Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach struktury cash poolingu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach struktury cash poolingu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach struktury cash poolingu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] zawarła z bankiem mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej [dalej: Bank] Umowę o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi [dalej: Umowa].

Stronami Umowy oprócz Spółki są inne spółki z grupy kapitałowej tj. E. Sp. z o.o., V. Sp. z o.o., Grupa X. Sp. z o.o., Y. Sp. z o.o., D. Sp. z o.o. [dalej: Uczestnicy lub Posiadacze Rachunków], będące polskimi rezydentami podatkowymi.

Bank nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą ani Uczestnikami w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z dnia 30 maja 2014 r. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).

Na podstawie Umowy Bank świadczy na rzecz Wnioskodawcy oraz Uczestników [dalej: Grupa] usługę zarządzania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunkach bankowych wskazanych w Umowie tj. tzw. usługę cash poolingu. Celem usługi świadczonej przez Bank jest zwiększenie efektywności zarządzania środkami pieniężnymi Spółki oraz Uczestników, a także zwiększenie ich płynności, co pozwoli na osiągnięcie korzyści w postaci optymalizacji zarządzania środkami finansowymi w tym kosztami finansowania i korzyściami odsetkowymi na poziomie Grupy.

Zgodnie z Umową każdy z Uczestników posiada rachunek bankowy, przeznaczony do prowadzenia bieżących rozliczeń na zlecenie [dalej: Rachunek]. Natomiast Spółka jako posiadacz główny (tzw. Pool Leader) posiada dwa rachunki bankowe:

• rachunek główny z udostępnionym przez Bank limitem zadłużenia, który służy do wyrównania na koniec każdego dnia roboczego sald na rachunku rozliczeniowym i pozostałych Rachunkach [dalej: Rachunek Główny"],

• rachunek rozliczeniowy pełniący funkcję techniczną w strukturze cash poolingu (nie jest dostępny dla Spółki do składania z niego zleceń w ciągu dnia), [dalej: Rachunek Rozliczeniowy].

Wszystkie Rachunki stanowią łącznie Grupę Rachunków.

Usługa cash poolingu polega na fizycznym zerowaniu na koniec dnia sald rachunków biorących udział w usłudze, przy jednoczesnym uwspólnieniu płynności Grupy, wynikającym z udostępniania wszystkim Uczestnikom w ciągu dnia wszystkich dodatnich środków zgromadzonych na rachunkach Uczestników.

W ramach realizacji usługi cash poolingu każdy Uczestnik jest uprawniony do składania do Banku zleceń na dokonanie płatności ze swojego Rachunku do wysokości indywidualnego limitu płynności określonego w Umowie. Jednocześnie, wartość zleceń nie może przekroczyć limitu płynności Grupy Rachunków, ustalonego jako kwota ogólnodostępnych środków w Grupie Rachunków (suma całkowitej kwoty środków pieniężnych zdeponowanych na wszystkich Rachunkach, pomniejszona o sumę kwot wykorzystanych w tym samym czasie przez innych Uczestników ustalona na dany moment w ciągu dnia).

Zgodnie z postanowieniami Umowy każdorazowy wpływ środków pieniężnych na dany Rachunek powoduje spłatę przez danego Uczestnika całości lub części wykorzystywanego indywidualnego limitu płynności. W przypadku gdy Uczestnik nie dokonuje spłaty wykorzystanego indywidualnego limitu płynności do końca dnia roboczego, jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Banku odsetek. Tym niemniej, zgodnie z postanowieniami Umowy indywidualny limit płynności może zostać spłacony także przez Posiadacza Rachunku niebędącego Uczestnikiem wykorzystującym te środki.

Struktura cash poolingu oparta jest o mechanizm prawny, zdefiniowany w prawie cywilnym jako subrogacja, czyli wstąpienie w prawa zaspokojonego wierzyciela poprzez spłacenie cudzego długu (art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego).

Mając na uwadze powyższe, na koniec każdego dnia roboczego Bank dokonuje operacji matematycznego sumowania sald na Rachunkach Posiadaczy Rachunków (Rachunku Rozliczeniowym oraz pozostałych Rachunkach, z wyłączeniem Rachunku Głównego, którego saldo nie będzie sumowane).

W przypadku gdy tak ustalone saldo jest dodatnie, Bank dokonuje fizycznego przekazania środków pieniężnych z Rachunku Rozliczeniowego na Rachunek Główny w kwocie odpowiadającej wysokości tego salda.

Jeżeli łączne saldo jest ujemne środki pieniężne odpowiadające wysokości tego salda zostają przekazane z Rachunku Głównego na Rachunek Rozliczeniowy. Po wykonaniu ww. czynności Bank dokonuje rozliczeń pomiędzy Rachunkami, a Rachunkiem Rozliczeniowym.

Jeżeli na koniec dnia roboczego Uczestnik, który wykorzystywał indywidualny limit płynności nie spłaci go do końca dnia roboczego, wówczas Bank:

• obciąża Rachunek Rozliczeniowy kwotą niespłaconą przez Uczestnika oraz dokonuje spłaty tego limitu,

• nalicza od danego Uczestnika na rzecz Spółki odsetki od wykorzystanego indywidualnego limitu płynności.

W przypadku gdy po wykonaniu powyższych operacji powstanie obowiązek pokrycia salda ujemnego na Rachunku Rozliczeniowym Spółki, wówczas Bank:

• obciąża pozostałe Rachunki na których występuje saldo dodatnie i przekazuje ich stosowną część na Rachunek Rozliczeniowy,-

• nalicza od Spółki na rzecz Uczestników odsetki od przekazanych środków.

Jeżeli którykolwiek z Posiadaczy Rachunków spłaci dług innego Uczestnika wynikający z wykorzystania indywidualnego limitu płynności, Bank jest zobowiązany do obliczania odsetek cywilnoprawnych od wierzytelności nabytych przez odpowiedniego Posiadacza Rachunku w wyniku subrogacji w rozumieniu art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego powstałej na skutek spłaty indywidualnego limitu płynności na rzecz Banku przez innego Uczestnika.

W powyższym przypadku odsetki są naliczane za każdy dzień kalendarzowy w wysokości ustalonej według stawki oprocentowania indywidualnych limitów płynności w stosunku rocznym zgodnie z treścią Umowy.

Na podstawie Umowy po wykonaniu powyższych operacji Bank:

• działający w imieniu i na rzecz poszczególnych Uczestników, którzy poprzedniego dnia roboczego wykorzystali indywidualne limity płynności - dokonuje zapłaty kwot nabytych wierzytelności (bez odsetek) na rzecz Spółki, która w wyniku subrogacji ustawowej nabyła wierzytelności Banku;

• działając w imieniu i na rzecz Spółki, która poprzedniego dnia roboczego wykorzystała indywidualny limit płynności w Rachunku Rozliczeniowym - dokonuje zapłaty kwot nabytych wierzytelności (bez odsetek) na rzecz Uczestników, którzy w wyniku subrogacji ustawowej nabyli wierzytelności Banku

Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego, w każdym pierwszym dniu roboczym następnego miesiąca, Bank, działając w imieniu i na rzecz każdego z Uczestników dokonuje przelewów pomiędzy poszczególnymi Rachunkami (za wyjątkiem Rachunku Rozliczeniowego) obciążając lub uznając te Rachunki łącznymi kwotami odsetek należnych od danego Uczestnika lub danemu Uczestnikowi.

Zgodnie z Umową rola Spółki ogranicza się przede wszystkim do posiadania przez nią Rachunku Głównego oraz Rachunku Rozliczeniowego, służącego do przeprowadzania transakcji zarządzania środkami pieniężnymi przez Bank, natomiast rola Uczestników do posiadania przez nich Rachunków służących do prowadzenia bieżących rozliczeń na zlecenie. Faktyczną realizację Umowy poprzez przeprowadzanie operacji pomiędzy Rachunkami, Rachunkiem Głównym i Rachunkiem Rozliczeniowym oraz naliczanie odsetek od wzajemnych zobowiązań, dokonuje Bank świadczący usługi na rzecz Grupy.

Zgodnie z Umową, każdy z Uczestników uiszcza na rzecz Banku opłatę miesięczną z tytułu świadczonych przez Bank usług zarządzania środkami pieniężnymi.

Wnioskodawca oraz Uczestnicy są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Na podstawie art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. z dnia 4 stycznia 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60) Spółka występuję z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym Wnioskodawca będzie występować w charakterze strony postępowania, natomiast Uczestniczy będą występować w charakterze zainteresowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego powyżej zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca oraz Uczestnicy są podatnikami z tytułu czynności wykonywanych na podstawie Umowy, a w konsekwencji czy otrzymywane odsetki w ramach usługi cash poolingu podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca oraz Uczestnicy nie są podatnikami z tytułu czynności wykonywanych na podstawie Umowy, a w konsekwencji otrzymywane odsetki w ramach usługi cash poolingu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy wynika z następujących przepisów:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z dnia 10 maja 2016 r., Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) [dalej: Ustawa o VAT], opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT, ustawodawca doprecyzował, że w przypadku dostawy towarów podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Cash pooling będąc usługą finansową nie doczekał się w Polsce kompleksowego uregulowania prawnego. Istnieje co prawda przepis art. 93a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. Dz.U.02.72.665 ze zm.) [dalej: Prawo bankowe], który odnosi się do oferowanych przez banki podatkowym grupom kapitałowym umów o skonsolidowane oprocentowanie. Przepis ten ma jednak bardzo ograniczony zakres zastosowania, gdyż dotyczy wyłącznie:

• tzw. wirtualnego (notional") cash poolingu, w którym nie dochodzi do rzeczywistych przepływów środków pomiędzy rachunkami uczestników a rachunkiem Pool Leadera;

• podatkowych grup kapitałowych.

Taki stan rzeczy powoduje, iż w przypadku cash poolingu tzw. rzeczywistego (a więc takiego, który jest przedmiotem niniejszego wniosku; ang. cash concentration") należy posiłkować się przepisami ogólnymi prawa cywilnego, bankowego i dewizowego, a więc w szczególności przepisami o rachunkach bankowych, przelewach, poręczeniach, subrogacji i tajemnicy bankowej.

Zdaniem Spółki, brak uregulowania instytucji cash poolingu w prawie polskim powoduje konieczność kształtowania jej w oparciu o treść art. 3531 Kodeksu Cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, ze zm.). Przepis ten określa zasadę swobody umów, zwaną zasadą swobody kontraktowania. Zgodnie z tą zasadą strony mogą ukształtować treść umowy, a także wybrać kontrahenta według swego uznania, byleby treść stosunku prawnego lub jego cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, zasadom współżycia społecznego, ani przepisom ustawy o charakterze bezwzględnie wiążącym.

Natomiast z perspektywy Ustawy o VAT, dla oceny konsekwencji podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego, w tym faktu, iż Spółka oraz Uczestnicy w związku z uczestnictwem w cash poolingu mogą otrzymywać odsetki, kluczowe jest ustalenie, czy odsetki te stanowią wynagrodzenie za jakiekolwiek świadczone przez nich usługi.

W świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT usługa oznacza świadczenie podatnika na rzecz określonego kontrahenta (odbiorcy usługi), które jednocześnie nie stanowi dostawy towarów. Pomimo tak szerokiej definicji pojęcia usługa nie każda czynność wykonywana w sferze stosunków cywilnych i gospodarczych może zostać uznana za świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT. Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu niezbędne jest bowiem zaistnienie określonych przesłanek ściśle związanych z wykonywaniem danej czynności.

W kwestii uznania danej czynności za usługę opodatkowaną podatkiem VAT wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE). Przykładowo w orzeczeniu w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma z 3 marca 1994 r. TSUE stwierdził, iż świadczenie usługi jest odpłatne i podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktyczną za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy. Ponadto, w orzeczeniu TSUE w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council z 8 marca 1988 r. stwierdzono, iż koncepcja odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskanym wynagrodzeniem". Z kolei w wyroku TSUE w sprawie 154/80 Association Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA wyrażony został pogląd Trybunału, zgodnie z którym konieczne jest, aby wynagrodzenie za usługę dawało się wyrazić w pieniądzu.

W oparciu o orzecznictwo TSUE należy uznać, iż wyłącznie po łącznym spełnieniu następujących warunków można mówić o istnieniu odpłatnego świadczenia usług opodatkowanego podatkiem VAT:

• w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich konsumentem (przykładowo wyrok TSUE w sprawie C-215/94 Jurgen Mohr),

• stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo wyrok TSUE w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma), pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek (przykładowo wyrok w sprawie C-154/80 Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA).

W ocenie Spółki w analizowanym przypadku nie spełniony został pierwszy ze wskazanych warunków, tj. w ramach przedstawionego stosunku prawnego nie istnieją co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich konsumentem. W związku z uczestnictwem w strukturze cash poolingu, Spółka oraz Uczestnicy będą otrzymywać odsetki wynikające z wykorzystania ich środków finansowych przez innych Uczestników, jednak:

• po pierwsze, Spółka oraz którykolwiek z Uczestników nie zobowiązywał się wobec innych Uczestników, że zapewni lub udostępni im określone kwoty pieniężne;

• po drugie, dla Spółki oraz któregokolwiek z Uczestników nie jest w żaden sposób możliwe zidentyfikowanie tego Uczestnika struktury, który w danym momencie wykorzystuje środki finansowe pochodzące z rachunku Spółki lub Uczestnika, jako że to Bank w sposób automatyczny dokonywał będzie księgowań za pośrednictwem Rachunku Rozliczeniowego (pokrywając z tego rachunku salda debetowe poszczególnych Uczestników).

Podkreślenia wymaga, iż w świetle orzecznictwa TSUE nie można mówić o istnieniu usługi podlegającej opodatkowaniu w sytuacji, w której potencjalny usługobiorca nie jest znany potencjalnemu usługodawcy, tj. nie istnieje pomiędzy nimi żaden związek, który pozwalałby na istnienie wzajemnych świadczeń. Tezy takie znajdują oparcie nie tylko w wyroku TSUE w sprawie C-215/94 Jurgen Mohr, ale także w orzeczeniu z 18 grudnia 1997 r. w sprawie C-384/95 Landboden-Agrardienste GmbH Co. KG, w którym TSUE uznał, iż nie można mówić o świadczeniu usług bez ustalenia usługobiorcy. Biorąc pod uwagę fakt, iż nie jest możliwe określenie który z Uczestników potencjalnie będzie korzystał (ani kiedy, w jakim zakresie) ze środków finansowych Spółki (ani też odwrotnie - nie można stwierdzić czy i kiedy Spółka korzystać będzie ze środków finansowych innych Uczestników), odsetki, które należne będą Spółce nie będą stanowić wynagrodzenia za świadczenie przez Spółkę jakichkolwiek usług. Wyłącznym podmiotem, który zobowiązał się do podejmowania określonych działań na rzecz Grupy będzie Bank, i to on świadczyć będzie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT na rzecz wszystkich Uczestników w zamian za należne mu wynagrodzenie.

Stanowisko, zgodnie z którym w przypadku umowy cash poolingu usługę, w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, świadczy podmiot, który faktycznie organizuje operacje przepływów pieniężnych (w tym przypadku Bank), natomiast pozostałe podmioty uczestniczące w zawiązanej umową strukturze są wyłącznie odbiorcami usługi jest przy tym powszechnie akceptowane przez organy podatkowe.

Przykładowo w interpretacji z 13 września 2011 r. (nr IPPP3/443-883/11-5/JF), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka wraz z innymi uczestnikami, zamierza skorzystać z usługi kompleksowego zarządzania płynnością finansową (cash pooling) obsługiwanej przez bank. Z tytułu świadczenia wskazanej usługi bank będzie otrzymywać od uczestników systemu Cash poolingu wynagrodzenie. Biorąc pod uwagę cechy charakterystyczne zaprezentowanej umowy cash-poolingu należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie w roli usługodawcy będzie występował bank, który wykonywał będzie wszystkie czynności wchodzące w skład kompleksowej usługi bankowej, jaką jest Cash pooling i z tytułu wykonywania tej usługi będzie otrzymywał wynagrodzenie.

Podobne stanowiska zostały przedstawione w interpretacjach wydawanych przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 listopada 2014 r. (IPPP3/443-800/14-2/IG), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 maja 2014 r. (ILPP1/443-98/14-2/NS), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 listopada 2013 r. (IPTPP2/443-700/13-2/JS), 2 sierpnia 2012 r. (IPTPP2/443-416/12-2/PR), 27 czerwca 2013 r. (IPTPP2/443-281/13-4/JN), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 lipca 2011 r. (nr ITPP2/443-604a/11/RS).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w roli usługodawcy występuje Bank, który wykonuje wszystkie czynności wchodzące w skład kompleksowej usługi bankowej i z tytułu wykonywania tej usługi otrzymuje wynagrodzenie.

Zatem, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę oraz Posiadaczy Rachunków jako uczestników przedmiotowej usługi, których jedynym celem jest umożliwienie Bankowi dokonywania odpowiednich operacji związanych z wykonywaniem przedmiotowej umowy, nie stanowią odrębnego (odpłatnego) świadczenia przez Wnioskodawcę oraz Uczestników usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanym niebędących Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art.57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie