Obowiązek stosowania przez Wnioskodawcę proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 31.05.2016, sygn. ILPP2/4512-1-161/16-4/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Obowiązek stosowania przez Wnioskodawcę proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z 1 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 18 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania przez Wnioskodawcę proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania przez Wnioskodawcę proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Wniosek uzupełniono 23 maja 2016 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz o dokument, z którego wynika prawo do wspólnego występowania w imieniu Wnioskodawcy Członków Zarządu udzielających pełnomocnictwa na dzień udzielania pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż (wyprodukowanych z tych rud) miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Czynności wykonywane przez Spółkę generalnie podlegają opodatkowaniu VAT według stawek od 0%-23%. Marginalna część czynności wykonywanych przez Spółkę podlega opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu zwolnienia z VAT. Za lata ubiegłe proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2-7 ustawy o VAT kształtowała się powyżej 99,9%, co dawało Spółce również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów, które związane były zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i z czynnościami zwolnionymi z VAT.

Wnioskodawca ponadto obejmuje, nabywa i posiada udziały (akcje) w spółkach zależnych (bezpośrednio lub za pośrednictwem innych podmiotów kontrolowanych), zarówno polskich jak i zagranicznych, z tytułu czego jest uprawniony do dywidendy (niektóre spółki zależne są kontrolowane za pośrednictwem funduszy inwestycyjnych, w których Spółka posiada jednostki uczestnictwa). Spółki te trudnią się działalnością (i) zbliżoną do działalności Spółki lub działalnością związaną z działalnością Spółki, np. polegającą na zaopatrywaniu w materiały do produkcji, transporcie wyrobów i surowców, produkcji i dostarczaniu maszyn górniczych czy też badaniach i rozwoju w zakresie górnictwa lub (ii) działalnością, która nie pozostaje w ścisłym związku z działalnością Spółki, np. działalność w zakresie opieki medycznej, usługi sanatoryjne i wypoczynku i inne (spółki te, jak również Spółka są dalej określane jako grupa).

W związku z pełnioną przez siebie funkcją podmiotu dominującego w grupie, Wnioskodawca wykonuje czynności dotyczące zarówno Spółka jak i jego spółek zależnych, takie jak np.:

zarządzanie ryzykiem, w tym mapowanie ryzyk, gromadzenie i przetwarzanie informacji, ocena zgodności podejmowanych działań z polityką grupy,
zapewnienie wewnętrznego ładu korporacyjnego w grupie,
opracowywanie, dostosowywanie i wdrażanie wewnętrznych procedur oraz standardów w grupie, np. procedur w zakresie umów, polityki zakupów, standardów zarządzania projektami itp.,
doradztwo strategiczne, bieżące wsparcie decydentów oraz kontrola procedur w odniesieniu do projektów realizowanych przez Wnioskodawcę oraz spółki zależne,
planowanie i budżetowanie na poziomie Spółki oraz całej grupy, w tym sporządzanie analiz ekonomicznych, planów finansowych, sprawozdań z działalności, oraz ocena i kontrola projektów inwestycyjnych,
doradztwo (opiniowanie umów) głównie w zakresie polis ubezpieczeniowych oraz koordynacja działań względem wspólnych kontrahentów Wnioskodawcy i spółek zależnych,
zadania związane z finansowaniem działalności Wnioskodawcy oraz spółek zależnych, w tym m.in. zapewnianiem płynności finansowej, lokowaniem wolnych środków pieniężnych, zarządzaniem środkami finansowymi w ramach systemu cash-pooling, prowadzeniem i koordynacją polityki ubezpieczeniowej oraz udzielaniem akredytyw i gwarancji spółkom zależnym,
zadania public relations związane z budowaniem wizerunku grupy, np. sponsorowanie wydarzeń sportowych czy też tzw. sponsoring społeczny;
poszukiwanie złóż surowców;
zapewnienie zgodności z przepisami w zakresie ochrony środowiska;
prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej i zarządzanie wiedzą w grupie.

Z uwagi na posiadanie udziałów w spółkach zależnych, Spółka wykonuje również zadania właścicielskie w stosunku do tych spółek, w szczególności realizuje prawa głosu na walnych zgromadzeniach, analizuje sytuację finansową oraz plany inwestycyjne spółek zależnych, kontroluje budżet, analizuje i zarządza procesami restrukturyzacyjnymi i przekształceniami oraz pełni wiodącą rolę w procesach transakcyjnych. Ponadto, z uwagi na fakt, że akcje Spółki są notowane na rynkach papierów wartościowych Spółka wypełnia również obowiązki informacyjne i sprawozdawcze wynikające z odrębnych przepisów oraz podejmuje działania mające na celu budowanie relacji z inwestorami.

Oprócz wymienionych wyżej czynności Wnioskodawca wykonuje również czynności natury finansowej, np. nabywanie obligacji, zakładanie lokat, udostępnianie środków finansowych w ramach systemu cash-pooling itp. celem zagospodarowania środków finansowych pochodzących z prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca, jako pracodawca, administruje również Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych.

W uzupełnieniu zainteresowany wskazał, że:

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z pełnioną funkcją podmiotu dominującego w grupie, odnoszą się zarówno do spółek zależnych trudniących się działalnością zbliżoną do działalności Spółki lub działalnością związaną z działalnością Spółki, jak również do spółek zależnych, których działalność pozostaje w mniej ścisłym związku z działalnością Spółki.
Spółka wykonuje szeroko rozumiane czynności o charakterze zarządczym oraz wsparcia w prowadzeniu działalności na rzecz każdej ze swoich spółek zależnych; przykłady tych czynności są wymienione poniżej (zostały one również wymienione we wniosku Spółki o wydanie interpretacji ogólnej):
- opracowywanie wewnętrznych standardów, polityk i procedur obowiązujących w grupie oraz wsparcie spółek zależnych w ich wdrożeniu;
- wsparcie spółek zależnych w planowaniu, budżetowaniu oraz sporządzaniu analiz ekonomicznych, planów finansowych i sprawozdań z działalności;
- zarządzanie ryzykiem występującym w spółkach zależnych oraz ocena zgodności podejmowanych przez spółki zależne działań z polityką grupy;
- doradztwo, w tym doradztwo strategiczne oraz bieżące wsparcie decydentów.

Dodatkowo, Spółka wyjaśnia, że:

ponosi wydatki, które mają związek zarówno z podstawową działalnością gospodarczą Spółki jak i z pozostałymi czynnościami, w tym wymienionymi w przedmiotowym wezwaniu;
nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie tych wydatków (tj. zakupionych towarów i usług) w całości do któregokolwiek z tych rodzajów działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do określania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do określania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 2a, zdanie pierwsze ustawy o VAT, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.: w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji.

Powyższy przepis wprowadził do ustawy o VAT instytucję tzw. prewspółczynnika (proporcji), który w przypadku wykonywania przez podatnika zarówno działalności gospodarczej jak i innego rodzaju działalności (tzw. działalności niegospodarczej) pozwala na obliczenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Jak jednocześnie wynika ze stanowiska Ministerstwa Finansów, prowadzenie zarówno działalności gospodarczej jak i działalności niegospodarczej przez jeden i ten sam podmiot jest zjawiskiem stosunkowo rzadkim i przepisy dotyczące prewspółczynnika mają mieć zastosowanie jedynie do wąskiego grona podmiotów, tj. takich, których zasadnicza działalność nie podlega opodatkowaniu VAT zaś czynności opodatkowane podatkiem występują u nich w mniejszym zakresie. Tak wynika zarówno z uzasadnienia Ministerstwa Finansów do ustawy, która wprowadziła instytucję prewspółczynnika, jak również z odpowiedzi Ministerstwa Finansów z dnia 27 stycznia 2015 r. na interpelację poselską nr 30157, w których stwierdzono, że:

Obowiązek wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu ww. prewspółczynnika dotyczy bowiem tylko wąskiej grupy podatników, którzy poza działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT wykonują również działalność nieobjętą systemem VAT (np. jako organ władzy publicznej), i nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do każdego z tych typów działalności. Powyższe zapewni realizację zasady neutralności podatku VAT, która uniemożliwia odliczanie podatku w związku z działalnością nieobjętą systemem VAT.

Stanowisko, że stosowanie prewspółczynnika jest ograniczone jedynie do wąskiego grona podmiotów wykonujących specyficzne rodzaje działalności znajduje swoje oparcie również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów. Przykładowo w interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w z dnia 28 października 2015 roku sygn. IPPP1/4512-1048/15-2/IGo, organ podatkowy za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym podatnikami zobowiązanymi do stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a są:

(...) jednostki samorządu terytorialnego, muzea, stowarzyszenia, uczelnie wyższe, itp..

Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 24 września 2015 roku o sygn. IBPP3/4512 -521/15/AZ Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się ze stanowiskiem podatnika co do braku konieczności stosowania prewspółczynnika, które to stanowisko podatnik motywował tym, że przepisy o prewspółczynniku mają zastosowanie jedynie do takich podmiotów jak:

gminy, fundacje, stowarzyszenia, spółki komunalne, muzea których działalność, przynajmniej w części, nie ma żadnego związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a co więcej nie jest również rozwinięciem czy konsekwencją takie] działalności.

W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko, że adresatem przepisów o prewspółczynniku są jedynie szczególnego rodzaju podmioty takie jak jednostki samorządu terytorialnego, stowarzyszenia, uczelnie itp., znajduje dodatkowe oparcie w tym, że dla części z nich przewidziano specyficzne metody kalkulacji prewspółczynnika, wynikające z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 roku w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy należy przyjąć, że celem ustawodawcy nie było stosowanie przepisów o prewspółczynniku do podmiotów prowadzących zasadniczo działalność gospodarczą, taką jak działalność produkcyjna prowadzona przez Spółkę. W szczególności, Spółka nie wykonuje działalności podobnej do tej, którą wykonują gminy, fundacje, uczelnie czy stowarzyszenia, do których, jak wynika z powyższego, rzeczone przepisy są adresowane.

Powyższej konkluzji, w ocenie Wnioskodawcy, nie zmienia fakt, że w działalności Spółki występują również czynności, które same w sobie nie generują obrotu i nie są uznawane za działalność gospodarczą, jak np. administrowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych. Zgodnie bowiem z uzasadnieniem Ministerstwa Finansów do ustawy wprowadzającej instytucję prewspółczynnika, w definicji celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą mieszczą się również działania związane z tą działalnością, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Przykładem takich działań jest, w ocenie Ministerstwa, otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności trudnych, itp. Do podobnych wniosków prowadzi lektura broszury informacyjnej Ministerstwa Finansów z dnia 17 lutego 2016 roku Zasady odliczania podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od 1 stycznia 2016 r.. Z jej treści wynika bowiem, że definicja działalności gospodarczej obejmuje również działania, które jej towarzyszą. Jako przykłady, oprócz działań wymienionych powyżej, broszura wymienia właśnie administrowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych czy też wykonywanie obowiązków wynikających z ustawy o związkach zawodowych.

Jest to szczególnie istotne o tyle, że opisane przez Wnioskodawcę czynności, takie jak np. administrowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych, lokowanie wolnych środków pieniężnych w instrumenty finansowe, czy też wykonywanie funkcji nadzorczych w stosunku do spółek zależnych oraz otrzymywanie dywidend nie stanowią przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, lecz są jedynie elementami, które tej działalności towarzyszą. Przykładowo, Spółka musi podejmować czynności nadzorcze, doradcze czy też kontrolne względem swoich spółek zależnych chociażby z tego względu, że ich działalność jest niezbędna dla działalności samej Spółki, np. dla celów produkcji i sprzedaży metali przez Spółkę niezbędny jest również transport materiałów do produkcji oraz gotowych towarów przez spółkę zależną co też stanowi wyraz tzw. nadzoru korporacyjnego, właściwego dla każdego jednego udziałowca/akcjonariusza. Co więcej, podejmując tego rodzaju czynności względem spółek zależnych, Spółka pośrednio działa również we własnym interesie, gdyż ujednolicanie procedur czy też występowanie wspólnie wobec podmiotów zewnętrznych sprzyja redukcji kosztów poprzez osiągnięcie tzw. efektu skali. Końcowo, należy zauważyć, że tego rodzaju czynności w sposób naturalny towarzyszą niemal każdej jednej działalności gospodarczej, wobec czego przyjęcie, iż rodzą one obowiązek stosowania prewspółczynnika prowadziłoby do wniosku, że prewspółczynnik ma jednak zastosowanie do niemal każdego jednego podatnika, co z kolei byłoby niezgodne z intencją ustawodawcy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie na nim ciążył obowiązek stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (prewspółczynnika) i wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605) zwanej dalej ustawą nowelizującą do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast w oparciu o art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W myśl z art. 86 ust. 2f ustawy przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy wskazanym w cyt. art. 86 ust. 2g ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, stosownie do treści art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W myśl art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego art. 86 ust. 22 ustawy.

Stosownie do treści art. 90c ustawy:

W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż (wyprodukowanych z tych rud) miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Czynności wykonywane przez Spółkę generalnie podlegają opodatkowaniu VAT według stawek od 0%-23%. Marginalna część czynności wykonywanych przez Spółkę podlega opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu zwolnienia z VAT. Za lata ubiegłe proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2-7 ustawy o VAT kształtowała się powyżej 99,9%, co dawało Spółce również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów, które związane były zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i z czynnościami zwolnionymi z VAT.

W związku z pełnioną przez siebie funkcją podmiotu dominującego w grupie, Wnioskodawca wykonuje czynności dotyczące zarówno Spółka jak i jego spółek zależnych, takie jak np.:

zarządzanie ryzykiem, w tym mapowanie ryzyk, gromadzenie i przetwarzanie informacji, ocena zgodności podejmowanych działań z polityką grupy,
zapewnienie wewnętrznego ładu korporacyjnego w grupie,
opracowywanie, dostosowywanie i wdrażanie wewnętrznych procedur oraz standardów w grupie, np. procedur w zakresie umów, polityki zakupów, standardów zarządzania projektami itp.,
doradztwo strategiczne, bieżące wsparcie decydentów oraz kontrola procedur w odniesieniu do projektów realizowanych przez Wnioskodawcę oraz spółki zależne,
planowanie i budżetowanie na poziomie Spółki oraz całej grupy, w tym sporządzanie analiz ekonomicznych, planów finansowych, sprawozdań z działalności, oraz ocena i kontrola projektów inwestycyjnych,
doradztwo (opiniowanie umów) głównie w zakresie polis ubezpieczeniowych oraz koordynacja działań względem wspólnych kontrahentów Wnioskodawcy i spółek zależnych,
zadania związane z finansowaniem działalności Wnioskodawcy oraz spółek zależnych, w tym m.in. zapewnianiem płynności finansowej, lokowaniem wolnych środków pieniężnych, zarządzaniem środkami finansowymi w ramach systemu cash-pooling, prowadzeniem i koordynacją polityki ubezpieczeniowej oraz udzielaniem akredytyw i gwarancji spółkom zależnym,
zadania public relations związane z budowaniem wizerunku grupy, np. sponsorowanie wydarzeń sportowych czy też tzw. sponsoring społeczny;
poszukiwanie złóż surowców;
zapewnienie zgodności z przepisami w zakresie ochrony środowiska;
prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej i zarządzanie wiedzą w grupie.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z pełnioną funkcją podmiotu dominującego w grupie, odnoszą się zarówno do spółek zależnych trudniących się działalnością zbliżoną do działalności Spółki lub działalnością związaną z działalnością Spółki, jak również do spółek zależnych, których działalność pozostaje w mniej ścisłym związku z działalnością Spółki. Spółka wykonuje szeroko rozumiane czynności o charakterze zarządczym oraz wsparcia w prowadzeniu działalności na rzecz każdej ze swoich spółek zależnych.

Z uwagi na posiadanie udziałów w spółkach zależnych, Spółka wykonuje również zadania właścicielskie w stosunku do tych spółek, w szczególności realizuje prawa głosu na walnych zgromadzeniach, analizuje sytuację finansową oraz plany inwestycyjne spółek zależnych, kontroluje budżet, analizuje i zarządza procesami restrukturyzacyjnymi i przekształceniami oraz pełni wiodącą rolę w procesach transakcyjnych. Ponadto, z uwagi na fakt, że akcje Spółka są notowane na rynkach papierów wartościowych Spółka wypełnia również obowiązki informacyjne i sprawozdawcze wynikające z odrębnych przepisów oraz podejmuje działania mające na celu budowanie relacji z inwestorami.

Dodatkowo, Spółka wyjaśnia, że:

ponosi wydatki, które mają związek zarówno z podstawową działalnością gospodarczą Spółki jak i z pozostałymi czynnościami;
nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie tych wydatków (tj. zakupionych towarów i usług) w całości do któregokolwiek z tych rodzajów działalności.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis ten wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub transakcje stanowią cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy stanowią one odrębny od działalności gospodarczej, przedmiot działalności tego podmiotu.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowaniu VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Może to być przykładowo:

otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,
sprzedaż wierzytelności trudnych,
otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,
działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,
obwiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy,
otrzymanie dywidend związanych z posiadaniem udziałów itp.

W tym miejscu wyjaśnić dodatkowo należy, że czynności związane z działalnością gospodarczą mogą generować przychody albo mogą mieć wpływ na te przychody (pośrednio, bądź bezpośrednio). Natomiast czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą co do zasady nie mają żadnego wpływu na osiągane przez przedsiębiorstwo podlegające opodatkowaniu przychody (ani pośredniego, ani bezpośredniego), są one bowiem związane z realizacją dodatkowych celów, np. misji, celów statutowych, czy działań wykonywanych w charakterze organów władzy publicznej.

Jak już wcześniej wspomniano w związku z pełnioną przez siebie funkcją podmiotu dominującego w grupie, Wnioskodawca wykonuje czynności dotyczące zarówno Spółka jak i jego spółek zależnych, takie jak np.:

zarządzanie ryzykiem, w tym mapowanie ryzyk, gromadzenie i przetwarzanie informacji, ocena zgodności podejmowanych działań z polityką grupy,
zapewnienie wewnętrznego ładu korporacyjnego w grupie,
opracowywanie, dostosowywanie i wdrażanie wewnętrznych procedur oraz standardów w grupie, np. procedur w zakresie umów, polityki zakupów, standardów zarządzania projektami itp.,
doradztwo strategiczne, bieżące wsparcie decydentów oraz kontrola procedur w odniesieniu do projektów realizowanych przez Wnioskodawcę oraz spółki zależne,
planowanie i budżetowanie na poziomie Spółki oraz całej grupy, w tym sporządzanie analiz ekonomicznych, planów finansowych, sprawozdań z działalności, oraz ocena i kontrola projektów inwestycyjnych,
doradztwo (opiniowanie umów) głównie w zakresie polis ubezpieczeniowych oraz koordynacja działań względem wspólnych kontrahentów Wnioskodawcy i spółek zależnych,
zadania związane z finansowaniem działalności Wnioskodawcy oraz spółek zależnych, w tym m.in. zapewnianiem płynności finansowej, lokowaniem wolnych środków pieniężnych, zarządzaniem środkami finansowymi w ramach systemu cash-pooling, prowadzeniem i koordynacją polityki ubezpieczeniowej oraz udzielaniem akredytyw i gwarancji spółkom zależnym,
zadania public relations związane z budowaniem wizerunku grupy, np. sponsorowanie wydarzeń sportowych czy też tzw. sponsoring społeczny;
poszukiwanie złóż surowców;
zapewnienie zgodności z przepisami w zakresie ochrony środowiska;
prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej i zarządzanie wiedzą w grupie.

Są to szeroko rozumiane czynności o charakterze zarządczym oraz wsparcia w prowadzeniu działalności na rzecz każdej ze swoich spółek zależnych.

Z uwagi na posiadanie udziałów w spółkach zależnych, Spółka wykonuje również zadania właścicielskie w stosunku do tych spółek, w szczególności realizuje prawa głosu na walnych zgromadzeniach, analizuje sytuację finansową oraz plany inwestycyjne spółek zależnych, kontroluje budżet, analizuje i zarządza procesami restrukturyzacyjnymi i przekształceniami oraz pełni wiodącą rolę w procesach transakcyjnych. Ponadto, z uwagi na fakt, że akcje Spółki są notowane na rynkach papierów wartościowych Spółki wypełnia również obowiązki informacyjne i sprawozdawcze wynikające z odrębnych przepisów oraz podejmuje działania mające na celu budowanie relacji z inwestorami.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w pierwszej kolejności celem ustalenia czy do sytuacji podatnika znajdą zastosowanie zasady odliczenia, zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h należy ustalić charakter wszystkich wykonywanych przez niego czynności.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej m.in. w sprawach C-142/99, C-102/00, C-77/01 i C-16/00. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dotyczy to sytuacji, gdy:

posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;
sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;
posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

W orzeczeniu TSUE w sprawie Polysar (C-60/90) stwierdzono, że spółka holdingowa może uzyskać status podatnika, jeżeli jest ona pośrednio lub bezpośrednio zaangażowana w zarządzanie spółkami, w których posiada udziały, z wyłączeniem czynności, które wykonuje w związku z pełnieniem funkcji właścicielskich.

Wskazówki dotyczące znaczenia sformułowania usługi zarządcze wykraczające poza prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów zawarł Trybunał Sprawiedliwości UE w kolejnych orzeczeniach z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim, z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 pomiędzy Welthgrove BV a Staatssecretaris van Financiën (Holandia), jak również z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 pomiędzy Cibo Participations SA a Directeur régional des impôts du Nord Pas-de-Calais (Francja).

W orzeczeniu w sprawie C-142/99 Trybunał stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4(2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych. Koncepcja ta została powtórzona w orzeczeniu C-102/00, w którym Trybunał Sprawiedliwości UE zajął stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu podmiotami zależnymi należy traktować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 4(2) VI Dyrektywy jedynie w takim zakresie, w jakim obejmuje ona transakcje opodatkowane VAT na podstawie artykułu 2 VI Dyrektywy.

Z kolei w wyroku w sprawie C-16/00 Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w orzecznictwie TSUE wyjątek od powyższej zasady sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką, stwierdzić należy, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka wykonuje szeroko rozumiane czynności o charakterze zarządczym oraz wsparcia w prowadzeniu działalności na rzecz każdej ze swoich spółek zależnych (w których posiada udziały). Wykonuje również zadania właścicielskie w stosunku do tych spółek, w szczególności realizuje prawa głosu na walnych zgromadzeniach, analizuje sytuację finansową oraz plany inwestycyjne spółek zależnych, kontroluje budżet, analizuje i zarządza procesami restrukturyzacyjnymi i przekształceniami oraz pełni wiodącą rolę w procesach transakcyjnych.

Rola Spółki nie ogranicza się zatem do biernego modelu realizacji praw własnościowych, polegającego wyłącznie na nabywaniu i posiadaniu udziałów w podmiotach zależnych, ponieważ Wnioskodawca udziela bieżącego wsparcia na rzecz podmiotów, od których otrzymuje dywidendy.

Zatem, z uwagi na powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie wykonywał usługi na rzecz spółek, w których posiada udziały, to działania Zainteresowanego w takim zakresie wpisują się w definicję prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Ponadto, z uwagi na fakt, że akcje Spółki są notowane na rynkach papierów wartościowych Spółka wypełnia również obowiązki informacyjne i sprawozdawcze wynikające z odrębnych przepisów oraz podejmuje działania mające na celu budowanie relacji z inwestorami.

Czynności te towarzyszą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Mieszczą się one w pojęciu celów związanych z działalnością gospodarczą, którym ustawodawca posłużył się w art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem Spółka nie ma celów innych niż te związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w szczególności nie jest stowarzyszeniem ani fundacją. Wszystkie działania, które są podejmowane przez Spółkę, mają służyć jej działalności gospodarczej, tj. osiąganiu zysków ze sprzedaży.

W konsekwencji, prowadzona przez Spółkę działalność spełnia wskazaną powyżej definicję działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Również w przypadku, kiedy Spółka w ramach prowadzenia działalności gospodarczej jest obowiązana do utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, art. 86 ust. 2a ustawy nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Spółki. Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 111, z późn. zm.). Art. 3 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Fundusz, zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Stosownie natomiast do art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika zatem, że tworzenie i administrowanie Funduszem jest wypełnieniem obowiązków jakie nakłada na Wnioskodawcę, jako pracodawcę wykonującego podstawową działalność gospodarcza, ustawa o ZFŚŚ i w związku z tym działalność ta pozostaje w pośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Co prawda Spółka działając jako administrator Funduszu nie występuje jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a działalność socjalna wykonywana przez Wnioskodawcę jako administratora Funduszu nie stanowi działalności gospodarczej rozumianej zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże prowadzona przez Spółkę działalność socjalna w obrębie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wpisuje się w prowadzoną przez Zainteresowanego działalność gospodarczą jako jej konieczny element.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że ww. obszary mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Jak wyżej wskazano w celach działalności gospodarczej mieszczą się również działania/sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej towarzyszące tej działalności i niestanowiące obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika, bez względu na to, czy ostatecznie generują opodatkowanie podatkiem VAT, czy nie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z przychodami generowanymi w ramach przychodów wskazanych we wniosku, nie będzie obowiązany do ustalania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, w celu odliczenia podatku naliczonego. Zatem choć Spółka wykonuje działalność gospodarczą, jak również inne czynności, które nie generują podatku należnego, przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji (art. 86 ust. 2a) nie będą miały zastosowania w analizowanej sprawie.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie