzania. Tym samym, w analizowanej sprawie, cytowany wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

W tym miejscu podkreślić również należy, że w przypadku wykorzystywania przedmiotowego jachtu do celów prywatnych Zarządu i udziałowców Spółki zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym artykułem, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5

Jak wskazano w opisie sprawy, Spółka zamierza wypożyczać i dzierżawić sprzęt rekreacyjny i sportowy (PKWiU 77.21.10.0). Spółka planuje wynajmować (wyłącznie na terenie Polski), jacht przedsiębiorcom w celach promocyjnych (reklamowych) swoich firm oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej do celów prywatnych. Oferta i faktyczna możliwość jego wynajęcia będzie aktualna przez cały rok kalendarzowy jednak z uwagi na znikome zainteresowanie powyższą usługą w miesiącach zimowych, w praktyce klienci będą korzystać z powyższej oferty w okresie wiosenno-letnim. Spółka bez względu na to, czy jacht jest wynajmowany, czy też stoi nieużywany, obowiązana będzie na podstawie umowy najmu, opłacić czynsz z tytułu najmu powierzchni na nadbrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie będzie cumowany. W przypadku zgłoszenia się klienta przez cały rok kalendarzowy istnieje możliwość wynajęcia przedmiotowego jachtu na cały okres.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest sposób dokumentowania najmu środka trwałego w postaci ww. jachtu żaglowego przedsiębiorcom do celów prowadzenia przez nich działalności promocyjnej oraz osobom fizycznym do celów prywatnych.

Zaznacza się, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U.z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353(1) Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Należy zauważyć, że umowa najmu oraz umowa dzierżawy są umowami cywilnoprawnymi, nakładającymi na strony zarówno wynajmującego/wydzierżawiającego, jak i najemcę/dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 693 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Najem/dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu (dzierżawy), wynajmujący(wydzierżawiający) świadczy na rzecz najemcy (dzierżawcy) usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W konsekwencji najem/dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Odnosząc się zaś do kwestii dokumentowania powyższych czynności, należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przez sprzedaż należy rozumieć - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z ust. 3 tego artykułu wynika, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Tym samym, wskazana przez Wnioskodawcę czynność wynajmu środka trwałego w postaci jachtu żaglowego z załogą lub bez, wyłącznie na wodach śródlądowych w Polsce, klasyfikowana przez Spółkę jako Wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego PKWiU 77.21.10.0, stanowi odpłatne świadczenie usług, opodatkowane podstawową tj. 23 % stawką VAT, gdyż ustawodawca w takiej sytuacji nie przewidział stawki obniżonej ani zwolnienia od podatku.

Świadczenie to powinno zostać udokumentowane fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę w oparciu o przepisy art. 106b ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, Spółka nie będzie zobowiązana, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, do wystawienia faktur dokumentujących wynajem jachtu osobom fizycznym do celów prywatnych. Jednakże, zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka będzie miała obowiązek wystawienia takich faktur , jeżeli żądanie ich wystawienia zostanie zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie w zakresie zadanych przez Wnioskodawcę pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 oraz 5. W zakresie pytania nr 4 oraz pytań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, oznaczonych nr 6-10 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej