Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie nr 1

Spółka jest zdania, że ewidencjonowanie sprzedaży biletów autokarowych oraz innych czynności (np. wybór określonego miejsca w autokarze), za które pobierana będzie przez Spółkę opłata dodatkowa, realizowanych za odpłatnością na terytorium Polski na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za pośrednictwem strony internetowej, aplikacji telefonicznej udostępnianej klientom bądź też w punktach sprzedaży Spółki, na opisanych w zdarzeniu przyszłym warunkach, tj. przy pomocy kasy rejestrującej o zastosowaniu specjalnym znajdującej się w siedzibie Spółki i udostępnianiu paragonów fiskalnych nabywcom do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, spełniać będzie wymóg prowadzenia przez Spółkę ewidencji tej sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Spółka jest zdania, iż ewidencjonowanie sprzedaży biletów autokarowych oraz innych czynności (np. wybór określonego miejsca w autokarze), za które pobierana będzie opłata dodatkowa, realizowanych za odpłatnością na terytorium Polski na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za pośrednictwem Partnerów oraz Agentów, na opisanych w zdarzeniu przyszłym warunkach, tj. przy pomocy kasy rejestrującej o zastosowaniu specjalnym znajdującej się w siedzibie Spółki i udostępnianiu paragonów fiskalnych nabywcom do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, spełniać będzie wymóg prowadzenia przez Spółkę ewidencji tej sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Odpowiedź na pytanie nr 3

Spółka jest zdania, iż ewidencjonowanie sprzedaży przekąsek realizowanej za odpłatnością na terytorium Polski na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za pośrednictwem Partnerów, na opisanych w zdarzeniu przyszłym warunkach, tj. przy pomocy kasy rejestrującej o zastosowaniu specjalnym znajdującej się w siedzibie Spółki i udostępnianiu paragonów fiskalnych nabywcom do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, spełniać będzie wymóg prowadzenia przez Spółkę ewidencji tej sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (pytanie nr 1)

Zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy o podatku VAT Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 tej Ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach mowa jest o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przytoczona powyżej regulacja art. 111 ust. 1 Ustawy o podatku VAT wprowadza generalny wymóg ewidencjonowania na kasach rejestrujących odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na mocy delegacji ustawowej Minister Rozwoju i Finansów wydał w dniu 20 grudnia 2017 r. rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r. poz. 2454; dalej: Rozporządzenie w sprawie zwolnień), przewidujące zwolnienie na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Rozporządzenie w sprawie zwolnień stanowi jednocześnie, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się m.in. do świadczenia usług przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia.

W pozycji 15 i 16 wspomnianego Rozporządzenia wymienione zostały następujące usługi: Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny (grupowanie ex 49.31.2)

Transport lądowy pasażerski, rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny (grupowanie ex 49.39.1).

Z uwagi na fakt, iż świadczone przez Spółkę usługi przewozowe nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w poz. 15 oraz 16 załącznika do Rozporządzenia w sprawie zwolnień, należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi autokarowego przewozu osób nie mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasach rejestrujących.

Jak stanowi art. 111 ust. 3d Ustawy o podatku VAT: W przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym - podatnik jest obowiązany stosować te kasy.

Przepis art. 111 ust. 7a pkt 1 Ustawy o podatku VAT był podstawą wydania przez Ministra Rozwoju i Finansów Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, w którym określony został m.in. sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki używania przez podatników tych kas.

Wspomniane Rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie zawiera klarownego i bezpośredniego wskazania stosowania kas rejestrujących o zastosowaniu specjalnym przez podmioty trudniące się przewozem osób w komunikacji samochodowej. Takiego zalecenia można jednak się doszukać w treści przepisu § 10 tego Rozporządzenia, zgodnie z którym Paragon fiskalny drukowany przez kasę o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego zawiera co najmniej: (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, właśnie ta regulacja przewiduje konieczność stosowania przez podatników świadczących usługi w zakresie transportu pasażerskiego kas rejestrujących o zastosowaniu specjalnym.

Odwołując się do treści przytoczonego powyżej przepisu art. 111 ust. 3d Ustawy o podatku VAT, należy przyjąć, że skoro przepis wydany na podstawie art. 111 ust. 7a pkt 1 tej Ustawy, tj. § 10 Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przewiduje konieczność stosowania kas rejestrujących o zastosowaniu specjalnym przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego, to podatnik świadczący tego rodzaju usługi jest zobowiązany te kasy stosować.

Tym samym, należy stwierdzić, że w zakresie sprzedaży usług transportu osób dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ciąży na Spółce bezwzględny obowiązek ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej o zastosowaniu specjalnym przeznaczonej do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego.

Jak stanowi przepis § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących Podatnicy, prowadząc ewidencję: wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Przepis ten wprowadza obowiązek wydania nabywcy paragonu fiskalnego po dokonaniu sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymóg ten nie oznacza jednak konieczności wręczenia paragonu nabywcy zaraz po dokonaniu sprzedaży. W opinii Wnioskodawcy, obowiązek wydania nabywcy paragonu, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, należy uznać również za spełniony w przypadku, gdy paragon zostanie udostępniony nabywcy do odbioru - tak jak to ma miejsce na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego.

Pogląd Wnioskodawcy znajduje oparcie w aktualnej wykładni organów podatkowych prezentowanej w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 maja 2015 r. (sygn. IBPP3/4512-188/15/UH), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: Wnioskodawca udostępniając nabywcy paragon fiskalny do odbioru i jednocześnie fakturę VAT w podany powyżej sposób spełni wymogi prawa. To od nabywcy zależeć będzie czy skorzysta z możliwości odbioru (pobrania) faktury, czy też z odbioru paragonu fiskalnego.

W tym samym tonie wypowiedział się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.68.2017.2.ISK) wyjaśniając, iż Przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia wydać. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - wydać oznacza tyle co dać, przydzielić komuś. Zatem z treści tego przepisu wynika, że podatnik prowadzący ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej obowiązany jest wydać, czyli wydrukować i dostarczyć paragon nabywcy, inaczej mówiąc paragon musi być udostępniony klientowi.

Analogiczne stanowisko zaprezentował również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2017 r. (sygn. III SA/Wa 2700/15) wskazując w tezie orzeczenia, iż Wydanie paragonu fiskalnego oznacza udostępnienie paragonu nabywcy i umożliwienie zabrania go, nie oznacza natomiast wręczenia, ani tym bardziej skutecznego wręczenia paragonu.

Podstawową funkcją kas fiskalnych jest zapewnienie kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez podatników podstaw opodatkowania. Automatyczne ewidencjonowanie przez Spółkę na kasie rejestrującej sprzedaży towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w związku z podłączeniem kasy rejestrującej do systemu sprzedażowego (rezerwacyjnego) wykorzystywanego przez Spółkę, intensyfikuje realizację celu fiskalnego kas rejestrujących jakim jest uszczelnienie systemu podatkowego. Rozwiązanie to przyczyni się bowiem do redukcji ryzyka występowania niepożądanego zjawiska sprzedaży towarów i usług Spółki z pominięciem kasy rejestrującej. Kasy rejestrujące spełniają również funkcję informacyjną. Zapewniają bowiem konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów czy też usług. Odbiór przez nabywcę paragonu fiskalnego z wyznaczonego przez Spółkę miejsca może być dla nabywcy niewygodny, w związku z czym Spółka dokumentuje realizowaną sprzedaż usług autokarowego przewozu osób oraz innych czynności dodatkowych (jak np. możliwość wyboru miejsca w autokarze) przy pomocy dokumentów sprzedażowych niefiskalnych (potwierdzenie rezerwacji, potwierdzenie sprzedaży), które stanowią podstawę do zgłaszania ewentualnych reklamacji.

Wymienione w zdarzeniu przyszłym czynności świadczone za odpłatnością Spółka dokumentować będzie również w drodze wystawienia faktury VAT, jeśli z żądaniem wystawienia faktury wystąpi nabywca świadczenia. Gwarantuje to ochronę interesów klienta (konsumenta), gdyż ww. dokumenty sprzedażowe zawierać będą dane dotyczące transakcji, które umożliwią konsumentowi identyfikację sprzedawcy, dochodzenie swoich uprawnień z tytułu reklamacji oraz ochronę swoich interesów. Okoliczności te, zdaniem Wnioskodawcy, mają istotne znaczenie w kontekście oceny prawidłowości zajmowanego przez Spółkę stanowiska, gdyż pokazują, iż planowany sposób dokumentowania sprzedaży towarów i usług przez Spółkę zapewniać będzie ochronę interesów klienta.

Z uwagi na fakt, iż do ewidencjonowania sprzedaży usług autokarowego przewozu osób oraz czynności dodatkowych, za które pobierane będzie dodatkowe wynagrodzenie, Spółka wykorzystywać będzie kasę rejestrującą o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego, spełniającą funkcje oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie Ustawy o podatku VAT, zaś paragon fiskalny będzie udostępniany każdorazowo nabywcy do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, należy uznać, iż spełniony będzie obowiązek ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (pytanie nr 2)

Zgodnie z art. 111 ust. 3b Ustawy o podatku VAT Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Wyżej przytoczona regulacja zobowiązuje podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w imieniu i na rzecz innych podmiotów (sprzedaż agencyjna), do ewidencjonowania na kasach rejestrujących zarówno sprzedaży własnej jak i sprzedaży obcej (tj. sprzedaży towarów i usług w imieniu i na rzecz osób trzecich).

Zasady ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej zostały rozwinięte w Rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących.

W świetle § 5 ust. 1 tego Rozporządzenia: Podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

§ 2 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących definiuje kasę powierzoną jako kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu.

Jak stanowi przepis § 5 ust. 3 Rozporządzenia: Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej. Wymóg ewidencjonowania sprzedaży dokonywanej w imieniu i na rzecz podatnika przez agentów nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego.

Jak bowiem zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.68.2017.2.ISK): Jednakże, jeżeli Wnioskodawca nie przekaże agentowi kasy powierzonej oraz na mocy zawartej umowy nie zobowiąże agenta do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek prowadzenia przedmiotowej ewidencji.

Analogiczne stanowisko ten sam organ zaprezentował również w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.65.2017.2.MT). W przypadku zatem gdy Spółka nie przekaże Agentom oraz Partnerom kasy powierzonej oraz nie zobowiąże Agentów oraz Partnerów do prowadzenia ewidencji sprzedaży Spółki przy zastosowaniu kas własnych Agentów oraz Partnerów, obowiązek fiskalizacji sprzedaży Spółki, w tym prowadzonej za pośrednictwem Agentów oraz Partnerów, spoczywać będzie na Spółce.

W kontekście rozpatrywanego zdarzenia przyszłego należy odnotować, iż Spółka nie będzie fizycznie przekazywać Agentom oraz Partnerom kasy powierzonej oraz nie będzie zobowiązywać Agentów oraz Partnerów do prowadzenia ewidencji sprzedaży Spółki przy zastosowaniu kas własnych tych podmiotów, gdyż nie będzie takiej konieczności. Skoro bowiem Sprzedaż towarów i usług w imieniu i na rzecz Spółki przez Agentów oraz Partnerów będzie automatycznie ewidencjonowana na kasie rejestrującej Spółki znajdującej się w jej siedzibie, a ponadto sprzedaż towarów i usług Spółki z pominięciem systemu sprzedażowego (rezerwacyjnego) nie będzie możliwa, każdorazowo spełniany będzie ustawowy wymóg fiskalizacji sprzedaży agencyjnej realizowanej przez Partnerów oraz Agentów Spółki.

Tym samym, obowiązek ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, wynikający z art. 111 ust. 1 Ustawy o podatku VAT, w odniesieniu do sprzedaży towarów i usług Spółki na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych prowadzonej przez Agentów oraz Partnerów, będzie również wypełniany. Biorąc pod uwagę fakt, iż do ewidencjonowania sprzedaży usług autokarowego przewozu osób oraz czynności dodatkowych, za które pobierane będzie dodatkowe wynagrodzenie, Spółka wykorzystywać będzie kasę rejestrującą o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego, spełniającą funkcje oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie Ustawy o podatku VAT, zaś paragon fiskalny będzie udostępniany każdorazowo nabywcy do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, należy uznać, iż spełniony będzie obowiązek ewidencjonowania sprzedaży dokonywanej w imieniu i na rzecz Spółki przez Agentów oraz Partnerów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (pytanie nr 3)

W oparciu o argumenty Spółki przedstawione w uzasadnieniach do pytań nr 1 oraz nr 2, należy stwierdzić, iż ewidencjonowanie sprzedaży przekąsek realizowanej za odpłatnością na terytorium Polski na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za pośrednictwem Partnerów, na opisanych w zdarzeniu przyszłym warunkach, tj. przy pomocy kasy rejestrującej o zastosowaniu specjalnym znajdującej się w siedzibie Spółki i udostępnianiu paragonów fiskalnych nabywcom do odbioru w określonym terminie oraz miejscu, spełniać będzie wymóg prowadzenia przez Spółkę ewidencji tej sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 3d ustawy o VAT, w przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym - podatnik jest obowiązany stosować te kasy.

Zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Należy zauważyć, że na mocy art. 111 ust. 8 pkt 3 i pkt 7 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych został upoważniony do zwolnienia, w drodze rozporządzenia, na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku ewidencjonowania, oraz określenia warunków korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa, przy uwzględnieniu m.in. możliwości techniczno-organizacyjnych prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz konieczności przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.

Minister Finansów korzystając z tego upoważniania wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454 z późn. zm.). Na podstawie § 2 w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia wskazano Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny (ex 49.31.2) oraz Transport lądowy pasażerski, rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny (ex 49.39.1).

Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez Spółkę usługi przewozowe nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w poz. 15 oraz 16 załącznika do Rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania na kasach rejestrujących.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Należy zauważyć, że podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług mogą zlecić wykonywanie tej czynności innemu podmiotowi. W takim przypadku zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W sytuacji gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 tego rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Z powyższego wynika, że w momencie dokonania sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej powstaje obowiązek wydania paragonu nabywcy. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż, w momencie dokonania tej sprzedaży.

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.

Należy również zaznaczyć, że regulacje dotyczące dokumentowania świadczenia usług transportu pasażerskiego, w tym również kolejowego, przy zastosowaniu kas rejestrujących określają ściśle, jakie elementy musi zawierać paragon fiskalny. W świetle § 10 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny drukowany przez kasę o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego zawiera m.in.: rodzaj biletu, rodzaj ulgi, tytuł ulgi w przypadku biletu ulgowego, numer kursu, nazwę przystanku początkowego i końcowego lub zakres ważności, lub okres ważności biletu. Elementy te powinny znaleźć się na tym dokumencie.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy o VAT, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Przepisy w zakresie podatku VAT określają szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury) są traktowane jako faktura. Takie szczególne przypadki określa § 3 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) dalej: rozporządzenie dot. faktur.

Zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia dot. faktur, faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, wystawiana w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, powinna zawierać:

1. numer i datę wystawienia,
2. imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
3. numer, za pomocą, którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
4. informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
5. kwotę podatku,
6. kwotę należności ogółem.

Zatem, jeśli bilet wygenerowany będzie zawierał elementy określone w cytowanym wyżej § 3 pkt 4 rozporządzenia dot. faktur, będzie on uznawany za fakturę. W konsekwencji, bilet dotyczący przejazdu na odległość co najmniej 50 km jest jednocześnie fakturą, o ile zawiera wymagane wskazanymi przepisami elementy.

Z powyższych przepisów wynika, że dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, wydawania wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru.

Zatem podatnik dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy tego towaru.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia wydać. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego wydać oznacza tyle co dać, przydzielić komuś. Zatem z treści tego przepisu wynika, że podatnik prowadzący ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej obowiązany jest wydać, czyli wydrukować i dostarczyć paragon nabywcy, inaczej mówiąc paragon musi być udostępniony klientowi.

Jedynie w przypadku, gdy nabywca - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zażąda udokumentowania transakcji fakturą VAT, sprzedawca nie będzie zobowiązany do przekazania wystawionego kupującemu paragonu fiskalnego, gdyż w takiej sytuacji zobowiązany jest do udokumentowania dokonanej sprzedaży przez wystawienie faktury i zachowania z jej kopią oryginału paragonu fiskalnego.

Odnosząc się do kwestii momentu wydania samego paragonu dokumentującego zaistniałą sprzedaż należy stwierdzić, że czas wydania paragonu powinien nastąpić niezwłocznie po dokonaniu transakcji, co jednak uwarunkowane jest okolicznościami konkretnej sprzedaży. Jak powiedziano już wyżej, paragon musi być udostępniony klientowi, co oznacza, że ważne jest, aby dokument został wydrukowany i jednocześnie udostępniony klientowi, bo to świadczy, że wypełniony został warunek, o którym mowa w cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów, tj. wydano nabywcy paragon fiskalny.

Jak już wskazano obowiązek wydania paragonu powinno nastąpić bez żądania ze strony nabywcy. Obowiązek wydawania nabywcy wydrukowanego paragonu istnieje zatem w przypadku każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy fiskalnej. To sprzedawca zobowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby przekazać paragon do dyspozycji nabywcy. Sprzedaż na rzecz podatników VAT należy obowiązkowo udokumentować fakturą. Natomiast sprzedaż na rzecz konsumentów jest dokumentowana fakturą jedynie, gdy konsument zgłosił takie żądanie i to w terminie do trzech miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono mu towar lub wykonano usługę. Faktury wystawiane są w dwóch egzemplarzach. W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej sprzedawca przesyła je lub udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Do egzemplarza faktury papierowej pozostającej u sprzedawcy dołącza się paragon. Natomiast w przypadku faktury elektronicznej dotyczącej sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę zgodnie z art. 106h ust. 3 ustawy o VAT. Z oczywistych bowiem powodów nie ma możliwości podpięcia paragonu do faktury elektronicznej.

Należy pokreślić, że wystawienie faktury dla klienta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej bądź rolnikiem ryczałtowym nie zwalnia podatnika z obowiązku zarejestrowania tej sprzedaży na kasie fiskalnej. Jeśli klient żąda wystawienia faktury, wręcza mu się jej oryginał, natomiast paragon fiskalny dołącza się do tego egzemplarza faktury, który pozostaje w dokumentacji podatnika. W przypadku faktury wystawionej w formie elektronicznej, należy oryginał paragonu fiskalnego pozostawić w dokumentacji - z danymi umożliwiającymi identyfikację tej faktury.

W przypadku gdy zakup dotyczy usługi przewozu na odległość nie mniejszą niż 50 km bilet jednorazowy, jeżeli zawiera wszystkie elementy wymienione w § 3 pkt 4 rozporządzenia dot. faktur, może zostać uznany za fakturę. W sytuacji natomiast, gdy bilet nie zawiera elementów wymienionych w tym przepisie lub gdy usługa dotyczy przewozu na odległość poniżej 50 km należy na żądanie klienta wydać fakturę.

Z wniosku wynika, ze Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży biletów oraz dodatkowych usług w postaci np. wyboru miejsc jak również przekąsek, w kilku wariantach. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości rejestrowania powyższych usług przy użyciu kasy rejestrującej. Przy czym Wnioskodawca wskazał, że nie będzie sprzedawał biletów autokarowych na przejazd na odległość poniżej 50 km.

I wariant sprzedaż za pośrednictwem serwisu internetowego

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku sprzedaży za pośrednictwem serwisu internetowego, sprzedaż dokonywana będzie na odległość (przez Internet) z wykorzystaniem systemu rezerwacyjnego. Po dokonaniu przez nabywcę przez internet wyboru trasy przejazdu, terminu odjazdu (terminu powrotu) oraz liczby pasażerów, serwis internetowy wyświetli propozycje przejazdów na danej trasie w wybranym przez nabywcę terminie z podaniem łącznej ceny biletów. Po wyborze kursu nabywca proszony jest o podanie imion i nazwisk pasażerów, na których mają być wystawione bilety. Na tym etapie nabywca będzie miał możliwość zakupienia świadczenia uzupełniającego do podróży, np. w postaci prawa do przewozu danym kursem dodatkowego bagażu podróżnego w zamian za uwidocznioną opłatę.

Po przejściu do panelu płatności nabywca będzie miał możliwość wyboru dogodnej dla siebie metody płatności, przy czym każda z dostępnych metod płatności polega na uregulowaniu należności za zakupione bilety oraz ewentualne świadczenia dodatkowe w formie bezgotówkowej (tj. w postaci transakcji elektronicznej, np. karta, przelew). Na tym etapie nabywca będzie proszony o podanie typu nabywcy (osoba, firma), dane osobowe/rejestrowe, adres, numer identyfikacji podatkowej nabywcy oraz adres poczty elektronicznej e-mail, na który ma być dostarczona faktura oraz potwierdzenie rezerwacji.

Przed dokonaniem płatności, nabywca zobowiązany będzie zadeklarować (zaznaczając odpowiednie pole wyboru), iż akceptuje regulamin sprzedaży oraz politykę prywatności. Po potwierdzeniu nabywca będzie automatycznie przekierowywany na stronę internetową operatora płatności, gdzie dokonywać będzie zapłaty za zamówione bilety oraz świadczenia dodatkowe (np. wybór określonego miejsca w autokarze, dodatkowy bagaż). Warunkiem dokonania skutecznej rezerwacji i skorzystania z zamówionej usługi przewozowej oraz świadczeń dodatkowych będzie uregulowanie należności za dokonaną rezerwację w odpowiednim czasie przed terminem wyjazdu. Potwierdzeniem dokonania zakupu usługi przewozowej oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych będzie m.in. potwierdzenie rezerwacji (ewentualnie potwierdzenie sprzedaży) oraz bilet będący fakturą, wygenerowaną i przesłaną w formie elektronicznej na podany przez nabywcę adres e-mail.

Wnioskodawca wskazał, że po uregulowaniu należności przez nabywcę, tj. w momencie dokonania ostatecznej rezerwacji biletów oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych, wykorzystywany przez Spółkę system rezerwacyjny, podłączony do kasy rejestrującej Spółki o zastosowaniu specjalnym, zainicjuje i przeprowadzi każdorazowo w sposób automatyczny czynność ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej. Rozwiązanie to ma zagwarantować, iż każda sprzedaż biletu czy też świadczeń dodatkowych z wykorzystaniem serwisu internetowego zostanie zaewidencjonowana na kasie rejestrującej Spółki. Sprzedaż usług Spółki za pośrednictwem serwisu internetowego będzie ewidencjonowana na kasie rejestrującej należącej do Spółki i znajdującej się w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usługi utrzymania kas rejestrujących.

W przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych dokumentami potwierdzającymi dokonanie sprzedaży będą: każdorazowo potwierdzenie rezerwacji (ewentualnie potwierdzenie sprzedaży) oraz bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia oraz każdorazowo paragon fiskalny. W przypadku dokonywania rezerwacji za pośrednictwem serwisu internetowego nabywca będzie miał możliwość dokonania zapłaty za zakupione bilety wyłącznie drogą elektroniczną (karta, przelew). Sposób generowania faktury oraz moment wprowadzenia danych nabywcy niezbędnych do wygenerowania faktury: bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będzie każdorazowo generowany i wystawiany w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu rezerwacyjnego. Dane do faktury będą podawane przez nabywcę w momencie dokonywania rezerwacji - po wybraniu przez nabywcę typu nabywcy (osoba, firma) pojawi się formularz do wypełnienia danymi niezbędnymi do wystawienia faktury, takimi jak: imię i nazwisko lub nazwa nabywcy, adres, numer identyfikacji podatkowej.

Odnosząc obowiązujące przepisy do przedstawionego zdarzenia należy wskazać, że Wnioskodawca postąpi prawidłowo dokonując rejestracji, przy użyciu kasy rejestrującej, nabytej usługi przez Klienta, ponieważ każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej powinna być zarejestrowana na kasie rejestrującej.

Należy zauważyć, że w tym kanale dystrybucji Klient dokonując zakupu za pośrednictwem serwisu internetowego, akceptując regulamin sprzedaży oraz politykę prywatności przed dokonaniem płatności, zażądał wystawienia faktury i jednocześnie zaakceptował, że będzie ona miała formę elektroniczną. Jednakże skoro sprzedaż ta będzie odbywać się za pośrednictwem internetu i Klientowi będzie wydawana faktura, to nieprawidłowym będzie jednoczesne wydawanie paragonu fiskalnego poprzez udostępnienie go klientowi w siedzibie Spółki oraz wydanie faktury. Należy zauważyć, że w przypadku sprzedaży przez internet, kiedy to wystawiana jest faktura elektroniczna Sprzedający zostawia paragon w swojej dokumentacji i nie wydaje go Klientowi. Należy przy tym wskazać, że zgodnie z przepisami rozporządzenia dotyczącego faktur bilet zakupiony na usługę przewozu na co najmniej 50 km jest fakturą, jeżeli zawiera wszystkie elementy zawarte w art. § 3 pkt 4 wskazanego rozporządzenia. A zatem w tym zakresie należy uznać, że Wnioskodawca postąpi niezgodnie z ww. przepisami wydając fakturę i jednocześnie udostępniając paragon fiskalny Klientowi, ponieważ paragon nie powinien być w takiej sytuacji wydawany Klientowi.

II wariant sprzedaż za pośrednictwem aplikacji mobilnej udostępnianej klientom

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż dokonywana będzie na odległość z wykorzystaniem przenośnych urządzeń telefonicznych (np. Smartfon). W celu dokonania rezerwacji niezbędne będzie pobranie przez nabywcę ze strony internetowej aplikacji umożliwiającej nabywcy dokonywanie rezerwacji biletów Spółki oraz zakupu świadczeń dodatkowych. Po jej instalacji na przenośnym urządzeniu telefonicznym, sprzedaż i rezerwacja biletów oraz świadczeń dodatkowych odbywa się odpowiednio jak w opisanym powyżej modelu sprzedaży z wykorzystaniem serwisu internetowego. Ewidencjonowanie sprzedaży na kasie rejestrującej Spółki, podmiot, który będzie dokonywał ewidencjonowania sprzedaży, dokumenty generowane na okoliczność dokonania sprzedaży za pośrednictwem aplikacji mobilnej, podmiot, który ten dokument (tj. dokument sprzedaży) będzie wydawał nabywcy biletu, miejsce jego wydania oraz sposób generowania faktury i moment wprowadzenia danych nabywcy niezbędnych do wygenerowania faktury będą takie same jak w przypadku modelu sprzedaży z wykorzystaniem serwisu internetowego.

Należy zauważyć, że w tym przypadku Klient będzie pobierał specjalną aplikację ze strony internetowej, która następnie będzie instalował na urządzeniu telefonicznym (na Smartfonie), a następnie będzie dokonywał zakupu biletu w taki sam sposób jak przez internet.

Wnioskodawca wskazał, że sposób dokumentowania sprzedaży za pośrednictwem aplikacji mobilnej będzie odbywał się tak samo jak w przypadku opisanej wcześniej sprzedaży poprzez internet. A zatem, podobnie jak w przypadku sprzedaży za pośrednictwem serwisu internetowego, sprzedaż poprzez aplikacje mobilną nie będzie spełniała wymogów przepisów prawnych dotyczących kas rejestrujących. Wnioskodawca nie powinien wydawać dwóch dowodów zakupu tj. paragonu i faktury z tytuł sprzedaży biletów autokarowych oraz innych czynności (np. wybór określonego miejsca w autokarze). W sytuacji gdy sprzedaż odbywa się w sposób opisany w tym zdarzeniu właściwym dokumentem sprzedaży będzie faktura, natomiast paragon Wnioskodawca powinien zatrzymać w swojej dokumentacji. Przy czym, należy jednoczesne wskazać tak jak w przypadku sprzedaży za pośrednictwem serwisu internetowego, że bilet zakupiony na usługę przewozu na co najmniej 50 km jest fakturą, jeżeli zawiera wszystkie elementy zawarte w § 3 pkt 4 wskazanego rozporządzenia. A zatem w tym zakresie należy uznać, że Wnioskodawca również postąpi niezgodnie z ww. przepisami wydając fakturę i jednocześnie udostępniając paragon fiskalny Klientowi, ponieważ paragon nie powinien być w takiej sytuacji wydawany Klientowi.

III wariant Sprzedaż w punktach sprzedaży Spółki

Wnioskodawca wskazał, że miejscem dokonywania sprzedaży będzie lokal usługowy wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywca udaje się do punktu sprzedaży Spółki i deklaruje chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) na określony kurs. Pracownik Spółki loguje się do systemu rezerwacyjnego z wykorzystaniem urządzenia (tablet, komputer) i dokonuje rezerwacji zgodnie ze wskazaniem nabywcy, pobierając jednocześnie od nabywcy należność za zamówione usługi. Ewidencjonowanie sprzedaży na kasie rejestrującej Spółki, podmiot, który będzie dokonywał ewidencjonowania sprzedaży oraz rodzaj dokumentu potwierdzającego sprzedaż (paragon, faktura papierowa lub elektroniczna) są analogiczne jak w przypadku sprzedaży z wykorzystaniem serwisu internetowego.

Podmiot, który ten dokument (tj. dokument sprzedaży) będzie wydawał nabywcy biletu oraz miejsce jego wydania odbywa się następująco: potwierdzenie rezerwacji (ewentualnie potwierdzenie sprzedaży) oraz bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będą przekazywane nabywcy w punkcie sprzedaży Spółki przez pracownika Spółki; paragon fiskalny będzie udostępniony nabywcy do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących; przekazania paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy będzie w takim przypadku dokonywał pracownik Spółki bądź uprawniony pracownik podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących. W przypadku sprzedaży biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) w punkcie sprzedaży Spółki, nabywca będzie miał możliwość dokonania zapłaty gotówką bądź kartą w punkcie sprzedaży Spółki. Wnioskodawca wskazał, że bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będzie każdorazowo generowany w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu rezerwacyjnego. Dane do faktury będą podawane przez nabywcę w momencie dokonywania rezerwacji i wprowadzane do systemu rezerwacyjnego przez pracownika Spółki dokonującego rezerwacji.

W tym kanale dystrybucji, skoro nabywca udaje się do punktu sprzedaży Spółki i deklaruje chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) dochodzi w tym momencie do dokonania sprzedaży. Pasażer w momencie zakupu dokonuje zapłaty za otrzymany bilet gotówką lub kartą płatniczą. W związku z tym pracownik Spółki, powinien dokonać rejestracji czynności sprzedaży biletu przy użyciu kasy rejestrującej i wydać paragon pasażerowi w momencie dokonania bezpośredniej sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, że paragon fiskalny będzie udostępniony nabywcy w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących. Należy stwierdzić, że taki sposób ewidencjonowania sprzedaży również jest niezgodny z przytoczonymi wyżej przepisami prawa podatkowego. Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać rejestracji dokonanej sprzedaży na rzecz nabywcy przy użyciu kasy rejestrującej, która powinna znajdować się w punkcie sprzedaży Spółki - tam bowiem jest dokonywana sprzedaż bezpośrednia na rzecz nabywcy. Udostępnienie paragonu do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy jest działaniem wbrew obowiązującym przepisom paragon powinien być wydrukowany i wydany temu nabywcy w momencie dokonania tej sprzedaży przez kasę znajdującą się w miejscu tej sprzedaży art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT. Dodatkowo wskazać należy, że w sytuacji, gdy faktura (bilet), jak wskazuje w uzupełnieniu Wnioskodawca, będzie nabywcy przekazywana w formie elektronicznej na podany przez nabywcę adres e-mail bądź po wydrukowaniu przez pracownika Spółki będzie przekazywana w formie papierowej, wydany nabywcy paragon Wnioskodawca powinien odpowiednio (w zależności od formy wystawienia faktury) pozostawić w swojej dokumentacji lub dołączyć do egzemplarza faktury pozostającego w Spółce. A zatem ewidencja sprzedaży przedstawiona w tym modelu dystrybucji także jest niezgodna z przepisami prawa podatkowego.

IV wariant sprzedaż u Agentów współpracujących ze Spółką na podstawie umowy agencyjnej

Miejscem dokonywania sprzedaży jest lokal Agenta, w którym Agent prowadzi działalność gospodarczą. Nabywca udaje się do punktu sprzedaży Agenta i deklaruje chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) na określony kurs. Przedstawiciel Agenta loguje się do systemu rezerwacyjnego z wykorzystaniem urządzenia (tablet, komputer) i dokonuje rezerwacji zgodnie ze wskazaniem nabywcy, pobierając jednocześnie od nabywcy w imieniu Spółki należność za zamówione usługi. Ewidencjonowanie sprzedaży na kasie rejestrującej Spółki, podmiot, który będzie dokonywał ewidencjonowania sprzedaży oraz rodzaj dokumentu potwierdzającego sprzedaż (paragon, faktura papierowa lub elektroniczna) są analogiczne jak w przypadku sprzedaży z wykorzystaniem serwisu internetowego.

Podmiot, który ten dokument (tj. dokument sprzedaży) będzie wydawał nabywcy biletu oraz miejsce jego wydania to potwierdzenie rezerwacji (ewentualnie potwierdzenie sprzedaży) oraz bilet będący fakturą będą przekazywane nabywcy w punkcie sprzedaży Agenta przez przedstawiciela Agenta, paragon fiskalny będzie udostępniony nabywcy do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących; przekazania paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy będzie w takim przypadku dokonywał pracownik Spółki bądź uprawniony pracownik podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących. W przypadku sprzedaży usług przewozowych (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) u Agenta współpracującego ze Spółką, nabywca będzie miał możliwość dokonania zapłaty gotówką, przelewem bądź kartą płatniczą u Agenta współpracującego ze Spółką (w zależności od oferowanych przez Agenta form płatności). Bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będzie każdorazowo generowany w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu rezerwacyjnego. Dane do faktury będą podawane przez nabywcę w momencie dokonywania rezerwacji i wprowadzane do systemu rezerwacyjnego przez przedstawiciela Agenta dokonującego rezerwacji.

W opisanym przez Wnioskodawcę przypadku, w którym nabywca udaje się do punktu sprzedaży Agenta i wyraża chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych), dochodzi w tym czasie do dokonania sprzedaży. W tym momencie przedstawiciel Agenta, powinien dokonać rejestracji czynności sprzedaży biletu przy użyciu kasy rejestrującej i wydać paragon pasażerowi w momencie dokonania bezpośredniej sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, że paragon fiskalny będzie udostępniony nabywcy w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących. Należy stwierdzić, że taki sposób ewidencjonowania sprzedaży również jest niezgodny z przytoczonymi wyżej przepisami prawa podatkowego. Agent dokonujący sprzedaży jest zobowiązany zarejestrować dokonaną sprzedaż na rzecz nabywcy przy użyciu kasy rejestrującej, która powinna znajdować się w punkcie sprzedaży Agenta - tam bowiem jest dokonywana sprzedaż bezpośrednia na rzecz nabywcy. Udostępnienie paragonu do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących jest działaniem wbrew obowiązującym przepisom paragon powinien być wydrukowany i wydany temu nabywcy w momencie dokonania tej sprzedaży przez kasę znajdującą się w miejscu tej sprzedaży art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT. Dodatkowo wskazać należy, że w sytuacji, gdy faktura papierowa lub elektroniczna, jak wskazuje w uzupełnieniu Wnioskodawca, będzie nabywcy przekazywana z wykorzystaniem serwisu internetowego na podany przez nabywcę adres e-mail bądź po wydrukowaniu będzie przekazywana w formie papierowej, wydany nabywcy paragon Agent powinien odpowiednio (w zależności od formy wystawienia faktury) pozostawić w swojej dokumentacji lub dołączyć do egzemplarza faktury pozostającego u Agenta. A zatem ewidencja sprzedaży przedstawiona w tym modelu dystrybucji także jest niezgodna z przepisami prawa podatkowego.

Ponadto podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje mu kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej w myśl wskazanego wyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Z kolei, gdy podatnik zobowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje on na potrzeby obliczenia osiągniętego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie umowy nie przekaże Agentom kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży oraz nie zobowiąże tych podmiotów do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej tych podmiotów. Jak wynika z opisu sprawy każda sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na rzecz klienta, niezależnie od zastosowanego w danym przypadku kanału dystrybucji, będzie ewidencjonowana na kasie rejestrującej znajdującej się w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących.

W niniejszej sprawie kluczowym zadaniem jest ustalenie podmiotu zobowiązanego do prowadzenia przedmiotowej ewidencji. W sytuacji, kiedy Agent Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu oraz kwot podatku należnego z tytułu własnej sprzedaży nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży obcej. W sytuacji, gdy u Agenta Wnioskodawcy wystąpi obowiązek ewidencji obrotu oraz kwot podatku należnego z tytułu własnej sprzedaży powinien on dokonywać również ewidencjonować sprzedaż pochodzącą z oferty obcej. Zatem przedstawiony sposób ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, tj. na kasie znajdującej się w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących jest niezgodny z ww. przepisami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Wnioskodawca powinien w niniejszej sytuacji na podstawie § 5 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących przekazać kasę rejestrującą Agentowi lub zobowiązać Agenta do prowadzenia ewidencji sprzedaży na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej Agenta.

V wariant sprzedaż bezpośrednio przed wyjazdem u kierowcy zatrudnionego przez Partnera, który będzie dokonywał sprzedaży biletów (ewentualnie innych czynności) w imieniu i na rzecz Spółki

W wariancie tym miejscem dokonywania sprzedaży jest autokar Partnera. Przed rozpoczęciem wyjazdu Klient, po wejściu na pokład autokaru, deklaruje kierowcy zatrudnionemu przez Partnera chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) na określony kurs bądź tzw. przekąski. Przedstawiciel Partnera loguje się do systemu rezerwacyjnego wykorzystywanego przez Spółkę z wykorzystaniem odpowiedniego urządzenia i dokonuje rezerwacji/sprzedaży zgodnie ze wskazaniem nabywcy, pobierając jednocześnie od nabywcy w imieniu Spółki należność za zamówione usługi/towary. Sposób ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej Spółki, podmiot, który będzie dokonywał ewidencjonowania sprzedaży oraz rodzaj dokumentu potwierdzającego sprzedaż (paragon, faktura papierowa lub elektroniczna) są analogicznie jak w przypadku modelu sprzedaży z wykorzystaniem serwisu internetowego. Na okoliczność zakupu tzw. przekąsek Nabywca będzie mógł otrzymać fakturę (papierową bądź elektroniczną) składając w siedzibie Spółki (osobiście bądź drogą pocztową) żądanie na piśmie wystawienia faktury wraz z dołączonym do tego żądania potwierdzeniem sprzedaży bądź paragonem fiskalnym.

Sposób wydawania nabywcy biletu dokumentu sprzedaży, oraz miejsce jego wydania odbywać się będzie w następujący sposób: potwierdzenie rezerwacji (ewentualnie potwierdzenie sprzedaży) oraz bilet będący fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będą przekazywane nabywcy w autokarze przez kierowcę Partnera, paragon fiskalny będzie udostępniony nabywcy do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących; przekazania paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy będzie w takim przypadku dokonywał pracownik Spółki bądź uprawniony pracownik podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących, faktura dokumentująca sprzedaż tzw. przekąsek przekazywana będzie nabywcy drogą elektroniczną na podany przez nabywcę adres e-mail, drogą pocztową bądź osobiście przez pracownika w siedzibie Spółki.

W przypadku sprzedaży biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) u kierowcy Partnera współpracującego ze Spółką, nabywca będzie miał możliwość dokonania zapłaty gotówką bądź kartą płatniczą. Bilety będące fakturą, o której mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia, będą każdorazowo generowane w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu rezerwacyjnego. Dane do faktury będą podawane przez nabywcę w momencie dokonywania zakupu u kierowcy Partnera i wprowadzane do systemu rezerwacyjnego przez kierowcę Partnera. Faktura dokumentująca sprzedaż tzw. przekąsek będzie wystawiana przez Spółkę (w formie papierowej bądź elektronicznej) na podstawie danych przekazanych przez nabywcę osobiście, drogą pocztową bądź e-mail.

W opisanym przez Wnioskodawcę przypadku, w którym nabywca po wejściu na pokład autokaru deklaruje kierowcy zatrudnionemu przez Partnera chęć zakupu biletu (oraz ewentualnych świadczeń dodatkowych) na określony kurs bądź tzw. przekąski, dochodzi w tym czasie do dokonania sprzedaży. W tym momencie kierowca zatrudniony przez Partnera, powinien dokonać rejestracji czynności sprzedaży biletu przy użyciu kasy rejestrującej i wydać paragon pasażerowi w momencie dokonania bezpośredniej sprzedaży.

Należy stwierdzić, że taki sposób ewidencjonowania sprzedaży również jest niezgodny z przytoczonymi wyżej przepisami prawa podatkowego. Kierowca Partnera dokonujący sprzedaży biletu jest zobowiązany wydrukować oraz wydać nabywcy dokument potwierdzający dokonaną transakcję w momencie sprzedaży tj. paragon fiskalny. W tym kanale dystrybucji klient dokonując zakupu usług/towarów również nie otrzymuje paragonu potwierdzającego zaewidencjonowanie sprzedaży na kasie rejestrującej w momencie tej sprzedaży. Jak wskazuje Wnioskodawca klient w momencie dokonania zakupu u kierowcy zatrudnionego przez Partnera otrzyma potwierdzenie rezerwacji i bilet będący fakturą zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia. Natomiast paragon będzie udostępniony nabywcy do odbioru w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących. A zatem ewidencja sprzedaży przedstawiona w tym modelu dystrybucji także jest niezgodna z przepisami prawa podatkowego. Kierowca dokonując sprzedaży w autokarze powinien posiadać kasę rejestrującą w miejscu dokonania sprzedaży, tj. w autokarze.

Analogicznie jak w dokonywanej sprzedaży za w lokalu u Agenta, przedstawiony sposób ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, tj. na kasie znajdującej się w siedzibie Spółki lub u podwykonawcy usług utrzymania kas rejestrujących jest niezgodny z ww. przepisami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Wnioskodawca powinien w niniejszej sytuacji na podstawie § 5 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących przekazać kasę rejestrującą Partnerowi (który zatrudnia kierowców) lub zobowiązać Partnera do prowadzenia ewidencji sprzedaży na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej Partnera.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w wariantach dystrybucji, gdzie mamy do czynienia z bezpośrednią sprzedażą, tj. sprzedażą w punktach sprzedaży Spółki, u Agentów, czy też bezpośrednio przed wyjazdem u kierowcy zatrudnionego przez Partnera, kasa rejestrująca powinna znajdować się w miejscu dokonania tej sprzedaży, tj. odpowiednio w punkcie sprzedaży Spółki, lokalu Agenta oraz autokarze Partnera. Wnioskodawca zlecając dokonanie sprzedaży innemu podmiotowi, tj. Agentowi lub Partnerowi powinien przekazać tym podmiotom kasę powierzoną lub zobowiązać te podmioty do prowadzenia ewidencji sprzedaży na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własne tych podmiotów.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w całości należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzecznictwo, tj. wyroku z dnia 16 stycznia 2017 r. sygn. III SA/Wa 2700/15, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy. Wskazany wyrok dotyczy wątpliwości czy podatnik - w sytuacji gdy klient dokonując zapłaty w formie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego i nie zabraniem paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw- wypełnia warunki wydania paragonu fiskalnego wynikające z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Należy zauważyć, że opis sprawy, której dotyczy powyższy wyrok nie jest tożsamy ze zdarzeniem przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie. Ponadto wyrok ten jest nieprawomocny. W związku z tym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanego przez Wnioskodawcę wyroku zamyka się w obrębie sprawy, dla której została wydana.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, a zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważniony do tego organ w tym także powołane przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska interpretacje indywidualne, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Końcowo należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Niniejsza interpretacja nie odnosi się do kwestii czy bilety autokarowe na przejazdy organizowane przez Spółkę spełniają przesłanki wynikające z § 3 pkt 4 rozporządzenia dot. faktur do uznania ich za fakturę, jak również prawidłowość wystawionych przez Wnioskodawcę faktur (biletów), gdyż nie jest to przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy (tj. pytań).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej